«Επείγοντα»

«Επείγοντα» ονομάζεται το νέο τραγούδι του Pavlov σε παραγωγή «Το Σφάλμα».

Παρουσιάζοντας το κομμάτι ο Pavlov αναφέρει:

«Ανάμεσα σε διάφορα άλλα που μπορούσαμε να σκεφτούμε για το πώς μπορεί να είναι το καλοκαίρι στην Αθήνα και γενικότερα στην Ελλάδα για τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους, για το λαό, παράλληλα με τις πυρκαγιές που φουντώνουν κάθε χρόνο, ακόμα πιο έντονα φέτος, γράφτηκε το νέο κομμάτι "επείγοντα".

Βρισκόμαστε λοιπόν εδώ, στη νέα κόλαση του Δάντη, σαν προσωποποίηση των αφεντάδων, της λεγόμενης πράσινης ανάπτυξης, των επενδύσεων, των οδηγιών της ΕΕ που ακολουθούνται πιστά από όλα τα αστικά κόμματα που τους εξυπηρετούν εις βάρος του λαού. Με απώλειες περιουσιών, ζώων της φύσης γενικότερα.

Είναι ώρα αλληλεγγύης και διεκδίκησης, για να μη μείνει καμία μόνη και κανένας μόνος, για να μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι να σταθούν στα πόδια τους. Ταυτόχρονα δεν πρέπει να ξεχνάμε πόσα χρόνια μάλλιαζε η γλώσσα μας για μέτρα πρόληψης και προστασίας και το τι πρέπει να γίνει στη συνέχεια.

Δίνουμε όλοι και όλες αυτό τον αγώνα.

Εδώ είναι η κόλαση του Δάντη

Κράτα γερά μη ψάχνεις για συγχωροχάρτι».

 ....

Το βίντεο από την ηχογράφηση του νέου κομματιού του Pavlov σε beat του Σφάλματος, η οποία πραγματοποιήθηκε ζωντανά και one take, με παράλληλο ραπ, fingerdrumming στο MPC και βιντεοσκόπηση.

Δεν έχει μεσολαβήσει κάποιο editing στις φωνές ή sequencing στο beat.

Credits Κομματιού: στίχοι: Pavlov

beat, μίξη: Το Σφάλμα

coloring, διάφορες ιδέες, τσάι και συμπάθεια: Numberless

 Στίχοι

Ρεφραίν

αυτη ειναι η κολαση του δαντη

μες το κατακαλοκαιρο τους μπαινουμε στο ματι

μη ψαχνεις για συγχωροχαρτι

ζωη σαν νασαι επειγοντα ενα σαββατο βραδυ

--

Ειναι το ανθεμ καλοκαιρινων στιγμων

στην πολη που σκοτωνει την εννοια των διακοπων

 η ζεστη σε παγωνει μερες αποχωρισμων

κ'ειναι ο δρομος τοσο απεραντος για να βγω στη λυον

 

οτι ειχα απο καριερα ειναι στο καδο αχρηστων

 και σιγουρα ειμαι σκουπιδι στο πανθεον των αριστων

 οποιος λεει πως σκεφτεται, μην το σκεφτεσαι σβηστον

κιεχω ακομα την σχολη, κιαλλα πιο σοβαρα να λυσω

 

σεναρια που γραφω ηχους δεν εχουν ουσια

και ολοι οι συντελεστες το ζουμε σαν σε αγγαρια

τουλαχιστον στον καπιταλισμο εχεις ελευθερια

να δημιουργεις, αρκει να διαιωνιζει την κυριαρχια

 

αυτων που με πληρωνουν, οι καλλιτεχνες δρομο

μα θα τους σπιτωσουν τα ιδρυματα, οι αλλοι τρομονομο

πηρα την βιολα απογευμα να πιασω εναν τονο

μα λεει κουραστηκε τα δαχτυλα μου να προσφερουν πονο

 

και ανασφαλεια, μα αν δεν παλεψουμε τι νοημα εχει

η ζωη δεν ειναι χομπι, μην εισαι ερασιτεχνης

θελουνε να με κλεισουν στην σοφιτα η με ντεφι

να χοροπηδω μπροστα στις μαπες τους να κανουν κεφι

 -------

Ρεφραίν

εδώ ειναι η κολαση του δαντη

μες το κατακαλοκαιρο τους μπαινουμε στο ματι

μη ψαχνεις για συγχωροχαρτι

ζωη σαν νασαι επειγοντα ενα σαββατο βραδυ

----

ομως η τεχνη εισχωρει και μεγαλωνει το μικρο

και μεγαλωνει τους μικρους να τραγουδανε στον σκοπο

κιαπτην σκοπια καποιου τρανου πετυχημενου αοιδου

μπορει οι νοτες ναρρωσταινουν καθε υγιες μυαλο

 

και μου λειπουνε οι μερες στο ωδειο

 να ηρεμω με νοτες, ο καφες στο κυλικειο

οι φιλοι που παλευουν, να επιζησουν στο σφαγειο

 ενω σερβιρουν τους πελατες για να βγαλουν το γαμημενο πτυχιο τους

 

κοινωνια αγγελικα πλασμενη

μεχρι να την καψουν ολη, της γης οι κολασμενοι

να σηκωθουνε απο το αιμα στο μπετον οι πεθαμενοι

διανομεις, και με τους ζωντανους να γινουνε αγελη

 

να τους φανε, σαν εικονα απο το νεο delacroix

που θα καταπιει τη λυπη απο καθε μπελα ταρ

γιατι οι λιγοι δεν θα εχουνε πολλα,

και θα βρω καπου τον χρονο για λιγη ανεμελια

 

να σ'απολαυσω, να ζωγραφιζα την ευτυχια σου σαν τον πικασο

να μπορουσα να την βγαλω απτον καμβα να σου

την ταξω λιγακι να ησυχασω μες τον καυσωνα

οσο ψελνουνε τον θανατο της ταξης απτον αμβωνα

Ρεφραίν

εδώ ειναι η κολαση του δαντη

μες το κατακαλοκαιρο τους μπαινουμε στο ματι

μη ψαχνεις για συγχωροχαρτι

ζωη σαν νασαι επειγοντα ενα σαββατο βραδυ