Θέατρο από εργάτες για εργάτες

Συνεχίζονται μέχρι τις 16 Οκτώβρη οι παραστάσεις της θεατρικής ομάδας του ΠΑΜΕ με το διαχρονικό έργο του Ευριπίδη Τρωάδες και εκτός Αττικής.

Συγκεκριμένα, το έργο θα ανέβει: στην Πρέβεζα 27 Αυγούστου, στην Άρτα 28 Αυγούστου, στη Λευκάδα 29 Αυγούστου και το Σάββατο 4 Σεπτέμβρη θα παρουσιαστούν στο Αλιβέρι.

Οι παραστάσεις προγραμματίζεται να συνεχιστούν μέχρι 16 Οκτώβρη.

Δυο λόγια για το έργο

 

2500 χρόνια Τρωάδες, 2500 χρόνια αμέτρητες μαρτυρίες αντηχούν μέσα στους αιώνες και άλλες τόσες που δεν ειπώθηκαν ποτέ, δεν εισακούστηκαν, δεν καταγράφηκαν. Ένα έργο που φτάνει σε μας σαν κραυγή μέσα απ' τους αιώνες. Το έργο συνεχίζει να καταγγέλλει όχι μόνο την κτηνωδία του πολέμου αλλά και την αλαζονεία των απανταχού νικητών και εξουσιαστών.  

Το έργο γράφτηκε το  415 π.Χ. κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου για να καυτηριάσει το δολοφονικό μένος των Αθηναίων  εναντίον των Μηλίων καθώς οι τελευταίοι αρνήθηκαν να συμμαχήσουν μαζί τους.

Οι φωνές των Τρωάδων φτάνουν ως τις μέρες μας φέρνοντας μαζί τους την καταγγελία όλων όσων μέσα στους αιώνες έπεσαν ματαίως στα πεδία των μαχών πολεμώντας κάτω από ξένη σημαία. Όλων όσων εξαφανίστηκαν, χάθηκαν και δεν αποχαιρετίστηκαν. Όλων των γυναικών που έχασαν την ανθρώπινη υπόστασή τους και έγιναν σάρκα προς τέρψη των ισχυρών. Όλων των μανάδων που έκλαψαν πάνω από το νεκρό σώμα του παιδιού τους. Όλων των παιδιών που δεν πρόλαβαν το χρόνο που τους δόθηκε γιατί το μέλλον τους απείλησε μια βάρβαρη και παρωχημένη εξουσία. Τροία, Μήλος, ........Συρία, Αφγανιστάν....

Θέατρο από εργάτες για εργάτες

 

Υψώνουμε τη φωνή μας, τη φωνή της εργατικής τάξης και μέσα από το διαχρονικό έργο και το δριμύ κατηγορώ του Ευριπίδη. Εντάσσουμε το θέατρο από εργάτες για εργάτες, στον καθημερινό αγώνα που δίνει το ΠΑΜΕ για την οργάνωση της πάλης, κόντρα στο εκμεταλλευτικό σύστημα, για τον πολιτισμό και τη ζωή που δικαιούμαστε.

Αξιοποιούμε την τέχνη και τον πολιτισμό που εμείς επιλέγουμε για να σμιλέψουμε συνειδήσεις και να ομορφύνουμε τον κόσμο γύρω μας. Έτσι όπως πραγματικά εμείς ονειρευόμαστε.

Ακολουθούμε τα λόγια του ποιητή Κώστα Βάρναλη:

«Η τέχνη υπάρχει για να σμιλέψει τις μελλοντικές συνειδήσεις. Η τέχνη ταρακουνά τον άνθρωπο και όχι τις συγκυριακές κοινωνικές ισορροπίες».