Συνεχίζει τις επιθέσεις της ενάντια στην Κούβα η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Σε συνάντησή του με την αντικουβανική μαφία του Μαϊάμι, στα τέλη της περασμένης βδομάδας, ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν προανήγγειλε ότι θα κλιμακώσει το νέο ιμπεριαλιστικό σχέδιο ενάντια στην Κούβα και τον λαό της, με στόχο την ανατροπή των κατακτήσεών του και της εξουσίας του. Με πρόσχημα την «καταστολή των διαδηλώσεων», ή «την καταπάτηση δημοκρατικών δικαιωμάτων», όπως παρουσίασε το σχέδιο των βίαιων επεισοδίων στις 11 Ιούλη, που στήθηκε από τις ΗΠΑ, διαμήνυσε ότι θα υπάρξουν και άλλες κυρώσεις. Η κυβέρνηση της Κούβας μαζί με τον λαό ακύρωσαν τα προβοκατόρικα σχέδια από λίγους αντεπαναστάτες, ενώ απορρίπτει τις κατηγορίες περί αγνοούμενων ή βασανισμών, αφού οι κρατούμενοι για τα βίαια επεισόδια αντιμετωπίζουν ό,τι προβλέπει η νομοθεσία της χώρας και διώκονται για ποινικά αδικήματα.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν εξετάζει και το ζήτημα του περιορισμού των εμβασμάτων από συγγενείς Κουβανών στις ΗΠΑ ενώ διατηρεί ακέραιες τις κυρώσεις προηγούμενων κυβερνήσεων και τις 243 της κυβέρνησης Τραμπ.
Την ίδια ώρα που οι ΗΠΑ, με συμμάχους τους, ανάμεσά τους και η κυβέρνηση της ΝΔ, επιχειρούν να πνίξουν την Κούβα, αυτή δέχεται καθημερινά βοήθεια από όλο τον κόσμο για να αντιμετωπίσει τον αποκλεισμό και τις επιπρόσθετες συνέπειες την περίοδο της πανδημίας. Η βοήθεια αυτή είναι η ανταπόδοση για την πολύπλευρη διεθνιστική αλληλεγγύη που η Κούβα προσφέρει σε πολλές χώρες.
Η αλληλεγγύη, ο πραγματικός διεθνισμός δε μπορεί να μην πατούν στην πραγματικότητα. Αν μέναμε στην αλληλεγγύη στη βάση των διακηρύξεων, δεν θα βγάζαμε συμπεράσματα από την πορεία της αντεπανάστασης και την παλινόρθωση του καπιταλισμού στην ΕΣΣΔ. Αντίστοιχα, θα έπρεπε να υπερασπιζόμαστε και τα όσα υποστηρίζει η Κίνα περί της σοσιαλιστικής ταυτότητάς της, ενώ τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι: Η καπιταλιστικοποιημένη σήμερα Κίνα καταλαμβάνει καίρια θέση σε παγκόσμιο οικονομικό, αλλά και στρατιωτικό επίπεδο και στο εσωτερικό της καταγράφονται κοινωνικές διαφορές, δεδομένου ότι μια χούφτα Κινέζοι δισεκατομμυριούχοι έχουν τόσο πλούτο στα χέρια τους όσο εκατοντάδες εκατομμύρια άλλοι που ζουν στην ανέχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρειάζεται επομένως ακριβής εκτίμηση της κατάστασης και αυτό που ισχύει σήμερα στην Κούβα είναι η ύπαρξη μισού εκατομμυρίου επιχειρηματιών9, πράγμα που επιστεγάστηκε από την πρόσφατη αδειοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, όπως και το γεγονός ότι το ένα τρίτο των εργαζομένων (1,5 εκατομμύριο) απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα, επομένως υπάρχει εκμετάλλευση εργατικής δύναμης10. Ομοίως ισχύει ότι πάνω από 400 επιχειρήσεις (με στοιχεία στα τέλη του 2015) έχουν επενδύσει ή ενδιαφέρονται να επενδύσουν στην ειδικού καθεστώτος και τελωνειακά απαλλαγμένη Ειδική Ζώνη Ανάπτυξης του Μαριέλ, ενώ ήδη βρίσκονται εγκατεστημένα εκεί μονοπώλια από το Μεξικό, την Ισπανία, το Βέλγιο, τη Βραζιλία. Ολα αυτά βρίσκονται στον παρονομαστή της απόφασης περί «αξιοποίησης μη κρατικών πόρων (...) για την αποκατάσταση της παραγωγής και των υπηρεσιών και για τον εκσυγχρονισμό του παραγωγικού ιστού, που είναι αναγκαία για την ανάπτυξη», της αναγνώρισης «μη κρατικών μορφών ιδιοκτησίας και διαχείρισης [η οποία] συμβάλλει στην απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων» , των δηλώσεων περί «επιτυχίας των διαδικασιών μεταρρύθμισης στην Κίνα», σύμφωνα με τις δηλώσεις του Ραούλ Κάστρο στην εισήγηση του 7ου Συνεδρίου του ΚΚ Κούβας, πέρσι.https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9215999
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Τα εκτενή αποσπάσματα που παραθέσαμε απ’ αυτό το πολυσέλιδο έγγραφο, όσο και τα προηγούμενα, νομίζουμε πως δεν αφήνουν σε κανέναν αυταπάτες για το ρόλο του ιμπεριαλισμού ακόμα κι όταν φοράει το προσωπείο του «ειρηνικού». Το σε ποιο βαθμό αυτό συνειδητοποιήθηκε, καταπολεμήθηκε ή υιοθετήθηκε συνολικά από το κομμουνιστικό κίνημα της εποχής, είναι κάτι που πρέπει να προκύψει μέσα από παραπέρα μελέτες αντίστοιχων αρχείων και ιστορικών εξελίξεων στις σοσιαλιστικές χώρες.
Το πόσο εκπληκτικά όμως οι εκτιμήσεις, ακόμα και κάποιες αυτούσιες εκφράσεις αυτών των αμερικάνικων εγγράφων συμπίπτουν μ’ αυτές των ρεβιζιονιστών της εποχής, ακόμα και μ’ αυτές των σύγχρονων οπορτουνιστών, ίσως συμβάλλει στο να κατανοήσουν περισσότεροι την ορθότητα της θέσης που το κομμουνιστικό κίνημα έχει υιοθετήσει εδώ και πάνω από έναν αιώνα, από τότε που εμφανίστηκαν οι πρώτοι απαρνητές και αποστάτες: Κάθε παρέκκλιση από τις αρχές του επιστημονικού σοσιαλισμού και άσχετα από προθέσεις αντικειμενικά μπαίνει στην υπηρεσία του ταξικού αντίπαλου της εργατικής τάξης, στην υπηρεσία του καπιταλισμού.
Ή όπως εκτίμησε το ΚΚΕ, «είτε άμεσα, είτε έμμεσα ο οπορτουνισμός ανοίγει το δρόμο για το αδυνάτισμα των κομμουνιστικών κομμάτων. Αποτελεί την ιδεολογική βάση για να ευοδωθούν οι προσπάθειες του ιμπεριαλισμού να υποσκάψει και να αδυνατίσει το σοσιαλισμό»[17].
Σημειώσειςhttps://www.komep.gr/m-article/918bb6ef-ff2b-11e9-95d7-3ed1504937da/ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