«Νέες πραγματικότητες»...

«Οι συνεχιζόμενες διεργασίες στο Κυπριακό αποσκοπούν στην οριστικοποίηση της διχοτόμησης του νησιού, στη συγκρότηση δύο ξεχωριστών κρατικών οντοτήτων που μόνο τυπικά και συγκυριακά θα έχουν κάποια στοιχεία ομοσπονδίας».

Το απόσπασμα αυτό για το Κυπριακό από τις Θέσεις της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ επιβεβαιώνεται αυτές τις μέρες, με τις εξελίξεις στην άτυπη πενταμερή διάσκεψη στη Γενεύη.

Η «βιώσιμη και ρεαλιστική» λύση που αναζητείται σε μια ακόμα διάσκεψη για το Κυπριακό, καμιά σχέση δεν έχει με μια δίκαιη επίλυση του προβλήματος προς το συμφέρον του κυπριακού λαού.

Η ανοιχτή παρέμβαση του ευρωατλαντικού παράγοντα, που ζητάει να παρθούν υπόψη «οι νέες πραγματικότητες στο νησί και την περιοχή», βάζει στο τραπέζι όλες τις εκδοχές διχοτομικών σεναρίων, που θα αποτελέσουν πηγή νέων ανταγωνισμών και κινδύνων για τον κυπριακό και τους άλλους λαούς.

Αυτό που μεθοδεύεται στην πραγματικότητα είναι η προώθηση ενός συμβιβασμού, ανάμεσα στη συνομοσπονδιακή «λύση» των δύο συνιστώντων κρατών, από τη μια, και στην κάθετη διχοτόμηση που προτείνει η τουρκική πλευρά, από την άλλη.

Ποιες είναι, όμως, αυτές οι «νέες πραγματικότητες» που επικαλούνται, για να επιταχύνουν το παζάρι και τη διευθέτηση, στο πλαίσιο του ευρωατλαντικού σχεδιασμού;

Είναι η πρεμούρα των μονοπωλίων να εκμεταλλευτούν τον ενεργειακό πλούτο της περιοχής, παραμερίζοντας το «αγκάθι» του Κυπριακού, που τους δημιουργεί προσκόμματα στην εξόρυξη και μεταφορά του φυσικού αερίου.

Είναι οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που οξύνονται, καθιστώντας την Κύπρο κρίκο στην αλυσίδα των ευρωατλαντικών «εταίρων», που θα βάζουν εμπόδια στην κινεζική και ρωσική επέκταση στην περιοχή.

Για τον ίδιο λόγο, είναι η αξιοποίηση της Κύπρου ως στρατιωτικού «αναχώματος» από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ, με τις κάννες στραμμένες προς τη Μέση Ανατολή, όπως δείχνει και η στενότερη στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ, στο πλαίσιο της τριμερούς που συμπληρώνει η Ελλάδα.

Είναι οι ευρύτεροι σχεδιασμοί των ΗΠΑ - ΕΕ κι άλλων καπιταλιστικών κρατών, που περιπλέκουν το Κυπριακό και το καθιστούν μέρος μιας ευρύτερης διευθέτησης, που προωθείται από τον ευρωατλαντικό παράγοντα.

Δεν είναι καθόλου τυχαίες οι παρεμβάσεις που κάνουν στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο με αφορμή την πενταμερή όχι μόνο οι ΗΠΑ και η ΕΕ, αλλά και δυνάμεις όπως η Βρετανία και η Γαλλία, που θέλουν να διασφαλίσουν τα δικά τους ιδιαίτερα συμφέροντα στο νησί, στην Ανατ. Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή.

Και βέβαια, καθοριστικός παράγοντας είναι οι ανταγωνισμοί των αστικών τάξεων, πρώτα απ' όλα της Ελλάδας και της Τουρκίας, μεταξύ των οποίων συνεχίζεται η διαπραγμάτευση για διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά.

Βασικό κριτήριο είναι εδώ η «διατλαντική συνοχή», η διατήρηση δηλαδή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο, με τα ανάλογα ανταλλάγματα, που υπενθυμίζει κάθε φορά με τις διεκδικήσεις και τις αμφισβητήσεις στο Κυπριακό, στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο.

Οι εξελίξεις στο Κυπριακό διαψεύδουν, για ακόμα μια φορά, όλα τα αστικά κόμματα και τις κυβερνήσεις στην Ελλάδα που διακήρυτταν ότι η ένταξη στην ΕΕ ή η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων από τα μονοπώλια θα φέρουν ευημερία, ειρήνη και δίκαιη επίλυση του ζητήματος.

Οι τουρκικές προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, στην Αμμόχωστο, η αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου και το περιεχόμενο των έως τώρα διαπραγματεύσεων για διχοτομική λύση, επιβεβαιώνουν το ακριβώς αντίθετο.

Η επιδιωκόμενη αναβάθμιση της ελληνικής αστικής τάξης ως ΝΑΤΟικού προμαχώνα στην περιοχή περνάει μέσα από επικίνδυνες ιμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις και συμβιβασμούς.

Το ΚΚΕ σθεναρά και αποφασιστικά βρίσκεται στο πλευρό του λαού της Κύπρου. Πρωτοστατεί στην οργάνωση της πάλης του ελληνικού λαού ενάντια στη συμμετοχή της ελληνικής αστικής τάξης σε αυτά τα σχέδια. Πρωτοστατεί στην έκφραση της αλληλεγγύης προς τους άλλους λαούς της περιοχής.

Αντιτάσσεται στην επιβολή λύσης που θα διαιωνίζει τη διχοτόμηση της Κύπρου, δεν θα δίνει βιώσιμη και φερέγγυα λύση για το σύνολο του κυπριακού λαού, Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους, Αρμένιους, Λατίνους, Μαρωνίτες.

Σ' αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση, το ΚΚΕ έχει εκφράσει τη θέση του και παλεύει για μία Κύπρο, ενιαία - ένα και όχι δύο κράτη - ανεξάρτητη, με μία και μόνη κυριαρχία, μία ιθαγένεια και διεθνή οντότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες.