24/07/1783
Γεννιέται ο Βενεζουελάνος στρατιωτικός και πολιτικός ηγέτης Σιμόν Ντε Μπολιβάρ, που έγινε σύμβολο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της Λατινικής Αμερικής κατά των Ισπανών.
24/07/1879
Πεθαίνει ο ποιητής και πολιτικός Αριστοτέλης Βαλαωρίτης.
24/07/1923
Υπογράφεται στη Λωζάνη η ομώνυμη συνθήκη μεταξύ της Τουρκίας και των δυνάμεων της Αντάντ. Η νέα συνθήκη κατήργησε ουσιαστικά την προηγούμενη των Σεβρών (1920).
Η Τουρκία ανέκτησε μια σειρά εδαφών (την Ανατολική Θράκη, τη ζώνη της Σμύρνης, τη διεθνοποιημένη ζώνη των Στενών, κ.α.), ενώ συμφωνήθηκε και η ανταλλαγή των πληθυσμών με την Ελλάδα.
24/07/1929
Δημοσιεύεται έκκληση της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας για την ενίσχυση του ελληνικού λαού στην πάλη του κατά του Ιδιωνύμου.
24/07/1934
Δημοσιεύεται ο πεντάχρονος απολογισμός του Ιδιωνύμου: Επί κυβέρνησης Ε. Βενιζέλου δολοφονήθηκαν 27 εργάτες και αγρότες, συνελήφθησαν 13.050, από τους οποίους οι 2.400 καταδικάστηκαν συνολικά σε 2.054 χρόνια φυλακής και 884 χρόνια εξορίας. Στον πειθαρχικό ουλαμό Καλπακίου στάλθηκαν 120 κομμουνιστές φαντάροι. Επί κυβέρνησης Κ. Τσαλδάρη δολοφονήθηκαν 10 εργάτες και αγρότες, συνελήφθησαν 3.725, από τους οποίους οι 785 καταδικάστηκαν συνολικά σε 570 χρόνια φυλακής και 436 χρόνια εξορίας. Στο Καλπάκι στάλθηκαν 54 φαντάροι. Βασανίστηκαν επίσης 300 πολίτες, τραυματίστηκαν 305, απαγορεύτηκαν 160 συγκεντρώσεις, διαλύθηκαν βίαια άλλες 128, ενώ έγιναν και 138 επιδρομές σε γραφεία σωματείων, τυπογραφεία, κλπ.
Ο πεντάχρονος απολογισμός του Ιδιωνύμου
24/07/1943
Όντας στα πρόθυρα της στρατιωτικής και οικονομικής κατάρρευσης, το Μεγάλο Συμβούλιο της φασιστικής Ιταλίας ψηφίζει την απομάκρυνση του Μπενίτο Μουσολίνι από την εξουσία και την μεταφορά ορισμένων από τις εξουσίες του στον Βασιλιά Βίκτορ Εμμανουέλε. Την επόμενη μέρα ο ίδιος ο Μουσολίνι θα συλληφθεί.
24/07/1944
Στις 23 και 24 Ιούλη δυνάμεις του Ι Συντάγματος του ΕΛΑΣ αντιμετωπίζουν το μηχανοκίνητο τάγμα του Μπουραντά και ταγματασφαλίτες που έκαναν επιδρομή στην Καλλιθέα και τους απωθούν.
Στις 24/7 1.000 περίπου Γερμανοί και ταγματασφαλίτες κυκλώνουν την Καλλιθέα και τους γύρω συνοικισμούς για να πιάσουν ομήρους. Στις συγκρούσεις που ακολούθησαν με τον ΕΛΑΣ, μια ομάδα 8 ΕΛΑΣιτών περικυκλώθηκαν στο σπίτι αρ.10 της οδού Μπιζανίου και επί 5 ώρες απέκρουαν τις επιθέσεις του εχθρού απορρίπτοντας κάθε πρόταση για παράδοση. Όλοι προτίμησαν να πέσουν νεκροί: ο Γιάννης Ιωακειμίδης (17 ετών), ο Σπύρος Πουλημένος (17 ετών), ο Δημήτρης Γαλάτσος (19 ετών), ο Δημήτρης Βασιλειάδης (19 ετών), ο Ιορδάνης Παπαδόπουλος (20 ετών), ο Στέλιος Βιτζέντζος (20 ετών), ο Γιώργης Γυμνόπολος (21 ετών) και ο Γαβριήλ Μυριδινός (25 ετών).
