Όρκος των μαχητών του ΔΣΕ
Εγώ, παιδί του λαού της Ελλάδας και μαχητής του ΔΣΕ, ορκίζομαι να πολεμήσω με το όπλο στο χέρι, να χύσω το αίμα μου και να δώσω και την ίδια μου τη ζωή για να διώξω απ’ τα χώματα της πατρίδας μου και τον τελευταίο ξένο καταχτητή. Για να εξαφανίσω κάθε ίχνος φασισμού. Για να εξασφαλίσω και να υπερασπίσω την εθνική ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μου. Για να εξασφαλίσω και να υπερασπίσω τη δημοκρατία, την τιμή, την εργασία, την περιουσία και την πρόοδο του λαού μου.
Ορκίζομαι να 'μαι καλός, γενναίος και πειθαρχικός στρατιώτης, να εχτελώ όλες τις διαταγές των ανωτέρων μου, να τηρώ όλες τις διατάξεις του κανονισμού και να κρατώ τα μυστικά του ΔΣΕ.
Ορκίζομαι να 'μαι υπόδειγμα καλής συμπεριφοράς προς το λαό, φορέας και εμψυχωτής στη λαϊκή ενότητα και συμφιλίωση και να αποφεύγω κάθε πράξη που θα με εκθέτει και θα με ατιμάζει, σαν άτομο και σαν μαχητή.
Ιδανικό μου έχω τη λεύτερη και ισχυρή δημοκρατική Ελλάδα και την πρόοδο και ευημερία του λαού. Και στην υπηρεσία του ιδανικού μου θέτω το όπλο μου και τη ζωή μου.
Αν ποτέ φανώ επίορκος και από κακή πρόθεση παραβώ τον όρκο μου ας πέσει πάνω μου αμείλικτο το τιμωρό χέρι της πατρίδας και το μίσος και η καταφρόνια του λαού μου.
Ενας καθαρά ταξικός πόλεμος που ξεκίνησε το 1943 μετά την συντριβή των Γερμανών σε Στάλινγκραντ και Κουρσκ δυστυχώς μονόπλευρος μόνο απο τους Καπιταλιστές που δεν έχασαν ποτέ τα ταξικά γυαλιά τους. Οπορτουνιστικές αυταπάτες και παλινωδίες μας στέρησαν την δυνατότητα να διεκδικήσουμε την εξουσία τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 δίνοντας την δυνατότητα στους καπιταλιστές και τους Αγγλους συμμάχους τους να αλλάξουν τον συσχετισμό να διαλέξουν το χρόνο της σύγκρουσης και να τσακίσουν το λαό σε ΑΘΗΝΑ ΠΕΙΡΑΙΑ τον Δεκέμβρη του 1944 και κατόπιν το έγκλημα στην Βάρκιζα. Αποκήρυξαν τον ΑΡΗ σαν ...ληστή... Ολα θα είχαν τελειώσει ...όμορφα ευρωκομουνιστικά... χωρίς την επιστροφή του ΗΡΩΑ του ΝΤΑΧΑΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ που πίεζε απο την πρώτη μέρα για όλο το βάρος στον ένοπλο αγώνα. Δυστυχώς ένας άνθρωπος δεν μπορούσε να το κάνει αυτό απέναντι σε οπορτουνιστικές στρεβλώσεις τσιμέντο με αποτέλεσμα οι καπιταλιστές να προλάβουν να ανασυγκροτήσουν το κατεστραμμένο κράτος τους και τέλη 47 να περάσουν στην τελική σύγκρουση. Σε κάθε περίπτωση αξίζει μεγάλη τιμή σε όσους πολέμησαν και θυσιάστηκαν στον Απελευθερωτικό ταξικό πόλεμο και στην συνέχεια ταλαιπωρήθηκαν σε φυλακές εξορίες εκτελέσεις λόγο αυτών των οπορτουνιστικών αυταπατών. Η Καλύτερη τιμή σε όλους είναι τα πολύτιμα συμπεράσματα που βγάλαμε τα τελευταία 30 χρόνια που τα ενσωματώσαμε στην καθημερινή μας δράση. Δεν σας ξεχνάμε σύντροφοι. ΑΘΑΝΑΤΟΙ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή