Επίθεση με χειροβομβίδες κατά λεωφορείου της Πολεμικής Αεροπορίας

Νωρίς το πρωί της 30ης Απριλίου, ένα λεωφορείο της Πολεμικής Αεροπορίας ξεκίνησε για το καθημερινό του δρομολόγιο από το ξενοδοχείο «Αστόρια», στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, προς το στρατιωτικό αεροδρόμιο του Σέδες, που βρίσκεται κοντά στο πολιτικό αεροδρόμιο «Μακεδονία». Λίγο μετά τις 7 σταμάτησε στη «στάση Μισραχή» επί της κεντρικής λεωφόρου Βασιλίσσης Όλγας για να παραλάβει έναν αξιωματικό.

Έξαφνα δύο τρομακτικοί κρότοι τράνταξαν τον τόπο. Δύο χειροβομβίδες είχαν εκτοξευθεί κατά του λεωφορείου. Η πρώτη ρίχτηκε στο μπροστινό μέρος του οχήματος και η δεύτερη στην πίσω πόρτα. Αυτόπτες μάρτυρες είδαν τρεις άνδρες να απομακρύνονται από τον τόπο του συμβάντος κρατώντας πιστόλια στα χέρια τους και παρά την καταδίωξή τους κατόρθωσαν να διαφύγουν. «Το κράτος έχει ρεζιλευτεί», έγραψαν οι εφημερίδες. Ο συνολικός απολογισμός του αιματηρού περιστατικού ήταν 5 νεκροί (3 υποσμηναγοί, ένας σμηνίτης και ο οδηγός του οχήματος) και 8 τραυματίες αξιωματικοί.

Αμέσως ξεκίνησε ανθρωποκυνηγητό για τη σύλληψη των δραστών. Οι αρχές γρήγορα συμπέραναν ότι επρόκειτο για έργο της ΟΠΛΑ, διενεργούν μαζικές συλλήψεις.

Μεταξύ αυτών που συνελήφθησαν ήταν και τα ηγετικά στελέχη του ΕΑΜ Μακεδονίας Πασσαλίδης, Καραμαούνας, Σακελλαρόπουλος, Αθανασιάδης, Τουράφης, Γεωργιάδης και Θωμόπουλος.

Στις 22 Αύγουστου 1947, στο εδώλιο του Εκτάκτου Στρατοδικείου Θεσσαλονίκης κάθισαν 67 άτομα.

Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης ήταν ότι οι περισσότεροι από τους αξιωματικούς που δικάζονταν είχαν επιδείξει σημαντική δράση στον Εμφύλιο με τα φτερά της Βασιλικής Αεροπορίας και είχαν παρασημοφορηθεί ως ήρωες πολέμου. 

Τις ανακρίσεις ανέλαβε τότε ο επισμηναγός Μητσάκος, ο οποίος εφαρμόζοντας κάθε παράνομο πρόσφορο μέσο, με βασανισμούς, τρομοκρατήσεις, προ-χρονολογώντας έγγραφα κλπ. προσπάθησε και συνέλεξε ψευδείς «ομολογίες» δια των οποίων στις 15 Ιουλίου 1952 εκδόθηκε βούλευμα κατά είκοσι ενόχων «κομμουνιστικής οργάνωσης» που «είχε αρχίσει να συγκροτείται από το 1950, αλλά συγκεκριμένες δολιοφθορές άρχισαν τον Σεπτέμβριο του 1951». Σύμφωνα με το ίδιο πόρισμα οι ένοχοι «εκτελούσαν εντολές της ηγεσίας του ΚΚΕ που βρίσκονταν στο εξωτερικό».

Η όλη δίκη ήταν μια σκευωρία που βασίστηκε στην «απόδραση» του Δόκιμου Ίκαρου Νικόλαου Ακριβογιάννη στην Αλβανία. 

Η Απόφαση

Η Απόφαση του Αεροδικείου εκδόθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1952, με βάση τον α.ν. 375/1936, σύμφωνα με την οποία κρίθηκαν και καταδικάστηκαν:

 

Δύο εις θάνατο: οι Η. Παναγουλάκης (δις εις θάνατο) και Γ. Θεοδωρίδης.
 

Τέσσερις σε ισόβια δεσμά: οι Θ. Μεταξάς, Γ. Μαδεμπλής, Αθ. Παπαντωνίου και Αθ. Κοντός.
 

Τρεις σε εικοσαετή κάθειρξη: οι Ε. Ζαφειρόπουλος, Π. Λεμπέσης και Αλ. Κοντογεωργάκης.
 

Ένας σε δεκαπενταετή κάθειρξη: ο Ι. Ντίνου και
 

Δύο σε εξαετή κάθειρξη: οι Γ. Γαλανός και Α. Χριστοφής.
 

Οι υπόλοιποι των κατηγορουμένων αθωώθηκαν. Οι ποινές δεν εκτελέστηκαν και το 1953 η υπόθεση οδηγήθηκε στο Αναθεωρητικό.