“Αναλώσιμοι εργαζόμενοι ψυχορραγούσας αμυντικής βιομηχανίας”

Τις τελευταίες ημέρες η Διοίκηση των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΑΣ), αποφάσισε αιφνιδιαστικά την απόλυση τριάντα έξι (36) συμβασιούχων, των γνωστών και ως εργολαβικών, της εταιρείας ΟΝΕΧ από το εργοστάσιο του Αιγίου (ΣΕΑ) γνωστού και ως ΕΒΟ Αιγίου. 

Δυστυχώς, ο αχός των ειδήσεων των τελευταίων ημερών, κάλυψε την είδηση και το πραγματικό δράμα των 36 εργαζομένων και των οικογενειών τους, που βρέθηκαν από την μια ημέρα στην άλλη χωρίς δουλειά.

 Η απόφαση, που έλαβε το διοικητικό συμβούλιο των ΕΑΣ στις 30 Σεπτεμβρίου, δίνει μια μικρή αναβολή στην υλοποίηση της απόφασης για την απόλυση των συμβασιούχων. Παράλληλα όμως τους δημιουργεί εργασιακή ανασφάλεια για το μέλλον, την οποία  δεν μπορεί να διασκέδαση η  υποσχεσιολογία και οι γενικότητες περί νέων προγραμμάτων, από διάφορους μη αρμόδιους κυβερνητικούς αξιωματούχους, που την συνοδεύουν .  

Ενώ η απόφαση της διοίκησης των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΑΣ) για την απόλυσή ήταν για τους εργαζόμενους κεραυνός εν αιθρία φαίνεται ότι, για την διοίκηση, ήταν ή η υλοποίηση ενός σχεδίου ή προσπάθεια συγκάλυψης λαθών, παραλήψεων, αβελτηρίας, μη σωστής διοίκησης και έλλειψης προγραμματισμού τόσο της ίδιας όσο και της κυβέρνησης που οδηγούν στην  απαξίωση της εταιρίας.

 Η παράθεση του πλαισίου λειτουργίας των ΕΑΣ, των  εργοστασίων τους και το χρονικό των γεγονότων και ενεργειών που παρατίθενται στην συνέχεια, εκτιμώ ότι θα συμβάλουν στην κατανόηση του προβλήματος.   

 Α. Η δραματική μείωση του προσωπικού λόγω της εθελουσίας εξόδου κατά την διάσπαση των ΕΑΣ το 2014 (αποχώρησαν 230 εργαζόμενοι) και των μετατάξεων που ακολούθησαν, σε συνδυασμό με την αδυναμία πρόσληψης μόνιμου προσωπικού λόγω των μνημονιακών νόμων, της συμφωνίας κυβέρνησης – ευρωπαϊκής επιτροπής ανταγωνισμού και της υποχρέωσης της εταιρείας ο μέγιστος αριθμός των εργαζομένων να μην υπερβαίνει τους 500, οδήγησαν το 2017 στην σύναψη συμβάσεων βιομηχανικών συνεργασιών προκειμένου να καλυφτούν οι ανάγκες λειτουργίας και να εκτελεστούν οι συμβατικές της υποχρεώσεις και για πολλά χρόνια ανεκτέλεστες παραγγελίες. 

Β. Μετά την «έξοδο» από το μνημόνιο μέχρι και σήμερα αν και το μόνιμο προσωπικό των ΕΑΣ μειωνόταν λόγω συνταξιοδοτήσεων και μετατάξεων δεν έγινε καμία πρόσληψη προσωπικού αλλά οι διοικήσεις ανανέωναν / τροποποιούσαν  τις αρχικές συμβάσεις βιομηχανικών συνεργασιών.

Γ. Στις 3 Αυγούστου τα ΕΑΣ τροποποίησαν την συμφωνία βιομηχανικής συνεργασίας για το εργοστάσιο του Αιγίου  με την ONEX, προβλέποντας την παράτασή της από την 1^η Σεπτεμβρίου έως και την 31^η Δεκεμβρίου 2021 και συγκεκριμένο έργο (περιγράφεται στο άρθρο 1). 

Στο άρθρο 2 της αναθεωρημένης συμφωνίας, πέραν της χρονικής διάρκειας που προβλέπει γράφει : « Συμφωνείται ότι στην περίπτωση που ολοκληρωθεί η προκηρυχθείσα από τα ΕΑΣ διαγωνιστική διαδικασία Συμφωνίας – Πλαίσιο για υπηρεσίες παροχής υποστήριξης με διάθεση εξειδικευμένων βιομηχανικών εργατών για την υλοποίηση βιομηχανικών προγραμμάτων παραγωγής σε συντομότερο χρονικό διάστημα από το ανωτέρω αναφερόμενο, θα λήξει η διάρκεια της σύμβασης και θα καταβληθεί στον ΑΝΑΔΟΧΟ το αναλογούν τίμημα.»  

Δ. Στις 16 Σεπτεμβρίου, δηλαδή 43 ημέρες μετά την τροποποίηση και 16 από την έναρξη ισχύος της, ο γενικός διευθυντής αμυντικού τομέα (αλήθεια τα ΕΑΣ έχουν και πάλι πολιτικό τομέα ;;) απευθύνεται προς τον διευθύνοντα σύμβουλο προκειμένου :  

   (1). Να τον ενημερώσει ότι : 

     (Α). «μετά το πέρας των θερινών διακοπών και λόγω καθυστέρησης παραλαβής των Α΄ υλών που απαιτούνται για την απρόσκοπτη υλοποίηση του προγράμματος παραγωγής του εργοστασίου του Αιγίου (ΣΕΑ), οι γραμμές παραγωγής έχουν αναστείλει σε μεγάλο βαθμό τη λειτουργία τους.»

     (Β). «παρά τις εξαγγελίες του πρώην υφυπουργού Εθνικής Άμυνας τον Μάιο του 2021 για άμεση ενεργοποίηση συμβάσεων για το ΣΕΑ, καμία εξέλιξη επί του θέματος δεν έχει σημειωθεί.» 

     (Γ). «μετά από την παραλαβή των απαιτουμένων υλικών τα οποία αναμένονται προς το τέλος του παρόντος έτους, μόνο οι τρέχουσες συμβάσεις της εταιρείας πρόκειται να συνεχιστούν να εκτελούνται και αυτές με άγνωστους ρυθμούς.»

 (2). Να του ανακοινώσει με «λύπη» ότι : «Η παρουσία των εργαζομένων βιομηχανικής συνεργασίας στο ΣΕΑ δεν είναι αναγκαία και δεν προβλέπεται να είναι πριν από το δεύτερο εξάμηνο του 2022»

    (3). Να εισηγηθεί, επικαλούμενος τα παραπάνω και «λόγους οικονομίας κλίμακας», «τη διακοπή της σχετικής σύμβασης στο σύνολο της για το ΣΕΑ».

Ε. Στις 17 Σεπτεμβρίου ο Διευθύνων Σύμβουλος των ΕΑΣ απευθυνόμενος στον γενικό διευθυντή αμυντικού τομέα, δίνει εντολή στον γενικό διευθυντή διοικητικών, οικονομικών και προμηθειών όπως ενεργήσει «για την άμεση διακοπή της σχετικής σύμβασης» και να τον ενημερώσει σχετικά. ( Η προχειρότητα δείγμα της βιασύνης και όχι μόνον.)

ΣΤ. Στις 23 Σεπτεμβρίου το διοικητικό συμβούλιο αποφάσισε μεταξύ άλλων την έγκριση – κατακύρωση της συμφωνίας πλαίσιο για το έργο «Υπηρεσίες παροχής υποστήριξης με διάθεση εξειδικευμένων βιομηχανικών εργατών για την υλοποίηση βιομηχανικών προγραμμάτων παραγωγής από τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα ΑΒΒΕ» στην εταιρεία «ONEX TECHOLOGY SYSTEMS & BUSINESS SOLUTIONS S.A», προϋπολογισμού 15.990.000 ευρώ χωρίς ΦΠΑ με επιπλέον δικαίωμα προαίρεσης μέχρι 30% και συνολική εκτιμώμενη αξία 20.787.000 ευρώ χωρίς ΦΠΑ καθώς και την άμεση υποβολή του φακέλου της συμφωνίας πλαίσιο στο Ελεγκτικό Συνέδριο.

Δηλαδή η διοίκηση των ΕΑΣ, με καθοδήγηση και έγκριση προφανώς των υπουργείων Εθνικής Άμυνας και Οικονομικών, αντί να δρομολόγηση την πρόσληψη του προσωπικού που απαιτείται τόσο για την λειτουργία της εταιρείας και των εργοστασίων όσο και την διατήρηση και επαύξηση της όποιας τεχνογνωσίας έχει απομείνει, προχωράει στον ολισθηρό δρόμο ιδιωτικοποίησης της κρατικής αμυντικής βιομηχανίας. Η  μη ανανέωση του ανθρώπινου δυναμικού και η ελαχιστοποιήσει του αριθμού των εργαζομένων έχει σαν αποτέλεσμα την απώλεια εμπειρίας και τεχνογνωσίας και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απαξίωση των ΕΑΣ.  

Ζ. Στις 24 Σεπτεμβρίου συντάσσεται και προωθείται προς το διοικητικό συμβούλιο εισήγηση από την διεύθυνση προμηθειών για την άμεση λύση του συμφώνου βιομηχανικής συνεργασίας για το εργοστάσιο του Αιγίου με την ΟΝΕΧ. 

Η. Στις 30 Σεπτεμβρίου το διοικητικό συμβούλιο αποφάσισε μεταξύ άλλων η λύση του συμφώνου βιομηχανικής συνεργασίας για το εργοστάσιο του Αιγίου με την ΟΝΕΧ να γίνει με την υπογραφή της Συμφωνίας – Πλαίσιο για υπηρεσίες παροχής υποστήριξης με διάθεση εξειδικευμένων βιομηχανικών εργατών για την υλοποίηση βιομηχανικών προγραμμάτων παραγωγής. 

Αυτή η μικρή παράταση λίγων εβδομάδων  του εργασιακού βίου των συμβασιούχων του Αιγίου συνοδεύεται από γενικότητες και φήμες για νέες συμβάσεις / παραγγελίες για το Αίγιο.    

Θ. Την 1^η Οκτωβρίου η γενική συνέλευση των μετόχων (κύριος μέτοχος το Ελληνικό Δημόσιο δια του υπουργείου Οικονομικών), αποφάσισε την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου των ΕΑΣ κατά 29.000.000 ευρώ (Από αυτά 15.000.000 θα δρομολογηθούν για εξόφληση τρίτων, 4.000.000 για την μισθοδοσία και 10.000.000 για προμήθεια πρώτων υλών και άλλων λειτουργικών εξόδων.)     

Ι. Ο προγραμματισμός και η παρακολούθηση  της σωστής, έγκαιρης και απρόσκοπτης προμήθειας των πρώτων υλών και της υλοποίησης των προγραμμάτων παραγωγής είναι αποκλειστική ευθύνη του διευθύνοντος συμβούλου των ΕΑΣ και κατ’ αρμοδιότητα του γενικού διευθυντή της διεύθυνσης αμυντικού τομέα, του γενικού διευθυντή της διεύθυνσης διοικητικών, οικονομικών και προμηθειών και του διευθυντή κάθε εργοστασίου.   

ΙΑ. Ο Πρωθυπουργός τον Απρίλιο, σε μια επικοινωνιακή φιέστα, ανακοίνωσε την μετατροπή των εγκαταστάσεων των ΕΑΣ στον Υμηττό σε κυβερνητικό πάρκο με την μεταφορά και εγκατάσταση εκεί εννέα υπουργείων και τεσσάρων ανεξάρτητων αρχών και με προσδοκώμενο αποτέλεσμα (σύμφωνα με την κυβέρνηση), να υπάρξει ένα συνολικό δημοσιονομικό όφελος 1 δις. Ευρώ σε τριάντα (30) χρόνια λειτουργίας.  

Στην ίδια εκδήλωση ακροθιγώς αναφέρθηκε η μεταφορά του εργοστασιακού συγκροτήματος του Υμηττού στο Λαύριο χωρίς να αναφερθεί εάν υπάρχει σχετική μελέτη, ποιο θα είναι το κόστος μεταφοράς, πως θα υλοποιηθούν οι υπάρχουσες παραγγελίες και συμβατικές υποχρεώσεις κλπ.

Πληροφορίες από ΜΜΕ και ηλεκτρονικής ενημέρωσης αναφέρουν ότι οι σχετικές μελέτες και το κόστος θα βαρύνουν τα ΕΑΣ. 

ΙΒ. Στην αιτιολογική έκθεση για την κύρωση της συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και ΙΡΑΚ για την πληρωμή του χρέους των 126 εκατ. $ του ΙΡΑΚ στα ΕΑΣ προβλεπότανε ότι τα χρήματα αυτά θα αποδίδονταν στα ΕΑΣ. 

Η εξόφληση του χρέους αυτού προβλέπεται να γίνει σε 44 εξαμηνιαίες δόσεις, αρχής γενομένης από την 1^η Μαρτίου 2019. 

Αν και στο επιχειρησιακό σχέδιο 2016 – 2020 της εταιρείας προβλέπεται από τον Μάρτιο του 2019 κάθε εξάμηνο η είσπραξη από τα ΕΑΣ του ποσού των 2.864.000 $ περίπου (δηλαδή της εξαμηνιαίας δόσης), το υπουργείο οικονομικών δεν αποδίδει αυτά τα χρήματα στα ΕΑΣ.

ΙΓ. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου και δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων, το ΣΑΓΕ έχει αποφασίσει κατ’ αρχάς την προμήθεια περίπου 1000 πολυβόλων Minimi Mk2 και 500 συλλογών  ΤΑΚ ( Διάταξη Ταχείας Αλλαγής Κάνης) αλλά μέχρι σήμερα το ΥΠΕΘΑ δεν έχει προχωρήσει στην υλοποίησή αυτών των αποφάσεων.

1. Συνοψίζοντας παρατηρούμε / διαπιστώνουμε ότι :

Α. Οι έχοντες την ευθύνη για την σωστή λειτουργία των ΕΑΣ και την έγκαιρη και απρόσκοπτη υλοποίηση των προγραμμάτων παραγωγής, εμφανίζονται μόλις δεκαέξι (16) ημέρες μετά την έναρξη ισχύος της σύμβασης βιομηχανικής συνεργασίας για το εργοστάσιο Αιγίου έκπληκτοι τάχα να ανακαλύπτουν και υποκριτικά να αναφέρουν την αδυναμία υλοποίησης των προγραμμάτων παραγωγής του Αιγίου. 

Δυστυχώς στην προσπάθεια τους να απενοχοποιηθούν μετακυλούν τις δικές τους ευθύνες στους εργαζόμενους και καθιστώντας τους αποδιοπομπαίους τράγους προχωράνε στην απόλυσή τους.

Β. Το αρμόδιο επιβλέπον υπουργείο Εθνικής Άμυνας δείχνει να προσπαθεί να παραμείνει αποστασιοποιημένο αφού δεν δημοσιοποιήθηκε η οποιαδήποτε ενέργεια θεραπείας και ελέγχου των πραγματικά υπευθύνων.

Η μέχρι τώρα μη  έναρξη υλοποίησης και ανάθεσης στα ΕΑΣ προγραμμάτων που έχει επανειλημμένα εξαγγείλει, σε συνδυασμό με την παντελή  έλλειψη  πρόβλεψης για εμπλοκή των ΕΑΣ, σε υποκατασκευαστικό έργο των, ύψους πολλών δισεκατομμυρίων, τελευταίων αγορών δίνει την εικόνα ενός Υπουργείου Εθνικής Άμυνας που δεν ενδιαφέρεται, όσο θα ανέμενε κάποιος, για την κρατική αμυντική βιομηχανία. 

Γ. Το αρμόδιο υπουργείο Οικονομικών με τις μέχρι τώρα ενέργειές του π.χ την μη απόδοση των χρημάτων από το χρέος του ΙΡΑΚ, φαίνεται να οδηγεί τα ΕΑΣ μέσα από την οικονομική ασφυξία σε περεταίρω συρρίκνωση με προφανή στόχο την ιδιωτικοποίηση. 

Δ. Τα συναρμόδια υπουργεία δεν έχουν κάνει το παραμικρό για την ανανέωση του προσωπικού με προσλήψεις και οδηγούν στη σύναψη συμβάσεων με εταιρείες για τη διάθεση εξειδικευμένων βιομηχανικών εργατών.

Ε. Η κυβέρνηση ενώ δαπανά δισεκατομμύρια για αμυντικές δαπάνες, συμπεριλαμβανομένων των εξοπλιστικών προγραμμάτων αλλά και τις δαπάνες για την συμμετοχή σε νατοΐκές και άλλες αποστολές εκτός συνόρων (περίπου το 2,5% του ΑΕΠ δηλαδή πάνω από το 2% που είναι η υποχρέωση απέναντι στο ΝΑΤΟ και από 1,2% που είναι ο μέσος όρος της Ε.Ε), δείχνει να μην ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την κρατική αμυντική βιομηχανία και τους εργαζόμενους και μάλλον έχει επιλέξει τον δρόμο της ιδιωτικοποίησης της.

Αποτελεί δείγμα γραφής η Πρωθυπουργική εξαγγελία και παρουσίαση του σχεδίου ανάπλασης του χώρου των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (πρώην ΠΥΡΚΑΛ – ΕΒΟ) στον Υμηττό   με την μέσο ΣΔΙΤ μετεγκατάσταση υπουργείων όπως αναφέρεται παραπάνω. 

Δυστυχώς η πραγματικότητα του μαρασμού, της απαξίωσης, της διάλυσης, του κλεισίματος και της ιδιωτικοποίησης κρατικών επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, όπως τα Ναυπηγία, η ΕΛΒΟ, ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ κλπ που είναι απόρροια των πολιτικών που έχουν εφαρμόσει διαχρονικά οι κυβερνήσεις δεν αφήνουν ούτε χαραμάδα ελπίδας για το μέλλον των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων. 

Του Γιώργου Ροΐδη, Αντιναύαρχου ΠΝ ε.α
Αναδημοσίευση από militaire.gr