Υπογράφεται η Συνθήκη των Βερσαλλιών

28 Ιούνη 1919

Αφού οι νικήτριες δυνάμεις συνέτριψαν τη Γερμανία στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, άρχισαν να καταστρώνουν τα σχέδιά τους για τη μεταπολεμική ρύθμιση της κατάστασης. Τα σχέδιά τους αυτά αφορούσαν το ιμπεριαλιστικό ξαναμοίρασμα του κόσμου, την κατάπνιξη των επαναστατικών και εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων, την υποδούλωση εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, με σκοπό την αύξηση των κερδών των χρηματιστικών μονοπωλίων και τη διατήρηση του εκμεταλλευτικού, του καπιταλιστικού συστήματος, που είχε κιόλας μπει στο στάδιο της γενικής κρίσης.

Η Διάσκεψη της Ειρήνης άρχισε τις εργασίες στις 18 Γενάρη του 1919 στο Παρίσι. Στη διάσκεψη πήραν μέρος τα 27 κράτη που ανήκαν στο στρατόπεδο των νικητών. Στις 28 Ιούνη 1919, στα ανάκτορα των Βερσαλλιών, οι αντιπρόσωποι της νικημένης Γερμανίας έβαλαν τις υπογραφές τους κάτω από το κείμενο της συνθήκης, που έμεινε στην ιστορία ως «Συνθήκη των Βερσαλλιών».

Το σύστημα των διεθνών σχέσεων που δημιουργήθηκε ύστερα από τον πόλεμο του 1914-1918, και που ονομάστηκε «Σύστημα των Βερσαλλιών», ήταν το αποτέλεσμα συναλλαγών και συμβιβασμών ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κράτη. Προορισμός του ήταν να εξασφαλίσει την κυριαρχία μερικών από τα πιο μεγάλα κράτη – νικητές (Γαλλία, Αγγλία, ΗΠΑ). Ομως, έπεσαν έξω στους υπολογισμούς. Το «Σύστημα των Βερσαλλιών» αποδείχτηκε ανίσχυρο να χαλιναγωγήσει τις νικημένες χώρες. Ούτε η προσπάθεια για την υπονόμευση της γερμανικής οικονομίας μέσω των πολεμικών επανορθώσεων, ούτε η στέρηση από τη Γερμανία του δικαιώματος να έχει μαζικό στρατό εμπόδισαν την προετοιμασία του ρεβανσιστικού πολέμου. Οι ιθύνοντες κύκλοι της Γερμανίας άρχισαν να σκέφτονται τη ρεβάνς αμέσως ύστερα από την υπογραφή της ανακωχής.

Τα κράτη – νικητές αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν τα καινούρια ανεξάρτητα κράτη που ιδρύθηκαν στην Κεντρική και στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, αλλά τα σύνορα που καθορίστηκαν δεν ήταν δίκαια. Τα εδάφη των καινούριων κρατών ήταν το ανταλλακτικό νόμισμα στο διπλωματικό παιχνίδι των μεγάλων κρατών. Τελικά, η Συνθήκη των Βερσαλλιών δεν έλυσε το εθνικό πρόβλημα στην Ευρώπη, αλλά το δυσκόλεψε και το μπέρδεψε ακόμη περισσότερο.

Το «Σύστημα των Βερσαλλιών» ήταν ασταθές και εφήμερο και για έναν ακόμη λόγο – γιατί στρεφόταν εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης που τα συμφέροντα και η διεθνής επιρροή της δεν ήταν δυνατόν να αγνοούνται.

Ενας αρκετά σπουδαίος παράγοντας που υπονόμευσε το «Σύστημα των Βερσαλλιών» ήταν οι αντιθέσεις ανάμεσα στα κυριότερα κράτη – νικητές. Ο λυσσασμένος αγώνας για το ξαναμοίρασμα του κόσμου συνεχιζόταν και ύστερα από την υπογραφή των συνθηκών.

ΗρακλήςΚακαβάνης