Η «Μεγάλη Εβδομάδα» των Χριστουγέννων

Ουρές στις τράπεζες

Η ηλικιωμένη συνταξιούχος πελάτισσα έχει μόλις ολοκληρώσει τη συναλλαγή της στο γκισέ της τράπεζας και ταπεινά απολογείται στον ταμία: - Δε μπορώ να υπογράψω παιδί μου, έχουν παγώσει τα χέρια μου τόση ώρα ορθοστασία έξω στο κρύο...

Τις επόμενες μέρες χιλιάδες συνταξιούχοι, μικροεπαγγελματίες θα κληθούν να ανέβουν έναν παγωμένο Γολγοθά έξω από τα καταστήματα των τραπεζών.

Οι τελευταίες μέρες του τρέχοντος έτους, όπως όλα δείχνουν, θα εξελιχθούν σε ένα πρωτοφανές αλλά κι επικίνδυνο μαρτύριο για χιλιάδες ηλικιωμένους, φτωχούς αγρότες και μικροεπαγγελματίες που δεν έχουν κατορθώσει να αποκτήσουν «ψηφιακές» δεξιότητες και δεν έχουν διαθέσιμους στο άμεσο περιβάλλον της εμπιστοσύνης τους να παίξουν αυτό το ρόλο. Χαμηλοσυνταξιούχοι ως επί το πλείστων, με απόλυτη ανάγκη άμεσης ανάληψης των ελάχιστων χρημάτων που θα τους καταβληθούν, θα στοιβαχθούν για ώρες σε αυτές τις θερμοκρασίες έξω από τις τράπεζες «για να μην τεθεί σε κίνδυνο η δημόσια υγεία»!!

Βαδίζοντας προς το 2021:

• Το σύνολο των υποχρεώσεων προς κράτος, δημόσιους φορείς, ιδιωτικούς οργανισμούς, ιδιώτες κλπ περνά αποκλειστικά μέσα από τραπεζικές συναλλαγές που σημαίνει ή σημαντική εξοικείωση με τη διαδικτυακή τραπεζική από το συναλλασσόμενο ή έστω άνθρωπο της στενής οικογένειάς του, ή επί πληρωμή ανάθεση σε κάποιον φοροτεχνικό, λογιστή κλπ, ή αλλιώς φυσική παρουσία στα τραπεζικά καταστήματα - και με τραπεζική προμήθεια επί των εκεί συναλλαγών.
• Αυτές οι κατηγορίες πολιτών, που οι τράπεζες αποκαλούν «μικρή πελατεία» ταλαιπωρούνται ως επί το πλείστον από τις επιλογές του τραπεζικού συστήματος. Οι χαμηλοσυνταξιούχοι (που δε βλέπουν δεκάρα τσακιστή από τα πολυδιαφημισμένα αναδρομικά τους) έχουν απόλυτη και δίχως την παραμικρή δυνατότητα αναβολής ανάγκη να κάνουν χρήση τα χρήματα που πιστώνονται στους μηδενικούς λογαριασμούς τους τις τελευταίες μέρες του μήνα. Αντίστοιχα δεν αναβάλλεται και η κάλυψη από πλευράς τους των υποχρεώσεών τους που είναι ζωτικής σημασίας.
• Τα αυτονόητα επιστημονικά μέτρα προστασίας από την πανδημία επιβάλλουν αραίωση τόσο των παρευρισκόμενων σε έναν κλειστό χώρο όσο και μείωση του χρόνου παραμονής τους (αποφυγή συγχρωτισμού). Τα ιατρικά αυτά πρωτόκολλα επίσης δε σηκώνουν αναβολή στην εφαρμογή τους.
• Oι διοικήσεις των τραπεζών, ακριβώς μέσα σε αυτή την πανδημία, βρήκαν χρυσή ευκαιρία για πιο αποφασιστικό περιορισμό -με κάθε τρόπο- του προσωπικού τους, ανεξάρτητα από εργασιακή σχέση («τακτικό», «δανεικό», από θυγατρικές). Κλείνουν καταστήματα, μειώνουν όμως τις θέσεις εργασίας και σε όσα παραμένουν σε λειτουργία (σε μεγάλο κατάστημα με 2 πλέον ταμεία ακόμη φαίνονται τα σημάδια από τις γραμμές στο πάτωμα που πριν λίγο καιρό ήταν εγκατεστημένα και λειτουργούσαν 6!). Ταυτόχρονα, χωρίς περιστροφές, οι προσωπάρχες τους έχουν ομολογήσει σε εκπροσώπους εργαζομένων ότι οι «μικροί πελάτες λιανικής τραπεζικής» με συχνή παρουσία στα καταστήματα είναι κόστος που πρέπει να περιοριστεί!

