Συνέντευξη Τύπου στο πλαίσιο της ΔΕΘ

 Η συνέντευξη Τύπου του ΠΑΜΕ και των άλλων μαζικών φορέων, ζωντανά.

 

Κάλεσμα σε όλους τους εργαζόμενους να σπάσουν το φόβο, να συμβάλουν ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις αγωνιστικής ανάτασης σε κάθε χώρο δουλειάς, να γεννηθούν δεκάδες εστίες αντίστασης σε όλους τους κλάδους απηύθυνε ο Γιώργος Πέρρος, μέλος της ΕΓ του ΠΑΜΕ, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου του Μετώπου στη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα κάλεσε σε μαζική συμμετοχή στο συλλαλητήριο του Σαββάτου στις 6 μ.μ. στην πλατεία ΧΑΝΘ. 

Στη συνέντευξη παρουσιάστηκε και το διεκδικητικό πλαίσιο. 

Ο Γ. Πέρρος τόνισε την ανάγκη ο εργαζόμενος λαός, η νεολαία, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις «να απαντήσουμε διεκδικητικά στη σύγχρονη σκλαβιά, να αρνηθούμε τη ζωή που μας προετοιμάζουν, τη ζωή με τα ελάχιστα, τη δουλειά χωρίς δικαιώματα». Επισήμανε πως «φανερώνονται μπροστά μας δύο επιλογές. Η μία είναι ο δρόμος της υποχώρησης, του συμβιβασμού» και ο άλλος «είναι ο δρόμος του αγώνα, της σύγκρουσης, του μπλοκαρίσματος των νόμων, της ακύρωσής τους στα χαρτιά».

Σημείωσε ότι ο νόμος-έκτρωμα του Χατζηδάκη, που ψήφισε τον Ιούνη η ΝΔ, αποτελεί αντιδραστική τομή τόσο στην ανατροπή θεμελιακών κατακτήσεων στην οργάνωση του χρόνου εργασίας, στην κατάργηση του 8ωρου όσο και στην ανατροπή συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών που κατακτήθηκαν με πολύχρονους και σκληρούς ταξικούς αγώνες.

Υπογράμμισε ότι οι συνδικαλιστικές οργανώσεις πρέπει να οργανώσουν την πάλη τους, να αυξηθεί ο βαθμός οργάνωσης των εργαζομένων, «να αναπτυχθεί ένα μαζικό, ενωτικό κίνημα, ένα πλατύ μέτωπο Συνδικάτων που θα διεκδικεί την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων και θα αγωνίζεται για την επιβολή του σταθερού ημερήσιου χρόνου δουλειάς με σύγχρονα δικαιώματα και αυξήσεις στους μισθούς μέσα από Συλλογικές Συμβάσεις. Για την επαναφορά σημαντικών κατακτήσεων σε κλάδους, όπως η Κυριακή-αργία. Για ένα τέτοιο μαζικό, ενωτικό ταξικό συντονισμό απευθύνουμε κάλεσμα». 

Παρεμβάσεις στη συνέντευξη

Μετά την εισήγηση ακολούθησαν παρεμβάσεις. Το αγροτικό κίνημα δεν θα καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια, τόνισε ο Ρίζος Μαρούδας από την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, ο οποίος αναφέρθηκε στα προβλήματα των μικρομεσαίων αγροτών και συνολικά της υπαίθρου. Θα βαδίσουμε μαζί με το εργατικό κίνημα και τους αυτοαπασχολούμενους ώστε εμείς να γίνουμε αφέντες του πλούτου που παράγουμε, πρόσθεσε.

Είμαστε ακόμα μια φορά σε θέση μάχης δίπλα στους εργαζόμενους γονείς μας, τόνισε από το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών ο Τάσος Παπαδόπουλος. Δυναμώνουμε την αντεπίθεσή μας, ενωμένοι μια γροθιά με τα εργατικά σωματεία της πόλης, αυτή είναι η καλύτερη απάντηση στην επίθεση που συνεχώς μεγαλώνει, σημείωσε.

Η κυβέρνηση θα σφίξει και άλλο τη θηλιά στο λαιμό των μικρών αυτοαπασχολούμενων, υπογράμμισε ο Γιάννης Πιπερίδης, μέλος της διοίκησης του Συλλόγου Μικρών Αυτοαπασχολουμένων Εμπόρων Θεσσαλονίκης (ΣΜΑΕΘ). Τόνισε ότι η μόνη διέξοδος για να μπουν στο προσκήνιο οι πραγματικές ανάγκες των αυτοαπασχολούμενων και μικρών εμπόρων είναι ο συλλογικός αγώνας.

Κάθε μας ανάγκη μπαίνει στη ζυγαριά του κέρδους των μονοπωλίων και απορρίπτεται, σημείωσε από την ΟΓΕ η Ηλέκτρα Ραΐζη. Τόνισε ότι δεν θα πάμε πίσω από τις σύγχρονες δυνατότητες που υπάρχουν και υπογράμμισε ότι η λύση βρίσκεται στον οργανωμένο αγώνα με πυξίδα τις σύγχρονες ανάγκες για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. (Δείτε πάνω το βίντεο της συνέντευξης και διαβάστε παρακάτω όλη την εισήγηση).

Στη συνέντευξη παραβρέθηκε και ο Γιάννης Φραγκίδης, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Εμφιαλωμένα Ποτά (ΠΟΕΕΠ).

1 / 5

Η εισήγηση του Γ. Πέρρου

«Τα κυβερνητικά μέτρα και οι σχεδιασμοί που πραγματοποιούνται αυτούς τους μήνες έχουν στρατηγική στόχευση και συνέχεια, διακρίνονται από ταξικό μίσος, είναι ευθυγραμμισμένα από τις απαιτήσεις και τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων. Το σχέδιο της κυβέρνησης είναι να φτάσει την τιμή της εργατικής δύναμης στο κατώτατο σημείο, να δουλεύουν οι εργαζόμενοι όπως, όσο και όποτε επιθυμεί η εργοδοσία, να τζογάρονται ο κόπος και ιδρώτας τους στις χρηματιστηριακές λοταρίες. Με βάση αυτά η ζωή των εργαζομένων θα επιδεινώνεται, οι συνθήκες εργασίας θα χειροτερεύουν και η εκμετάλλευση θα εντείνεται. Βλέπουμε να καταρρέουν με πάταγο για μία ακόμα φορά οι μύθοι που καλλιέργησαν συστηματικά οι αστικές κυβερνήσεις την τελευταία δεκαετία για να υπομένει ο λαός τους στόχους και τα σχέδια των μονοπωλίων.

Πού είναι οι καλύτεροι μισθοί, οι περισσότερες και πιο καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας που θα έφερνε τάχα η μεταρρύθμιση του παραγωγικού μοντέλου και η εξωστρέφεια της οικονομίας;

Πανηγυρίζει η κυβέρνηση για αύξηση του ΑΕΠ. Η ανεργία σταθερά πάνω από 15% και η ανεργία των νέων πάνω από 30%. Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας έχουν εκτιναχθεί για όσους δουλεύουν και ο μέσος μισθός μειωμένος κατά 25%.

Χωρίς να ντρέπονται παρουσίασαν μέσα στον Ιούλη ως αύξηση τα 0,4 ευρώ στον κατώτατο μισθό, τον οποίο κρατούν παγωμένο στα άθλια επίπεδα με το νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου εδώ και μία δεκαετία, από τότε που κατάργησαν την ΕΓΣΣΕ!

Την ίδια στιγμή όλα, μα όλα, τα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης έχουν γίνει απλησίαστα από την ακρίβεια! Πού είναι το φθηνό ρεύμα που έλεγε ο Χατζηδάκης - ο γνωστός για τις βρώμικες δουλειές του κεφαλαίου υπουργός; Δεν έταζαν στους εργαζόμενους ότι με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, με την απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας της ΕΕ και με την απολιγνιτοποίηση, την "πράσινη ενέργεια" θα έχουμε φθηνό ρεύμα; 50% αύξηση η κιλοβατώρα! Τέτοιο το μέγεθος της απάτης! Τόσο βαριά καλούνται να πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Πού είναι τώρα η σταθερότητα της Ευρωζώνης και του κοινού νομίσματος ως αντίδοτο στον πληθωρισμό;

Το πορτοφόλι της λαϊκής οικογένειας αδειάζει με μία επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ. Νοίκι, ρεύμα και κοινόχρηστα είναι ένας μισθός!

Το αντεργατικό σχέδιο της κυβέρνησης υλοποιείται πάνω στο έδαφος της πανδημίας που συμπληρώνει πλέον 2 χρόνια από την εμφάνισή της. Σε όλο αυτό το διάστημα η κυβέρνηση προχώρησε πιο γοργά σε αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα που είχε στο συρτάρι της, αξιοποιώντας ως καταλύτη τον κορονοϊό. Δυνάμωσε την καταστολή και προσπάθησε να αξιοποιήσει σε αρκετές περιπτώσεις τον κοινωνικό αυτοματισμό. Επιτάχυνε νέα αντεργατικά μέτρα που προβλέπει το Ταμείο Ανάκαμψης, το οποίο θα το πληρώσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας και θα γεμίσει τις καταθέσεις και τα θησαυροφυλάκια μιας χούφτας ολιγαρχών. Θα το πληρώσουμε άμεσα όλοι, αφού ως προαπαιτούμενα για να τρέχουν τα προγράμματα είναι η εφαρμογή του νόμου -έκτρωμα για τη 10ωρη και 12ωρη απλήρωτη δουλειά, η απαγόρευση των απεργιών και το παίξιμο στη λοταρία του χρηματιστηρίου των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, το τζογάρισμα της επικουρικής ασφάλισης. Σημαίνει ότι θα πληρώσουν τα παιδιά μας από την εμπορευματοποίηση της Παιδείας.

Δεν κάνουν όλα τα παιδιά, λέει η Κεραμέως, για το Πανεπιστήμιο, εκτός αν οι γονείς τους έχουν γεμάτο πορτοφόλι. 40.000 παιδιά έξω από τα Πανεπιστήμια. Οι σχολάρχες ζουν ένα όνειρο. Αυτό είναι το Ταμείο Ανάκαμψης. Ανάκαμψη για τα κέρδη λίγων, όχι για τους εργαζόμενους και το λαό.

Η κυβέρνηση έχει γράψει εκεί που δεν πιάνει μελάνι τα αιτήματα για μέτρα προστασίας, ιδιαίτερα σε χώρους που σταθερά αποτελούν εστίες υπερμετάδοσης, όπως είναι οι χώροι δουλειάς, τα σχολεία και τα Μέσα Μεταφοράς. Αντί να προβλεφθούν γιατροί Εργασίας στους κλάδους και στους εργασιακούς χώρους ώστε να υπάρχει άμεση παρακολούθηση των εργαζομένων σχετικά με το αν έχουν εμβολιαστεί, αν έχουν νοσήσει κ.ο.κ. η κυβέρνηση διαχωρίζει τους εργαζόμενους και μετατρέπει τον εμβολιασμό σε μέσο διαίρεσης.

Εμείς δεν κρυβόμαστε! Τα εμβόλια είναι κατάκτηση της ανθρωπότητας και της επιστήμης, είναι όπλο μέσα στην πανδημία και η εξασφάλιση του έγκαιρου και γενικού εμβολιασμού πρέπει να συνδυάζεται με τη λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων προστασίας.

Είναι νωπές ακόμα οι μνήμες από τις καταστροφικές πυρκαγιές σε πολλές περιοχές της χώρας, στην Αττική, στη Β. Εύβοια, στην Ηλεία κλπ. Δίνουμε το χέρι στους χιλιάδες ανθρώπους που μπήκαν μπροστά για να σώσουν τον τόπο τους. Απλώνουμε δίχτυ αλληλεγγύης σε όλους τους πυρόπληκτους όπως έκαναν άλλωστε μαζικοί φορείς, αλλά και δεκάδες σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ από την πρώτη στιγμή.

Εδώ και τώρα πρέπει να παρθούν άμεσα μέτρα στήριξης για την πραγματική ανακούφιση των πληγέντων με αποζημιώσεις στο 100% των ζημιών, χωρίς αποκλεισμούς και προϋποθέσεις. Καλούμε τους κατοίκους των πυρόπληκτων περιοχών  στη συγκρότηση Επιτροπών Αγώνα, να δυναμώσουν τη συλλογική διεκδίκηση, διότι αυτή και μόνο είναι η επιλογή που μπορεί να δώσει ελπίδα.

Παράλληλα το λέμε και από αυτό το βήμα πως πρέπει να ληφθούν τώρα, άμεσα μέτρα αντιπλημμυρικής και αντιδιαβρωτικής προστασίας σε όλες τις πυρόπληκτες περιοχές ώστε να μη θρηνήσουμε νεκρούς με τις πρώτες βροχές που ήδη έχουν ξεκινήσει. 

​Τέσσερα χρόνια μετά τη μεγαλειώδη κινητοποίηση, με το Διήμερο Βαλκανικής Αντιπολεμικής και Αντιιμπεριαλιστικής Δράσης των Συνδικάτων, εδώ στη Θεσσαλονίκη, τα τύμπανα της πολεμικής έντασης και η αύξηση των προσφυγικών ροών είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά.​

Η υποκρισία και τα κροκοδείλια δάκρυα της κυβέρνησης, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και άλλων κυβερνήσεων που αναφέρονται στην αναμενόμενη αύξηση της προσφυγικής ροής, δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός πως οι πρόσφυγες είναι θύματα των πολέμων και των επεμβάσεων.

Σήμερα προβάλλει ακόμα περισσότερο η ανάγκη της αλληλεγγύης σε κάθε ξεριζωμένο ενάντια σε κάθε αντιδραστική δύναμη, ενάντια στο αυγό του φιδιού που δεν σταματά να επωάζεται. Την ίδια στιγμή που ο αέρας μυρίζει μπαρούτι και σιγοκαίνε νέες εστίες πολεμικών φωτιών, οι λαοί δεν έχουν κανένα συμφέρον να ματώνουν για τους εκμεταλλευτές τους, ούτε στην ειρήνη ούτε στους πολέμους τους. Τις επόμενες μέρες συνεδριάζουν στην Αθήνα τα γεράκια του πολέμου, η Στρατιωτική Επιτροπή του ΝΑΤΟ! Είναι πρόκληση για το λαό μας! Μόνο για τη συμμετοχή της χώρας στο μακελειό στο Αφγανιστάν ο ελληνικός λαός πλήρωσε 300 εκατ. το χρόνο! Έκλεισαν νοσοκομεία, σχολεία, μείωσαν μισθούς, συντάξεις, χιλιάδες αυτοκτόνησαν από απελπισία, οι νέοι έφυγαν στο εξωτερικό και η Ελλάδα με όλες τις κυβερνήσεις πρώτη σε δαπάνες στο ΝΑΤΟ! Το ΠΑΜΕ καλεί στη συγκέντρωση μαζί με την ΕΕΔΥΕ...

Το ΠΑΜΕ καλεί τον εργαζόμενο λαό, τους εργαζόμενους και τη νεολαία, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις της, να απαντήσουμε διεκδικητικά στη σύγχρονη σκλαβιά, να αρνηθούμε τη ζωή που μας προετοιμάζουν, τη ζωή με τα ελάχιστα, τη δουλειά χωρίς δικαιώματα.

Βλέπουμε πλέον καθαρά πως η ανάπτυξή τους δεν λογαριάζει εμάς και τα παιδιά μας! Το ζούμε στους χώρους δουλειάς, το ζούμε στην καθημερινότητα, το ζούμε με αφορμή την πανδημία, το ζήσαμε και το ζούμε στις μεγάλες καταστροφές.

Όλες οι πάγιες απαιτήσεις της μεγαλοεργοδοσίας κάθε κλάδου, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των μεγαλοξενοδόχων, των μεγαλεμπόρων, γίνονται πράξη μέσα από τους νόμους, τις εγκυκλίους και τα μέτρα που έχει φέρει η κυβέρνηση.

Φανερώνονται μπροστά μας δύο επιλογές. Η μία είναι ο δρόμος της υποχώρησης, του συμβιβασμού, του "ο γέγονε γέγονε". Δρόμος που σταδιακά και με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε νέες υποχωρήσεις, νέους συμβιβασμούς, σε ακόμα μεγαλύτερη επιδείνωση της ζωής μας.

Ο άλλος δρόμος είναι ο δρόμος του αγώνα, της σύγκρουσης, του μπλοκαρίσματος των νόμων, της ακύρωσής τους στα χαρτιά!

Σε αυτήν τη ρότα καλούμε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να οργανώσουν την πάλη τους, να βρεθούν μέσα στους χώρους δουλειάς, να είναι μπροστάρηδες στην ακύρωση των μέτρων. Να πάρουν μέτρα για να αυξηθεί ο βαθμός οργάνωσης των εργαζομένων, ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο που χτυπιέται άμεσα και έμμεσα η συνδικαλιστική δράση, η ύπαρξη και η λειτουργία των Σωματείων, το δικαίωμα στην απεργία.

Τι θέλουμε να μπλοκάρουμε όμως συνάδελφοι και φίλοι;

Ποια είναι αυτά τα μέτρα που επιτάσσουν σήμερα, δυναμική, ταξική απάντηση;

Ο νόμος-έκτρωμα του Χατζηδάκη (4808/2021), που ψήφισε τον Ιούνη η ΝΔ, αποτελεί αντιδραστική τομή τόσο στην ανατροπή θεμελιακών κατακτήσεων στην οργάνωση του χρόνου εργασίας, στην κατάργηση του 8ωρου όσο και στην ανατροπή συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών που κατακτήθηκαν με πολύχρονους και σκληρούς ταξικούς αγώνες. Έχει στόχο την αλλαγή του χαρακτήρα των Συνδικάτων. Γι’ αυτό άλλωστε χαρακτηρίστηκαν από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις ως μέτρα που έφεραν τις "ανατροπές του αιώνα". Πρόκειται για κεντρική επιλογή της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων.

Αποτελεί ένα νομοθετικό εργαλείο που ξεμπλοκάρει τα χέρια της εργοδοσίας από τα ελάχιστα τυπικά - νομικά εμπόδια που υπήρχαν για να εξαπολύσουν επίθεση στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο οργανωμένο τμήμα της εργατικής τάξης. Στόχος τους είναι να υπάρξει παύση διεκδικήσεων και αγώνων, αφωνία, να μην υπάρξουν αντιδράσεις στην υλοποίηση του αντεργατικού σχεδιασμού. Παράλληλα είναι ένα ακόμα αντάλλαγμα ώστε να ενισχυθεί παραπέρα ο ρόλος του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Ο νόμος στη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων είναι καταδικασμένος. Κανένας δεν συμφωνεί. Η κυβέρνηση τον ψήφισε σαν τον κλέφτη σε συνθήκες πανδημίας και περιορισμού της κοινωνικής και μαζικής δράσης! Ακόμα και οι δημοσκοπήσεις που οι ίδιοι παράγγελναν έδειχναν την τεράστια καταδίκη από τους εργαζόμενους του νόμου-τερατούργημα! Εκφράστηκε από τη μαζικότητα των απεργιακών κινητοποιήσεων, ιδιαίτερα στις 10 Ιούνη, από το συντονισμό δεκάδων σωματείων με τις πρωτοβουλίες που πήραν τα Συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και άλλοι αγωνιστές. Όμως ο προβληματισμός είναι πολύ ευρύτερος, εκφράζεται σε δεκάδες χώρους δουλειάς ακόμα και σήμερα, τρεις μήνες μετά την ψήφιση του νόμου.

Πάνω στο ήδη διαμορφωμένο έδαφος που εργάζονται σήμερα οι εργαζόμενοι, με τον νομοθετημένο από την κυβέρνηση κατώτερο κακοπληρωμένο μισθό, την κατάργηση των ΣΣΕ, ξεχωρίζουμε τις βασικές πληγές στις ανατροπές που επιβλήθηκαν αυτήν την περίοδο.

Τα ζητήματα της οργάνωσης του χρόνου εργασίας άρα και των μισθών, του νέου χτυπήματος στα ασφαλιστικά δικαιώματα με πιο πρόσφατη την επιβολή ιδιωτικοποίησης της επικουρικής ασφάλισης, η επίθεση στα συνδικαλιστικά δικαιώματα και τη δράση των Συνδικάτων, η υπονόμευση του απεργιακού δικαιώματος είναι επίθεση ενάντια στην οποία πρέπει και μπορεί να οργανωθεί η πάλη των Συνδικάτων ώστε να αντιμετωπιστεί η ενιαία επίθεση του κεφαλαίου.

1. Για τη διεκδίκηση σταθερής δουλειάς με σύγχρονα δικαιώματα, για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο

Το ξήλωμα του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας έχει ξεκινήσει από το 1990 με σειρά νόμων που ψήφισαν διαχρονικά η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι νόμοι αυτοί έδιναν τη δυνατότητα στους εργοδότες και με τη σύμφωνη γνώμη των Συνδικάτων να προχωρούν στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, στην επιβολή της 10ωρης έως και 12ωρης δουλειάς χωρίς πρόσθετη αμοιβή με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα η Κλαδική ΣΣΕ της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στον Τουρισμό με τους μεγαλοξενοδόχους.

Σε όλα τα παραπάνω, προστίθεται η γενίκευση της τηλεργασίας σε πολλούς κλάδους με πολλαπλές επιπτώσεις στη ζωή των εργαζομένων, των οικογενειών τους, καταργεί επί της ουσίας τη διάκριση μεταξύ εργάσιμου και ελεύθερου χρόνου. Ο 4808/2021 περιέχει μια σειρά αντιδραστικές ρυθμίσεις για την τηλεργασία που αυξάνουν παραπέρα την εντατικοποίηση και την εκμετάλλευση.

Το καινούργιο που έρχεται να επιβάλει η κυβέρνηση με το νόμο 4808/2021 είναι ότι πλέον η διευθέτηση του χρόνου εργασίας επιβάλλεται από την εργοδοσία με ατομική σύμβαση. Είναι μια μεγάλη αλλαγή αφού ακυρώνει και τυπικά τη δυνατότητα τα Συνδικάτα μέσα από τις ΣΣΕ, Επιχειρησιακές και Κλαδικές, να καθορίζουν συλλογικά τους όρους εργασίας. Παράλληλα με την καθιέρωση της απλήρωτης υπερωρίας προχωρά τυπικά και η κατάργηση του 8ωρου, 100 χρόνια μετά την κατάκτησή του και με τη σημερινή εξέλιξη στην παραγωγή και την τεχνολογία. Μα δεν είναι προκλητικοί; Εδώ στη Θεσσαλονίκη μιλούν για την πόλη της καινοτομίας και οι βιομήχανοι της Β. Ελλάδας πανηγύριζαν για το 10ωρο στην Επιτροπή της Βουλής, για έναν νόμο που είχε ψηφιστεί το 1920 και στο λιμάνι ξεφόρτωναν με τα χέρια! Τόσο καινοτόμοι οι βιομήχανοι! 100 χρόνια μετά αντί να μειώνεται ο εργάσιμος χρόνος και οι εργαζόμενοι να ζουν καλύτερα, θεωρούν καινοτομία τη δουλειά μέχρι εξαντλήσεως. Το δρόμο σε μια τέτοια εξέλιξη άνοιξε ο ΣΥΡΙΖΑ με το νόμο 4498/2017 για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας στους νοσοκομειακούς γιατρούς. Επί της ουσίας κυβέρνηση και μονοπώλια επιδιώκουν να ακυρώσουν τον πυρήνα της ύπαρξης των Συνδικάτων, τη δυνατότητά τους να παλεύουν για να βελτιώνουν τους όρους πώλησης της εργατικής δύναμης.

Αυτή η εξέλιξη, η οποία προκαλεί ανησυχία και προβληματισμό μέσα στους χώρους δουλειάς και στα Συνδικάτα δεν μπορεί να περάσει στη ζωή, πρέπει να ανατραπεί. Η πάλη για το ξήλωμα τον αντεργατικών νόμων και τη διεκδίκηση σταθερού ημερήσιου χρόνου δουλειάς με σύγχρονα δικαιώματα πρέπει να αποτελέσει αιχμή για την ανάπτυξη της πάλης του εργατικού κινήματος τα επόμενα χρόνια, να είναι ο κρίκος που θα συνενώνει και θα συντονίζει την πάλη των Συνδικάτων στην αναμέτρηση με τους επιχειρηματικούς ομίλους και τις κυβερνήσεις τους.

Έχουμε αρκετά παραδείγματα όπου Συνδικάτα κατάργησαν στην πράξη αντεργατικές ρυθμίσεις μέσα από σημαντικούς αγώνες που οργάνωσαν για την υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων, εξασφαλίζοντας ως βασική προϋπόθεση τη μαζική συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ΣΣΕ που υπέγραψε το 2018 το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής για τη ναυπηγοεπισκευαστική δραστηριότητα, που διατήρησε το 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο και επέβαλε αυξήσεις στο μεροκάματο. Συλλογική Σύμβαση που δεν έγινε υποχρεωτική από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αφού οι εργοδότες, αξιοποιώντας το νόμο Βρούτση δεν κατέθεσαν μητρώο μελών, όμως με την πάλη του Συνδικάτου και των εργαζομένων επιβλήθηκε σε πολλούς εργοδότες.

Αντίστοιχο παράδειγμα είναι οι "Εργοταξιακές" Συμβάσεις που υπογράφει τα τελευταία χρόνια το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας σε μεγάλα έργα και η συνολική δράση της Ομοσπονδίας, που διατηρούν το 7ωρο - 5ήμερο ως μια σημαντική κατάκτηση του κλάδου παρά το γεγονός ότι για χρόνια δεν υπάρχει Κλαδική Σύμβαση με ευθύνη των κατασκευαστικών ομίλων. Είναι οι αγώνες του Συνδικάτου Τουρισμού - Επισιτισμού στην Αττική και ορισμένων επιχειρησιακών σωματείων σε ξενοδοχεία που έχουν καταργήσει στην πράξη σε ορισμένους χώρους δουλειάς την απαράδεκτη διευθέτηση του χρόνου εργασίας που επιβάλλει η Κλαδική ΣΣΕ, όπως και οι αγώνες της ΟΕΝΓΕ και των νοσοκομειακών γιατρών που έχουν μπλοκάρει την εφαρμογή του νόμου του ΣΥΡΙΖΑ για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.

Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν την αξία της οργάνωσης, της ταξικής πάλης, επιβεβαιώνουν ότι με τους αγώνες τους οι εργαζόμενοι μπορούν να αμφισβητήσουν τη στρατηγική των επιχειρηματικών ομίλων, να αφήσουν στα χαρτιά αντεργατικούς νόμους, να αποσπάσουν ορισμένες κατακτήσεις.

Μπορεί και πρέπει να αναπτυχθεί ένα μαζικό, ενωτικό κίνημα, ένα πλατύ μέτωπο Συνδικάτων που θα διεκδικεί την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων και θα αγωνίζεται για την επιβολή του σταθερού ημερήσιου χρόνου δουλειάς με σύγχρονα δικαιώματα και αυξήσεις στους μισθούς μέσα από Συλλογικές Συμβάσεις. Για την επαναφορά σημαντικών κατακτήσεων σε κλάδους, όπως η Κυριακή-αργία. Για ένα τέτοιο μαζικό, ενωτικό ταξικό συντονισμό απευθύνουμε κάλεσμα.

2. Για ισχυρά Συνδικάτα που υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων κόντρα σε όλους τους νόμους που επιδιώκουν να βάλουν τη συνδικαλιστική δράση στο γύψο.

Ο νόμος 4808/2021 αποτελεί ανατροπή βασικών διατάξεων του νόμου 1264/1982, του πλαισίου δηλαδή στο οποίο λειτουργούσαν τα Συνδικάτα για περίπου 40 χρόνια.

Η πάλη για την υπεράσπιση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων είναι δεμένη με την πάλη για την υπεράσπιση και τη διεύρυνση των εργασιακών δικαιωμάτων. Άλλωστε ο αγώνας για την υπογραφή ΣΣΕ, για να μείνουν οι αντεργατικές διατάξεις στα χαρτιά, προϋποθέτει και την οργανωμένη απειθαρχία στην προσπάθεια που κάνουν το αστικό κράτος και οι επιχειρηματικοί όμιλοι να βάλουν τους εργατικούς αγώνες στο γύψο.

Έχουμε συγκεντρώσει σημαντική πρόσφατη πείρα, όπως για παράδειγμα η πάλη των Συνδικάτων ενάντια στο νόμο της ΝΔ που απαγορεύει τις διαδηλώσεις, αλλά και ενάντια στο νόμο του ΣΥΡΙΖΑ που μετέτρεψε τις κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς σε "ιδιώνυμο" αδίκημα. Οι μαζικοί αγώνες των Συνδικάτων μετέτρεψαν αυτούς τους νόμους σε ανενεργούς, περιφρουρώντας ταυτόχρονα τις συγκεντρώσεις τους από την κρατική καταστολή και τις προβοκάτσιες.

Με την ίδια αποφασιστικότητα πρέπει να επιδιώξουμε να εκφραστεί η πλατιά αντίθεση των Συνδικάτων ενάντια στην εφαρμογή του ΓΕΜΗΣΟΕ, του κρατικού μητρώου φακελώματος όλων των συνδικαλισμένων εργαζομένων, στο οποίο η εργοδοσία έχει πρόσβαση με μια απλή αίτηση. Να θυμίσουμε ότι πριν λίγα χρόνια, τέτοια μέρα, σε κοινή συνέντευξη Τύπου που έδωσαν τα Εργατικά Κέντρα Β. Ελλάδας κατήγγειλαν την ύπαρξη ηλεκτρονικής μαύρης λίστας που διατηρούσαν οι εργοδότες στη Β. Ελλάδα για να μην προσλαμβάνουν "ενοχλητικές φωνές" που τους χαλάνε την αυθαιρεσία και την καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων. Τώρα αυτό θα το κάνει το κράτος, δηλαδή το ηλεκτρονικό φακέλωμα των Συνδικάτων και των μελών τους ως προϋπόθεση να ασκούν τη συνδικαλιστική τους δραστηριότητα, να διεξάγουν γενικές συνελεύσεις, να κάνουν αρχαιρεσίες, να υπογράφουν ΣΣΕ, να χρηματοδοτούνται, να οργανώνουν την πάλη για την προστασία των μελών τους, να οργανώνουν απεργίες κ.ά. Αυτά τα δικαιώματα που αφορούν τον πυρήνα της δράσης των Συνδικάτων είναι αδιαπραγμάτευτα, δεν παραχωρούνται στο κράτος και στην εργοδοσία.

Υπάρχουν πολλά Συνδικάτα και πολλοί συνδικαλιστές που κατανοούν ότι αυτές οι διατάξεις αποτελούν χαριστική βολή για το συνδικαλιστικό κίνημα, ότι επιδιώκουν να σμπαραλιάσουν την αντίσταση των εργαζομένων στο χώρο δουλειάς και στον κλάδο. Ότι ανοίγουν το δρόμο για αντιδραστικές επιλογές που θα δυσκολέψουν αφάνταστα την εγγραφή ενός εργαζόμενου στο Σωματείο του. Υπάρχουν δηλαδή οι προϋποθέσεις να μπουν δυνάμεις στη μάχη, να δώσουν τέτοια κατεύθυνση και προσανατολισμό Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, μεγάλα κλαδικά και επιχειρησιακά συνδικάτα, δεκάδες συνδικαλιστές.

Με την ίδια αποφασιστικότητα πρέπει να αντιμετωπιστεί το ηλεκτρονικό φακέλωμα των μελών των Σωματείων και οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες στα Συνδικάτα που υπονομεύουν τη μαζική λειτουργία τους, ενισχύουν την παρέμβαση του κράτους και της εργοδοσίας μέσα στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, δίνουν τη δυνατότητα στις υπηρεσίες της κυβέρνησης και τους εργοδότες να έχουν στα χέρια τους προσωπικά δεδομένα, από τους κωδικούς taxisnet και όλα τα φορολογικά στοιχεία, τον ΑΜΚΑ και το ιστορικό ασθενειών, έως και τις συνδικαλιστικές επιλογές καταγεγραμμένες στις πλατφόρμες της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. Έτσι κάθε μεγαλοεργοδότης με το πάτημα ενός κουμπιού θα μπορεί να ξέρει αν ένας εργαζόμενος που είναι υποψήφιος για πρόσληψη, ήταν τα προηγούμενα χρόνια σε κάποιο ψηφοδέλτιο ή το ιστορικό των ασθενειών του κ.ά.

Η ηλεκτρονική ψηφοφορία δεν πρέπει να περάσει, είναι το πρώτο βήμα για να γενικευτεί και σε άλλες εκλογές. Υπάρχουν πλέον ατράνταχτα στοιχεία για το διαβλητό της διαδικασίας. Κανείς δεν είναι αφελής. Ποιος διασφαλίζει τη μυστικότητα, την ελευθερία επιλογής, τη διαφάνεια, την εγκυρότητα; Δεν είναι τηλεψηφοφορία για reality οι αρχαιρεσίες των σωματείων. Προϋποθέτουν ενεργή συμμετοχή σε όλα, συζήτηση κλπ.

Η προσπάθεια να βάλουν στο γύψο το απεργιακό δικαίωμα οι αστικές κυβερνήσεις, η ΕΕ και οι επιχειρηματικοί όμιλοι δεν είναι καινούργια. Είναι διακαής πόθος που εκφράζεται στο νομοθετικό πλαίσιο των τελευταίων δεκαετιών και δίνει τη δυνατότητα στα αστικά δικαστήρια να βγάζουν παράνομες και καταχρηστικές 9 στις 10 απεργίες, δίνει τη δυνατότητα στις αστικές κυβερνήσεις να επιστρατεύουν ολόκληρους κλάδους όπως π.χ. τους ναυτεργάτες και τους εργαζόμενους στο ΜΕΤΡΟ, στις δυνάμεις καταστολής να επεμβαίνουν όποτε χρειάζεται για να καταστέλλονται απεργιακοί αγώνες, αλλά και στους εργοδότες για να απολύουν πρωτοπόρους συνδικαλιστές.

Συνέχεια της επίθεσης στο απεργιακό δικαίωμα των εργαζομένων ήταν ο νόμος του 2018 του ΣΥΡΙΖΑ που επέβαλε αυξημένη πλειοψηφία 50%+1 των εργαζομένων ενός επιχειρησιακού σωματείου ώστε να είναι νόμιμη μια απεργία. Ο νόμος 4808/2021 της ΝΔ επιβάλλει σήμερα μια σειρά αντιδραστικές προϋποθέσεις που επί της ουσίας καταργεί το δικαίωμα στην απεργία.

Τα προηγούμενα χρόνια, το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και ιδιαίτερα τα Συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ κατάφεραν με τον αγώνα και τη δράση τους να μη νομιμοποιηθούν σε πλατιά τμήματα εργαζομένων αυτές οι αντιδραστικές αλλαγές, απαντώντας επανειλημμένα στις συκοφαντίες και την προπαγάνδα όλων των αστικών κυβερνήσεων μέχρι σήμερα, κατάφεραν πολλές φορές αυτοί οι αντιδραστικοί νόμοι να μείνουν στα χαρτιά.

Οι πρόσφατες απεργίες των ναυτεργατών ενάντια στο νόμο Χατζηδάκη έγιναν κόντρα στις δικαστικές αποφάσεις γιατί στηρίχθηκαν πρώτα και κύρια από τα Συνδικάτα του κλάδου με τη συμμετοχή των ίδιων των ναυτεργατών αξιοποιώντας και την πείρα που έχει ο κλάδος, αλλά και την πλατιά εργατική και λαϊκή αλληλεγγύη. Επίσης η συμμετοχή των Συνδικάτων στη Σταθερή Τροχιά στις απεργίες ενάντια στο νόμο Χατζηδάκη κόντρα στις δικαστικές αποφάσεις και στις απειλές για διοικητικές κυρώσεις από το υπ. Μεταφορών είναι άλλο ένα πρόσφατο παράδειγμα αποφασιστικής δράσης Συνδικάτων και εργαζομένων σε έναν χώρο δουλειάς να μην υποχωρήσουν.

Η ιστορία του εργατικού κινήματος, ακόμα και η πιο πρόσφατη, καταγράφει δεκάδες περιπτώσεις σε χώρους δουλειάς και κλάδους όπου η αποφασιστική στάση των Συνδικάτων και η μαζική συμμετοχή των εργαζομένων ήταν οι ουσιαστικοί παράγοντες για να οργανωθούν σημαντικοί αγώνες, να σπάσουν απαγορεύσεις, να αντιμετωπίσουν την εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία. Αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να βαδίσουν και σήμερα τα Συνδικάτα.

Η πάλη για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων επιδιώκουμε να γίνει υπόθεση της ίδιας της εργατικής τάξης με επίκεντρο το χώρο δουλειάς, την επιχείρηση, τον κλάδο. Ουσιαστικός όρος για την ανάπτυξη των αγώνων είναι η άνοδος της οργάνωσης των εργαζομένων, η ενίσχυση των κλαδικών και επιχειρησιακών σωματείων, η ίδρυση νέων, η συγκρότηση Σωματειακών Επιτροπών και Επιτροπών Αγώνα με επίκεντρο το χώρο δουλειάς.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες της πάλης θα δυναμώνει η οργανωμένη απειθαρχία των Συνδικάτων ενάντια στην προσπάθεια της κυβέρνησης να βάλει τη δράση τους στο γύψο και η οποία πρέπει να στηρίζεται πρώτα και κύρια στη μαζική συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων. Σε αυτές τις συνθήκες θα δυναμώνει η αλληλεγγύη και η συμπαράσταση σε όσους συνδικαλιστές διώκονται.

Η εξέλιξη των αντεργατικών μέτρων τα τελευταία χρόνια, ανεξαρτήτως προσήμου κυβέρνησης, αποδεικνύει πως καμία υποχώρηση δεν βοήθησε, δεν μετρίασε τις συνέπειες, δεν καθυστέρησε το σχεδιασμό της εργοδοσίας. Κάθε βήμα πίσω δυνάμωνε ακόμα περισσότερο τη δίψα των επιχειρηματικών ομίλων.

Ο απεγκλωβισμός του εργατικού κινήματος από τις αξίες του κεφαλαίου, από το δηλητήριο της ανταγωνιστικότητας, είναι βασικός όρος για την αντεπίθεση των εργαζομένων. Κατακτήσεις και νίκες χωρίς σύγκρουση με τον ταξικό αντίπαλο, τους θεσμούς του και τις κυβερνήσεις του δεν μπορεί να υπάρχουν.

Υπάρχει πλέον αρκετή εμπειρία για να αποκρούσουμε λαθεμένες αντιλήψεις, να μην αναπαράγονται τα ίδια και τα ίδια από φιλόδοξους Μεσσίες που θα βάλουν τέλος στα βάσανα του εργαζόμενου λαού! Οι συμβιβαστικές προτάσεις που βάζουν νερό στο κρασί, αυτές που βλέπουν θετικές διατάξεις στους νόμους που ψηφίστηκαν, οι προτάσεις που υπόσχονται εύκολους δρόμους με τους εργαζόμενους θεατές, οι προτάσεις που αναφέρονται σε λύσεις χωρίς αγώνα στοχεύουν στον αφοπλισμό των εργαζομένων, στη διαιώνιση της σημερινής κατάστασης, στη σιγή νεκροταφείου.

Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα δεν βρίσκεται σε αυτήν την πλευρά! Αντιθέτως! Η Ιστορία είναι γεμάτη από αντεργατικούς νόμους που αχρήστευσε η ίδια η ταξική πάλη, που οι εργαζόμενοι τους έστειλε στα σκουπίδια. Αυτό που χρειάζεται και σήμερα είναι να δυναμώσει ακόμη περισσότερο η πάλη για να "μείνουν στα χαρτιά" οι ρυθμίσεις αυτού και όλων των άλλων αντεργατικών νόμων και σε αυτόν τον αγώνα καλεί το ΠΑΜΕ.

Με βάση αυτό καλούμε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις σε ανυποχώρητη μάχη, καλούμε συνδικαλιστές που δεν συμφωνούν σε όλα μαζί μας, αλλά βλέπουν πως ο δρόμος που ακολουθούν οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού είναι αδιέξοδος και ζημιογόνος, πως οι δυνάμεις που πλειοψηφούν στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ δεν καλλιεργούν μόνο την ηττοπάθεια και το συμβιβασμό, αλλά έχουν ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση της αντιλαϊκής επίθεσης, να κάνουν το βήμα και να δυναμώσουν την προοπτική του αγώνα.

Καλούμε ιδιαίτερα την εργαζόμενη νεολαία, που δοκιμάζεται και θα δοκιμαστεί σε ακόμα πιο ισχυρές πιέσεις μέσα στους χώρους δουλειάς, να πει "ως εδώ", να οργανωθεί στα Σωματεία της, να διεκδικήσει ζωή και δουλειά με δικαιώματα.

Καλούμε όλους του εργαζόμενους να σπάσουν το φόβο, να συμβάλουν ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις αγωνιστικής ανάτασης σε κάθε χώρο δουλειάς, να γεννηθούν δεκάδες εστίες αντίστασης σε όλους τους κλάδους.

Καλό αγώνα συνάδελφοι και καλή συνέχεια.

Ψηλά το κεφάλι, ψηλά οι σημαίες του αγώνα!

Εμείς έχουμε τη δύναμη, εμείς παράγουμε τον πλούτο, εμείς έχουμε το δίκιο!».

 Από το κανάλι του ΠΑΜΕ στο Youtube.