Την επομένη πάνω από 3.000 λαού πήραν μέρος στη κηδεία των ηρώων της οδού Μπιζανίου. Ο κόσμος, που στην πορεία πολλαπλασιάστηκε, στάθηκε γονατιστός και έψαλλε το πένθιμο εμβατήριο.
Η μάχη της οδού Μπιζανίου – Καλλιθέα
24/07/1953
Αρχίζει στο
διαρκές στρατοδικείο Αθηνών η δίκη του Νίκου Πλουμπίδη. Μαζί του
δικάστηκε ερήμην σύσσωμη σχεδόν η ηγεσία του ΚΚΕ και μια σειρά άλλα στελέχη.
Παρά τη προσπάθεια των Αρχών να εκμεταλλευτούν την άδικη κατηγορία του Κόμματος
και να αξιοποιήσουν τη δίκη εναντίον του, ο Πλουμπίδης παρέμεινε αταλάντευτος,
υπερασπιζόμενος το ΚΚΕ και δίνοντας ένα υπέροχο παράδειγμα ήθους, αρετής και
αυτοθυσίας. Στην απολογία του, τόνισε μεταξύ άλλων:
«Τιμή μου εγώ, πάνω απ' όλα, έχω την τιμή του Κόμματος»
24/07/1966
Συνέρχεται το συνεχώς αναβαλλόμενο 16ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ (24-26/7/1966), με τη συμμετοχή 566 αντιπροσώπων (που εκπροσωπούσαν μόλις τους 137.000 από τους 1.050.000 συνολικά εργατοϋπαλλήλους της χώρας).
Ο εργατοπατέρας Φ. Μακρής επανεξελέγη με 328 ψήφους στη θέση του Γ.Γ. της ΓΣΕΕ, 20 περίπου μήνες μετά την απομάκρυνσή του. Στην απόφαση «επί των ιδεολογικών αρχών του Συνεδρίου», επιβεβαιώθηκε η «συνεργασία των τάξεων ως μέσου υπερασπίσεως [!] των εργατικών διεκδικήσεων», καταγγέλθηκε το κίνημα των συνδικαλιστικών οργανώσεων «115» και στιγματίστηκε -για μια ακόμη φορά- ο κομμουνισμός.
24/07/1966
Οι «έξι» της ΕΟΚ καταλήγουν σε συμφωνία για την οργάνωση της αγοράς και των τιμών των αγροτικών προϊόντων της Κοινότητας.
24/07/1967
Επεισοδιακή επίσκεψη του Ντε Γκολ στο Κεμπέκ, όπου ο Γάλλος Πρόεδρος τάσσεται ανοιχτά υπέρ της ανεξαρτησίας της γαλλόφωνης αυτής περιοχής.
24/07/1968
Η Βρετανία αποφασίζει την εγκατάσταση δύο σμηνών βομβαρδιστικών «Βουλκάν», με δυνατότητα μεταφοράς πυρηνικών όπλων, στην Κύπρο.
24/07/1980
Πεθαίνει ο Βρετανός ηθοποιός Πήτερ Σέλερς.
24/07/1985
Ο Αμερικανός Πρόεδρος Ρ. Ρίγκαν και ο Κινέζος Πρόεδρος Λι Ξινγιάν υπογράφουν συμφωνία πυρηνικής συνεργασίας.
24/7/1974
ΑπάντησηΔιαγραφή47 χρόνια, μετά ως αποτέλεσμα συμβιβασμού και παρασκηνιακών συνεννοήσεων μεταξύ χούντας και αστικών κοινοβουλευτικών δυνάμενων και κάτω από το «βάρος των αμαρτιών της» (κορυφαίο παράδειγμα η Κύπρος), η χούντα αντικαθίσταται από πολιτική κυβέρνηση (έρχεται ο Κ. Καραμανλής-νέος «Εθνάρχης» και σχηματίζεται η περίφημη «κυβέρνηση εθνικής ενότητας»). Η πολιτική που ακολουθείται τα επόμενα χρόνια -πέρα από μέτρα «εκδημοκρατισμού» (π.χ νομιμοποίηση ΚΚΕ κ.α)- παραμένει εξαιρετικά αυταρχική, εχθρική στους λαϊκούς αγώνες και εξαιρετικά «γαλαντόμα» στις απαιτήσεις του κεφαλαίου αν και από ορισμένους χαρακτηρίστηκε ως «σοσιαλμανία» η πολιτική των «κρατικοποιήσεων» που εφάρμοσε ο Κ. Καραμανλής εξυπηρετώντας φυσικά μ’ αυτό τον τρόπο τις τότε (συνολικές) ανάγκες του κεφαλαίου…
ΔΣΕ
Μεταπολίτευση: Ένας συμβιβασμός υπό το φόβο του λαού
ΔιαγραφήΑννα Φραγκ
Στις 29 Ιούλη η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ δίνει την εκτίμησή της και ανακοινώνει τις θέσεις της:
Διαγραφή«1. Η ασίγαστη πάλη του ελληνικού λαού κατά της στρατιωτικής φασιστικής δικτατορίας, η έντονη λαϊκή αντίδραση στο χουντικό πραξικόπημα – προδοσία σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας και η αντίσταση του κυπριακού λαού, η επέμβαση τουρκικών δυνάμεων στη Μεγαλόνησο, ύστερα από την επέμβαση της χούντας, η διεθνής απομόνωσή της, όλα αυτά, όξυναν στο έπακρο την κρίση του τυραννικού καθεστώτος. Η δικτατορία και οι νέοι προστάτες της βρέθηκαν σε αδιέξοδο. Η αντίσταση στη χούντα επεκτεινόταν και στο στρατό. Η παραμονή της χούντας στη διακυβέρνηση της χώρας εγκυμονούσε άμεσο κίνδυνο για το φασιστικό καθεστώς, την αμερικανοκρατία και το ΝΑΤΟ.
Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση, η χουντική ηγεσία, με οδηγίες της Ουάσιγκτον και των άλλων ηγετικών ΝΑΤΟικών κύκλων ανέθεσε τη διακυβέρνηση της χώρας σε συντηρητικούς αστούς πολιτικούς, με επικεφαλής τον Κ. Καραμανλή.
2. Στην πολιτική ζωή σημειώνεται μια αλλαγή. Η αλλαγή αυτή, προϊόν μιας συμφωνίας ανάμεσα στη χούντα, στους Αμερικανούς, στους άλλους κύριους εταίρους του ΝΑΤΟ και στους παραπάνω πολιτικούς παράγοντες, συνίσταται στο ότι αποσύρθηκε από το προσκήνιο η χούντα και ήρθε πολιτική κυβέρνηση.
Η τέτοια αλλαγή αποτελεί προσπάθεια αναπροσαρμογής της πολιτικής των Αμερικανών και των άλλων κύριων δυνάμεων του ΝΑΤΟ στις νέες συνθήκες, εθνικές και διεθνείς. Αποβλέπει στην εκτόνωση της συμπυκνωμένης λαϊκής αγανάκτησης, στη ματαίωση της ριζικής δημοκρατικής μεταβολής, στη διατήρηση των στρατηγικών θέσεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη χώρα μας και στην επέκτασή τους στην Κύπρο και γενικότερα στη Μεσόγειο. Ταυτόχρονα, η αλλαγή αυτή αποτελεί ομολογούμενη χρεοκοπία της χούντας και της αμερικανοκρατίας, μια ήττα τους. Δημιουργεί νέες δυνατότητες για το δημοκρατικό αγώνα του λαού».
