Τα κέρδη είναι η αιτία

Οι ...λεονταρισμοί της Κομισιόν στις πολυεθνικές του Φαρμάκου για τις καθυστερήσεις στην παράδοση των εμβολίων, όπως και οι «σπονδές» στη «δύναμη της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης», μόνο σαν κακόγουστο αστείο ακούγονται στα αυτιά των εκατομμυρίων εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων της ΕΕ.

Ολων αυτών, δηλαδή, που παρακολουθούν αγανακτισμένοι το στυγερό παιχνίδι συμφερόντων γύρω από το εμβόλιο - εμπόρευμα, τα αλληλοκαρφώματα και τον αδυσώπητο ανταγωνισμό ανάμεσα σε μονοπώλια, κράτη και ιμπεριαλιστικά κέντρα, την ίδια ώρα που η πανδημία συνεχίζει να απειλεί την υγεία τους και ο εμβολιασμός φαντάζει ολοένα και περισσότερο «όνειρο θερινής νυκτός».

Κάτω από το βάρος των καθυστερήσεων, η Κομισιόν δηλώνει τώρα «άτεγκτη» απέναντι στις φαρμακοβιομηχανίες, με τις οποίες έχει υπογράψει συμβόλαια και ζητάει να μην αντιμετωπίζεται το εμβόλιο ως ...προϊόν κρεοπωλείου (!) όπως όψιμα διαμαρτυρήθηκε η αρμόδια επίτροπος, επειδή κάποιοι άλλοι έφαγαν τη σειρά της ΕΕ στη λίστα αναμονής των παγκόσμιων προμηθευτών.

Η ΕΕ και τα κράτη - μέλη είναι όμως αυτοί που «θωρακίζουν» την Υγεία και το Φάρμακο ως επικερδές εμπόρευμα για τα μονοπώλια, σε βάρος των λαϊκών αναγκών. Η άθλια κατάσταση στα δημόσια συστήματα Υγείας, εξαιτίας της πολιτικής ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης, είναι αδιάψευστος μάρτυρας αυτής της εγκληματικής πολιτικής.

Ακόμα και τώρα, η Κομισιόν αρνείται να δώσει στη δημοσιότητα τα συμβόλαια που έχει υπογράψει με τις πολυεθνικές, επικαλούμενη το «επιχειρηματικό απόρρητο», τα συμφέροντα δηλαδή των μεγάλων ομίλων του Φαρμάκου. Με συμβόλαια και προαγορές, μπουκώνει τις φαρμακοβιομηχανίες με σίγουρα κέρδη από τις τσέπες των λαών, προκειμένου να εξασφαλίσει μια καλύτερη θέση στο πελατολόγιό τους.

Κι όλα αυτά στο έδαφος μιας μεγάλης και ανταγωνιστικής παγκόσμιας αγοράς, που διαμορφώθηκε από την επείγουσα ανάγκη για ένα εμβόλιο ικανό να φρενάρει τον ιό και κυρίως να αμβλύνει τις συνέπειες της πανδημίας στις οικονομίες όλων των κρατών, που «αγκομαχούν» από το βάρος της κρίσης.

Εχοντας πάρει διαβεβαιώσεις για τα χρονοδιαγράμματα των παραδόσεων, η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της δεν διαφήμιζαν μόνο την «ισχύ εν τη ενώσει» απέναντι στους άλλους διεκδικητές των εμβολίων από τα μονοπώλια - προμηθευτές, αλλά αξιοποίησαν και την έναρξη των εμβολιασμών για να καλλιεργήσουν κάλπικες προσδοκίες ότι «με την πανδημία τελειώσαμε», χάρη στην «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη».

Πίσω από εκεί προσπάθησε και η ελληνική κυβέρνηση να κρύψει τη γύμνια του δημόσιου συστήματος Υγείας και προπάντων τις τεράστιες ευθύνες της, επειδή αρνείται επίμονα να πάρει ουσιαστικά μέτρα προστασίας του λαού, αντιμετωπίζοντας την υγεία του ως κόστος.

Εκείνοι όμως που πλήρωσαν περισσότερα και νωρίτερα, πήραν τη μερίδα του λέοντος από τη - μειωμένη ούτως ή άλλως - παραγωγή. Η ΕΕ βγαίνει προς το παρόν χαμένη σ' αυτήν την κρίσιμη πρώτη φάση της διανομής των εμβολίων. Γι' αυτό οι εξάρσεις και οι απειλές για απαγόρευση των εξαγωγών, ώστε να καλυφθεί μεγαλύτερο μέρος της εσωτερικής ζήτησης. Γι' αυτό τα παζάρια και οι υποδείξεις στις πολυεθνικές του Φαρμάκου να «τιμήσουν» τα συμβόλαιά τους.

Οι εξελίξεις δικαιώνουν πλήρως τα ερωτήματα που από την πρώτη ώρα έθεσε το ΚΚΕ: Γιατί δεν δίνει στη δημοσιότητα η ΕΕ τα συμβόλαια με τις φαρμακοβιομηχανίες; Γιατί τα κράτη - μέλη δεν μπορούν να προμηθεύονται εμβόλια και από άλλες πηγές, ακόμα και σε καλύτερες τιμές, αν αυτά εγκριθούν από τους αρμόδιους οργανισμούς, ώστε να εξασφαλίζεται επάρκεια στους εμβολιασμούς;

Οσο το Φάρμακο και η Υγεία είναι εμπόρευμα, τόσο οι ανάγκες του λαού για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική φροντίδα θα συνθλίβονται από το κυνηγητό του κέρδους και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Τόσο ο λαός θα αποξενώνεται από τα επιτεύγματα της τεχνολογίας και της επιστήμης, όπως είναι και τα εμβόλια.

Ο καπιταλισμός είναι λοιπόν ο πραγματικός και φανερός ιός! Κι αυτό φαίνεται καλύτερα τώρα που το καπάκι του υπονόμου άνοιξε. Το φάρμακο, το εμβόλιο δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι εμπόρευμα, αλλά κοινωνικό αγαθό. Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με το λαό πραγματικό ιδιοκτήτη όλων όσα παράγει, απαλλαγμένο από το καπιταλιστικό κέρδος και τους επικίνδυνους ανταγωνισμούς.