Αύγουστος 1071: στην καθοριστικής σημασίας μάχη στο Μαντζικέρτ της Αρμενίας οι Βυζαντινοί, υπό τον αυτοκράτορα Ρωμανό Δ’ Διογένη, υφίστανται πανωλεθρία από τους Σελτζούκους Τούρκους του Αρπ Ασλάν. Κατά τη διάρκεια της μάχης αιχμαλωτίζεται ο Ρωμανός, ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος μετά την πληρωμή ενός σημαντικού χρηματικού ποσού, ενώ το Βυζάντιο μετά την ήττα υποχρεώνεται να καταβάλει ετήσιο φόρο στον Αρπ Ασλάν και να απελευθερώσει όλους τους Τούρκους αιχμαλώτους.
Το Μαντζικέρτ θεωρείται από πολλούς ιστορικούς η στιγμή εκείνη κατά την οποία η παραπαίουσα, λόγω εσωτερικών κυρίως αντιθέσεων, Βυζαντινή Αυτοκρατορία υφίσταται μια άνευ προηγουμένου πανωλεθρία από τους Σελτζούκους Τούρκους, από την οποία δεν επρόκειτο να συνέλθει ποτέ. Είναι η στιγμή εκείνη όπου οι φιλότιμες, πράγματι, προσπάθειες του Ρωμανού Δ’ Διογένη καταρρέουν άδοξα, εξαιτίας της προδοτικής, κατά κύριο λόγο, στάσεως της ιθύνουσας τάξης του Βυζαντίου, η οποία, επειδή δεν ήθελε να υποστεί μείωση της οικονομικής της ισχύος, προκειμένου να αυξηθούν τα έσοδα του κράτους που θα του επέτρεπαν να ανορθώσει τη στρατιωτική του ισχύ, που είχε σοβαρά κλονιστεί και να σωθεί έτσι από τον απειλούμενο όλεθρο, αντέδρασε, υπονομεύοντας εκ των έσω την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλε ο Ρωμανός Δ’ Διογένης προς αυτή την κατεύθυνση. Είναι η στιγμή εκείνη που το σιδερένιο χέρι του Βυζαντίου μένει παράλυτο από το τρομερό χτύπημα και δίνεται έτσι η δυνατότητα στους Σελτζούκους Τούρκους (κεντροασιάτες νομάδες) να εισχωρήσουν ακώλυτα και να εγκατασταθούν μόνιμα πλέον στη μικρασιατική ενδοχώρα.
Η Παγκόσμια Ιστορία της Ακαδημίας Επιστημών της Σοβιετικής Ενωσης αναφέρει σχετικά με τα αίτια της ήττας των βυζαντινών:
«Στα μέσα του 11ου αιώνα γίνονταν στο Βυζάντιο άγριοι φεουδαρχικοί εμφύλιοι πόλεμοι που χαρακτηρίζονται από την ένταση του φεουδαρχικού κομματιάσματος. Η πάλη για το θρόνο ανάμεσα στις διάφορες μερίδες της κυρίαρχης τάξης έφτασε σε οξύτατο σημείο. Από το 1057 ως το 1081 άλλαξαν πέντε αυτοκράτορες. Οι φεουδαρχικοί εμφύλιοι πόλεμοι έγιναν αιτία να εξασθενίσει το βυζαντινό κράτος και να χειροτερεύσει η εξωτερική πολιτική του θέση του. Στην κατάρρευση της στρατιωτικής δύναμης του Βυζαντίου βοήθησε και η μετατροπή των ελεύθερων αγροτών σε δουλοπάροικους, καθώς και η καταστροφή των στρατιωτών».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου