Υπάρχει ανεπάρκεια στα στοιχεία που συλλέγονται για την πανδημία

Η διαφάνεια, στο πλαίσιο μιας επιδημικής κρίσης, είναι απαραίτητο εργαλείο, προκειμένου να εγκαταστήσεις σχέση εμπιστοσύνης με τον πληθυσμό, να ορθώσεις τείχος στον ανορθολογισμό και τη συνωμοσιολογία και να βοηθήσεις τον πληθυσμό, να κατανοήσει, να συμφωνήσει και τελικά να υλοποιήσει μία σειρά από μέτρα που τελικά είναι αναγκαία για τον έλεγχο της επιδημίας, σημείωσε μιλώντας στον «904 αριστερά στα fm» o Ηλίας Κονδύλης αναπληρωτής Καθηγητής ΠΦΥ - Πολιτικής Υγείας στο Τμήμα Ιατρικής του ΑΠΘ με αφορμή τα δημοσιευματα για τα στοιχεια του ΕΟΔΥ.

Το ζήτημα ανεπάρκειας των στοιχείων στη χώρα μας, σημείωσε, σχετίζεται με τις δομικές ανεπάρκειες του συστήματος επιδημιολογικής επιτήρησης του συστήματος δημόσιας υγείας, των υπηρεσιών δημόσιας υγείας. Όπως είπε, πρωταρχικό είναι να υπάρχει ολοκληρωμένη συλλογή επιδημιολογικών δεδομένων σε καθημερινή βάση για τον έλεγχο της εξέλιξης της επιδημίας στην κοινότητα, τον έλεγχο της αποτελεσματικότητας των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης και την έγκαιρη προετοιμασία των υπηρεσιών Υγείας για την αντιμετώπιση του όποιου επερχόμενου υγειονομικού φορτίου.

Σήμερα, είπε, δεν συλλέγονται ούτε τα μίνιμουμ στοιχεία. Από το Μάρτη και τον Απρίλη του 2020, τόσο ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας όσο και το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης Νοσημάτων (ο ευρωπαϊκός ΕΟΔΥ) είχαν εκδώσει λεπτομερείς οδηγίες σχετικά με το ποια είναι τα μίνιμουμ στοιχεία τα οποία χρειάζεται να συλλέγει μέσω επιδημιολογικής επιτήρησης μια χώρα και να αναφέρει στους δύο οργανισμούς.

Τα στοιχεία αυτά είναι οχτώ: Ο αριθμός των κρουσμάτων. Ο αριθμός των θανάτων. Ο αριθμός των τεστ. Ο αριθμός των νοσηλευομένων σε απλές κλίνες Covid. Ο αριθμός των νοσηλευομένων σε κλίνες ΜΕΘ. Ο αριθμός των εξελθόντων ασθενών. Η γεωγραφική διασπορά των κρουσμάτων. Οι επιπτώσεις της επιδημίας στο σύστημα υγείας (πληρότητα κλινών ΜΕΘ, κλινών Covid, κρούσματα σε υγειονομικούς, συρροές κρουσμάτων σε νοσοκομεία, σε οίκους ευγηρίας, σε δομές χρόνιας φροντίδας). Και τέλος, αναλυτικά στοιχεία ιχνηλάτησης των περιστατικών, δηλαδή πόσα κρούσματα γεννά κάθε ένα κρούσμα, ποιες είναι οι κυριότερες κοινωνικές δραστηριότητες μέσω των οποίων διασπείρεται η επιδημία.

Η χώρα μας καταγράφει μόνο τέσσερα (4) στοιχεία: κρούσματα, θανάτους, νοσηλευόμενους σε ΜΕΘ και αριθμό τεστ. Ακόμα και αυτά τα 4 στοιχεία που καταγράφει δεν έχουν αναλυτικό βάθος, καθώς δεν έχουμε αριθμό κρουσμάτων και θανάτων, ανά επάγγελμα, εργασιακό χώρο, κοινωνικοοικονομική θέση, εθνικότητα. Ενώ δεν καταγράφονται οι επιπτώσεις της επιδημίας στο σύστημα Υγείας δηλαδή πόσοι υγειονομικοί έχουν νοσήσει, πόσοι πέθαναν, πόσες συρροές καταγράφηκαν σε γηροκομεία, κ.λπ. Και φυσικά δεν υπάρχει ιχνηλάτηση των επαφών των κρουσμάτων. Δεν καταγράφονται οι μεγάλες συρροές κρουσμάτων σε εργοστάσια και άλλους μεγάλους εργασιακούς χώρους.

Παραδοχή της εγκληματικής «άγνοιας» αποτελεί η δήλωση της κυβέρνησης ότι αιφνιδιάστηκε από την έλευση του δεύτερου επιδημικού κύματος και την έντασή του. Είναι αδιαμφισβήτητο λοιπόν το γεγονός ότι η χώρα δεν διαθέτει σύστημα επιδημιολογικής επιτήρησης, δεν έχει επάρκεια στη συλλογή των στοιχείων, ώστε να μπορεί να φρενάρει την επιδημία εκεί που γεννιέται και φουντώνει, στην κοινότητα, στους εργασιακούς χώρους, στα ΜΜΜ.

Το ζήτημα ανεπάρκειας των στοιχείων στη χώρα μας σχετίζεται με τις δομικές ανεπάρκειες του συστήματος επιδημιολογικής επιτήρησης του συστήματος δημόσιας υγείας, των υπηρεσιών δημόσιας υγείας. Αναφέρθηκε και σε παραδείγματα άλλων χωρών. Ανέδειξε ότι σε όλες τις χώρες, ανεπτυγμένες και μη, μεσαίου ή υψηλού εισοδήματος, τα πολλαπλά προβλήματα που σχετίζονται με την επάρκεια και την ποιότητα των στοιχείων, σε όλες τις περιπτώσεις, είναι συμπτώματα της υποχρηματοδότησης - αποδιάρθρωσης των υπηρεσιών δημόσιας υγείας ή της ιδιωτικοποίησής τους.