Η «εξίσωση» της πανδημίας

Ολοένα και περισσότερα επιστημονικά δεδομένα έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι η θανατηφόρα πανδημία που βρίσκεται σε εξέλιξη δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Οτι ο ιός που την προκάλεσε δεν ήταν ούτε «άγνωστος», ούτε «αόρατος», όπως θέλουν να τον παρουσιάσουν τα κράτη και οι κυβερνήσεις, για να δικαιολογήσουν την εγκληματική πολιτική τους στη διαχείριση της πανδημίας.

Οτι αν είχαν παρθεί έγκαιρα και προληπτικά όλα τα αναγκαία μέτρα, αν είχαν αξιοποιηθεί όλες οι δυνατότητες που δίνει σήμερα η εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης, αν ο κρατικός μηχανισμός είχε για προτεραιότητα την προστασία του λαού και όχι των καπιταλιστικών κερδών, τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά σήμερα για τα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν από την πανδημία, έναν και πλέον χρόνο από το παγκόσμιο ξέσπασμά της.

Στο συμπέρασμα αυτό συνηγορούν και ορισμένα βασικά στοιχεία από την πρόσφατη έκθεση - ανασκόπηση που συντάχθηκε στο πλαίσιο επιτροπής του ΠΟΥ.

Ο ΠΟΥ σίγουρα προσπαθεί να συσκοτίσει τις δικές του ευθύνες, ως ένας διεθνής Οργανισμός που κινείται στο πλαίσιο που ορίζουν μεγάλα μονοπωλιακά και ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Γι' αυτό άλλωστε η έκθεση δεν θα μπορούσε να αναδεικνύει τις βαθύτερες αιτίες που κρύβονται πίσω από διαπιστώσεις όπως ότι οι κυβερνήσεις «δεν ήταν προετοιμασμένες για πανδημία». Ούτε βέβαια εξηγεί γιατί υπήρξαν «μυριάδες αποτυχίες, κενά και καθυστερήσεις».

Ωστόσο, η έκθεση, που καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «η κατάσταση όπου βρισκόμαστε σήμερα θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί», δηλαδή ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν, θα μπορούσαν να είχαν σωθεί, έχει στοιχεία χρήσιμα για συμπεράσματα.

Πρώτα απ' όλα ότι η σημερινή πανδημία δεν ήταν μια «πρωτόγνωρη κατάσταση», ούτε οφείλεται σε έναν «αόρατο» και «ύπουλο» εχθρό. Αντίθετα, υπήρχαν πολλές επιστημονικές επισημάνσεις και συστάσεις για προηγούμενες κρίσεις υγείας, όμως «παραμένουν σκονισμένες στα υπόγεια του ΟΗΕ και στα ράφια των κυβερνήσεων», όπως καταγράφει και η έκθεση του ΠΟΥ.

Η προστασία όμως της ανθρώπινης ζωής και υγείας με έγκαιρα, ολόπλευρα και ουσιαστικά μέτρα «κοστίζει» για τους επιχειρηματικούς ομίλους και τα καπιταλιστικά κράτη. `Η «προστατεύεται» μόνο στο βαθμό που αποφέρει κέρδος, συμβάλλει στη «σταθερότητα», στο βαθμό που «συμφέρει» σε σχέση με το πόσο «κοστίζει».

Σε αυτή την εξίσωση το αποτέλεσμα - μέχρι σήμερα - είναι τουλάχιστον 3,3 εκατ. νεκροί. Μόνο από την πανδημία, χωρίς να υπολογίζονται τα θύματα από άλλες αιτίες εξαιτίας της κατάρρευσης των δημόσιων συστημάτων Υγείας.

Είναι ενδεικτικό ότι για το ξέσπασμα πανδημιών υπήρχαν εδώ και πολλά χρόνια προειδοποιήσεις επιστημόνων, ενώ οι έρευνες για την καλύτερη κατανόηση των κορονοϊών και για επιτάχυνση της ανάπτυξης εμβολίων σταμάτησαν πριν λίγα χρόνια, επειδή οι φαρμακευτικοί όμιλοι και τα καπιταλιστικά κράτη δεν έβλεπαν άμεσο και εξασφαλισμένο κέρδος.

Αντίστοιχες προειδοποιήσεις για μελλοντικές πανδημίες, που θεωρούνται βέβαιες, υπάρχουν και σήμερα. Ωστόσο, τα ισχυρότερα καπιταλιστικά κράτη επιλέγουν να επενδύσουν σε μεγάλες μονάδες παραγωγής εμβολίων, όπου δηλαδή προβλέπεται το μέγιστο κέρδος για τις φαρμακευτικές εταιρείες και θεωρείται «στρατηγικός» τομέας «ασφαλείας» και δεν δίνουν δεκάρα για να ενισχυθούν τα δημόσια συστήματα Υγείας, να ενισχυθεί η πρόληψη.

Ακόμη όμως και μετά την επίσημη ανακήρυξη της παγκόσμιας πανδημίας τον Γενάρη του 2020, οι κυβερνήσεις όχι μόνο δεν φρόντισαν να λάβουν έγκαιρα τα αναγκαία προληπτικά μέτρα για να σταματήσουν την εξάπλωση του SARS-Cov-2, όχι μόνο δεν έδωσαν γενναία χρηματοδότηση για θωράκιση των νοσοκομείων και της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, αλλά αντίθετα φάνηκε παντού ποιες ήταν οι συνειδητές πολιτικές που ακολουθήθηκαν.

Τα συστήματα Υγείας ακόμη και των πιο αναπτυγμένων καπιταλιστικών κρατών κατέρρευσαν και τα νεκροταφεία δεν προλάβαιναν να θάβουν νεκρούς. Το διάστημα που μεσολάβησε πριν το «δεύτερο κύμα» δεν αξιοποιήθηκε για την προστασία της δημόσιας υγείας. Εναν χρόνο μετά, ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Η επιχειρηματική δραστηριότητα στην Υγεία, η υποχρηματοδότηση των δημόσιων υπηρεσιών Υγείας, η λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων σαν «επιχειρήσεις», η παραγωγή εμβολίων και φαρμάκων με σκοπό το κέρδος και ο γεωπολιτικός ανταγωνισμός έδειξαν «τα δόντια τους» και κατά τη διάρκεια της πανδημίας με τραγικές συνέπειες για τους λαούς.

Το δίδαγμα της πανδημίας είναι ταυτόχρονα και οδηγός για δράση: Οσο η ανθρώπινη ζωή αξιολογείται είτε σαν «κόστος», είτε σαν πηγή «κέρδους», όσο τον κόσμο «κινούν» η επιδίωξη του μέγιστου κέρδους και οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί, τα θύματα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής θα εξακολουθήσουν να είναι ανυπολόγιστα.