Εδώ ΜΕΘ, εκεί ΜΕΘ…

  

Το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε πληθώρα συζητήσεων σε τηλεοπτικά πάνελ και ραδιοφωνικές εκπομπές σχετικά με το φλέγον και ταυτόχρονα διαχρονικό ζήτημα των διασωληνωμένων ασθενών που βρίσκονται εκτός ΜΕΘ και αυτόματα το γνωστό παιχνίδι έρχεται στο μυαλό μας. Με λύπη, αλλά όχι έκπληξη διαπιστώνουμε ότι όσο οι Ειδικές Δυνάμεις της αστυνομίας στοχεύουν στην ανεύρεση καταδικασμένων εγκληματιών και την πάταξη του οργανωμένου εγκλήματος, άλλο τόσο η κυβέρνηση και τα επιστημονικά φερέφωνά της, από μερίδα καθηγητών ιατρικής έως τους λοιμωξιολόγους των 6 μ.μ. στρουθοκαμιλίζουν ως προς τη λύση αυτού του τόσο σημαντικού ζητήματος επιβίωσης.

Το νέο καυτό στοιχείο των ημερών είναι οι διασωληνωμένοι Covid και non-Covid ασθενείς που βρίσκονται καθημερινά εκτός ΜΕΘ, αναμένοντας πολλά 24ωρα με κόστος μερικές φορές τη ζωή τους, αλλά σίγουρα και την ποιότητα της επιβίωσής τους ώσπου να βρεθεί κρεβάτι. Αυτό που αποκρύβεται όμως, με εξαίρεση τις φωνές των μαχόμενων υγειονομικών, είναι το πως οι ήδη υπάρχουσες κλίνες ΜΕΘ των ιδιωτικών κλινικών είναι επιτακτικό να ενταχθούν άμεσα στον ενιαίο σχεδιασμό για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Ταυτόχρονα, επιβάλλεται να επεκταθούν οι ΜΕΘ των δημοσίων νοσοκομείων που είναι πολύ λιγότερες από τις αναγκαίες, όπως έχει επανειλημμένα επισημάνει η ΟΕΝΓΕ. Διαφαίνεται όμως, για ακόμη μία φορά, πως η πολιτική της κυβέρνησης μόνο στόχο έχει να ενισχύσει χρηματικά τους κλινικάρχες και όχι να προσφέρει υπηρεσίες Υγείας στους πολίτες της. Να θυμίσουμε ότι επίταξη για την κυβέρνηση σημαίνει διπλάσιο ποσό αποζημίωσης για τις κλίνες που χρησιμοποιούνται από τον ιδιωτικό τομέα κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Έτσι κερδίζονται οι πόλεμοι; Όταν μένουν εκτός μάχης νευραλγικοί τομείς για την αντιμετώπιση της πανδημίας και χαρίζονται εκατομμύρια στους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών κλινικών, που ούτε στο ελάχιστο δεν γυρίζουν πίσω στους εργαζόμενους σε αυτές;

Η επιστράτευση των ιδιωτών ιατρών, όσο και αν βοηθήσει προσωρινά τη δουλειά στα νοσοκομεία, καθώς αριθμητικά οι γιατροί που έρχονται είναι πολύ λιγότεροι από αυτούς που λείπουν, δεν λύνει το τεράστιο πρόβλημα των χώρων νοσηλείας και των ειδικών μονάδων όπως είναι οι ΜΕΘ.

Βρισκόμαστε ένα χρόνο μετά την έναρξη της πανδημίας και δυστυχώς όλες οι προβλέψεις της ΟΕΝΓΕ, δηλαδή των γιατρών που είναι μέσα στα νοσοκομεία και δίπλα στον ασθενή, για την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα, έπεσαν μέσα. Προβλέψεις που δεν ακούσαμε από τις Επιτροπές των αρίστων του υπουργείου Υγείας, ίσως γιατί οι αποστειρωμένοι επιστήμονες των Επιτροπών αγωνιούσαν περισσότερο για τα επιστημονικά άλλοθι που δίνουν σε μία απάνθρωπη και αναίσχυντη πολιτική, παρά για την επιβίωση των ανθρώπων.

Επειδή λοιπόν, για εμάς, τους μαχόμενους υγειονομικούς, ο αγώνας που δίνουμε σήμερα είναι αγώνας για τη ζωή και την επιβίωση και επειδή ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν τα νοσοκομεία καθορίζεται και εντός αυτών, με την αυταπάρνηση, το φιλότιμο και την αυτοθυσία των υγειονομικών, αλλά και από πολιτικές αποφάσεις που λαμβάνονται εκτός αυτών, εμείς θα δίνουμε αυτή τη μάχη και μέσα, αλλά και έξω από τα νοσοκομεία. Οι υπεύθυνοι για το σημερινό χάλι θα μας βρίσκουν πάντα απέναντί τους και στην πανδημία και μετά από αυτή, τόσο μέσα όσο και έξω από το νοσοκομείο. Γιατί εμείς τη μάχη για τη ζωή θα την κερδίσουμε!