Με βάση όλα τα παραπάνω, οι εργαζόμενοι στα τραπεζικά καταστήματα καλούνται σε υλοποίηση απάνθρωπων οδηγιών όπως να κρατούν με τις ώρες δεκάδες πελάτες έξω στο κρύο, για να συναλλάσσεται ένας τη φορά.

Μήπως όμως δεν θα ήταν εξίσου απάνθρωπο να συνωστιστούν κατά δεκάδες εντός των καταστημάτων, σα να μην υπάρχει πανδημία, με άμεσο κίνδυνο της υγείας και της ζωής όλων;

Αρκεί κάποιος να περάσει έξω από τραπεζικά καταστήματα σε πυκνοκατοικημένες γειτονιές της Αθήνας για να διαπιστώσει πόσοι δεκάδες ή εκατοντάδες μετανάστες, συνταξιούχοι, επαγγελματίες στοιβάζονται σε ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα περιμένοντας στην ουρά καθημερινά.

Οι γόρδιοι δεσμοί όμως, ως γνωστόν, δε λύνονται. Κόβονται.

Η δουλειά μας σαν τραπεζοϋπάλληλοι δεν είναι ούτε να κρατάμε με το ζόρι σε συνθήκες ψύχους σε πολύωρη ορθοστασία υπερήλικες, ούτε φυσικά να ρισκάρουμε χαλαρώνοντας τα μέτρα προστασίας της υγείας όλων μας. Ούτε φυσικά οι πελάτες είναι αυτοί που πρέπει να κόψουν το λαιμό τους να βρουν την άκρη, να λύσουν τα αδύνατα. Οι άνθρωποι αυτοί, «τα τιμημένα γηρατειά» είναι οι γονείς, οι θείοι και οι παππούδες μας, είναι αυτοί που εργάστηκαν μια ζωή για να συνεισφέρουν και για εμάς στα καταληστεμένα ασφαλιστικά ταμεία.

Κυβέρνηση και τράπεζες θα έπρεπε ήδη να έχουν δώσει λύση, που φυσικά και θα κοστίζει, - από διατήρηση παραπάνω χώρων και προσωπικού ή και εγκατάστασης προσωρινής υποδομής εξωτερικής θέρμανσης και καθισμάτων μέχρι κατ' οίκον κρατική «βοήθεια» με παράδοση συντάξεων και διεκπεραίωση αλλά και αναβολή υποχρεώσεων, γιατί αν ο μη γένοιτο ζήσουμε δράματα την ερχόμενη εβδομάδα, οι ευθύνες θα είναι πολύ συγκεκριμένες.

Να μη κλείσουν τα καταστήματα των τραπεζών, να μην απολυθούν άλλοι τραπεζοϋπάλληλοι, να απλοποιήσουν οι τράπεζες όλες τις διαδικασίες για τη «μικρή πελατεία» και όχι να τιμωρούν με απίστευτες γραφειοκρατικές διαδικασίες τους δανειολήπτες τους ή όσους με κόπους προσπαθούν να ρυθμίσουν τις οφειλές τους, στερούμενοι βασικές τους ανάγκες. Να καταργηθούν οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις της λαϊκής περιουσίας. Αυτό έχουμε ανάγκη σήμερα.

Δ.Τ.

Ταμίας τραπεζικού καταστήματος