Μοιρασμένοι...

«Καταργείτε το 8ωρο», καταγγέλλει τη ΝΔ ο ΣΥΡΙΖΑ, που ανεβαίνει τάχα στα κεραμίδια για τα Εργασιακά, μπας και μαζέψει καμιά ψήφο. «Μα εμείς εφαρμόζουμε την Οδηγία της ΕΕ και διατάξεις που υπάρχουν εδώ και 30 χρόνια, αυτά δηλαδή που εφαρμόσατε κι εσείς ως κυβέρνηση», αντιτείνει η ΝΔ, υπερασπιζόμενη τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας». «Ναι, αλλά εσείς φέρνετε τη διευθέτηση με ατομική σύμβαση, ενώ εμείς την εφαρμόζαμε με συλλογικές διαπραγματεύσεις», απαντάει ο ΣΥΡΙΖΑ, κλείνοντας το μάτι στην εργοδοσία, και λέγοντας περίπου ότι ...«υπάρχει και καλή διάλυση του 8ώρου». «Εσείς υπογράψατε πρώτοι την Ευρωπαϊκή Οδηγία του 2019 που προωθεί ευέλικτες μορφές απασχόλησης με ατομικές συμβάσεις», ανταπαντάει η κυβέρνηση. Αυτό είναι το γαϊτανάκι της κάλπικης αντιπαράθεσης που γυρνοβολάει εδώ και μέρες ανάμεσα σε κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση.

... ρόλοι

Αν κάτι επιβεβαιώνεται απ' αυτό το θέατρο με μοιρασμένους ρόλους, είναι το εξής: Το αντεργατικό έκτρωμα που παρουσίασε χτες η κυβέρνηση αποτελεί μία ακόμα «χάντρα» στο κομπολόι της διευθέτησης, με το οποίο ξηλώνεται εδώ και χρόνια ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας. Αποδεικνύεται επίσης ότι η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαφωνούν στη «χρησιμότητα» που έχει η «διευθέτηση» για το κεφάλαιο και τα κέρδη του, αλλά στον τρόπο με τον οποίο αυτή θα γενικευτεί σαν εργαλείο «ευελιξίας», στον τρόπο με τον οποίο τελικά θα αυξηθεί η απλήρωτη δουλειά. Η όποια ένσταση του ΣΥΡΙΖΑ εξαντλείται στο αν αυτό θα γίνεται μονομερώς από την εργοδοσία ή αν θα διατηρείται το «φύλλο συκής» της συλλογικής συμφωνίας, ώστε να διασφαλίζεται αποτελεσματικότερα η «κοινωνική συνοχή», αφού είναι γνωστοί οι μηχανισμοί που αξιοποιούν εργοδότες και εργατοπατέρες για να επιβάλλουν στους εργαζόμενους τα πιο αντιδραστικά μέτρα. Γι' αυτό, μπροστά στους αγώνες που έρχονται, αν κάτι πρέπει να κρατήσουν οι εργαζόμενοι είναι ότι η πάλη τους πρέπει να στοχεύει στην καρδιά του προβλήματος, στο ξήλωμα δηλαδή όλων των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων που χτίζουν εδώ και χρόνια τον εργασιακό μεσαίωνα και όπου κάθε κυβέρνηση βάζει τη δική της πινελιά.

Χαϊδολογήματα

Με διάφορες αφορμές το τελευταίο διάστημα, παρακολουθούμε την ανταλλαγή επαίνων ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, για νόμους της σημερινής και της προηγούμενης κυβέρνησης που διασφαλίζουν τη «συνέχεια του κράτους», δηλαδή της αντιλαϊκής πολιτικής. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το Ελληνικό, η εμπλοκή της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή και άλλα πολλά. Προχτές, είχαμε ένα τελευταίο, εξίσου χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων Αδ. Γεωργιάδης επαίνεσε ονομαστικά τον Ν. Καρανίκα, σύμβουλο του τότε πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα, για την προσφορά του το 2018 στο νομοσχέδιο για την παραγωγή και λειτουργία αγοράς φαρμακευτικής κάνναβης στη χώρα μας! Μάλιστα, ο Γεωργιάδης είπε: «Λάθος κάναμε το 2018! Δεν ήμασταν ώριμοι να αναγνωρίσουμε τη φαρμακευτική κάνναβη και στην πορεία του χρόνου καταλάβαμε ότι η Ελλάδα μπορεί να μετάσχει και δεν έχει κανένα μελανό σημείο, καμία ηθική μομφή». Και όπως είναι λογικό, ακολούθησαν διαρροές από τον ΣΥΡΙΖΑ που ούτε λίγο ούτε πολύ έπλεκαν το εγκώμιο του Γεωργιάδη... Πού βρίσκεται το κλειδί της υπόθεσης; Οπως θα διαβάσετε και στα σημερινά «Αποκαλυπτικά», ο συγκεκριμένος τομέας υπόσχεται τεράστια κέρδη σε πολυεθνικούς κολοσσούς, που έχουν κατατάξει τη χώρα μας ψηλά στη λίστα των επενδύσεων σχετικά με την κάνναβη, λόγω του καλού κλίματος και του χαμηλού κόστους εργασίας. Από τη στιγμή λοιπόν που συγκλίνουν στην εξυπηρέτηση ζωτικών συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων, δεν είναι παράξενο ότι δεν διστάζουν να χαϊδολογούνται ακόμα και εκείνοι που προηγουμένως βρίζονταν με χυδαίες εκφράσεις...