…Λένε ότι στη «διαθήκη» του, ο σύντροφος Λένιν πρότεινε στο Κογκρέσο, ενόψει της «αγένειας» του Στάλιν, να εξετάσει το ζήτημα της αντικατάστασης του Στάλιν στη θέση του Γενικού Γραμματέα από έναν άλλο σύντροφο. Αυτό είναι απολύτως αλήθεια.
…Στην πρώτη συνεδρίαση της Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής μετά το 13ο Συνέδριο, ζήτησα από την Ολομέλεια να με απαλλάξει από τα καθήκοντά μου ως Γενικού Γραμματέα. Το πρώτο Συνέδριο συζήτησε αυτό το ζήτημα και ολόκληρη η αντιπροσωπεία συζήτησε αυτό το ζήτημα και όλες οι αντιπροσωπείες, συμπεριλαμβανομένου του Τρότσκι και του Ζινόβιεφ, υποχρέωσαν τον Στάλιν να παραμείνει στη θέση του.
Όλο το κείμενο στα Ρωσικά
СТАЛИН О СЕБЕ.....
21-23 октября 1929 г. объединенный Пленум ЦК и ЦКК рассматривал вопрос об оппозиции.
Сталин, выступая на Пленуме, сказал:
«Прежде всего, о личном моменте. Вы слышали здесь, как старательно ругают оппозиционеры Сталина, не жалея сил. Это меня не удивляет, товарищи. Тот факт, что главные нападки направлены против Сталина, этот факт объясняется, что Сталин знает лучше, может быть, чем некоторые наши товарищи, все плутни оппозиции надуть его, пожалуй, не так-то легко. И вот они направляют удар, прежде всего, против Сталина. Что ж, пусть ругают на здоровье...
Более того, я считаю для себя делом чести, что оппозиция направляет всю свою ненависть против Сталина. Оно так и должно быть. Я думаю, что было бы странно и обидно, если бы оппозиция, пытающаяся разрушить партию, хвалила Сталина, защищающего основы ленинской партийности...
Говорят, в «завещании товарищ Ленин предлагал съезду, ввиду «грубости» Сталина, обдумать вопрос о замене Сталина на посту Генерального секретаря другим товарищем. Это совершенно верно. Да, я груб, товарищи, в отношении тех, которые грубо и вероломно разрушают и раскалывают партию. Я этого не скрывал и не скрываю. Возможно, что здесь требуется известная мягкость в отношении раскольников. Но этого у меня не получается. Я на первом же заседании Пленума ЦК после XIII съезда просил Пленум освободить меня от обязанностей Генерального секретаря. I Съезд сам обсуждал этот вопрос, и вся делегация обсуждала этот вопрос, и все делегации, в том числе и Троцкий, Зиновьев, обязали Сталина остаться на своем посту.
— Что же я мог сделать? Сбежать с поста? Это не в моем характере, ни с каких постов я никогда не убегал и не имел прав убегать, ибо это было бы дезертирством. Человек я, как уже раньше об этом говорил, подневольный, и когда партия обязывает я должен подчиниться.
...Не так-то легко «вводить в заблуждение тов. Сталина».
— Режут слух дифирамбы в честь Сталина, — просто неловко читать.
— Я никогда не считал себя и не считаю безгрешным. Я никогда скрывал не только своих ошибок, но и многолетних колебаний. Но нельзя скрывать также и того, что никогда я не настаивал своих ошибках и никогда из моих мимолетных колебаний не издавал платформу, особую группу и т. д. Власти и славы без крови не бывает.
— Я не знаю, что значит доверие. Оно, естественно, возлагает меня новые, дополнительные обязанности и, стало быть, новую, дополнительную ответственность.
— Судьба — это нечто незакономерное, нечто мистическое. В «истину» я не верю!
— Я решительно против издания «Рассказов о детстве Сталина». Книжка изобилует массой фактических неверностей, искажений, преувеличений, незаслуженных восхвалений. Автора ввели в заблуждение охотники до сказок, брехуны (может быть, «добросовестные» брехуны), подхалимы. Жаль автора, но факт остается фактом».
Но это не главное. Главное состоит в том, что книжка имеет тенденцию вкоренить в сознание советских детей (и людей вообще) Культ личности вождей, непогрешимых героев. Это опасно, вредно. Советую сжечь книжку.
— Конечно, были причины того, что опасности прошли мимо меня. Но мог иметь место ряд других случайностей, ряд других причин, которые могли привести к прямо противоположному результату. Так называемая судьба тут не при чем.
— Мои родители были необразованные люди, но обращались они со мной совсем неплохо. Другое дело — православная духовная семинария, где я учился тогда. Из протеста против издевательского режима и иезуитских методов, которые имелись в семинарии, я готов был стать и действительно стал революционером, сторонником марксизма.
Многие любят за мою спину спрятаться, по каждой мелочи на меня ссылаются, ответственность брать на себя не хотят.
— Да что Сталин, Сталин человек маленький.
"Γράμματα χασάπη';
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ξέρει κάνεις Ρώσικα
Αννα Φραγκ
Ο ΣΤΑΛΙΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ…
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις 21 με 23 Οκτωβρίου 1927 η κοινή Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής και της Κεντρικής Επιτροπής Ελέγχου του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος (Μπολσεβίκων) εξέτασε το ζήτημα της Αντιπολίτευσης.
Ο Στάλιν, μιλώντας στην Ολομέλεια, είπε:
«Πρώτ’ απ’ όλα ένα προσωπικό ζήτημα. Ακούσατε εδώ με τι επιμονή οι αντιπολιτευόμενοι βρίζουν τον Στάλιν, χωρίς να λυπούνται δυνάμεις. Αυτό δεν με εκπλήσσει, σύντροφοι. Το γεγονός ότι οι κύριες επιθέσεις στρέφονται ενάντια στον Στάλιν, το γεγονός αυτό εξηγείται με το ότι ο Στάλιν ξέρει, ίσως, καλύτερα από μερικούς συντρόφους μας όλες τις πανουργίες της αντιπολίτευσης και δεν είναι τόσο εύκολο να τον τυλίξουν, και γι’ αυτό στρέφουν το χτύπημά τους κατά πρώτο λόγο ενάντια στον Στάλιν. Τι μ’ αυτό, ας βρίζουν. …
Κάτι παραπάνω, θεωρώ τιμή ότι η αντιπολίτευση στρέφει όλο το μίσος της ενάντια στον Στάλιν. Έτσι έπρεπε να γίνει. Νομίζω πως θα ’ταν παράξενο και προσβλητικό αν η αντιπολίτευση, που προσπαθεί να διαλύσει το κόμμα, επαινούσε τον Στάλιν που υπερασπίζει τις λενινιστικές αρχές της κομματικότητας. …
Λένε ότι στη «διαθήκη» αυτή ο σύντροφος Λένιν έκανε στο συνέδριο πρόταση, επειδή ο Στάλιν είναι «απότομος», να σκεφτεί το ζήτημα της αντικατάστασής τού Στάλιν από τη θέση του γενικού γραμματέα με άλλον σύντροφο. Αυτό είναι πέρα για πέρα σωστό. Ναι είμαι απότομος, σύντροφοι, απέναντι σε κείνους που απότομα και δόλια διαλύουν και διασπούν το κόμμα. Αυτό δεν το ’κρυψα και δεν το κρύβω. Μπορεί εδώ να χρειάζεται μια ορισμένη μαλακότητα απέναντι στους διασπαστές. Μα δεν το καταφέρνω. Στην πρώτη κιόλας συνεδρίαση της Ολομέλειας της ΚΕ που έγινε μετά το 13ο Συνέδριο ζήτησα από την Ολομέλεια της ΚΕ να με απαλλάξει από τα καθήκοντα του γενικού γραμματέα. Το ίδιο το συνέδριο είχε συζητήσει αυτό το ζήτημα. Κάθε αντιπροσωπεία είχε συζητήσει αυτό το ζήτημα κι ομόφωνα όλες οι αντιπροσωπείες, μαζί κι ο Τρότσκι, και ο Κάμενεφ, κι ο Ζηνόβιεφ, υποχρέωσαν τον Στάλιν να παραμείνει στη θέση του.
Τι μπορούσα λοιπόν να κάνω; Να εγκαταλείψω τη θέση μου; Αυτό δεν είναι του χαρακτήρα μου, ποτέ μου δεν εγκατέλειψα καμιά θέση και δεν έχω το δικαίωμα να την εγκαταλείψω, γιατί αυτό θα ’ταν λιποταξία. Δεν είμαι άνθρωπος αυτεξούσιος, όπως το ’πα και προηγούμενα, κι όταν το κόμμα μού επιβάλει να κάνω κάτι, είμαι υποχρεωμένος να υπακούσω.»
1. Παραπάνω η μετάφραση στα ελληνικά του πρώτου τμήματος του ρωσικού κειμένου της ανάρτησης. Το τμήμα είναι απόσπασμα από το λόγο του Ι. Β. Στάλιν στην κοινή Ολομέλεια της ΚΕ και της ΚΕΕ του ΠΚΚ (Μπ.) που συνήλθε στις 21–23 Οκτωβρίου του 1927. Η μετάφραση βασίζεται αποκλειστικά στην έκδοση των «Απάντων» του Ι. Β. Στάλιν που έγινε στο Βουκουρέστι από το Εκδοτικό της ΚΕ του ΚΚΕ το 1953 (Τόμος 10 (Αύγουστος–Δεκέμβρης 1927), σελ. 194, 195, 198). Το υπόλοιπο του αναρτημένου κειμένου αργότερα.
2. Θεωρώ απαράδεκτες χυδαίες εκφράσεις του τύπου «γράμματα χασάπη» που συγκεκριμένο πρόσωπο γνωστό στο μπλογκ τούτο για την αμετροέπεια και την αμορφωσιά του απεύθυνε στον Γκαγκάριν που τόσα κάνει για να κρατάει το μπλογκ, να το ενημερώνει καθημερινά και να το εμπλουτίζει ώστε να πληροφορούνται αλλά και να μορφώνονται αναγνώστες κι αναγνώστριες. Κανονικά θα έπρεπε να ζητηθεί συγνώμη.
3. Έχω από καιρό γράψει πως είμαι στο μέτρο των δυνατοτήτων μου πάντα διαθέσιμος για μεταφράσεις από τα ρωσικά, κάτι που με συνέπεια κάνω κάθε φορά που υπάρχει. Επομένως, η ερώτηση-απορία αν ξέρει κανείς ρωσικά, είναι τουλάχιστον ανόητη.
Γραμματικός
υπάρχει = υπάρχει ανάγκη
ΑπάντησηΔιαγραφήΓραμματικός