8/7/1941 Ο πρώην μητροπολίτης Κορινθίας Δαμασκηνός ενθρονίζεται στον αρχιεπισκοπικό θρόνο των Αθηνών. Ο αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, πρώην μητροπολίτης Τραπεζούντας, απομακρύνθηκε λίγες μέρες νωρίτερα από τα καθήκοντά του, έπειτα από απαίτηση των γερμανικών αρχών Κατοχής, διότι αρνήθηκε να ορκίσει τη δωσιλογική κυβέρνηση Τσολάκογλου.
Στις 20 Μαΐου 1949 πεθαίνει ο Δαμασκηνός, κατά κόσμο Δημήτριος Παπανδρέου, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος την περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου. Ο Δαμασκηνός διετέλεσε επίσης πρωθυπουργός (17/10-1/11/1945), του μισαλλόδοξου και δολοφονικού κράτους των “χιτών” και των ταγματασφαλιτών και αντιβασιλέας (31/12/1944-28/9/1946), όταν ο Τσόρτσιλ και ο Σκόμπι δολοφονούσαν το λαό της Αθήνας, το Δεκέμβρη του ’44.
Εκλέχθηκε αρχιεπίσκοπος χάρη στην εύνοια της κατοχικής «κυβέρνησης» Τσολάκογλου, η οποία ακύρωσε την εκλογή του Χρύσανθου από την Ιερά Σύνοδο για να εκλεγεί ο Δαμασκηνός. Στις επιστολές του προς την «κυβέρνηση» των προδοτών, ο Δαμασκηνός ευλογούσε τους «Κουίσλιγκ», δηλώνοντας ότι «αποβλέπομεν μετά βαθείας εκτιμήσεως προς την τολμηράν πρωτοβουλίαν την οποίαν αναλάβατε», ενώ χαρακτήριζε τη συνθηκολόγηση με τους κατακτητές σαν «μέτρον ανάγκης».
Στα χρόνια της τριπλής φασιστικής Κατοχής, όταν ο λαός μάτωνε στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, ο τότε αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, απευθυνόμενος “προς τον ευσεβή Ελληνικόν Λαόν”, έγραφε σε μήνυμά του: “Ουδέν έχομεν να ωφεληθώμεν εξ οιωνδήποτε αποπειρών και προκλήσεων εναντίον των Αρχών Κατοχής. Διά τούτο πάντες οφείλομεν, αφιερωμένοι εις την παραγωγικήν εργασίαν, ν’ αναμείνωμεν την ώραν της Ειρήνης, εγκαρτερούντες και πιστεύοντες εις τον δικαιοκρίτην Θεόν”! (Ηλία Βενέζη: “Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός”, Σελ. 194).
Ο ίδιος, απευθυνόμενος προς τον πληρεξούσιο του Ράιχ στην Ελλάδα, Γκ. Αλτενμπουργκ, έλεγε: “Είναι περιττόν και να λεχθεί, ότι εκ της τοιαύτης περιπλοκής μόνον ζημίαι, υλικαί και ηθικαί, δύνανται να προκύψουν δι’ αμφότερα τα μέρη, ωφελήματα δε μόνον διά τους έχοντας συμφέρον να οξύνουν και να διαιωνίζουν την αντίθεσιν μεταξύ Δυνάμεων Κατοχής και Ελληνικού Λαού”! (ο.π., σελ. 215).
Στη συνέχεια έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στον σφαγιασμό χιλιάδων ΕΛΑΣιτών – ΕΑΜιτών από τους Εγγλέζους του Σκόμπι, τον Γ. Παπανδρέου και τους ταγματασφαλίτες και τους χωροφύλακες του Α. Εβερτ το Δεκέμβρη του 1944. Υπό την ηγεσία του, το 1946, η έκτακτη σύνοδος της Ιεραρχίας εξέδωσε την ποιμαντορική εγκύκλιο για την καταδίκη της Αριστεράς, ενώ υπό την καθοδήγησή του, η Ιερά Σύνοδος της 30/5/47 «αφόρισε» σαν «εθνικώς εγκληματικόν κίνημα» (!) τον αγώνα των μαχητών του ΔΣΕ.
Ο Δαμασκηνός ήταν εκείνος που το ’48 ευλογούσε τα εκτελεστικά αποσπάσματα των στρατοδικείων, αφού, όπως έλεγε, οι δολοφονηθέντες δημοκράτες είχαν το ανάθεμα, καθ’ ότι επρόκειτο για «καταδικασθέντες εις θάνατον κατόπιν νομίμου και δημοσίας διαδικασίας»!
Αργότερα, το 1949, δήλωνε «υπερήφανος» για την «εθνικήν κολυμβήθραν» της Μακρονήσου…
iraklis3 το
...Στη συνέχεια έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στον σφαγιασμό χιλιάδων ΕΛΑΣιτών – ΕΑΜιτών από τους Εγγλέζους του Σκόμπι, τον Γ. Παπανδρέου και τους ταγματασφαλίτες και τους χωροφύλακες του Α. Εβερτ το Δεκέμβρη του 1944. Υπό την ηγεσία του, το 1946, η έκτακτη σύνοδος της Ιεραρχίας εξέδωσε την ποιμαντορική εγκύκλιο για την καταδίκη της Αριστεράς, ενώ υπό την καθοδήγησή του, η Ιερά Σύνοδος της 30/5/47 «αφόρισε» σαν «εθνικώς εγκληματικόν κίνημα» (!) τον αγώνα των μαχητών του ΔΣΕ...... Ολα θα είχαν συμβεί αντίστροφα αν υπήρχε ΕΑΜ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ που θα διεκδικούσε την εξουσία τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944. Θα είχαμε τσακίσει τους καπιταλιστές. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΝ... ΘΑ... ΑΝ... ΘΑ... ΑΝ... ΘΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΕ ΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΝ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ.
ΘΕΡΣΙΤΗΣ
ΓΕΙΑ ΣΑΣ
Κανείς δεν γράφει την ιστορία ξανά. Συμπεράσματα βγάλαμε ώστε να μη βρεθούμε εγκλωβισμένοι στον καπιταλισμό όταν εμφανιστούν ξανά επαναστατικές συνθήκες όπως τον Οκτώβρη του 1944. Για αυτό στο 15ο Συνέδριο το 1996 καταργήσαμε τα πολιτικά μέτωπα και τα στάδια.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφή