47ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή

Το φετινό σύνθημα του 47^ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή είναι η «απάντηση» που δίνουν οι Οργανώσεις της ΚΝΕ σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, σε κάθε νέο και νέα που προβληματίζεται για το «τι πρέπει να γίνει για να αλλάξουν τα πράγματα». Το μήνυμα του Φεστιβάλ μας είναι «οδηγός» για δράση, είναι πείρα που έχει συγκεντρωθεί από όλη τη τελευταία περίοδο, είναι «όπλο» αντοχής και ελπίδας για τις μάχες που έχει να δώσει η νέα γενιά.

Η κάθε «παραίνεση» του συνθήματος έχει αποτελέσει με έναν τρόπο βίωμα μέσα σε πρωτόγνωρες συνθήκες. Γιατί η περίοδος της πανδημίας, η αστική διαχείριση της και η νέα καπιταλιστική κρίση έχουν κάνει πιο ξεκάθαρο από πριν το τι σημαίνει να ζεις, να τολμάς και να προχωράς. Πως για να «περπατάς» ελεύθερος προς τα μπροστά χρειάζεται αγώνας ενάντια στο σύστημα της μισθωτής σκλαβιάς.

Να παλεύεις για την πραγματική ζωή και όχι μόνο για την επιβίωση

Δόθηκαν πολλές μάχες για την ανθρώπινη ζωή... Τέτοια μάχη έδωσαν οι υγειονομικοί που κράτησαν τα χέρια των ασθενών τους για να μην αισθάνονται μόνοι, έσωσαν κόσμο και πάλεψαν μόνοι τους γιατί η κυβέρνηση ακόμα και τις πιο κρίσιμες ώρες όχι μόνο δεν επίταξε τα «παράσιτα» της ιδιωτικής υγείας αλλά τους έστελνε πελατεία ασθενείς με άλλα νοσήματα που δεν μπορούσαν να εξυπηρετηθούν στο ΕΣΥ. Τέτοια μάχη έδωσαν τα σωματεία σε χώρους δουλειάς που δεν παιρνόταν κανένα μέτρο προστασίας, σε επιχειρήσεις που δεν απολύμαναν τους χώρους ακόμα και μετά από κρούσματα.

Και όχι μόνο στη χώρα μας αλλά σε όλο τον κόσμο. Σε όλα τα «άστρα» του καπιταλισμού, στα «υποδειγματικά» συστήματα υγείας του εξωτερικού. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γίνει ο θάνατος «συνήθεια». Οι ομαδικοί τάφοι, τα πτώματα που πετιούνται στο Γάγγη της Ινδίας, οι ανήμποροι ηλικιωμένοι που ξεψυχούσαν αβοήθητοι στους οίκους ευγηρίας σε Σουηδία, Ισπανία και αλλού δεν ήταν μια έκτακτη συνθήκη. Γιατί η Ινδία ήταν η πρώτη χώρα σε παραγωγή εμβολίων στον κόσμο και δεν μπορούσε να εμβολιάσει τον πληθυσμό της. Γιατί παντού στη Γή, ο θλιβερός απολογισμός έχει γίνει: τα εργατικά λαϊκά στρώματα μέτρησαν χιλιάδες νεκρούς και οι «Κροίσοι» ήταν σε ιδιωτικά νησιά, νοσηλεύονταν στα καλύτερα θεραπευτήρια και «αυγάτιζαν» τις περιουσίες τους.

Η μάχη λοιπόν για τη ζωή σε αυτό τον κόσμο αφορά όντως τον 21^ο αιώνα ακόμα και την επιβίωση. Όμως η φρίκη που είδαν τα μάτια μας, δεν μπορεί να ρίξει τον πήχη των απαιτήσεων. Δεν μπορεί να «θολώσει» το πως θα μπορούσαμε να ζούμε και πως ζούμε σήμερα.

Γιατί σήμερα οι φοιτητές παρακολουθούν πιθανά τις εξελίξεις στο επιστημονικό τους αντικείμενο. Μαθαίνουν για τη δυνατότητα αυτοκινούμενων αυτοκινήτων, για τη δυνατότητα να χτίζονται σπίτια με χρήση 3D εκτυπωτών, για αυτοματοποιημένες αλυσίδες παραγωγής και ρομπότ στον Άρη. Την ίδια στιγμή όμως η γνώση που λαμβάνουν κατηγοριοποιείται ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες του καθενός, δεν τους παρέχεται η δυνατότητα να διαμορφώσουν ολοκληρωμένο υπόβαθρο για το επιστημονικό τους αντικείμενο. Είναι “ατομική” τους ευθύνη να μπορούν να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις στο επιστημονικό τους αντικείμενο πληρώνοντας συνεχώς μήπως και μπορέσουν να αποκτήσουν τις εφήμερες δεξιότητες που σε κάθε φάση ζητά η καπιταλιστική αγορά.

Γιατί σήμερα οι μαθητές ακούνε για εργαστήρια ρομποτικής που θα γίνουν σε σχολεία, για ΕΠΑΛ που θα αναβαθμιστούν και θα εξασφαλίσουν σε όλους δουλειά, για «διαφορετικές διαδρομές να ανελιχτούν κοινωνικά» την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση νομοθετεί την δουλειά από τα 15 χωρίς αμοιβή για να αποκτήσουν «εμπειρίες»!

Γιατί οι ανάγκες για τη ζωή σήμερα διαμορφώνονται με βάση τα δεδομένα που δημιουργεί η ανθρώπινη εργασία. Η τεχνολογική έκρηξη και η ανάπτυξη της επιστήμης είναι λογικό να «ευαισθητοποιεί» τους νέους για το περιβάλλον, να τους διαμορφώνει όνειρα για δημιουργική εργασία, για ποιοτικό ελεύθερο χρόνο. Όμως οι αντιφάσεις και τα αδιέξοδα αυτού του συστήματος είναι αδυσώπητα. Την ίδια στιγμή που σύγχρονα οπτικοακουστικά μέσα μπορούν να εξασφαλίζουν ακόμα πιο όμορφα ερεθίσματα στην ανθρώπινη ψυχή, η καλλιτεχνική εκπαίδευση βγαίνει από τα σχολεία, καθημερινά κατακλυζόμαστε από σκουπίδια που προβάλλουν το δηλητήριο του ατομισμού, την χυδαία εμπορευματοποίηση των ανθρώπινων σχέσεων. Την ίδια στιγμή που υπάρχουν σύγχρονες εφαρμογές αντιπυρικής προστασίας καίγονται εργοστάσια ανακύκλωσης πλαστικού όταν η τιμή του στην αγορά δεν έχει το αναμενόμενο κέρδος! Κυρίως, την ίδια στιγμή που θα μπορούσαν οι άνθρωποι να εργάζονται λιγότερο και δημιουργικά, με εξασφαλισμένα εργασιακά δικαιώματα, βαφτίζεται «σύγχρονη» η 10ωρη δουλειά, η εργασία χωρίς να ξέρεις πότε και πόση σύνταξη θα παίρνεις.

Να τολμάς «με τον καιρό να ΄ναι κόντρα», έχοντας τη δύναμη της αλήθειας και της οργάνωσης

Τόλμη σήμερα είναι αμφισβητείς τις «αιώνιες αλήθειες». Τις «ξύλινες» και αραχνιασμένες αντιλήψεις για το ότι «ο καπιταλισμός μπορεί να γίνει ανθρώπινος, αν γίνει καλύτερος ο κάθε άνθρωπος, αν σέβεται ο ένας τον άλλο και επιλέγουμε να μας κυβερνούν οι πιο ικανοί». Τόλμη είναι η αναζήτηση της αλήθειας. Η αναζήτηση από το πού επιτέλους έχει υπάρξει ή υπάρχει η κοινωνία που προπαγανδίζουν όσοι υπερασπίζονται τον καπιταλισμό, μέχρι η προσπάθεια για γνώση των επιστημονικών νόμων που διέπουν τους κοινωνικούς μετασχηματισμούς, των διδάγμάτων που υπάρχουν από την Ιστορία που έχουν γράψει οι καταπιεσμένοι στο πέρασμα των χρόνων.

Η πραγματική τόλμη είναι να μη «μουδιάζεις» από τα βάσανα που φέρνει η ζωή, να μην «χάνεσαι» σε δρόμους που έχουν ξαναπερπατηθεί και υπάρχει πείρα από το που οδηγούν. Να αισθάνεσαι την αδικία, να μην μένεις ατάραχος απέναντι σε δραματικές εξελίξεις, αλλά να μην νιώθεις αδύναμος. Να μπορείς να εκτιμάς την αδυναμία του αντιπάλου, να κάνεις την οργή αφοσίωση σε έναν μεγάλο σκοπό.

Τόλμη είναι να μη μένει κανείς μόνος του. Αλλά να επιλέγεις την συλλογικότητα, την αλληλεγγύη, την οργάνωση. Κόντρα σε όλα τα μηνύματα των εξουσιαστών. Είναι η δράση στο μαθητικό συμβούλιο, στον Φοιτητικό Σύλλογο. Είναι η οργάνωση στο σωματείο, η δραστήρια συμμετοχή στις διαδικασίες του κινήματος που μετά και τη ψήφιση του αντεργατικού νομοσχεδίου ανοίγουν νέα πεδία δράσης με στόχο να το αχρηστεύσουμε, μέσα στους χώρους δουλειάς εκεί που δίνεται η «μάχη των μαχών».

Τολμηρός είναι ο νέος και η νέα που οργανώνονται στη ΚΝΕ, που θέτουν στη ζωή, τους πιο υψηλούς στόχους, αξίες και ιδανικά. Γιατί τόλμη στη πράξη χωρίς τόλμη στις ιδέες δεν μπορεί να υπάρξει. Και το ΚΚΕ πρεσβεύει ότι πιο προοδευτικό έχει γεννήσει η ανθρώπινη σκέψη και δράση, γι’ αυτό μπορεί να πορεύεται «με τον καιρό να ναι κόντρα».

Να είσαι ελεύθερος γνωρίζοντας τη δυνατότητα να υπάρξει μια άλλη κοινωνία

Το ΚΚΕ προχωράει με πρόγραμμα, σχέδιο και στόχο που οδηγεί σε μια νέα ανώτερη οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνικής ζωής. Όχι σε μια ατέρμονη περιπλάνηση, αλλά ακολουθώντας αυτό που η επιστημονική θεωρία, η μελετημένη πείρα και οι δυνατότητες της εποχής δείχνουν να στέκει μπροστά, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Τα τεράστια επιτεύγματα της επιστήμης, της πράσινης και ψηφιακής τεχνολογίας μπορούν να υπηρετήσουν τον εργαζόμενο άνθρωπο μόνο εάν αντιστοιχηθούν με καινοτόμες σχέσεις παραγωγής. Εάν ενταχθούν στον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό στο έδαφος της κοινωνικοποιημένης ιδιοκτησίας και της εργατικής εξουσίας.

Γιατί αυτό πραγματικά αντιστοιχεί στην πρόοδο. Η κοινωνική σχέση που επιτρέπει τη χρησιμοποίηση των μέσων παραγωγής και την ανάπτυξη και κατανομή του εργατικού δυναμικού σύμφωνα με επιστημονικά διαμορφωμένους στόχους για τη λαϊκή ευημερία. Για να απελευθερωθούν από τα δεσμά της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και κερδοφορίας που καθορίζει τι θα παραχθεί, με ποιους όρους, πότε, σε πλήρη αντίθεση με τις ανάγκες αυτών που πραγματικά παράγουν, τις ανάγκες της κοινωνίας.

Σήμερα που μεγαλώνει συνεχώς το χάσμα ανάμεσα στο πως θα μπορούσαμε να ζούμε και πως τελικά ζούμε, αυτό παραμένει το μεγάλο πρόβλημα της εποχής. Να απαλλαγεί η κοινωνία από τον βραχνά, τον παρασιτισμό, την καπιταλιστική ιδιοκτησία. Να αλλάξει η τάξη που έχει στα χέρια της τα κλειδιά της οικονομικής ανάπτυξης κι όχι απλά να φεύγει μια κυβέρνηση για να έρχεται μια άλλη.

Στέλνοντας στο μουσείο της κοινωνικής ιστορίας το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα. Κίνητρο για την παραγωγή και την ανάπτυξη της οικονομίας, να είναι οι διευρυνόμενες λαϊκές ανάγκες, βάζοντας οριστικό τέλος στον εφιάλτη της ανεργίας. Ανοίγοντας το δρόμο να συμβαδίζει η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας με τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, τη λαϊκή ευημερία.

Οι νέοι άνθρωποι να μπορούν να αναπτύξουν ελεύθερα όλες τις ικανότητες τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα τους, να συμμετέχουν ενεργά, συνειδητά, δημιουργικά σε όλη την κοινωνική, πολιτική, πολιτιστική δραστηριότητα, να έχουν πραγματικά τη ζωή στα χέρια τους. Κι όχι να ζουν σε ένα σύστημα που «ελευθερία» είναι η «ελευθερία» στο μέγιστο κέρδος, οπού όλα μπορείς να τα αμφισβητήσεις εκτός από το σύστημα και την εκμετάλλευση, όπου στο όνομα της ατομικής ελευθερίας «κουκουλώνεται» η πιο μεγάλη συλλογική σκλαβιά. Όπου καλούν τους νέους «ελεύθερα» να επιλέξουν πως θα διαχειριστούν τη φτώχεια, την ανασφάλεια, την ανεργία, τους καλούν ακόμα και να ναρκωθούν ελεύθερα «για να την βρουν», αφού χάνουν τη πραγματική ζωή.

Οι σκοποί μας είναι πραγματικά μεγάλοι. Συναντιούνται με τα όνειρα της νεολαίας για μια καλύτερη ζωή. Συναντιούνται στην πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτό είναι το νέο, το καινοτόμο. Από αυτό το στόχο αντλεί το ΚΚΕ τη ζωντάνια και την αντοχή του.

Προχωράμε μπροστά γιατί ο τροχός της Ιστορίας δεν μπορεί να σταματήσει. Τολμάμε γιατί ο πρωτοπόρος του σήμερα δεν είναι μόνος του, γιατί μαθαίνουμε ότι ο αντίπαλος μπορεί να νικηθεί. Με την απελευθερωτική δύναμη των επαναστατικών μας ιδεών, θα φτιάξουμε τη ζωή που μας αξίζει.