Οι πραγματικοί φοβητσιάρηδες της «ψηφιακής εποχής»

Μέσα στα πολλά που γράφονται στον αστικό Τύπο για το ΚΚΕ, με αφορμή το Συνέδριό του και σε μια απελπισμένη προσπάθεια να το απαξιώσουν, είναι ότι το Κόμμα δεν μπορεί τάχα να παρακολουθήσει την «ψηφιακή επανάσταση», «αποστρέφεται την τεχνολογία», «η εποχή το ξεπερνά», είναι «αναχρονιστικό» και άλλα παρόμοια. Τα γράφουν αυτά με αφορμή την ανάλυση του Κόμματος για το πώς οι νέες τεχνολογίες αξιοποιούνται από το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του ως εργαλείο μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης και έντασης της εκμετάλλευσης (π.χ. με την τηλεργασία).

Βέβαια, μια ματιά να ρίξει κανείς στο ποιοι προσάπτουν στο Κόμμα «τεχνοφοβία», θα θυμηθεί ότι είναι οι ίδιοι που στο όνομα της «τεχνολογικής επανάστασης» λιβάνιζαν το αντεργατικό νομοσχέδιο της 10ωρης δουλειάς. Είναι τόσο «φίλοι» της νέας «ψηφιακής εποχής», που αρνούνται να απαντήσουν σε στοιχειώδη ερωτήματα, όπως: Πώς γίνεται να έχει ανέβει τόσο η παραγωγικότητα της εργασίας, να υπάρχει η δυνατότητα παραγωγής περισσότερων προϊόντων σε λιγότερο χρόνο και με μικρότερο κόπο, κι όμως οι εργαζόμενοι να καλούνται να δουλεύουν περισσότερες ώρες, να θυσιάζουν ακόμα και την κυριακάτικη αργία τους, να τσακίζονται στη δουλειά;

Ποιος λοιπόν «φοβάται» την τεχνολογία; Οι κομμουνιστές, οι πρωτοπόροι εργάτες που με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον «δεν βλέπουν την ώρα» για να περάσει στα χέρια της κοινωνικής πλειοψηφίας κάθε επίτευγμα της ανθρώπινης σκέψης, ώστε να μπορεί να ικανοποιήσει ολόπλευρα τις ανάγκες της; `Η όσοι με κριτήριο τη μεγιστοποίηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας μετατρέπουν την τεχνολογία από πηγή ευημερίας για τους πολλούς σε μέσο πλουτισμού για μια χούφτα παράσιτα, που την αξιοποιούν για να ρίχνουν την τιμή της εργατικής δύναμης, για να εντείνουν την εκμετάλλευση και την καταστολή, να μεγαλώνουν την ανεργία;

Πόσο «φίλος» της «ψηφιακής εποχής» είναι ο απολογητής ενός συστήματος που θεωρεί παρωχημένη κάθε συζήτηση για εργατικά δικαιώματα στον 21ο αιώνα, θεωρεί «αναχρονιστική» κάθε διεκδίκηση για μόνιμη και σταθερή δουλειά, αλλά «σύγχρονα» τα σκλαβοπάζαρα των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, τα μέτρα «τόνωσης της ανταγωνιστικότητας» που διαλύουν τη ζωή των εργαζομένων;

Συνεπώς οι αντιΚΚΕ ψυχώσεις περί «τεχνοφοβικού ΚΚΕ» απλά αποκαλύπτουν τους πραγματικούς φοβητσιάρηδες της «ψηφιακής εποχής». Αυτούς που αδυνατούν να χωνέψουν ότι η ίδια η τεχνολογική εξέλιξη και τα αποτελέσματά της το «φωνάζουν» από παντού: Οτι πρόκειται για άλματα που αποδεικνύουν ότι σήμερα υπάρχουν οι δυνατότητες για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες των εργαζομένων, όμως αυτές τσακίζονται από το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους. Ετσι εξηγείται και η βρώμικη επίθεση στο ΚΚΕ, αφού είναι το μόνο κόμμα που αναδεικνύει ακριβώς αυτό το ζήτημα, όπως έκανε και στο 21ο Συνέδριο. Επειδή επιμένει να αναδεικνύει ότι αυτά τα επιτεύγματα, αλλά και οι αντιθέσεις που γεννά η καπιταλιστική ιδιοκτησία, φέρνουν στην επιφάνεια το πιο σύγχρονο πρόταγμα, το σοσιαλισμό, την εργατική εξουσία.

Τέλος, επειδή ίσως οι νεότεροι να μη γνωρίζουν, και οι παλιότεροι να ξεχνούν, θυμίζουμε ότι όταν (στα μέσα της 10ετίας του 1990) το ΚΚΕ αξιοποιούσε το διαδίκτυο, όντας το πρώτο κόμμα στην Ελλάδα που λειτούργησε ιστοσελίδα, όταν μέσω του διαδικτύου ο «Ριζοσπάστης» έκανε τον γύρο του κόσμου, ως η πρώτη ψηφιακή εφημερίδα στη χώρα, οι διάφοροι όψιμοι «τεχνο-λάγνοι», που χαρακτηρίζουν το Κόμμα «τεχνοφοβικό», θεωρούσαν «επανάσταση» ...το fax. Οπότε, ας ψάξουν αλλού - ή και στον καθρέφτη τους - για «αμηχανία απέναντι στην τεχνολογία». Αλλά είπαμε: Αλλος είναι ο καημός τους...

Δ