14/6/1978 50 χρόνια από τη γέννηση του Ερνέστο Γκεβάρα

Ο,τι κι αν γράφτηκε γύρω από την προσωπικότητά του - και γράφτηκαν πολλά - το αναμφισβήτητο είναι πως ο «Τσε» ήταν ένα αυθεντικό κομμάτι της λατινοαμερικάνικης επανάστασης και πως η ζωή και ο θάνατός του σφραγίστηκαν από τη γεμάτη ανατάσεις, αλλά και δυσκολίες και προβληματισμούς πορεία της. Αναμφισβήτητο είναι ακόμα πως στη ζωή του ταυτίστηκε ιδιαίτερα με την κουβανέζικη επανάσταση, που τον κάλυψε με τη στοργή και την υπευθυνότητά της, ως τον θάνατό του και μετά απ' αυτόν.

Βιογραφικά

Ο Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα - γιος ενός πολιτικού μηχανικού ιρλανδικής καταγωγής και μιας νοικοκυράς ισπανικής - γεννήθηκε στο Ροζάριο της Αργεντινής στις 14 Ιούνη 1928. Πρώτο από τα πέντε παιδιά μιας φιλελεύθερης, με αριστερές σχεδόν παραδόσεις μικροαστικής οικογένειας, ξεχώρισε από μικρός για το πάθος του στο διάβασμα, την αγάπη του στον αθλητισμό και την εχθρότητά του στον καθιερωμένο αστικό τρόπο εκπαίδευσης. (...)

Το 1946 που τελειώνει το γυμνάσιο, η οικογένεια Γκεβάρα - που έχει κιόλας αλλάξει πολλούς τόπους διαμονής - έρχεται στο Μπουένος Αϊρες. (...)

Μπαίνει στο Πανεπιστήμιο. Ενω όλοι περιμένουν ότι θα σπουδάσει μηχανικός - λόγω της μεγάλης κλίσης στα μαθηματικά - εκείνος γράφεται στην Ιατρική. Οι σπουδές διακόπτονται κάθε τόσο από ταξίδια. Παραμονές Πρωτοχρονιάς του 1952 ξεκινάει μ' ένα φίλο του για το γύρο της Λατινικής Αμερικής.

«Να βοηθήσω τους ανθρώπους»

Απ' αυτό το ταξίδι γυρίζει βαθιά αλλαγμένος. Αργότερα θα γράψει σχετικά: «Οταν άρχισα τις ιατρικές μου σπουδές, οι ιδέες μου, σαν επαναστάτη δεν υπήρχαν. Οπως πολλοί άλλοι άνθρωποι, απόβλεπα στην επιτυχία. Ονειρευόμουν να γίνω ένας διάσημος ερευνητής και να καταφέρω κάτι που, σε τελευταία ανάλυση, θα μπορούσε να ωφελήσει την ανθρωπότητα.

Οι συνθήκες μέσα στις οποίες ταξίδεψα, μ' έφεραν σε στενή επαφή με τη φτώχια, την πείνα και την αρρώστια. Μέσα από την έλλειψη των μέσων ανακάλυψα ότι ήμουν ανήμπορος να φροντίσω τα άρρωστα παιδιά και είδα την κατάπτωση του υποσιτισμού, και της συνεχούς καταπίεσης. Ετσι, άρχισα να διαπιστώνω πως υπήρχε και κάτι άλλο, το ίδιο σπουδαίο με το να γίνω διάσημος ερευνητής ή με το να προσφέρω πολλά στην ιατρική επιστήμη: Να βοηθήσω αυτούς τους ανθρώπους...».

Μόλις παίρνει το δίπλωμά του ξαναταξιδεύει, πρώτα στη Βενεζουέλα και μετά στη Γουατεμάλα, όπου ζει σε μεγάλη φτώχια. Εκεί γνωρίζει μια ομάδα Κουβανών, που ζουν εξόριστοι μετά την αποτυχημένη επίθεση στη Μονκάδα, στις 26 Ιούλη 1953. (...)

Το καλοκαίρι του 1954 περνάει στο Μεξικό. Εκεί γνωρίζει πρώτη φορά τον Ραούλ και μετά τον Φιντέλ Κάστρο και εντάσσεται στο κίνημά τους. Εκπαιδεύεται στον ανταρτοπόλεμο και είναι ανάμεσα στους 82 άντρες που με το μικρό σκάφος «Γκράνμα» (...) ξεκινούν στις 25 Νοέμβρη 1956 για ν' αποβιβαστούν, μετά από ένα φοβερό ταξίδι σε μια ερημική ακτή του νησιού. Από τους 82 αυτούς άντρες την πρώτη κιόλας μέρα της απόβασης, μετά από αιφνιδιασμό που θα τους κάνουν οι δυνάμεις του Μπατίστα, θ' απομείνουν ζωντανοί μόνο οι δεκαπέντε!

Τα χρόνια της επανάστασης

Η συνέχεια είναι γνωστή! Οι 15 αυτοί αντάρτες έγιναν μέσα σε δύο χρόνια ένας τεράστιος λαϊκός στρατός που περίζωσε την Αβάνα. Μια από τις ηγετικές φυσιογνωμίες είναι και ο Γκεβάρα, στον οποίο ο Κάστρο ανάθεσε τον Ιούνη του 1957 το σχηματισμό ενός δεύτερου τάγματος - αργότερα συγκροτήθηκαν κι άλλα - που έφερε σε πέρας πολλές σημαντικές στρατιωτικές επιχειρήσεις και που στις 29 Δεκέμβρη 1958 απελευθέρωσε μετά από σκληρή μάχη τη Σάντα Κλάρα, πόλη 150.000 κατοίκων. Στις 2 Γενάρη 1959 έπεσε η Αβάνα. Τα τάγματα του Γκεβάρα και του Τσινφουέγος είναι τα πρώτα που μπήκαν στην πρωτεύουσα.

***

Το παραπάνω μικρό αφιέρωμα - γραμμένο από τον Φώντα Λάδη - δημοσίευσε ο «Ριζοσπάστης» στις 14 Ιούνη 1978 για τα 50 χρόνια από τη γέννηση του Ερνέστο (Τσε) Γκεβάρα.

Ο «Τσε» αφιέρωσε τη ζωή του για να ζήσουν οι λαοί σε έναν καλύτερο κόσμο, για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος. Αφιέρωσε τη ζωή του, για να πάρει ο λαός τα μέσα παραγωγής, τον πλούτο που παράγει και την εξουσία στα χέρια του. Εγραψε:

«Ο λαός δεν μπορεί ούτε να ονειρευτεί την κυριαρχία αν δεν υπάρχει μια εξουσία που να ανταποκρίνεται στα συμφέροντα και στις προσδοκίες του. Λαϊκή εξουσία δεν σημαίνει μονάχα το ότι τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, η αστυνομία, τα δικαστήρια και όλα τα όργανα της κυβέρνησης πρέπει να βρίσκονται στα χέρια του λαού. Σημαίνει επίσης πως και τα όργανα της οικονομίας πρέπει κι αυτά να περάσουν στα χέρια του λαού».

Εδινε πάντα το παράδειγμα, ήταν μπροστά σε κάθε μάχη. Στο αντάρτικο, στην ιδεολογική - πολιτική δουλειά, στην εθελοντική εργασία. Το 1964 τιμήθηκε για την προσφορά 240 ωρών εθελοντικής κομμουνιστικής δουλειάς μέσα σ' ένα εξάμηνο στην Κούβα.

Μια σχετικά άγνωστη πτυχή της δράσης του ήταν ο ρόλος στην επεξεργασία των κατευθύνσεων για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στην Κούβα από τη θέση του υπουργού Βιομηχανίας. Επισκέφθηκε την ΕΣΣΔ και άλλα σοσιαλιστικά κράτη, όπου και είχε τη δυνατότητα να μελετήσει ζητήματα που αφορούσαν τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Αντιμετώπισε με κριτικό πνεύμα ορισμένες από τις επιλογές της ΕΣΣΔ και άλλων σοσιαλιστικών κρατών που ήταν σε βάρος του κεντρικού σχεδιασμού κ.ά.

O Τσε Γκεβάρα έφτασε τον Νοέμβρη του 1966 στη Βολιβία, για να οργανώσει αντάρτικο κίνημα. Στις 9 Οκτώβρη 1967 εκτελέστηκε, αφού προηγούμενα η αντάρτική ομάδα του έπεσε σε ενέδρα έπειτα από συνεχείς ελιγμούς και μάχες.

Η δράση του, το παράδειγμά του παραμένει φλογερό, εμπνέει τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες και ιδιαίτερα τους νέους και τις νέες.

Βλ. περισσότερα:

- Ερνέστο Τσε Γκουεβάρα, «Σχετικά με το σύστημα χρηματοδότησης από τον προϋπολογισμό», Κομμουνιστική Επιθεώρηση, τχ. 6/2007.

- «Ριζοσπάστης», 11.10.2012.

 ....

Το γράμμα του Τσε στα παιδιά του

http://www.odigitis.gr/article/To-gramma-toy-Tse-sta-paidia-toy/

Όνομα συνυφασμένο με την επανάσταση και την ανυπότακτη στάση ζωής

http://www.odigitis.gr/article/Onoma-synyfasmeno-me-tin-epanastasi-kai-tin-anypotakti-stasi-zois/

Ομιλία στους φοιτητές της Ιατρικής Σχολής στην Κούβα το 1960

http://www.odigitis.gr/article/Omilia-stoys-foitites-tis-Iatrikis-Sxolis-stin-Koba-to-1960/