ΔΣΕ
ΔιαγραφήΗ «σταδιοποίηση» και η πολιτική συμμαχιών
Η 18η Ολομέλεια ήταν καθοριστική για την τελική προετοιμασία του 9ου Συνεδρίου και την ψήφιση ενός Προγράμματος που, παρά τις βελτιώσεις που επέφερε με την κριτική προηγούμενων αποφάσεων, άφησε άθικτο τον κρίσιμης σημασίας πυρήνα του Προγράμματος του 8ουΣυνεδρίου, υιοθετώντας τα δύο στάδια της επαναστατικής διαδικασίας, δηλαδή ενδιάμεση εξουσία ανάμεσα στην καπιταλιστική και τη σοσιαλιστική εργατική εξουσία, που δεν αναιρούνταν καθόλου με τη θέση περί διαλεκτικής ενότητας των δύο σταδίων.
Κατά συνέπεια, δεν προσδιορίζονταν με αντικειμενικά ταξικά κριτήρια οι αστικές πολιτικές δυνάμεις και η στάση του ΚΚΕ απέναντί τους, κυριαρχούσε η λογική των μεταρρυθμίσεων, απουσίαζε ο ρόλος της επαναστατικής κατάστασης.
Το πρόβλημα της στρατηγικής, βεβαίως, δεν αφορούσε μόνο στην 18η Ολομέλεια, αφού τομή στην αλλοίωση της επαναστατικής στρατηγικής του Κόμματος αποτέλεσε η 6η Ολομέλεια της ΚΕ του '34, σε μια περίοδο που το Κόμμα μας είχε ξεπεράσει τη «βρεφική» του ηλικία, η μαρξιστική - λενινιστική σκέψη ήταν περισσότερο γνωστή στην Ελλάδα σε σχέση με το 1918. Το γεγονός ότι η αλλαγή στρατηγικής του ως προς τον χαρακτήρα της επανάστασης οφειλόταν στη γραμμή και την παρέμβαση της Κομμουνιστικής Διεθνούς δεν αποτελεί απόλυτο δικαιολογητικό παράγοντα, γιατί παρέμενε και παραμένει πάντα η αυτοτελής ευθύνη του κάθε ΚΚ στη χώρα του.
Στα θετικά της 18ης Ολομέλειας ήταν η αναγνώριση ότι υπήρχαν παραβιάσεις κατά την προετοιμασία και οργάνωση του 8ου Συνεδρίου, ότι η σύνθεσή του δεν ήταν αντιπροσωπευτική. Θετικό επίσης στοιχείο ήταν η κατάργηση της προηγούμενης θέσης του Κόμματος για ύπαρξη στην Ελλάδα μη μονοπωλιακής αστικής τάξης. Ενώ δεν απορριπτόταν η θέση για τον ειρηνικό δρόμο προς το σοσιαλισμό, γινόταν η εκτίμηση ότι στην Ελλάδα δεν ήταν αυτός εφικτός, γιατί η αστική τάξη της ήταν εξαρτημένη και υποτελής στις ΗΠΑ και διεπόταν από αντιδραστικές παραδόσεις. Παραγραφόταν, κατά συνέπεια, πέρα από τις μαρξιστικές - λενινιστικές θέσεις για την αστική τάξη από τη στιγμή που πήρε την εξουσία στα χέρια της ανατρέποντας τη φεουδαρχία, και η μέχρι τότε μακρόχρονη πείρα όλων των επαναστάσεων, αστικών και σοσιαλιστικών, πολύ περισσότερο δεν υπολογιζόταν ότι η αστική τάξη δεν παραιτούνταν από την ένοπλη αντεπαναστατική πάλη, τα σαμποτάζ και την υπονόμευση όχι μόνο στις συνθήκες κινδύνου ανατροπής της αλλά και μετά την ανατροπή της στις συνθήκες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, οπότε η ταξική πάλη παίρνει άλλη μορφή. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Υπενθυμίζεται ότι η προετοιμασία του Προγράμματος του Κόμματος είχε ξεκινήσει από τη 14η Ολομέλεια (15/4/1970 - 19/4/1970) με συζήτηση στο Σχέδιο του ΠΓ, κάτω από το βάρος κρίσιμων ερωτημάτων των μελών του Κόμματος για το αποκαλούμενο τότε «οργανωτικό κομματικό ζήτημα», δηλαδή τη διάλυση των ΚΟ στην Ελλάδα με Απόφαση της 8ης Ολομέλειας της ΚΕ το '58 και το πέρασμα των κομματικών δυνάμεων στην ΕΔΑ. Υπήρξε έντονη απαίτηση, για την ανάληψη ευθυνών από την ΚΕ, που εκλέχτηκε από το 8ο Συνέδριο, και το ΠΓ και για την ανάδειξη των στελεχών του οπορτουνισμού στην ΚΕ και το ΠΓ. Τα ερωτήματα προκλήθηκαν αμέσως μετά την 12η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ (5/2/1968 - 15/2/1968) που η λήξη της οδήγησε στην οριστική ρήξη με την οργανωμένη φραξιονιστική ομάδα του δεξιού οπορτουνισμού που απέβλεπε στην αυτοδιάλυση του ΚΚΕ, στη σοσιαλδημοκρατικοποίησή του.
ΔιαγραφήΗ 12η Ολομέλεια αποτέλεσε μεγάλο ιστορικό βήμα, αφού διασφάλισε την ιστορική συνέχεια του Κόμματος, όμως δεν συνδέθηκε η πάλη με την οπορτουνιστική ομάδα με το ξεκίνημα, έστω, ενός βαθύτερου προβληματισμού, αφού ο φραξιονισμός αναπτύχθηκε πάνω σε ένα γόνιμο έδαφος, που αφορούσε στη στρατηγική του Κόμματος, ιδιαίτερα την πιο κρίσιμη δεκαετία '40 - '50. Επρόκειτο για επιλογές που οδήγησαν στην 6η Ολομέλεια του 1956, την 7η Ολομέλεια της ΚΕ (18 - 24/2/1957) και τελικά στην 8η Ολομέλεια (5 - 15/1/1958). Υπενθυμίζεται ότι η δράση του Κόμματος σε αυτήν τη δεκαετία ήταν αντικείμενο διαπάλης και δεξιάς στροφής με την παρέμβαση των 6 Κομμουνιστικών Κομμάτων εξουσίας. Η δεξιά στροφή, βέβαια, έγινε στο έδαφος άλυτων προβλημάτων ως προς την εκτίμηση της στρατηγικής του Κόμματος στην Κατοχή και μετά, και τη λαθεμένη, ως προς το περιεχόμενό της, παρέμβαση του ΚΚΣΕ στο Σχέδιο Προγράμματος του Κόμματος που ψήφισε η 4η Πλατιά Ολομέλεια (12 - 14/12/1953).
Στο πρώτο θέμα της συζήτησης της 18ης Ολομέλειας, για το δημοψήφισμα, τον αντιδικτατορικό αγώνα και την, μετά τη χούντα περίοδο, κυριαρχούσε η λογική ότι για να επιτευχθεί η άνοδος του αντιδικτατορικού κινήματος, βασική προϋπόθεση ήταν η πολιτική συνεργασία από τα πάνω, αν και εκτιμούσαν ότι όλα τα άλλα κόμματα είχαν δώσει απτές αποδείξεις άρνησης συνεργασίας με το ΚΚΕ ορμώμενα από το ταξικό τους κριτήριο. Αντικείμενο συζήτησης ήταν αν το αντιδικτατορικό μέτωπο θα γινόταν στη βάση ενός μίνιμουμ προγράμματος ή ακόμα και ως συμφωνία για έναν στόχο, ενώ το Κόμμα εκτιμούσε ως πιο κοντινό σύμμαχο το ΠΑΚ υπό τον Α. Παπανδρέου και ορισμένα στελέχη της Ενωσης Κέντρου.
Ακόμα και η μεταξύ των αστικών κομμάτων συνεργασία δεν επιτεύχθηκε με μια ορισμένη οργανωμένη μορφή, αλλά και αν αυτή τελικά γινόταν, δεν θα περιείχε ίχνος πρόθεσης για την ανάπτυξη μαζικού κινήματος, αφού η επιλογή τους ήταν η αλλαγή από τα πάνω και με τη βοήθεια του ξένου παράγοντα (ΕΟΚ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ) και τον λαϊκό παράγοντα αδρανή. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Με βάση τα Πρακτικά της Ολομέλειας, απευθύνθηκαν στο ΚΚΕ ορισμένοι αστοί πολιτικοί, λόγω του δημοψηφίσματος, με στόχο την κοινή στάση στο ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Ταυτόχρονα, αρνούνταν να συζητηθεί το τι θα επακολουθούσε με την ανατροπή της χούντας π.χ. για την κατάργηση των μετεμφυλιακών νόμων ή άλλων ζητημάτων που σχετίζονταν με τις δημοκρατικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες, τις στρατιωτικές βάσεις κ.λπ. Το ΚΚΕ πρότεινε με την ψήφο του λαού να εκφραστεί συνολικά η καταδίκη στη χούντα με ΟΧΙ, με σχισμένο ή σβησμένο, άκυρο ψηφοδέλτιο, με άδειο φάκελο ή και αποχή, που εγκρίθηκε και ως Απόφαση της 18ης Ολομέλειας.
ΔιαγραφήΑν και η εισήγηση καθώς και οι περισσότερες ομιλίες συμφωνούσαν στη θέση του ΠΓ υπέρ ενός πολύμορφου ΟΧΙ και στην επιδίωξη να διαχωριστεί από τις αστικές δυνάμεις δίνοντας το ΚΚΕ δικό του νόημα στο ΟΧΙ, το κλίμα συζήτησης έδειχνε ότι υπήρχαν φόβος και δισταγμός μήπως το Κόμμα απομονωθεί από τα άλλα κόμματα. Ο φόβος αυτός αυξανόταν λόγω της εκτίμησης ότι η απομόνωση, όπως έλεγαν, του ΚΚΕ θα έδινε τη δυνατότητα στα αστικά κόμματα να αναδείξουν το «ΚΚΕ εσωτερικού» σε εκπρόσωπο της Αριστεράς, καθώς οι οπορτουνιστές περιορίζονταν στο ΟΧΙ χωρίς όρους.
Στην εισήγηση του ΠΓ επαναλαμβανόταν η θέση του Κόμματος ότι με την πτώση της χούντας θα έπρεπε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για την εξασφάλιση της «λαϊκής κυριαρχίας», όπου ο λαός θα αποφάσιζε για τη μοναρχία ή όχι, για τη δημοκρατία και το πολιτικό σύστημα, ενώ διευκρίνιζε ότι το ΚΚΕ από θέση αρχών ήταν κατά της βασιλείας. Επί της ουσίας, η λαϊκή κυριαρχία ταυτιζόταν με την αβασίλευτη αστική δημοκρατία και τις ουτοπικές «ελεύθερες» εκλογικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Η δεδομένη αντίθεση του λαού στη χούντα, στην οποία συνέβαλε και η αρνητική θέση αστικών κομμάτων να τη στηρίξουν, δεν ήταν καθόλου επαρκής, για να οδηγήσει σε μια ανατροπή της με όρους λαϊκής εξέγερσης, που θα έδινε ώθηση στην από καλύτερες θέσεις ανάπτυξη της ταξικής πάλης και σχετικά πιο ριζοσπαστικού προσανατολισμού.
Τα ερωτήματα που τέθηκαν, σε ομιλίες, ήταν αν η Νέα Δημοκρατία θα έπρεπε ή όχι να αποτελούσε την πρώτη φάση του πρώτου σταδίου της επαναστατικής διαδικασίας, ή αν έπρεπε να αντανακλά ένα πρόγραμμα κοινής δράσης με αστικά κόμματα πριν από την έναρξη του πρώτου σταδίου, ή χρειαζόταν χωριστό μίνιμουμ αντιδικτατορικό πρόγραμμα αποσυνδεδεμένο από την ενιαία επαναστατική διαδικασία. Από ορισμένους ομιλητές, που δεν αρνούνταν την αναγκαιότητα συνεργασίας με αστικές δυνάμεις, ασκήθηκε κριτική στο ΠΓ ότι δεν έκανε έγκαιρα και καθαρά δημόσια κριτική στην άρνηση για συνεργασία από την πλευρά των αστικών δυνάμεων, που, εκτός των άλλων, αρνούνταν να συνδέσουν την ανατροπή της χούντας με εγγυήσεις αστικού δημοκρατικού χαρακτήρα.
Τελικά, προσδιορίστηκε ότι η Νέα Δημοκρατία αποτελούσε μια αρχική φάση στο αντιιμπεριαλιστικό δημοκρατικό επαναστατικό στάδιο, που ουσιαστικά οδηγούσε στον μεγαλύτερο κατακερματισμό της επαναστατικής διαδικασίας. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η λογική της ταύτισης της πολιτικής συμμαχιών του Κόμματος με διαμόρφωση πολιτικών μετώπων από τα πάνω, είτε στο όνομα της πάλης κατά της δικτατορίας είτε για άλλα οξυμένα προβλήματα, ταλαιπώρησε το Κόμμα για πολλά χρόνια, έως την αλλαγή του Προγράμματός του στο 15ο και πιο ολοκληρωμένα στο 19ο Συνέδριο, καθώς ήταν ακόμα ισχυρές οι επιβιώσεις της προηγούμενης στρατηγικής. Τέτοιες επιβιώσεις στη σκέψη παραμένουν ακόμα ισχυρές σε δυνάμεις που βρίσκονται ή προσέρχονται κοντά στο ΚΚΕ, και σήμερα, όπως έδειξε η περίοδος 2012 - 2015 πιο ανάγλυφα, όταν τέθηκε το ζήτημα της άρνησης του ΚΚΕ να στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ και η θέση του για μη συμμετοχή σε κυβέρνηση διαχείρισης στο πλαίσιο του καπιταλισμού.https://www.kke.gr/article/Didagmata-diaxronikis-simasias-gia-ti-stratigiki-toy-KKE/ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΟλα αυτά τα ιδεολογικά προβλήματα του ΚΚΕ σε τίποτα δεν μειώνουν τον αγώνα και την θυσία του λαού και των Κομμουνιστών ενάντια στην Δικτατορία. Με Στρατηγικό στόχο τον Σοσιαλισμό και τακτική την Κοινωνική συμμαχία θα είχαμε μπει με πολύ καλύτερους όρους στην νέα εποχή μετά το 1974 δεν θα καλλιεργούσαμε κοινοβουλευτικές αυταπάτες δεν θα κουβαλάγαμε νερό στο μύλο της ...πασοκάρας.... και δεν θα είχαμε φτάσει μπροστά στον γκρεμό το 1991 με τους προδότες του ...εσωτερικού... και Γ.Γ τον ΑΘΛΙΟ ...ΦΑΡΑΚΟ.... Συμπεράσματα πολύτιμα που ευτυχώς τα βγάλαμε το 1991 και σωθήκαμε το 2012... απο τα κεντρίστικα οπορτουνιστικά βαρίδια του Κάουτσκι τους Μανιαδάκηδες. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφήhttps://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=27/2/2021&id=18166&pageNo=20https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=20/2/2021&id=18161&pageNo=24 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφήhttps://www.imerodromos.gr/24-ioylioy-1974-metapoliteysi-enas-symvivasmos-ypo-to-fovo-toy-laoy-2/ Και ενώ οι Κομμουνιστές βγάλαμε συμπεράσματα απο την καταστροφή που προκαλείται όταν το Κ.Κ δεν έχει στρατηγικό στόχο τον Σοσιαλισμό και τακτική την κοινωνική συμμαχία ...κάποιοι.... συνεχίζουν το βιολί τους πόσο καλά ήταν που κουβαλούσαμε νερό στο μύλο του ....παπατζή.... και ετοιμάζαμε τον ...συνασπισμό.... με τους προδότες του ...εσωτερικού.... Απόλυτα λογικό.... για τον κάθε μεταβατικό σταδιολόγο με τις οπορτουνιστικές του παπάτζες. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή.....Τώρα καταλαβαίνουμε όλοι τι σημαίνει «εκσυγχρονισμός», «ιδιωτικοποίηση» και «μεταρρυθμίσεις». Ο αντικαπιταλιστικός στόχος του εργατικού κινήματος και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για άμεση εθνικοποίηση όλου του τομέα ενέργειας, χωρίς αποζημίωση στα μονοπώλια και λειτουργία με εργατικό έλεγχο, έρχεται επιτακτικά στο προσκήνιο.https://prin.gr/2021/07/%ce%b7-%ce%b1%ce%b3%ce%bf%cf%81%ce%ac-%ce%ba%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%cf%81%ce%b5%cf%8d%ce%bc%ce%b1-%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%85%cf%84%ce%ad%ce%bb%ce%b5%ce%b9%ce%b1/......Τα Τροτσκιστικά εξαπτέρυγα της ...πασοκάρας.... σε δράση για το ξέπλυμα του Καπιταλισμού. Αυτό που προτείνουν είναι ίδια καταστροφή με την σημερινή. Η Μοναδική λύση για τον λαό είναι η Εξοδος απο την Ε.Ε με Κοινωνικοποίηση των βασικών συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής ξήλωμα του καπιταλιστικού κέρδους και δικτατορία του προλεταριάτου μέσα απο την Κοινωνική Συμμαχία. Είναι μονόδρομος. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή....Λένε ότι οι ήττες είναι ορφανές ενώ οι νίκες έχουν πολλούς πατεράδες. Στην περίπτωση της κορυφαίας στιγμής της ελληνικής πολιτικής ιστορίας του 21ου αιώνα, συνέβη το ανάποδο. Η νίκη του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του 2015 έμεινε ορφανή. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν ο βασικός εκφραστής του ΟΧΙ, προσχώρησε στο στρατόπεδο των «ηττημένων», η ΝΔ αν και χαμένη, δήλωνε απειλητικά ότι «η αστική τάξη θα αντιδράσει όπως ξέρει» και το ΚΚΕ απείχε επιδεικτικά από την πιο οξυμένη κοινωνική και πολιτική αντιπαράθεση των τελευταίων δεκαετιών.Είναι σαφές ότι αυτό δεν οφείλεται στις δυνατότητές της, αλλά στην απουσία αντιπάλου της. Για την ακρίβεια, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι απέδειξε το καλοκαίρι του 2015 ότι «δεν υπάρχει άλλος δρόμος». Κι αν σήμερα ξεσαλώνουν οι «γόνοι» της αστικής τάξης με προκλητικές πολιτικές και νόμους, είναι γιατί χθες τους το επέτρεψαν οι «σώγαμπροι» της αστικής τάξης, όταν αποφάνθηκαν ότι κάθε σκέψη εξόδου από το μονόδρομο των δανειστών και της Ε.Ε. είναι «πορεία σε ναρκοπέδιο μετά τη διακεκαυμένη ζώνη».https://www.kordatos.org/6-xronia-dimopsifisma-2015/https://www.kordatos.org/6-xronia-dimopsifisma-2015/....... Οι Απατεωνι΄ς και ο Αντικομουνισμός του Οπορτουνισμού δεν περνάνε. Στο Δημοψήφισμα Τσίρκο του 2015 δεν υπήρχε ΟΧΙ. Υπήρχαν δύο ΝΑΙ σε μνημόνια και οι Οπορτουνιστές ψήφισαν ΝΑΙ στο Αριστερό μνημόνιο μαζί με Εθνικιστές Φασίστες και τμήματα της Αστικής τάξης. Αυτή είναι η Δουλειά τους σαν Μανιαδάκηδες. Οι Κομμουνιστές ψηφίσαμε το μοναδικό ΟΧΙ με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Η Επιστροφή στον Εθνικό καπιταλισμό είναι ίδια καταστροφή με την σημερινή. Εξυπηρετεί Εθνικιστές Φασίστες τμήματα της Αστικής τάξης και τους Ιμπεριαλιστές Ρωσίας Κίνας ΙΡΑΝ. ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΕΣ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή