Η ΕΤΜΑ είναι ένα μόνο από τα κλωστοϋφαντουργικά γκέττο. Στο χώρο της κλωστοϋφαντουργίας χιλιάδες εργαζόμενοι δουλεύουν κάτω από την τρομοκρατική μπότα του κεφαλαίου.
Το ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ στον κλάδο αυτό είναι οι προσαρμοσμένες στον εύπλαστο χαρακτήρα της νέας εργάτριας τρομοκρατικές, καταπιεστικές μέθοδες. Η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων στα κλωστοϋφαντουργεία είναι από τη νέα γυναικεία γενιά. Για την «πειθάρχησή» της στο ξεζούμισμά της εφαρμόζονται κάθε είδους μέθοδες.
«ΡΑΞΤΑ» στη γλώσσα των υφαντουργίνων του Περιστεριού σημαίνει ένα εργοστάσιο - γκέττο. Εδώ δουλεύουν εκατοντάδες εργάτριες, δεκάδες κορίτσια 15-17 χρονών. Ο συνδικαλισμός εξοστρακίζεται με απολύσεις και αδιάκοπη αστυνόμευση.
Κάθε κίνηση και λέξη των εργατριών ελέγχεται. Πώς; Οχι μόνο από τους δασκαλεμένους γι' αυτή τη δουλιά προϊστάμενους. Κυρίως μέσω κλειστού κυκλώματος τηλεόρασης που δεν χάνει ούτε λεπτό από τα μάτια του τις εργάτριες! Ετσι, οι υφαντουργίνες δεν έχουν καμία ελευθερία δράσης. Η καταπίεση είναι εκσυγχρονισμένη. Πλήρης. Δεν αφήνει κανένα περιθώριο ελευθερίας στις εργάτριες.
Οταν το κύκλωμα συλλαμβάνει κάτι το «ανησυχητικό» ακολουθούν παρεμβάσεις άλλων κυκλωμάτων, στην περίπτωση που δεν επιλέγεται αμέσως η «λύση» της απόλυσης.
Στις οικογένειες δύο ανηλίκων εργατριών, που παίρνουν μόνο 295 δρχ. τη μέρα, εμφανίστηκαν πρόσφατα άτομα, που τα ίδια δήλωναν πως εκτελούν «διατεταγμένη υπηρεσία του Αστυνομικού Τμήματος» - λόγος ήταν «να μην ξαναπάνε οι εργάτριες στο σωματείο», αν θέλουν να μη χάσουν τη δουλιά τους και να μην «κακοχαρακτηριστούν»...
Στο συγκρότημα μεγαθήριο «ΒΟΜΒΥΞ» της λεωφόρου Αθηνών, μόλις φτάνουν συνδικαλιστές με προκηρύξεις ξεπροβάλλουν αστυνομικοί. Στην πόρτα χαφιέδες, τραμπούκοι, «διακεκριμένοι» πρώην αστυνομικοί και πλάι το περιπολικό! Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες το πάρσιμο της προκήρυξης από τους εργάτες, που δεν έχουν ούτε μια από τις 365 μέρες του χρόνου αργία, γίνεται ηρωική πράξη.
Το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργών Αττικής είναι αναγκασμένο να δρα κυριολεκτικά στην παρανομία. «Δεν σας αναγνωρίζουμε», απαντούν τα διευθυντικά στελέχη στους συνδικαλιστές, όταν πάνε στο συγκρότημα για διαβήματα. Μπράβοι αναλαμβάνουν το έργο της απομάκρυνσής τους.
Η διεύθυνση του εργοστασίου πλαισιώνεται από πολλούς «ειδικευμένους» στα Σώματα Ασφαλείας και τις Ενοπλες Δυνάμεις στην καταστολή. (...) Στη στολή κάθε εργάτη αναγράφεται ο αριθμός της «καρτέλας» του! Λες και πρόκειται για επικίνδυνους δεσμώτες κάτεργου...
Ακόμη και από τμήμα σε τμήμα χρησιμοποιούνται διακριτικά, για να μην επικοινωνούν οι εργαζόμενοι μεταξύ τους, έστω κι όταν γίνεται διάλειμμα, και για να εντοπίζονται οι οποιεσδήποτε μετακινήσεις, η εργοδοσία έχει ορίσει για τους εργαζόμενους κάθε τμήματος διαφορετικού χρώματος στολές!
«Μήπως έχεις ανατρεπτικές ιδέες;». Συχνά οι εργαζόμενοι καλούνται από διευθυντικά στελέχη να «εξομολογηθούν» απαντώντας στο πιο πάνω ερώτημα. Κάθε οχτάωρο περνούν από κάθε τμήμα «καθώς πρέπει κύριοι», κρατώντας σημειωματάρια. Κουβεντιάζουν ψιθυριστά με τους προϊστάμενους, κοιτώντας με τη σειρά κάθε εργαζόμενο και σημειώνουν...
«ΛΕΒΕΝΤΑΚΗΣ» είναι το όνομα του κλωστοϋφαντουργικού γκέττο που βρίσκεται στη Μεταμόρφωση και κινείται μέρα - νύχτα από 700 εργαζόμενους.
Εδώ το μοίρασμα ή το άρπαγμα μιας προκήρυξης του Συνδικάτου μπορεί να πληρωθεί αρκετά ακριβά. Οποτε εμφανίζονται στο εργοστάσιο συνδικαλιστές, μας λέει η Βάσω Παπαδόγιαννη, μέλος της διοίκησης του Συνδικάτου, η εργοδοσία αμολάει από μέσα σκυλιά που δείχνουν τα δόντια τους...
Οταν μια μέρα οι εργαζόμενοι ζήτησαν να μη δουλεύουν υπερωρίες, αρκετοί βρέθηκαν εκτός εργοστασίου. Υστερα, προϊστάμενοι ρωτούσαν κάθε εργάτη ξεχωριστά αν επιμένει να μειωθεί το ωράριο...
Καλλιθέα, Νέα Ιωνία, Μεγάλο Πεύκο, Φάληρο. Εδώ βρίσκονται τα τέσσερα γκέττο της «Πειραϊκής - Πατραϊκής» στην Αττική, αποκομμένα από κάθε «έξωθεν επιρροή». Είναι τόποι απαγορευμένοι για το συνδικαλισμό.
Αυτό η μεγαλοεργοδοσία το δηλώνει έμμεσα, αλλά με σαφήνεια, με τον εσωτερικό κανονισμό που πρόσφατα επέβαλε. Μεταξύ ενός «απαγορεύεται» και ενός «ανάπτυξη συνδικαλιστικής δραστηριότητας» έχει βάλει υποκριτικά ένα... «ο εξαναγκασμός εργαζομένων», έτσι που να μπορεί να χαρακτηρίζει σαν... απόπειρα εξαναγκασμού για συνδικαλιστική δράση ακόμη και τις απλές συζητήσεις για συνδικαλιστική οργάνωση και να καταργεί τις συνδικαλιστικές ελευθερίες των χιλιάδων εργατριών της.
Ενάντια στις εργάτριες στρέφει άτομα ξεπεσμένης ταξικής συνείδησης και πρώην ασφαλίτες. Εναν καλοστημένο μηχανισμό που αρχίζει τη δράση του με εξακρίβωση της «ταυτότητας» των εργατριών και με παραινέσεις τύπου «κοίτα τη δουλειά σου και μόνο, αν δεν θέλεις να χάσεις το ψωμί σου»... Αρκεί πολλές φορές το ψέλλισμα μιας λέξης διαμαρτυρίας για να πάρει δυσμενή μετάθεση μια εργάτρια και στη συνέχεια να εκδιωχτεί οριστικά, αν στο μεταξύ δεν «συνετιστεί».
Για την υποταγή των εργατριών χρησιμοποιούνται ακόμη βρισιές και άλλες χυδαιότητες. Και κάθε εργάτρια φακελώνεται.
Στην «ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ», στο Αιγάλεω, η παραμικρή διαμαρτυρία εκτιμάται τις περισσότερες φορές σαν «πειθαρχικό αδίκημα». Ετσι χαρακτηρίζει η εργοδοσία την άρνηση των 650 εργαζομένων να την υπακούν διαρκώς και τυφλά.
Το επόμενο βήμα είναι η επιβολή προστίμου που φτάνει μέχρι και το 25% του μεροκάματου ή υποχρεωτική αργία.
Για «διασάλευση» της «τάξης πραγμάτων» στην «ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ» τιμωρήθηκαν μέσα στον τελευταίο χρόνο πάνω από 100 εργάτριες και εργάτες με πρόστιμο!
«Θα πάρετε δρόμο από το εργοστάσιο»! Ετσι ανοιχτά, στελέχη της επιχείρησης εκβιάζουν τους εργαζόμενους που δεν παραιτούνται από τα συνδικαλιστικά τους δικαιώματα. Γι' αυτό το λόγο απολύθηκαν δεκάδες σαν «ακατάλληλοι».
«Δεν δεχόμαστε συνδικαλιστές επεμβάσεις. Δεν αναγνωρίζουμε σωματείο»! Μ' αυτά τα λόγια οι επιχειρήσεις «Κλωστήρια Αττικής», «Χούδσον», «Μακεδονικά Κλωστήρια» κλείνουν την πόρτα στους συνδικαλιστές. Δεν τους δέχονται καθόλου. Απ' αυτήν την τοποθέτησή τους απορρέουν και οι διώξεις που εξαπολύουν στους εργαζόμενους που διεκδικούν τα δίκια τους.
Οργανα της εργοδοσίας για την κατάπνιξη του συνδικαλισμού είναι σε πολλές περιπτώσεις και εργατοπατέρες, όπως αυτοί του σωματείου της «ΧΟΥΔΣΟΝ».
Για να μην απεργήσουν οι εργάτριες, τις τρομοκρατούσαν ανακοινώνοντας: «ΑΝ απεργήσετε, θα απολυθούν 25 και δύσκολα θα βρουν αλλού δουλιά»...
Το παραπάνω αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» δημοσιεύτηκε στις 10 Αυγούστου 1980, λίγες μέρες μετά τη δολοφονία της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου, μέλους της ΚΝΕ και φοιτήτριας της Παντείου, έξω από το εργοστάσιο της ΕΤΜΑ.
Οι τρομοκρατικές μέθοδοι, ο αυταρχισμός, η άγρια εργοδοτική βία στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας επιβεβαιώνουν ωμά, θα λέγαμε, ότι τα όποια δικαιώματα και ελευθερίες της αστικής δημοκρατίας σταματούν έξω απ' τις πύλες των εργοστασίων.
Ακόμα και στην περίπτωση που η τρομοκρατία δεν είναι ορατή με γυμνό μάτι ή είναι πιο «ραφιναρισμένη», δεν παύουν οι εκβιασμοί, οι απειλές, οι «νουθεσίες», η προσπάθεια απαγόρευσης της συνδικαλιστικής δράσης, οι απολύσεις πρωτοπόρων εργαζομένων. Το αστικό κράτος, άλλωστε, φροντίζει να «υψώνει» σε νόμο τα θέλω του κεφαλαίου, να νομιμοποιεί κάθε επιδίωξή τους, και από την άλλη να ποινικοποιεί τη συνδικαλιστική οργάνωση, τη διεκδίκηση.
Ταυτόχρονα, οι κεφαλαιοκράτες δεν υπολογίζουν τίποτα μπρος στο κέρδος, ακόμα και αυτοί που μιλούν για επιχειρήσεις... «οικογένειες». Το παράδειγμα της κλωστοϋφαντουργίας είναι, ίσως, το πλέον αποδεικτικό. Ενας κλάδος οδηγήθηκε στον μαρασμό και χιλιάδες εργαζόμενοι στην ανεργία, επειδή οι εργοδότες - κεφαλαιοκράτες επέλεξαν να επενδύσουν αλλού τα κεφάλαιά τους, με στόχο την απόσπαση μεγαλύτερων κερδών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου