Ο ΒΑΣΙΛΙ ΤΖΟΥΓΚΑΣΒΙΛΙ- ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ
"Η σεμνότητα του πατέρα δεν είναι μύθος. Ήταν στην πραγματικότητα ένα πολύ ταπεινό άτομο. Όλοι έβλεπαν πώς ντυνόταν, πολλοί θυμούνται τα έπιπλα του γραφείου του και της ντάτσας του. Ο πατέρας μου συνήθιζε να ζητάει να γίνονται τα πιο απαραίτητα πράγματα από τους συντρόφους του και από εμάς τα παιδιά, το ίδιο ζητούσε.
Εάν κάποιος από τους κοντινούς γνωστούς καταδικαζόταν για εθισμό στην πολυτέλεια, ο πατέρας τον γελοιοποιούσε με καυστικό σχόλιο.
Θα μπορούσε να τον "καρφώσει" με μια λέξη έτσι ώστε αυτό τ' άτομο να το θυμάται για μια ζωή. Εάν η επιθυμία για πολυτέλεια γινόταν έντονη, ξεπέρναγε τα όρια, ακολουθούσε η τιμωρία, μερικές φορές πολύ σοβαρή.
Έδειξε ότι στην Σοβιετική Ένωση δεν υπάρχει κανένας ο οποίος είναι υπεράνω του νόμου. Αλλά ο πατέρας δεν απαιτούσε ποτέ από τους άλλους να κάνουν ότι δεν έκανε ο ίδιος.
Ήταν αδύνατο γι' αυτόν -να ζει στην πολυτέλεια και ν' απαιτεί από τους άλλους την σεμνή διαβίωση τους."
ВАСИЛИЙ СТАЛИН — О СВОЁМ ВЕЛИКОМ ОТЦЕ
Скромность отца – это не миф. Он на самом деле был очень скромным человеком. Все видели, как он одевался, многие помнят обстановку его кабинета и его дачи. Отец привык обходиться самым необходимым и от своих товарищей, и от нас, детей, требовал того же. Если кто-то из близких знакомых бывал уличен в пристрастии к роскоши, отец едко его высмеивал. Он мог одним словом пригвоздить так, что человек запоминал на всю жизнь. Если же тяга к роскоши принимала выраженный характер, переходила границы, следовало наказание, подчас весьма суровое. Трофейное дело – наглядный тому пример. Оно показало, что в Советском Союзе нет никого, для кого законы не писаны. Но отец никогда не требовал от других того, чего не делал сам. Это было для него невозможно – самому купаться в роскоши, а других призывать к скромности.
Ο "Μουστάκιας" ήταν και για προσωπικούς λόγους απόλυτα άτεγκτος σ' ό,τι αφορούσε οποιοδήποτε ζήτημα διαφθοράς των κομματικών μελών. Όταν λέω "προσωπικούς λόγους", εννοώ το πώς ο ίδιος ζούσε. Έχουμε μια μαρτυρία που περιλαμβάνεται σ' ένα βιβλίο γραμμένο από έναν αμείλικτο πολέμιο του Ι. Β. Στάλιν και του λεγόμενου "σταλινισμού"· πρόκειται για το γνωστό στους παλιότερους "Θρίαμβος και Τραγωδία: Πολιτικό πορτρέτο του Ι. Β. Στάλιν" του Ντμίτρι Βολκογκόνοφ, ένα άθλιο κι ανεκδιήγητο βιβλίο γραμμένο από έναν άθλιο κι ανεκδιήγητο συγγραφέα. Η μαρτυρία αυτή παρ' όλ' αυτά δε στερείται αλήθειας, έχει μάλιστα διασταυρωθεί κι επιβεβαιωθεί κι από άλλους ιστορικούς (ανάμεσα σ’ αυτούς περιλαμβάνονται και ακράδαντα "αντισταλινικοί") εντός κι εκτός Ρωσίας· αποδίδεται από τον Βολκογκόνοφ στον Α. Ν. Σελέπιν ("Ο Α. Ν. Σελέπιν, γνωστός άλλοτε κομματικός και κρατικός παράγοντας, μου διηγήθηκε τα εξής:"). Την παραθέτω γιατί έχει σημασία να καταλάβουμε ―σε αντίθεση με τους κάθε λογής "παντογνώστες" που δέσμιοι των συνοδών της κάθε "παντογνωσίας" συμπλεγμάτων κατωτερότητας που τους διακατέχουν, είναι έτοιμοι αμέσως να καταδικάσουν ό,τι δεν προσαρμόζεται στις προκρούστειες κλίνες των ιδίων σχημάτων πνευματικής αβελτηρίας― το κλίμα μιας εποχής και το ήθος των αληθινών ανθρώπων που την έπλασαν· το απόσπασμα προέρχεται από το πρώτο μέρος του πρώτου βιβλίου: Ντ. Βολκογκόνοφ, Θρίαμβος και Τραγωδία. Πολιτικό πορτρέτο του Ι. Β. Στάλιν, Βιβλίο πρώτο, Μέρος πρώτο, Εκδόσεις "Σύγχρονη Εποχή", Αθήνα 1989, σελ. 362–363.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μετά το θάνατο του Στάλιν, όταν χρειάστηκε να γίνει η απογραφή της περιουσίας του Γενικού Γραμματέα, αποδείχτηκε πως η δουλειά αυτή είναι αρκετά απλή. Δεν βρέθηκε κανένα αντικείμενο αξίας, εκτός από ένα πιάνο που κι αυτό ανήκε στο δημόσιο. Δεν υπήρχε ούτε ένας καλός, "αυθεντικός" πίνακας. Ευτελή έπιπλα. Καθίσματα με πάνινες θήκες. Καμιά απολύτως αντίκα. Στους τοίχους κρέμονταν αναπαραστάσεις έργων τέχνης σε απλά ξύλινα κάδρα. Στην αίθουσα υποδοχής ήταν αναρτημένη, σε περίοπτη θέση, μια μεγεθυμένη φωτογραφία του Λένιν και του Στάλιν μαζί. Την είχε βγάλει το Σεπτέμβρη του 1922 στο Γκόρκι η Μ. Ι. Ουλιάνοβα. […]*
Στο δάπεδο δυο χαλιά. Ο Στάλιν σκεπαζόταν με στρατιωτική κουβέρτα. Εκτός από τη στολή του στρατάρχη, βρέθηκαν ακόμα δύο απλά κουστούμια (το ένα από καραβόπανο), ένα ζευγάρι τσόχινες μπότες και μια χωριάτικη κάπα…"
_______________
* Παραλείπω έναν στην ουσία άσχετο προς τη μαρτυρία σχολιασμό του Βολκογκόνοφ.
Γραμματικός