ΜΑΘΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΟΥ

Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2021

Ενα μακελειό διαρκείας είναι σε εξέλιξη στους χώρους δουλειάς


ΕΡΓΑΤΙΚΑ «ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ»

Με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία, ένας εργάτης χάνει τη ζωή του κάθε τρεις μέρες στα προδιαγεγραμμένα εργοδοτικά εγκλήματα

 Η έλλειψη μέτρων για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία (ΥΑΕ), η ραγδαία άνοδος των «ευέλικτων» μορφών εργασίας, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, η υπερεντατικοποίηση και οι υποβαθμισμένοι αρμόδιοι ελεγκτικοί μηχανισμοί του αστικού κράτους, είναι παράγοντες που βρίσκονται πίσω από τα χιλιάδες εργατικά «ατυχήματα» και τις επαγγελματικές ασθένειες που συστηματικά δεν καταγράφονται, έστω και τυπικά, και άρα ...«δεν υπάρχουν»!

Αυτή η πραγματικότητα έρχεται ξανά στην επικαιρότητα αυτές τις μέρες, μετά το τραγικό εργατικό δυστύχημα στις προβλήτες της COSCO στον Πειραιά, όπου έχασε τη ζωή του ο 45χρονος εργάτης καταμεσής της βάρδιάς του.

Ολα όσα ζουν και περιγράφουν οι εργαζόμενοι, τόσο στο λιμάνι όσο και σε άλλους χώρους δουλειάς, δεν αποτελούν ...«παθογένειες», αλλά την άλλη όψη εκείνων των εργαλείων που υπηρετούν την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Θύματα αυτών των «εργαλείων» είναι η υγεία και η ίδια η ζωή των εργαζομένων, την ίδια στιγμή που είναι πιο ανεπτυγμένα από ποτέ, εν έτει 2021, εκείνα τα μέσα που θα μπορούσαν να περιορίσουν τη φθορά του ανθρώπινου οργανισμού λόγω εργασίας και πολύ περισσότερο να μειώσουν ραγδαία τους θανάτους από εργατικά «ατυχήματα». Στον αντίποδα, η εργατική τάξη ζει έναν ανηλεή πόλεμο, τα θύματα από τις γραμμές της αντί να μειώνονται πολλαπλασιάζονται, έχοντας μετατρέψει σε «κανονικότητα» το να μην επιστρέφει σπίτι του μετά το μεροκάματο ένας εργάτης κάθε τρεις μέρες!

Εργοδοσία: Καλύτερα μια ψευτοαποζημίωση στον σακατεμένο παρά συγκροτημένα και ουσιαστικά μέτρα προστασίας

Στην καλύτερη περίπτωση ο εργοδότης λαμβάνει μέτρα ΥΑΕ μέχρι του σημείου που το «κόστος» πρόληψης είναι μικρότερο του «κόστους» ενός εργατικού «ατυχήματος» ή της επαγγελματικής ασθένειας. Τα στοιχεία του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) έχουν καταγράψει χιλιάδες εργάτες και εργάτριες που τραυματίζονται και σακατεύονται κάθε χρόνο, ενώ δεκάδες πέφτουν νεκροί στους χώρους δουλειάς. Κι αυτό ενώ τα επίσημα στοιχεία είναι ελλιπή, λόγω και του ανύπαρκτου ουσιαστικά ελεγκτικού μηχανισμού, κατάσταση που θρέφει την εργοδοτική ασυδοσία. Την ίδια ώρα, εκτιμάται ότι στη χώρα μας πεθαίνουν κάθε χρόνο εκατοντάδες εργαζόμενοι από επαγγελματικές ασθένειες, ωστόσο καταγράφονται ως περιστατικά «κοινής νόσου».

Η καταγραφή των εργατικών «ατυχημάτων» είναι σκόπιμα ελλιπής. Τα στοιχεία που δημοσιεύονται είναι παραπλανητικά, διότι γίνεται προσπάθεια απόκρυψης των εργατικών «ατυχημάτων» από την εργοδοσία μη δηλώνοντάς τα στις αρμόδιες αρχές. Συχνά πιέζονται οι εργαζόμενοι να μη δηλώνουν το ατύχημα, χάνοντας έτσι και τις ελάχιστες παροχές που προβλέπονται. Τα επίσημα στοιχεία δεν περιλαμβάνουν, επίσης, εργατικά «ατυχήματα» σε ανασφάλιστους, σε ελαστικά εργαζόμενους ή σε όσους δουλεύουν με όρους (π.χ. δελτίο παροχής υπηρεσιών) που υποκρύπτουν εξαρτημένη μισθωτή εργασία. Ακόμα στα στοιχεία του ΣΕΠΕ δεν περιλαμβάνονται «ατυχήματα» σε εργάτες γης, ναυτεργάτες, εργάτες ορυχείων. Υπάρχει, επίσης, η μεταβολή της ανεργίας που αλλοιώνει την πραγματική εικόνα.

107.000 «ατυχήματα» - 2.039 νεκροί. Ενας εργάτης χάνει τη ζωή του κάθε τρεις μέρες...

Το ΣΕΠΕ έχει δημοσιοποιήσει ετήσιες Εκθέσεις Πεπραγμένων στις οποίες περιλαμβάνονται και τα στοιχεία για τα εργατικά «ατυχήματα» από το 1999 (πρώτος χρόνος λειτουργίας του) μέχρι και το 2017. Από εκεί και πέρα, με ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ και της προηγούμενης του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν δημοσιοποιηθεί οι επόμενες Εκθέσεις, αν και - υποτίθεται - τα στοιχεία υπάρχουν συγκεντρωμένα... Αξίζει να σημειωθεί πως ανάλογη μεγάλη καθυστέρηση ως προς τη δημοσιοποίηση των στοιχείων είχε συμβεί και για τα έτη 2014 - 2017, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Τα στοιχεία των τεσσάρων ετών δημοσιοποιήθηκαν μόνο μετά την παρέμβαση του ΚΚΕ, το οποίο κατέθεσε σχετική Ερώτηση στη Βουλή.

Σε κάθε περίπτωση, τα στοιχεία της περιόδου 1999-2017 καταγράφουν συνολικά 107.617 εργατικά «ατυχήματα», από τα οποία τα 2.039 είναι θανατηφόρα! Με άλλα λόγια, την περίοδο αυτή συμβαίνουν περίπου 19 εργατικά «ατυχήματα» κάθε εργάσιμη μέρα και κάθε τρεις εργάσιμες μέρες ένας εργάτης χάνει τη ζωή του!

Η μείωση των εργατικών «ατυχημάτων» την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης δεν ήταν αποτέλεσμα ελέγχων, ούτε και λήψης επαρκών μέτρων ΥΑΕ, αλλά το αποτέλεσμα συρρίκνωσης της παραγωγικής διαδικασίας. Ομως, ακόμα και στην περίοδο της κρίσης, τα δημοσιοποιημένα στοιχεία είναι χαρακτηριστικά και παρουσίαζαν αυξητική τάση. Συγκεκριμένα, το 2017 καταγράφηκαν 7.357 εργατικά «ατυχήματα», ο μεγαλύτερος αριθμός από το 1999! Αντί δηλαδή να μειώνονται τα εργατικά «ατυχήματα», αφού πλέον η ανάπτυξη της τεχνολογίας μπορεί να παράσχει περισσότερα μέτρα προστασίας, συμβαίνει το αντίθετο! Στο ίδιο έτος, σε ό,τι αφορά τα θανατηφόρα, σημειώνεται συνεχής αύξησή τους από το 2014 και μετά, ενώ τα 76 θανατηφόρα που καταγράφονται το 2017 είναι ο μεγαλύτερος αριθμός νεκρών εργατών από το 2011!

Ανάλογη κατάσταση επικρατεί σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό και στα υπόλοιπα καπιταλιστικά κράτη. Σύμφωνα με την Eurostat, το 2018 στην ΕΕ των «27» σημειώθηκαν πάνω από 3,1 εκατομμύρια εργατικά «ατυχήματα» και 3.332 θάνατοι εργαζομένων.

Σε μεγαλύτερη κλίμακα, το Διεθνές Γραφείο Εργασίας (ILO) εκτιμά ότι κάθε χρόνο σκοτώνονται περίπου 2,3 εκατομμύρια εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο λόγω εργατικών «ατυχημάτων» ή επαγγελματικών ασθενειών. Αυτό σημαίνει ότι τη μέρα πεθαίνουν πάνω από 6.000 εργάτες στους χώρους δουλειάς, ενώ κάθε έτος σημειώνονται 340 εκατομμύρια εργατικά «ατυχήματα» και 160 εκατομμύρια εργαζόμενοι έχουν επαγγελματικές ασθένειες.

Μηδενικοί έλεγχοι στους χώρους δουλειάς

Ολες οι κυβερνήσεις έχουν φροντίσει για τη μόνιμη και συστηματική υποστελέχωση του ΣΕΠΕ αλλά και για τις μεγάλες ελλείψεις στην απαραίτητη για τη λειτουργία τους υλικοτεχνική υποδομή.

Ως προς τους ελέγχους για την τήρηση των μέτρων ΥΑΕ, το 2017 σημειώθηκε ξανά μείωσή τους, καταγράφοντας νέο αρνητικό ρεκόρ. Από το 2013 και μετά υπάρχει συνεχής μείωση των ελέγχων και επανελέγχων, φτάνοντας τους 21.423 το 2017, που είναι ο μικρότερος αριθμός από το 2001!

Χαρακτηριστικά, το 2017 το ΣΕΠΕ πραγματοποίησε μόλις 14.000 ελέγχους για ΥΑΕ (δεν περιλαμβάνονται οι επανέλεγχοι και οι έλεγχοι που προκαλούνται από καταγγελίες και εργατικά «ατυχήματα»). Με δεδομένο ότι ο αριθμός των καταγεγραμμένων επιχειρήσεων ήταν 236.500, απαιτούνται 17 χρόνια για να γίνουν έλεγχοι σε όλες τις επιχειρήσεις! Για τις εργασιακές σχέσεις πραγματοποιήθηκαν 30.000 έλεγχοι, που σημαίνει ότι για να ελεγχθούν όλες οι επιχειρήσεις απαιτούνται 8 χρόνια!

Ως προς την υποστελέχωση του Σώματος, είναι αποκαλυπτικά τα εξής στοιχεία:

  • Το 2000, τη δεύτερη χρονιά λειτουργίας του ΣΕΠΕ, υπηρετούσαν 683 επιθεωρητές (349 Επιθεωρητές Εργασιακών Σχέσεων και 334 Επιθεωρητές για την ΥΑΕ).
  • Το 2017 υπηρετούσαν ακόμα λιγότεροι! Συνολικά 618 επιθεωρητές (373 Επιθεωρητές Εργασιακών Σχέσεων και 245 επιθεωρητές για την ΥΑΕ)!

Και, φτάνοντας στο σήμερα, με τον πρόσφατο νόμο Χατζηδάκη η κυβέρνηση νομοθέτησε τη μετατροπή του ΣΕΠΕ από υπηρεσία υπαγμένη στο υπουργείο Εργασίας σε «Ανεξάρτητη Αρχή». Η στόχευση κυβέρνησης και εργοδοσίας είναι προφανής. Να μην υπάρχει πια καμιά υποχρέωση του υπουργείου Εργασίας για τη στελέχωση της Υπηρεσίας, να μην είναι υπόλογη καμία κυβέρνηση για τις ελλείψεις ή τα πεπραγμένα της, να απαλλαγούν οι εκάστοτε κυβερνήσεις από τις πιέσεις που ασκούν οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα τους για την εντατικοποίηση των ελέγχων στους χώρους δουλειάς, για μέτρα ασφάλειας και υγείας, για να έχουν τη δυνατότητα να απευθύνονται στις Επιθεωρήσεις και να διεκδικούν ακόμα και τα στοιχειώδη δικαιώματά τους όπως η έγκαιρη καταβολή του μισθού τους. Δημιουργείται δηλαδή ακόμα πιο ευνοϊκό περιβάλλον για να μπορεί να ξεσαλώνει η εργοδοσία στους χώρους δουλειάς και να αποφεύγει ακόμα και τα ελάχιστα εμπόδια που είχε μέχρι σήμερα.

Αν στα παραπάνω προστεθούν η 10ωρη δουλειά, οι σχέσεις εργασίας - λάστιχο, οι «κόντρα βάρδιες» σαν αυτές που καταγγέλλουν οι λιμενεργάτες στον Πειραιά, γίνονται φανερές οι αιτίες του «μακελειού διαρκείας» που είναι σε εξέλιξη στους χώρους δουλειάς και με το οποίο είναι καθημερινά αντιμέτωπη η εργατική τάξη.

8 σχόλια:

  1. Εξι μέρες τώρα στις προβλήτες του Πειραιά γίνεται ένας τιτάνιος αγώνας, με καθολική συμμετοχή των εργατών και την εργοδοσία/κυβέρνηση/"αντιπολίτευση" να έχουν επιστρατεύσει θεούς και δαίμονες εναντίον τους. Από τους κλασσικούς κουμπουροφόρους μπάτσους, μέχρι δικαστές καθ' υπαγόρευσιν και την άνωθεν υπαγορευομένη σιγή των παπαγαλαμίων των ΜΜ"Ε".
    Θα το επαναλάβω κι από εδώ, ξανά, το χθεσινό μου ερώτημα, για να σκεφτούν πολλοί:
    Κάντε τώρα σύγκριση, με τον αγώνα των διανομέων της e-Food προ μηνός!
    Κι εκείνοι εργαζόμενοι ήταν, κι ο δικός τους αγώνας επίσης δίκαιος ήταν.
    Ομως γιατί τα ΜΜΕ είχαν ξεσπαθώσει τότε "για τους ντελιβεράδες" ενώ σήμερα για τους λιμενεργάτες ομερτά;
    Για ν' ακούσω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. 31/10/21 Νεκρός διανομέας της εταιρίας Wolt την ώρα του νυχτοκάματου.
    Τον «θέρισε» νεαρός με σπορ Audi ΤΤ που τον εγκατέλειψε και προσπάθησε να διαφύγει αλλά λίγο αργότερα εντοπίστηκε από περιπολικά της αστυνομίας και συνελήφθη.
    Σύμφωνα με πληροφορίες, ο άτυχος βιοπαλαιστής ήταν πατέρας τριών παιδιών.

    ΔΣΕ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλλο ένα επίκαιρο μήνυμα και στους ντελιβεράδες, να μην επαναπαύονται στην πρώτη τους προ μηνός επιτυχία με την e-Food. Μήπως είναι καιρός να πλατύνει η κινητοποίηση για την ασφάλεια των εργαζομένων, ξεκινώντας από μια πρώτη συμπαράταξη των δυό συνδικάτων;
      Ηταν ήδη πολύ καλή και διορατική η κίνηση αλληλεγγύης του Συνδικάτου Επισιτισμού να διοργανώσει συσσίτιο για τους λιμενεργάτες. Η εργατική τάξη τώρα πρέπει να συσπειρωθεί, για να μην γίνει το θύμα της "ανάκαμψης", και να διεκδικήσει το δικό της μέλλον.

      Διαγραφή
  3. Εφτά μέρες τώρα, δεν κουνιέται όχι κοντέϊνερ, αλλά ούτε φύλλο στις προβλήτες του Πειραιά. Τα πλοία μαζεύονται στη ράδα και οι καθυστερήσεις είναι ήδη μεγάλες. Πέφτουν ρήτρες καθυστέρησης στο λιμάνι, δηλαδή στην COSCO, που το εκμεταλλεύεται, αλλά η μεγαλύτερη ζημιά μάλλον είναι στους εφοπληστές, καθώς κάθε μέρα καθυστέρησης για το καράβι συνεπάγεται απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων € (πάνω από εκατομμύριο για τα θηρία που μεταφέρουν δέκα και δεκαπέντε χιλιάδες κοντέϊνερ). Να θυμηθούμε πως λόγω της συγκυρίας οι ναύλοι για τα κοντέϊνερ εχουν δεκαπλασιαστεί και οι εφοπληστές δεν προλαβαίνουν να μαζεύουν και δεν έχουν, που να τα βάλουν τα δολλάρια...
    Κι όμως και γι αυτό μούγκα στη στρούγκα των ΜΜ"Ε"!
    Τι έχουν πάθει;
    Παληότερα, θυμάστε τι γινόταν μόνο με καμιά εικοσιτετράωρη των ναυτεργατών. Τι κλάψα έπεφτε "για την ευρωπαϊκή εικόνα της χώρας", τι για "το πλήγμα στον τουρισμό μας" κι άλλα τέτοια κλαψομουνιάρικα.
    Τώρα;
    Φαίνεται, πως κάτι πολύ ζόρικο παίζει, και δε θέλουν, προς το παρόν, να το χαλάσουν...
    Ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εχει σχέση με την Κίνα Σεχτάρ η έχω λάθος... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    2. "...Ομως γιατί τα ΜΜΕ είχαν ξεσπαθώσει τότε "για τους ντελιβεράδες" ενώ σήμερα για τους λιμενεργάτες ομερτά;"

      Δεν καταλαβαίνω στα σχόλια σου για τις απεργίες τους παραλληλισμούς που κάνεις.

      Γιατί τότε και όχι τώρα, δεν ήταν ταξική η απεργία στην e-Food;

      Αν θες να το κάνεις ποιο λιανά για να το καταλάβω.

      ΔΣΕ

      Διαγραφή
    3. Για την Κίνα, Πάνο, η μόνη λογική συνέπεια θα ήταν να "υποστηρίζουν" τα ΜΜΑ (=Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης) τις κινητοποιήσεις, για να κάνουν ζημιά και έτσι να "διώξουν" την COSCO από το λιμάνι. Εδώ όμως βλέπω το αντίθετο. Η μούγκα αντικειμενικά βοηθάει την COSCO.
      Ακριβώς, κοντά είσαι (ενν. κατα τη γνώμη μου) ΔΣΕ!
      Πόσο "ταξική" ήταν η κινητοποίηση των ντελιβεράδων;!
      Πάντα κατά τη γνώμη μου και χωρίς να διεκδικώ κανένα αλάνθαστο, πιστεύω πως έγινε ταξική,πήρε ταξικά χαρακτηριστικά, γιατί συμπαρατάχτηκε με το ταξικό σωματείο του Επισιτισμού. Μπορεί να φαίνεται προκλητικό και στενοκέφαλο αυτό, που λέω, αλλά πρέπει να καταλαβαίνουμε το πως σκέφτονται οι αστοί, που αυτοί κι αν είναι ταξικά-αντιδραστικά στοχοπροσηλωμένοι, και πόσο ξέρουν να καμουφλάρουν τον αδίστακτο ταξικό-αντιδραστικό μακιαβελισμό τους.
      Τα αστικά επιτελεία καθόλου δεν αδιαφορούν για το εργατικό κίνημα, όσο και αν επιφανειακά το σνομπάρουν σαν "ξεπερασμένο" κλπ. Η αλήθεια είναι πως διαθέτουν κεφάλαια, μηχανισμούς, στρατιές συνεργατών και φαιά ουσία για να "χώνονται" συνεχώς στο συνδικαλιστικό κίνημα και να το πατρονάρουν, χωρίς να επαφίενται καθόλου στους έμμισθους/ξεφωνημένους εργατοπατέρες τους. Κινούνται πολύπλευρα και πολύ διαλεκτικά. Ετσι, μόλις εντοπίσουν ότι σε κάποιο σωματείο οι ταξικές δυνάμεις έχουν μειωμένη επιρροή η είναι μειοψηφία, αμέσως το "παίρνουν υπό την προστασία τους", το ενισχύουν ακόμη και ενάντια στα άμεσα εργοδοτικά η και βραχυπρόθεσμα γενικότερα ταξικά τους συμφέροντα, ακριβώς για να το "απολυμάνουν" από το μίασμα του συνεπούς ταξικού κινήματος, σε αδρές γραμμές από το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ. Παληότερα ο ΔΟΛ, αμέσως με την Μεταπολίτευση, είχε ειδικό τμήμα με γνωστό δημοσιογράφο, που "φαινόταν", με αποστολή να προβάλει μονόπλευρα τα σωματεία εκείνα, που δεν συσπειρώνονταν στην ΕΣΑΚ. Ηταν κυρίως αριστερίστικα σωματεία, που εμφανίζονταν σαν "ανεξάρτητα", υποστήριζαν φανατικά τον "εργοστασιακό συνδικαλισμό" και γενικά έκαναν ό,τι μπορούσαν για να διαλύσουν και να ρευστοποιήσουν το εργατικό κίνημα, να αποτρέψουν τον ταξικό προσανατολισμό του. Πολλές φορές οι "δημοσιογράφοι" καθοδηγούσαν, στη ζούλα εννοείται, και άμεσα τους αριστεριστές, μέχρι που ανδρώθηκε η ΠΑΣΚΕ και ανέλαβε αυτή πια αυτούς τους ρόλους.
      Κατά τη γνώμη μου, κάτι τέτοιο επιχειρήθηκε και με την e-Food και τον αριστερίστικο ΣΒΕΟΔ, γι αυτό και η αναφανδόν προβολή της κινητοποίησης για την e-Food, όπως γινόταν και παλαιότερα με τις μοτοπορείες κλπ. Ηταν εξαιρετική η κίνηση του Επισιτισμού να πλησιάσει αυτόν τον χώρο, να ενισχύσει την παρουσία του και να τον καλέσει σε συμπαράταξη. νομίζω έπαιξαν κάποιο ρόλο και πρόσωπα, χωρίς να γνωρίζω λεπτομέρειες. Ετσι υπέσκαψε την προσπάθεια των ΜΜΑ να εργαλειοποιήσουν, για άλλη μια φορά, ένα εργατικό πρόβλημα προς όφελος την τάξης τους. Νομίζω, πως αυτό παίχτηκε στην e-Food και το εργατικό κίνημα κέρδισε, έστω "στα σημεία". Γι αυτό και η προβολή από τα ΜΜΑ και τα ΜΚΔ, (σωστότερα ΜΚΧ, "Μέσα Κοινωνικής Χειραγώγησης). Αλλά δεν τους βγήκε, γιατί φαίνεται πως πια το ταξικό εργατικό κίνημα έχει βρει τα φάρμακα, και μακάρι, αν είναι έτσι.
      Προφανώς με την κινητοποίηση αλλά και την όλη δράση του ΕΝΕΔΕΠ δεν "παίζεται" τίποτε προς όφελος των αστών γι αυτό και η χαρακτηριστικότατη "Μούγκα" σε πλήρη αντιδιαστολή προς την έντονη προβολή της υπόθεσης "e-Food". Αν οι ντελιβεράδες κάνουν το "λάθος" να συμπαραταχτούν πιο αποφασιστικά και πιο ξεκάθαρα με το ταξικό κίνημα, θα τους φάει κι αυτούς το σκοτάδι...

      Διαγραφή
    4. Το συνυπογράφω Σεχτάρ η ανάλυση σου είναι σωστή δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Μπράβο σύντροφε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου