Φουλ προετοιμασία για τον νέο γύρο της αντιασφαλιστικής επίθεσης

Μαζί με τις ανατροπές στα Εργασιακά και το χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης, ήδη από την πρώτη μέρα ανάληψης των καθηκόντων του, ο νέος υπουργός Εργασίας έσπευσε να προαναγγείλει ως «δεύτερη σημαντική μεταρρύθμιση» τον νέο γύρο της αντιασφαλιστικής επίθεσης.

Η κυβέρνηση προωθεί την ιδιωτικοποίηση των συντάξεων, ξεκινώντας από τις επικουρικές. Πατώντας στο έδαφος που έχει διαμορφώσει η αντιασφαλιστική επίθεση όλων των προκατόχων της, υπηρετεί τον ίδιο αντιλαϊκό στόχο: Την όλο και μεγαλύτερη απαλλαγή του κεφαλαίου και του κράτους του από το «κόστος» της Κοινωνικής Ασφάλισης, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα νέους «πόρους» δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ για τις μπίζνες των επιχειρηματικών ομίλων από το τζογάρισμα των εισφορών των νέων ασφαλισμένων.

«Η παρέμβαση αυτή», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Κ. Χατζηδάκης, «κοιτάζει στο μέλλον και αντιμετωπίζει το Ασφαλιστικό σαν εργαλείο ανάπτυξης της οικονομίας», δηλαδή ως εργαλείο για τα κέρδη του κεφαλαίου, σε αντίθεση με τις ανάγκες των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων.

Προκλητικά ισχυρίστηκε ότι η «μεταρρύθμιση» αυτή υπηρετεί «την ανάγκη ο εργαζόμενος να μπορεί να προσδιορίσει ως ένα βαθμό το ύψος της σύνταξής του» (!), όταν με τη δημιουργία του νέου Επικουρικού Ταμείου από το 2022 και την εισαγωγή σε αυτό της λεγόμενης «κεφαλαιοποίησης», οι αγορές και τα χρηματιστήρια θα είναι αυτά που θα καθορίζουν αν και ποια σύνταξη θα παίρνουν οι νέοι ασφαλισμένοι, οι οποίοι θα καλούνται να επιλέξουν ανάμεσα σε «επενδυτικά πακέτα», με διαφορετικό «επίπεδο ρίσκου» και χωρίς καμία απολύτως εγγύηση για τη σύνταξή τους...

Αντίστοιχα, μιλώντας στη Βουλή για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2021, ο υφυπουργός Εργασίας, Π. Τσακλόγλου, ισχυρίστηκε πως «η ασφαλιστική μεταρρύθμιση κοιτάζει το μέλλον και διασφαλίζει την αλληλεγγύη των γενεών».

Το νέο αντιασφαλιστικό χτύπημα βέβαια κάνει το ακριβώς αντίθετο: Αφενός, καταργεί την αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών, αφού οι σημερινοί συνταξιούχοι αποκόπτονται από όσους νέους θα ασφαλιστούν μετά την 1/1/2022 και από όλους τους σημερινούς νέους εργαζόμενους που θα ενταχθούν στο νέο Ταμείο. Αφετέρου, διαιρεί τους εργαζόμενους της ίδιας γενιάς, καθώς οι εισφορές τους θα πηγαίνουν στους περιβόητους «ατομικούς κουμπαράδες» και ο κάθε ασφαλισμένος θα καλείται να αναλάβει ξεχωριστά το «επενδυτικό ρίσκο» για τη μελλοντική του σύνταξη. Στους ίδιους «ατομικούς κουμπαράδες» θα αποτυπώνεται και το «ρίσκο» για το αν ο ασφαλισμένος θα καταφέρει να έχει δουλειά ή όχι, για το αν θα αντιμετωπίσει μια σοβαρή ασθένεια, αναπηρία κ.ο.κ.

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για σύστημα ατομικής «ανασφάλειας», που ξεμπερδεύει με ό,τι έχει απομείνει από τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης, αφήνοντας τους εργαζόμενους ξεκρέμαστες μονάδες.

Ο «δωδεκάλογος» της απατηλής κυβερνητικής προπαγάνδας

Το έδαφος για το νέο χτύπημα προετοιμάζεται με ένα μπαράζ κυβερνητικών προπαγανδιστικών παρεμβάσεων, επιβεβαιώνοντας ότι και μέσα στις συνθήκες του lockdown και του «σιωπητηρίου» που επιχειρεί να επιβάλει η κυβέρνηση, «τρέχει» το πλάνο της για όλες τις νέες αντιλαϊκές ανατροπές.

Τέτοιο δείγμα είναι και το κατεβατό «12 ερωτήσεων και απαντήσεων» για το ψευδεπίγραφα ονομαζόμενο «Νέο δημόσιο σύστημα επικουρικής ασφάλισης για τους νέους εργαζόμενους», μαζί με άλλα συνοδευτικά κείμενα που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα το υπουργείο Εργασίας.

Ισχυρίζεται το υπουργείο πως η «μεταρρύθμιση» γίνεται για «να περιοριστούν οι κίνδυνοι του ασφαλιστικού μας συστήματος που απορρέουν από τη δημογραφική γήρανση του πληθυσμού». Πέρα, βέβαια, από το γεγονός ότι η όποια «δημογραφική γήρανση» είναι άμεσα συνδεδεμένη με την εντεινόμενη επίθεση σε βάρος των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, είναι τουλάχιστον πρόκληση την ώρα που πάνω από 1 εκατομμύριο εργαζόμενοι έχουν πεταχτεί εκτός παραγωγής γιατί αυτό επιβάλλουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, να επικαλούνται τη «γήρανση» για να προωθήσουν την ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης!

Οι πραγματικοί «κίνδυνοι» για το Ασφαλιστικό είναι η εισφοροδιαφυγή των μεγάλων επιχειρήσεων, οι απαλλαγές και οι μειώσεις που τους διασφαλίζουν οι αστικές κυβερνήσεις, η λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων για τα κέρδη του ιδιωτικού τομέα Υγείας, η τεράστια ανεργία, η υποαπασχόληση και η «ευελιξία», οι χαμηλοί μισθοί, η «μαύρη» ανασφάλιστη εργασία κ.ο.κ. Γι' αυτά, βέβαια, ο... «δωδεκάλογος» της κυβέρνησης δεν λέει κουβέντα.

Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα, τα οποία καθημερινά γίνονται χειρότερα και με την παρέμβαση της κυβέρνησης (χτύπημα 8ωρου, απλήρωτες υπερωρίες, παραπέρα διευκόλυνση απολύσεων κ.τ.λ.) είναι πρόκληση και η αναφορά ότι με το νέο σύστημα «οι συντάξεις θα είναι μεγαλύτερες». Με τι άραγε θα πληρώσει ο νέος με το μισθό των 300 και 400 ευρώ τις εισφορές του και ποια θα είναι η απόδοσή τους στον τζόγο του «κεφαλαιοποιητικού συστήματος» - που έτσι κι αλλιώς δεν παρέχει απολύτως καμία εγγύηση για το ύψος της σύνταξης - όταν τα διαστήματα εργασίας θα εναλλάσσονται συνεχώς με διαστήματα ανεργίας και υποαπασχόλησης; Αυτά μάλιστα προβάλλονται την ώρα που ακόμα και ο ΟΟΣΑ, στην τελευταία του Εκθεση για τις συντάξεις, προειδοποιεί για τους κινδύνους που διαμορφώνονται για τα κεφαλαιοποιητικά συστήματα εξαιτίας και των «αρνητικών επιτοκίων» και των χαμηλών αποδόσεων. Κατά τ' άλλα, τα κυβερνητικά στελέχη «πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες» και υπόσχονται μεγαλύτερες συντάξεις... μετά από 50 χρόνια!

Το «κόστος μετάβασης» στις πλάτες όλου του λαού

Ισχυρίζεται επίσης το υπουργείο ότι οι υφιστάμενες συντάξεις, όπως και οι μελλοντικές συντάξεις των σημερινών ασφαλισμένων άνω των 35 ετών, δεν θα μειωθούν και δεν επηρεάζονται από το νέο σύστημα. Ομως, σκόπιμα δεν απαντά, πώς θα πληρώνονται οι υφιστάμενες συντάξεις, όταν οι εισφορές των νέων ασφαλισμένων θα κατευθυνθούν στον χρηματιστηριακό τζόγο; Περιορίζεται σε γενικές εκτιμήσεις του τύπου: «Το μεταβατικό κόστος απλώνεται σε βάθος χρόνου 60 ετών, με τα πρώτα χρόνια να είναι σχετικά χαμηλό», όταν ήδη εκτιμήσεις ανεβάζουν αυτό το κόστος στα 55 δισ. ευρώ και πλέον.

Αντίθετα, ομολογείται πως το κόστος μετάβασης θα φορτωθεί και πάλι στις πλάτες του λαού, καθώς στην απάντηση του υπουργείου αναφέρεται πως αυτό «θα χρηματοδοτηθεί: (α) από το ΑΚΑΓΕ, το Ταμείο για την αλληλεγγύη των γενεών, το οποίο σήμερα έχει αποθεματικά που υπερβαίνουν τα 10 δισ. ευρώ και τα οποία διαρκώς αυξάνονται κατά περίπου 1 δισ. το χρόνο, και, (β) από τον Τακτικό Προϋπολογισμό...».

Στα παραπάνω θα προσθέταμε και την περιουσία του ΕΤΕΑΕΠ, που σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία ανέρχεται περίπου στα 7,8 δισ. ευρώ (3,130 δισ. ευρώ στον κλάδο επικουρικής ασφάλισης και 4,678 δισ. ευρώ κλάδου εφάπαξ), ποσό που μπορεί να «θυσιαστεί» για να παίξει το ρόλο «αμορτισέρ» στη μετάβαση προς το ιδιωτικοποιημένο ασφαλιστικό σύστημα.

Αντί λοιπόν τα κεφάλαια του ΑΚΑΓΕ και ο τακτικός προϋπολογισμός, αλλά και τα αποθεματικά του ΕΤΕΑΕΠ, να κατευθυνθούν στη στήριξη του δημόσιου συστήματος Ασφάλισης, θα ριχτούν για να καλυφθεί το κόστος της ιδιωτικοποίησης, ενώ οι συνταξιούχοι θα εκβιάζονται με τα ελλείμματα που θα εμφανίσει το σημερινό ΕΤΕΑΕΠ, δημιουργώντας το πρόσχημα για νέες μειώσεις στις ήδη μίζερες επικουρικές συντάξεις...

«Λαγός» στην επίθεση η πλειοψηφία της ηγεσίας της ΓΣΕΕ

Στο μεταξύ, «παρών» στην αντιλαϊκή επιχείρηση μετατροπής της επικουρικής ασφάλισης σε ιδιωτική σπεύδει να δηλώσει και η πλειοψηφία της ηγεσίας της ΓΣΕΕ. Χαρακτηριστικά, σε πρόσφατη παρέμβασή της για το «σχέδιο Πισσαρίδη» βγαίνει σαν λαγός να φωνάξει ότι «θα μπορούσε να ενισχυθεί περαιτέρω ο πυλώνας της επαγγελματικής ασφάλισης», όπως και ότι «υποστηρίζουμε προτάσεις και παρεμβάσεις που διασφαλίζουν την αναπτυξιακή διάσταση του συστήματος Ασφάλισης».

Με μικρή παραλλαγή του «σχεδίου Πισσαρίδη», δηλαδή, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ συντάσσεται στον ίδιο αντιλαϊκό στόχο. Τα λεγόμενα Επαγγελματικά Ταμεία, των οποίων ζητά την ενίσχυση, αποτελούν μορφή καραμπινάτης ιδιωτικής ασφάλισης. Πυρήνας είναι και εδώ η εφαρμογή του κεφαλαιοποιητικού συστήματος, δηλαδή το ρίξιμο των εισφορών στον τζόγο. Και στα Επαγγελματικά Ταμεία, όπως και σε κάθε κεφαλαιοποιητικό σύστημα, δεν υπάρχει καμία εγγύηση για το αν τελικά θα αποδοθεί σύνταξη και για το ύψος της...