Ανοιχτό Γράμμα στις Μανάδες για τα Παιδιά της Παλαιστίνης

Ανοιχτό Γράμμα στις Μανάδες για τα Παιδιά της Παλαιστίνης

 

ON 19 ΜΑΪΟΥ 2021

 

Είδες τα μάτια τους?

 

Τα παιδιά με τα άδεια μάτια τα είδες? Τα παιδιά που νοιώθουν τον θάνατο σαν κάτι οικείο τα είδες? Τα παιδιά που παίζουν ενώ γύρω τους σφυρίζουν οι σφαίρες και οι οβίδες τα είδες? Τα παιδιά που ζουν στα συντρίμμια και νομίζουν ότι αυτό είναι «σπιτικό» τα είδες?

 

Μιλώ για τα παιδιά της Παλαιστίνης. Αυτά που τα ξεσπιτώνουν με το ζόρι κάθε τόσο. Αυτά που το παιχνίδι τους είναι ο πόλεμος. Αυτά που ξέρουν από το χάραμα της ζωής τους ότι η ύπαρξή τους είναι αμφίβολη μέχρι αύριο. Αυτά που ο φόβος και ο θάνατος έχει την μορφή ενός στρατιώτη με το εξάλφα. 

 

Αυτά που κουβαλάνε την σφεντόνα για να αντιμετωπίσουν τους «Γολιάθ» – δυνάστες τους. Αυτά που αντί για γάλα βύζαξαν θυμό και πείσμα.

 

Αυτά που από τα δέκα τους χρόνια αισθάνονται την υποχρέωση να προσφέρουν στην πατρίδα τους. Που είναι ταγμένα στον αγώνα για την ύπαρξή της και θαρρούν ότι με την μικρή γροθιά τους θα τσακίσουν τα τανκς που έρχονται κατά πάνω τους.

Μιλώ για τα παιδιά της Παλαιστίνης, για τα οποία περισσεύει η υποκρισία των κρατών που κόπτονται για τα δικαιώματα και την δημοκρατία όπου το συμφέρον τους υπαγορεύει, αλλά δεν θέλουν να χαλάσουν την καρδιά της χώρας-τρομοκράτη. Μιας χώρας που έγινε ό,τι το παρελθόν της θα έπρεπε να απαγορεύει και κάνει τα ίδια που έχει υποστεί. Μιας χώρας, που έχει την «υποστήριξη» κάποιων κυβερνήσεων αλλά όχι των Λαών!

 

Οι κυβερνήσεις αυτών που κατατρεγμένοι από τους Ναζί έφθαναν με πλοίο στις ακτές της Παλαιστίνης υψώνοντας πανό που έγραφε «.. μη σκοτώνετε τις ελπίδες μας», τώρα, σκοτώνουν τις ελπίδες του λαού που τους δέχθηκε, αφού πρώτα άρπαξαν τη γη τους και συνεχίζουν να αρπάζουν ό,τι απέμεινε, εξοντώνοντάς τους.

 

ΠΟΙΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΑ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΥΝ ΣΕ ΜΙΣΟΣ? Ποιοι είναι αυτοί που επιλέγουν ποιος λαός αξίζει να ζήσει και ποιος όχι? Ποιοι είναι αυτοί που επιλέγουν ποια παιδιά αξίζει να ζήσουν και ποια όχι?

 

Ένα έγκλημα όμως δεν συντελείται μόνο από τους θύτες. Ευθύνη έχουν και όσοι κρατούν «ίσες αποστάσεις». Και δεν μπορούν να επικαλούνται το, τάχα μου, «δικαίωμα αυτοάμυνας του Ισραήλ» για να δικαιολογούν τις νύχτες τρόμου που εκτυλίσσονται καθημερινά από τους πάνοπλους Ισραηλινούς ενάντια στους άμαχους Παλαιστίνιους. Τόσο οι προηγούμενες όσο και η σημερινή ελληνική κυβέρνηση διακηρύσσουν ότι κρατούν “ίσες αποστάσεις” που στην πράξη σημαίνουν «we stand by Israel”. Ο σφιχτός στρατιωτικός εναγκαλισμός που εκφράστηκε με κοινά γυμνάσια και εκπαιδεύσεις ήταν ο προάγγελος αυτής της θέσης. Υπερθεματίζοντας στη γραμμή ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, η κυβέρνηση της ΝΔ αντιστρέφει τους όρους για το τι πραγματικά συμβαίνει στην Παλαιστίνη και σε όλη τη Μέση Ανατολή, παρουσιάζοντας τον θύτη ως θύμα, τον πολεμοκάπηλο ως ειρηνοποιό και τον ιδιοκτήτη ως καταπατητή. 

 

 Όσο για το τάχα μου, ειρηνοποιό στυλ τόσο της κυβέρνησης όσο και των άλλων κομμάτων, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που προτρέπουν «ας σταματήσουν οι εντάσεις» και «ας επικρατήσει ειρήνη», πέρα από ανέξοδα και ανούσια την συγκεκριμένη στιγμή λόγια, λειτουργούν ως άλλοθι των ισραηλινών και προπαντός δεν δικαιώνουν το θύμα. Ας μας προβληματίσουν τα λόγια του Παλαιστίνιου συγγραφέα και καθηγητή Mahmoud Muna που ζει στην Ανατολική Ιερουσαλήμ

«Είμαστε οι κατακτημένοι, και όχι οι κατακτητές, είμαστε οι καταπιεσμένοι, όχι οι καταπιεστές, είμαστε οι εποικισμένοι, όχι οι έποικοι. Για το καλό όλων όσων ζουν μεταξύ του ποταμού και της θάλασσας, αυτή η κατοχή πρέπει να τελειώνει. Έχει ήδη κρατήσει πάρα πολύ». Έτσι, για να σκύψουμε λίγο την ιστορία.

 

Και πάλι ρωτώ: ΕΣΥ , ναι εσύ που είσαι μάνα , είδες τα μάτια τους? Τα μάτια αυτών των παιδιών, εσύ που είσαι γυναίκα δεν σε αναστατώνουν? Τα μάτια αυτών των παιδιών, εσύ που είσαι άνθρωπος δεν σε θυμώνουν? Δεν σε ξεσηκώνουν, να διαμαρτυρηθείς, να φέρεις τον κόσμο άνω-κάτω? Να πεις τέρμα σ’ αυτό το λουτρό αίματος κάθε τόσο, τέρμα στην καταπάτηση της παλαιστινιακής πατρίδας, τέρμα στην σφαγή του παλαιστινιακού λαού:

 

Οι γυναίκες που συσπειρωνόμαστε στους συλλόγους και τις ομάδες της ΟΓΕ θα βρισκόμαστε στο πλευρό του Παλαιστινιακού λαού μέχρι ν΄ αποκτήσει τη δική του πατρίδα, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ στα σύνορα του 1967 με το λαό κυρίαρχο. Απαιτούμε να σταματήσει η σφαγή του από το Ισραηλινό κράτος – δολοφόνο και να τερματιστεί η κατοχή.

Ολυμπία Χαλτσοτάκη

 

Ένωση Γυναικών Αργυρούπολης (μέλος της ΟΓΕ)