Η εικόνα εγκατάλειψης που αντικρίζει κανείς στο δάσος της βορειοκεντρικής Εύβοιας, στο κομμάτι που γλίτωσε από την πρόσφατη πυρκαγιά, αποτελεί πειστήριο της εγκληματικής πολιτικής που αφήνει τον δασικό πλούτο απροστάτευτο, χωρίς καμιά ουσιαστική πρόληψη, στο έλεος των πυρκαγιών, με ευθύνη όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, της Τοπικής Διοίκησης, συνολικά του κρατικού μηχανισμού.
Η κατάσταση χτυπάει καμπανάκι κινδύνου για το σοβαρό ενδεχόμενο μια νέα πυρκαγιά να αποτελειώσει ό,τι άφησε όρθιο η προηγούμενη, που έκαιγε για 9 μέρες στην περιοχή.
Δασικοί δρόμοι απροσπέλαστοι, σπασμένοι κορμοί και κλαδιά πεύκων διάσπαρτα, νεροφαγώματα, πυκνή βλάστηση έχουν μετατρέψει το δάσος σε ζούγκλα. Πλήρης απουσία αντιπυρικών ζωνών και δεξαμενών αποθήκευσης νερού για τις ανάγκες της πυρόσβεσης. Καμία μέριμνα πρόληψης και αντιπυρικής προστασίας.
Μία εικόνα εγκατάλειψης, «μάρτυρας» της τεράστιας απόστασης που χωρίζει την ανάγκη για ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία του δάσους από τη σημερινή δασική πολιτική όλων των αστικών κομμάτων και των κυβερνήσεων, στο έδαφος της εμπορευματοποίησης της γης και της επιχειρηματικής αξιοποίησης δασών και αιγιαλών σε βάρος του λαού και του περιβάλλοντος.
Ο «Ριζοσπάστης», με τη βοήθεια ρητινοκαλλιεργητών της περιοχής, μπήκε στα πευκοδάση που βρίσκονται δίπλα στα χωριά Μετόχι, Καλύβια και Τρούπι. Η κίνηση γίνεται μόνο με όχημα 4x4 και με μεγάλη δυσκολία, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις αναγκαζόμαστε να αφήσουμε τα αυτοκίνητα και να συνεχίσουμε με τα πόδια.
«Ο δρόμος που βλέπεις, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970, αν θυμάμαι καλά, ήταν ο κεντρικός δρόμος που ένωνε τη Χαλκίδα με τα χωριά της περιοχής. Τώρα δεν μπορείς να τον διασχίσεις ούτε με τα πόδια», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Βαγγέλης Λίτσας, ρητινοκαλλιεργητής από το χωριό Καλύβια.
Και προσθέτει: «Η τελευταία φορά που μπήκε μηχάνημα για να καθαριστεί ήταν πριν από 6-7 χρόνια με δική μου πρωτοβουλία και έξοδα. Από τότε δεν έχει γίνει καμία παρέμβαση. Μετά από τη χιονόπτωση της "Μήδειας", που έπληξε την περιοχή τον περασμένο Φλεβάρη, κορμοί δέντρων έπεσαν στο δρόμο και πλέον είναι απροσπέλαστος.
Πάλι με δική μου πρωτοβουλία και έξοδα απομάκρυνα κάποια δέντρα. Τον δρόμο αυτό τον χρησιμοποιούσα για να προσεγγίσω τα πεύκα από τα οποία συλλέγω ρετσίνι, πλέον δεν μπορώ να φτάσω μέχρι εκεί. Το Δασαρχείο δεν έχει ούτε προσωπικό ούτε κονδύλια για να κάνει καθαρισμούς και τις άλλες αναγκαίες εργασίες στο δάσος, οπότε η κατάσταση πάει κάθε χρόνο από το κακό στο χειρότερο».
Θυμίζουμε ότι, όπως αποκάλυψε ο «Ριζοσπάστης», για την προστασία των δασών, που καλύπτουν το 65% της επιφάνειας της χώρας, δαπανάται απ' όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις μόλις το 0,04% του κρατικού προϋπολογισμού, ενώ η κρατική επιχορήγηση στα δασαρχεία ήταν φέτος μόλις 1,7 εκατ. ευρώ, από τα 17,7 που είχαν ζητήσει, με βάση τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι και η εικόνα στα δάση της βόρειας Εύβοιας.
Ιδια κατάσταση επικρατεί και στο πευκόδασος που δεν κάηκε κοντά στο χωριό Μετόχι. «Η εικόνα που βλέπεις επικρατούσε σε ολόκληρη τη βόρεια Εύβοια», τονίζει ο Θανάσης Τσιβίκας, ρητινοκαλλιεργητής από το Μετόχι. Και σημειώνει: «Ο,τι εργασίες καθαρισμού έγιναν τις κάναμε μόνοι μας. Σε ορισμένες περιπτώσεις δημιουργήσαμε νέες προσβάσεις ώστε να μπορούμε να προσεγγίσουμε το δάσος.
Αν και από την πρώτη στιγμή είχαμε επισημάνει το πρόβλημα και μάλιστα είχαμε τονίσει ότι αν δεν απομακρυνθούν τα πεσμένα δέντρα και αν δεν καθαριστούν οι δασικοί δρόμοι, ώστε να μπορούν να κινηθούν πυροσβεστικά οχήματα, το καλοκαίρι θα καούμε. Και δυστυχώς οι φόβοι μας επιβεβαιώθηκαν. Θα πρέπει να προσέξουμε το δάσος που έμεινε. Εστω και τώρα να γίνουν τα ελάχιστα, τα πιο στοιχειώδη. Να καθαριστεί, να διανοιχτούν οι δρόμοι και να ληφθούν μέτρα πρόληψης και αντιπυρικής προστασίας».
Αναφερόμενος στην καταστροφή του δάσους στην υπόλοιπη βόρεια Εύβοια και στις επιπτώσεις που είχε η μη απομάκρυνση των σπασμένων δέντρων από τη «Μήδεια», ο Θανάσης Τσιβίκας επισήμανε: «Αυτό που συμπεραίνω είναι ότι εκεί όπου υπήρχαν σπασμένα δέντρα, το δάσος έχει σχεδόν εξαϋλωθεί. Οπου δηλαδή υπήρχε καύσιμη ύλη, τα δέντρα είτε έχουν καεί μέχρι τη ρίζα και εξαφανιστεί, είτε έχουν απομείνει μία στήλη κάρβουνου».
«Από την πρώτη κιόλας στιγμή, με το που είδαμε την καταστροφή στο δάσος από τη χιονόπτωση, είχαμε επισημάνει τον κίνδυνο να γίνει η βόρεια Εύβοια παρανάλωμα του πυρός», τονίζει ο πρόεδρος του Σωματείου Ρητινοκαλλιεργητών Εύβοιας, Βαγγέλης Γεωργαντζής.
Σημειώνει μάλιστα ότι είχαν γίνει οι σχετικές παρεμβάσεις προς κάθε κατεύθυνση, την κυβέρνηση, την Περιφέρεια, τους δήμους και τα δασαρχεία. «Δυστυχώς δεν έγινε τίποτα», αναφέρει χαρακτηριστικά. «Δεν έγινε τίποτα ούτε για τον καθαρισμό του δάσους και των δασικών δρόμων, αλλά ούτε για τη στήριξή μας. Ακόμα περιμένουμε την ενίσχυση για την παραγωγή που χάσαμε από τα πεσμένα δέντρα, η οποία δεν ξέρουμε πότε και αν θα μας δοθεί».
Και προσθέτει: «Αυτό που μας απομένει πλέον ως ρητινοκαλλιεργητές, είναι να αγωνιστούμε για τα δίκαια αιτήματά μας. Για αποζημίωση του χαμένου εισοδήματος, για να δουλέψουμε στην αποκατάσταση του δάσους, για τη συνταξιοδότηση των συναδέλφων μας που έχουν κατοχυρώσει δικαίωμα σύνταξης και έχουν συμπληρώσει τα 55 έτη οι άντρες και τα 50 οι γυναίκες. Για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να ζούμε στον τόπο μας και εμείς και ο υπόλοιπος λαός της βόρειας Εύβοιας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου