ΕΕ - ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ «ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΙ»
Με αφορμή την ψήφιση, την περασμένη Τετάρτη, του νομοσχεδίου που ενσωματώνει τις σχετικές Οδηγίες της ΕΕ για το οπτικοακουστικό υλικό
Στο στόχαστρο μαζικών μαχητικών διαδηλώσεων των καλλιτεχνών και των μαζικών τους φορέων βρίσκεται η ενσωμάτωση, στα άρθρα 8 και 32 του πρόσφατου σχεδίου νόμου για τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, των σχετικών άρθρων της Οδηγίας 2010/13 της ΕΕ, όπως τροποποιήθηκε με την 2018/1808, εισάγοντας τις διατάξεις του «ευρωτρομονόμου» για «δημόσια πρόκληση σε τρομοκρατικό έγκλημα» στην καλλιτεχνική δημιουργία που προβάλλεται μέσω των οπτικοακουστικών μέσων και του διαδικτύου. Ο νόμος αυτός ψηφίστηκε την περασμένη Τετάρτη στη Βουλή.
Δικαίως οι άνθρωποι της Τέχνης και του Πολιτισμού έχουν ξεσηκωθεί, αφού τα συγκεκριμένα άρθρα επιβάλλουν όχι μόνο λογοκρισία στην καλλιτεχνική δημιουργία, αλλά και διώξεις σε καλλιτέχνες, στους παρόχους οπτικοακουστικών υπηρεσιών, στον χρήστη διαδικτύου που θα ανέβαζε τέτοιο υλικό. Το νομοθετικό τερατούργημα της κυβέρνησης έρχεται να αναδείξει την έκταση και το βάθος του συστηματικού σχεδίου ΕΕ και αστικών κυβερνήσεων, που εξελίσσεται εδώ και δεκαετίες, να ξηλώσουν και να βάλουν «στο γύψο» τις λαϊκές ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα, πάντοτε με το βολικό πρόσχημα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας».
Από τον πρώτο «τρομονόμο» στον «τρομονόμο στην Τέχνη»
Οταν το 2002 ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πανηγύριζαν για τον πρώτο «τρομονόμο» της ΕΕ1, ενώ ο ΣΥΝασπισμός, πρόγονος του ΣΥΡΙΖΑ, δήλωνε «είμαστε όλοι Αμερικάνοι» στον απόηχο της επίθεσης της 11ης Σεπτεμβρίου, το ΚΚΕ αποκάλυπτε τι κρυβόταν από πίσω.
Το άρθρο 1 προέβλεπε ότι «θεωρούνται εγκλήματα τρομοκρατίας οι εκ προθέσεως πράξεις (...) όταν ο δράστης τις διαπράττει με σκοπό να εκφοβίσει σοβαρά έναν πληθυσμό, ή να εξαναγκάσει αδικαιολόγητα τις δημόσιες αρχές ή έναν διεθνή οργανισμό να εκτελέσουν οποιαδήποτε πράξη ή να απόσχουν από την εκτέλεσή της, ή να αποσταθεροποιήσει σοβαρά ή να καταστρέψει τις θεμελιώδεις πολιτικές, συνταγματικές, οικονομικές ή κοινωνικές δομές μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού...» και ότι θεωρείται «δημόσια πρόκληση για τέλεση τρομοκρατικού εγκλήματος (...) η διάδοση ή με οποιονδήποτε τρόπο διάθεση ενός μηνύματος προς το κοινό, με πρόθεση την υποκίνηση σε τέλεση ενός από τα εγκλήματα που απαριθμούνται στο άρθρο 1 (...) όταν μια τέτοια συμπεριφορά, είτε υποστηρίζει άμεσα είτε όχι τα τρομοκρατικά εγκλήματα, προκαλεί κίνδυνο τέλεσης ενός ή περισσότερων τέτοιων εγκλημάτων».
Ο «ευρωτρομονόμος» απαιτούσε: «Κάθε κράτος - μέλος λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα για να θεωρηθούν επίσης εγκλήματα συνδεόμενα με τρομοκρατικές δραστηριότητες οι ακόλουθες εκ προθέσεως πράξεις: α) η δημόσια πρόκληση για τέλεση τρομοκρατικού εγκλήματος (...)». Η γενικότητα και η αοριστία των περιγραφόμενων ως «τρομοκρατικών εγκλημάτων» είναι σκόπιμες: Επιτρέπουν στις αστικές κυβερνήσεις να τα ερμηνεύουν όπως θέλουν και να «τυλίγουν σε μια κόλλα χαρτί» κάθε αγωνιστή και κάθε δράση που αντιπαλεύει, αμφισβητεί ή ενοχλεί την αστική εξουσία.
Ακολούθησε η οικοδόμηση ενός τεράστιου πλέγματος μηχανισμών καταστολής και φακελώματος στην ΕΕ: Κανονισμός Eurodack, VIS, μηχανισμός για τα «έξυπνα σύνορα», το νέο Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν (SIS II - γιγάντια ηλεκτρονική βάση δεδομένων και ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ κατασταλτικών μηχανισμών των κρατών - μελών). Συστάθηκε ο μηχανισμός της ΕΕ «για την Ασφάλεια Δικτύων και Πληροφοριών», ο ENISA, με έδρα μάλιστα στην Ελλάδα. Αναβαθμίστηκε ο ρόλος της Europol ως κέντρου συντονισμού της αστυνομικής συνεργασίας των κρατών - μελών και με ειδική μονάδα παρακολούθησης του διαδικτύου (EUIRU), που «επισημαίνει τρομοκρατικό περιεχόμενο» στο διαδίκτυο, όπως το αντιλαμβάνονται η ΕΕ και οι κυβερνήσεις, και προειδοποιεί τους παρόχους που το φιλοξενούν (YouTube, Google, Facebook, Twitter), επιδιώκοντας την αφαίρεσή του.
Το 2008 η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ αποκάλυψε με Ερώτησή της ότι το Ανώτατο Δικαστήριο της Δανίας, εφαρμόζοντας την απαράδεκτη «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία της ΕΕ, καταδίκασε έξι πολίτες, δύο εξ αυτών μάλιστα σε 6μηνη φυλάκιση χωρίς αναστολή, για ενίσχυση «τρομοκρατικών» οργανώσεων, επειδή σχετίζονταν με εταιρεία η οποία τύπωνε μπλουζάκια με το λογότυπο των Επαναστατικών Ενόπλων Δυνάμεων Κολομβίας (FARC) και του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP), από την πώληση των οποίων μέρος των εσόδων θα στέλνονταν στις συγκεκριμένες οργανώσεις, ως ένδειξη αλληλεγγύης. Οργανώσεις που για την πάλη τους στις αντίστοιχες χώρες είχαν ενταχθεί στη «λίστα τρομοκρατικών οργανώσεων» της ΕΕ.
«Βίαιη ριζοσπαστικοποίηση» και «ρητορική μίσους»
Από το 2004 μπαίνουν στην ατζέντα της ΕΕ τα «μέτρα προληπτικής καταστολής» με το πρόγραμμα της Χάγης, όπου με άξονα την «καταπολέμηση της ριζοσπαστικοποίησης» προγραμματίζουν επέκταση των μηχανισμών καταστολής και φακελώματος. Ακολούθησε ένα πλήθος από Οδηγίες και μέτρα της ΕΕ2, που έκανε την Europol και Eurojust κόμβο φακελώματος και συντονισμού της δίωξης μεταξύ των κρατών - μελών.
Μερικά χρόνια αργότερα, το 2011, δημιουργείται το «δίκτυο ευαισθητοποίησης σχετικά με τη ριζοσπαστικοποίηση» (RAN), ένα πανευρωπαϊκό δίκτυο χαφιεδισμού που συνδέει «περισσότερους από 1.000 επαγγελματίες» οι οποίοι ασχολούνται άμεσα με την πρόληψη της λεγόμενης «ριζοσπαστικοποίησης» σε χώρους δουλειάς, σχολεία, σχολές, στο διαδίκτυο.
Τι είναι όμως η «βίαιη ριζοσπαστικοποίηση» για την οποία μιλά η ΕΕ και το 2020 δαπάνησε 314 εκατομμύρια ευρώ για την καταπολέμησή της; Στο έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής3διαβάζουμε: «Για την ΕΕ η κύρια απειλή σήμερα προέρχεται από την τρομοκρατία (...) παράγοντες που υποκινούν τη βίαιη ριζοσπαστικοποίηση (...) για κάθε βίαιη ριζοσπαστικοποίηση, εθνικιστική, αναρχική, αυτονομιστική, ακροαριστερή ή ακροδεξιά».
Στη δε έκθεση της Europol για το 20204σημειώνεται: «Αριστερές τρομοκρατικές οργανώσεις προσπαθούν με βίαια μέσα να ξεκινήσουν επανάσταση ενάντια στο πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό σύστημα, με στόχο την εισαγωγή του σοσιαλισμού και τελικά την εγκαθίδρυση μίας κομμουνιστικής, αταξικής κοινωνίας. Η ιδεολογία τους συχνά είναι η μαρξιστική - λενινιστική». Πρόκειται για δόλια, ανιστόρητη και με σκοπιμότητα κατεύθυνση της ΕΕ προκειμένου να ποινικοποιήσει την ταξική πάλη, να στοχοποιήσει τον μαρξισμό - λενινισμό, ό,τι πιο προοδευτικό έχει γεννήσει η ανθρωπότητα, τσουβαλιάζοντάς τον μάλιστα με καθετί το αντιδραστικό, προβοκατόρικο και εχθρικό προς τα λαϊκά συμφέροντα.
Σε συνάρτηση με τα παραπάνω, για πρώτη φορά το 2008 η ΕΕ εδραιώνει την έννοια «ρητορική μίσους», αρχικά «συνιστώντας» στα κράτη - μέλη να τιμωρούν ως ποινικό αδίκημα πράξεις ρατσισμού και ξενοφοβίας. Δέκα χρόνια αργότερα, με τις εν λόγω Οδηγίες που πέρασε η κυβέρνηση της ΝΔ, η «ρητορική μίσους» σημαίνει «υποκίνηση σε βία ή μίσος εναντίον ομάδας ανθρώπων ή μέλους ομάδας, ιδίως λόγω φύλου, φυλής, χρώματος, εθνοτικής καταγωγής, ιθαγένειας ή κοινωνικής προέλευσης, γενετικών χαρακτηριστικών, γλώσσας, θρησκείας ή πεποιθήσεων, πολιτικών φρονημάτων ή κάθε άλλης γνώμης, ιδιότητας μέλους εθνικής μειονότητας, περιουσίας, γέννησης, αναπηρίας, ηλικίας ή σεξουαλικού προσανατολισμού».
Με βάση λοιπόν τα παραπάνω, το 2018 το Εφετείο Θεσσαλονίκης καταδίκασε τον ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, Σωτήρη Ζαριανόπουλο, σε χρηματική αποζημίωση, κρίνοντας ότι ήταν «ποινικό αδίκημα» να αποκαλέσει «φασίστες που βρωμίζουν την πόλη» τους χρυσαυγίτες, στο όνομα της «υποκίνησης σε μίσος εναντίον ομάδας ανθρώπων λόγω των πολιτικών τους φρονημάτων».
Πογκρόμ διώξεων...
Το Δεκέμβρη του 2018, το Ευρωκοινοβούλιο σε ψήφισμά του καλούσε «να επιτευχθούν η αυτόματη ανίχνευση και η συστηματική, ταχεία, διαρκής και πλήρης αφαίρεση τρομοκρατικού περιεχομένου από το διαδίκτυο» και ζητούσε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή «να δημιουργήσει μια διαδικτυακή ευρωπαϊκή πλατφόρμα στην οποία οι πολίτες θα επισημαίνουν τρομοκρατικό περιεχόμενο στο διαδίκτυο (...) Αμεσα νομική δράση για την απαγόρευση και την εξάλειψη (...) όλης της έντυπης και διαδικτυακής προπαγάνδας που ρητά υποκινεί τον βίαιο εξτρεμισμό και τις τρομοκρατικές πράξεις».
Στις 14/12/2020, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Ευρωκοινοβούλιο ανακοίνωσαν προσωρινή συμφωνία για «εντολές αφαίρεσης τρομοκρατικού περιεχομένου ή την απενεργοποίηση της πρόσβασης σε αυτό (...) εντός μίας ώρας». Στο πλαίσιο της «ψηφιοποίησης» - βασικού πυλώνα του «Ταμείου Ανάκαμψης» - αυτοματοποιούν με αλγόριθμους και τεχνητή νοημοσύνη τον έλεγχο, τη σήμανση και το «κατέβασμα» από το διαδίκτυο των «παραβατικών» έργων ή αναρτήσεων.
Οι παραπάνω αντιδραστικές διατάξεις ήταν που αιτιολόγησαν την απόρριψη, για παράδειγμα, από το Facebook των διαφημίσεων του 46ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», με το εξωφρενικό πρόσχημα της «προώθησης ψυχαγωγικών ναρκωτικών»!
Με νόμο του 2015 στην Ισπανία, ο οποίος ενσωμάτωσε τις διατάξεις του «ευρωτρομονόμου», διώχθηκε και έχει φυλακιστεί ο Ισπανός ράπερ Pablo Hasel, με την αιτιολογία ότι «προσέβαλε την Ισπανία και εξύμνησε την τρομοκρατία». Σημειωτέον, ο νόμος ενεργοποιήθηκε πρόσφατα, μετά την ανάληψη της κατά τ' άλλα «αριστερής» κυβερνητικής συμμαχίας Σοσιαλδημοκρατών (PSOE) - Ποδέμος (αδελφάκι του ΣΥΡΙΖΑ), με τη συμμετοχή και του ΚΚ Ισπανίας.
Την κατάπτυστη Οδηγία ψήφισαν στο Ευρωκοινοβούλιο οι ευρωβουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ, ο δε ΣΥΡΙΖΑ την ψήφισε με ...τρία χέρια: 1) Στο Ευρωκοινοβούλιο, ψηφίζοντας την Οδηγία, 2) καταψηφίζοντας την πρόταση απόρριψής της και 3) ψηφίζοντάς την ως κυβέρνηση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Μετά απ' όλα αυτά αποχώρησε ...και στην ψηφοφορία στη Βουλή, στηρίζοντας την Οδηγία έως το τέλος με τοποθετήσεις του.
Ελιγμοί παραπλάνησης
Ο δε ελιγμός της κυβέρνησης, με φραστικές τροποποιήσεις του άρθρου 8, είναι παραπλανητικός, γιατί η ουσία είναι ότι ο «τρομονόμος» της ΕΕ ισχύει στο ακέραιο. Εργο ΣΥΡΙΖΑ κι αυτή η ενσωμάτωση της Οδηγίας 2017/541 της ΕΕ στην ελληνική νομοθεσία το 2019, ποινικοποιώντας την ελεύθερη έκφραση με το άρθρο 187Α του ΠΚ, που αναφέρει: «Οποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο ή μέσω του διαδικτύου απειλεί με τέλεση τρομοκρατικής πράξης ή προκαλεί ή διεγείρει σε διάπραξή της και έτσι εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη τιμωρείται με φυλάκιση». Η εν λόγω Οδηγία κρίνει ως «τρομοκρατική ενέργεια» την ελεύθερη έκφραση που αμφισβητεί το εκμεταλλευτικό σύστημα, μέχρι και «ταξίδια με σκοπό την τέλεση ή τη συμβολή στην τέλεση τρομοκρατικού εγκλήματος» ή τη «διευκόλυνση ταξιδιών».
Ετσι, ανεξάρτητα από την τελική διατύπωση στον «νόμο Λιβάνιου», πάνω από τα κεφάλια των καλλιτεχνών, παρόχων, ακόμη και των απλών χρηστών του διαδικτύου, θα κρέμονται σαν «δαμόκλειος σπάθη» ποινικές διώξεις και ποινές φυλάκισης, διοικητικές ποινές και εξοντωτικά πρόστιμα.
Το ΚΚΕ είναι διαχρονικά το μοναδικό πολιτικό κόμμα που αποκαλύπτει αυτούς τους σχεδιασμούς, αντιτάσσεται σθεναρά, σταθερά, με συνέπεια, απαιτώντας την πλήρη απόσυρση των εν λόγω άρθρων, παλεύει για την κατάργηση των «ευρωτρομονόμων» και όλων των νόμων που τους έχουν ενσωματώσει στην ελληνική νομοθεσία, οδηγώντας στη φίμωση κάθε φωνής αντίστασης, σε αλυσίδες στην έκφραση και στη σκέψη.
Τρέμοντας τους αναπότρεπτους σεισμούς...
Οι αστοί και τα επιτελεία τους χύνουν τόνους μελανιού, ξοδεύουν «εργατοώρες» ραφιναρισμένης παραχάραξης της Ιστορίας, εκατομμύρια ευρώ σε προγράμματα της ΕΕ για να «ξηλώσουν» από τη μνήμη των λαών καθετί ριζοσπαστικό, να προωθήσουν τον αντικομμουνισμό, να ταυτίσουν το φασισμό με τον κομμουνισμό. Ο καημός τους είναι κατανοητός: Προσπαθούν να βρωμίσουν το «χτες» για να θάψουν το «αύριο».
Στον κόσμο τους δεν έχει θέση η πολιτιστική δημιουργία που εμπνέεται από ταξικούς αγώνες, που αποτυπώνει την ασταμάτητη κίνηση της κοινωνικής εξέλιξης, που απαθανατίζει την πάλη των απλών καθημερινών ανθρώπων για την επιβίωση σε ένα βάρβαρο σύστημα, που σαλπίζει ανατρεπτικό «προσκλητήριο» για όλους όσοι - ναι - μισούν τις κρίσεις, τη φτώχεια, την ανεργία, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την εκμετάλλευση και το σύστημά της. Γιατί προετοιμάζει το έδαφος για να βλαστήσει η προοπτική του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, όσο κι αν το πολεμούν. Κι αυτό τους γεμίζει εφιάλτες για τους «σεισμούς που μέλλονται να 'ρθουν».
----------------------
Παραπομπές:
1. [1]Απόφαση - πλαίσιο του Συμβουλίου 2002/475/ΔΕΥ
2[1]. Απόφαση 2005/671/ΔΕΥ
3. COM (2005) 313
Του
Λευτέρη ΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΑΛΑΒΑΝΟΥ*
*Ο Λ. Νικολάου - Αλαβάνος είναι ευρωβουλευτής του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου