«Συναντώντας τους ήρωες του 21»

Κυρίες και κύριοι καλησπέρα.

Ευχαριστούμε για την πρόσκληση και τη δυνατότητα που μας δίνεται να τοποθετηθούμε με λίγα λόγια στη σημερινή σημαντική και λόγω συνολικά της ιστορικής βαρύτητας και λόγω της θεματολογίας, εκδήλωση.

Για το κόμμα μας η μελέτη της ιστορίας αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της δραστηριότητας του και στοχεύει στην εξαγωγή συμπερασμάτων που έχουν διαχρονική ισχύ και δίνουν τη δυνατότητα καλύτερης μελέτης του σήμερα.

Οι ηγέτες της επανάστασης του 1821 ανάμεσα τους και αυτοί τους οποίους συναντάμε σήμερα εδώ στο φιλόξενο χώρο ενός των ηγετών του στρατηγού Πλαπούτα, έζησαν σε μια εποχή σημαντικών αλλαγών στην ανθρώπινη κοινωνία, σε μια εποχή μετάβασης από την φεουδαρχία σε μια ανώτερη μορφή οργάνωσης της κοινωνίας στα εθνικά καπιταλιστικά κράτη.

Μελετώντας τα γεγονότα της ελληνικής Επανάστασης και το ρόλο των πρωταγωνιστών της μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της ιστορικής περιόδου που συντελέστηκε μπορούμε να βγάλουμε βασικά συμπεράσματα.

Η Επανάσταση του 1821 ήταν γνήσιο "τέκνο" της εποχής της. Αποτέλεσε συνέπεια των αλλαγών στις σχέσεις παραγωγής που έκαναν για συγκεκριμένες κοινωνικές δυνάμεις επιτακτικό το καθήκον της απαλλαγής από την υποτέλεια στην Οθωμανική αυτοκρατορία και της συγκρότησης ενός αστικού κράτους με δική του εσωτερική αγορά. Συνεπώς η επανάσταση έγινε επίκαιρη σε μια συγκεκριμένη στιγμή στην ιστορία της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Απόρροια της ίδιας ιστορικής περιόδου αποτέλεσαν η διαμόρφωση του έθνους και της εθνικής συνείδησης. Με βάση αυτά τα στοιχεία και με το γεγονός ότι η ελληνική αστική τάξη δεν ήταν ομοειδής με την κυρίαρχη τάξη στην οθωμανική αυτοκρατορία, πράγμα που συνέβαινε και με τις ανερχόμενες αστικές τάξεις στα μετέπειτα βαλκανικά κράτη η επανάσταση ήταν αστική εθνικοαπελευθερωτική.

Η επανάσταση εξέφραζε αναγκαστικά τα συμφέροντα της ανερχόμενης αστικής τάξης και δεν μπορούσε παρά να οδηγήσει στη συγκρότηση ενός αστικού έθνους κράτους που αποτελούσε την επαναστατική απάντηση της εποχής στα αδιέξοδα της φεουδαρχικής εξουσίας, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε να οδηγήσει στην κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης. Κατά συνέπεια η επανάσταση δεν ήταν προϊόν εθνικής ομοψυχίας αλλά αντίθετα ανειρήνευτης ταξικής πάλης, που συνεχίστηκε τόσο κατά τη διάρκεια της επανάστασης όσο και μετά από την αναγνώριση της Ανεξαρτησίας.

Επίκαιρης σημασίας και για το σήμερα είναι το συμπέρασμα που βγαίνει ότι κανένας δυσμενής συσχετισμός δεν μπορεί να είναι στατικός, όταν έχουν ήδη αναπτυχθεί οι υλικές προϋποθέσεις για το ξεπέρασμα ενός κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού. Η κραταιά Οθωμανική αυτοκρατορία άρχισε να αποσυντίθεται κάτω από τα χτυπήματα της επανάστασης και μάλιστα σε μια εποχή που η ήττα του Ναπολέοντα διαμόρφωνε ένα δυσμενή διεθνή συσχετισμό για τις αστικές δυνάμεις. Με βάση αυτό μπορούμε να πούμε ότι το χαρακτηριστικό των αγωνιστών και των ηγετικών προσωπικοτήτων ήταν ότι σε αυτή την περίοδο μετάβασης συμπαρατάχτηκαν με το νέο που ερχόταν και όχι με το παλιό που είχε κάνει τον κύκλο του και αποτελούσε εμπόδιο στην παραπέρα πρόοδο.

Τέλος, ιδιαίτερης σημασίας για σήμερα είναι το συμπέρασμα ότι το αστικό έθνος- κράτος και η αστική τάξη που αποτελούσαν συντελεστές προόδου στις αρχές του 19^ου αιώνα σήμερα έχουν μεταβληθεί σε τροχοπέδη της. Η σημερινή ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και η αντίφασή τους με τις υφιστάμενες καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής , που ευθύνεται για τις κρίσεις απαιτείται να αρθεί επαναστατικά. Και βέβαια στη σημερινή ιστορική περίοδο παράγοντας προόδου που μπορεί και πρέπει να ηγηθεί στην επερχόμενη επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας είναι η εργατική τάξη.

Χαιρετισμός του  Αριστείδη Δαμαλά, μέλος του Γραφείου Περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ, στην εκδήλωση που  πραγματοποιήθηκε στον Πύργο του Πλαπούτα στο Παλούμπα Γορτυνίας, με θέμα «Συναντώντας τους ήρωες του 21»