Ποτέ δεν είμαστε καλύτερα. Ο Ρούσης και όποιος άλλος θέλει είναι ευπρόσδεκτος στην κοινωνική συμμαχία με μοναδικό κριτήριο συμμετοχής το ταξικό και κανένα άλλο. Περιμένουμε και εσένα όποτε θέλεις. Καλορίζικος. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
https://www.902.gr/eidisi/politiki/277644/ti-symporeysi-poy-proteinei-kke-ehei-epitaktiki-anagki-o-laos Να ενημερώσουμε τον Κύριο Ρούση πως η πρόταση του ΚΚΕ για συμπόρευση απευθύνεται στον λαό με μοναδικό κριτήριο το ταξικό στα πλαίσια της Κοινωνικής συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή πορεία που περιλαμβάνει ιδεολογική πάλη και ζύμωση και ταυτόχρονα την αυτοτελή δράση του ΚΚΕ. Ολα τα υπόλοιπα που αναφέρει λύθηκαν στο 15ο συνέδριο το 1996 και για την ανατροπή του Σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ στο 18ο συνέδριο το 2009. Η Κοινωνική συμμαχία δεν πρόκειται ποτέ να γίνει πολιτικό μέτωπο είναι εργαλείο αγώνα. Καλωσορίζουμε λοιπόν το Κύριο Ρούση στην Κοινωνική Συμμαχία. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Αυτοκριτική έκανε; Δεν είναι ένας απλός εργαζόμενος. Ανήκει στη μικροαστική διανόηση, και έχει πολλές αμαρτίες. Σε κάθε δυσκολία την κοπάναγε για τα αναχώματα. Δε θα προσφέρει πολλά στην Κοινωνική Συμμαχία η προσέλευσή του - έχει χάσει την αξιοπιστία του. Η μοναδική συνεισφορά του είναι πως απεικονίζει την αποδιοργάνωση του "αριστερού" οπορτουνιστικού χώρου και επίσης το ότι δεν θα τον περιφέρει σαν τρόπαιο η αντίδραση. Πάνω-κάτω όπως και με τον Μ. Θεοδωράκη, αν και αυτός τουλάχιστον δεν προσέγγισε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Απ' τ' ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα.
Οι Κομμουνιστές ποτέ δεν είμαστε καλύτερα. Η Πρόσκληση για την Κοινωνική συμμαχία ισχύει και για εσένα άσχετα με το ότι δεν είσαι Κομμουνιστής δεν έχει καμία σημασία. Παλεύουμε για προσωρινά μέτρα ανακούφισης και στην ιδεολογική πάλη και ζύμωση ξεκαθαρίζουν όλα. Οι Κομμουνιστές δεν την φοβόμαστε την επιδιώκουμε και την οξύνουμε Ετσι λοιπόν όπως καλωσορίσαμε τον Ρούση περιμένουμε και εσένα δεν μας προκαλείς αναγούλα. Πάνω απο όλα η ταξική ενότητα. Σε περιμένουμε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
@Παρασκευάς Ξ―κις / Ρέθυμνο Καταρχήν, η πρόταση συμπόρευσης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά και "συστέγαση". Αυτό αφορά και τον Ρούσση αλλά και σένα. Στον χθεσινό Ρίζο δεν είδα καμιά αναφορά στη παρουσία του. Επίσης, περισσότερο από το τι "δεν θα πάρει" κανείς, ενδιαφέρει το "τι θα πάρει", για να φανεί με θετικό τρόπο η θέση του. Κατά τα άλλα, δεν διαφωνώ με τις αυτονόητες για μένα επισημάνσεις σου, αλλά γενικά στα δύσκολα χρόνια σημασία έχει το "Τι να κάνουμε" και όχι το "Τι δε θα κάνουμε".
https://prin.gr/2021/11/kampagiannis/ Διαφωνεί δήθεν με τον σύριζα και προτείνει μία απο τα ίδια στα πλαίσια του Καπιταλισμού. Είπαμε εξαπτέρυγα της ...πασοκάρας.... με ότι όνομα και να εμφανίζονται τα καλύτερα πλυντήρια του καπιταλισμού. ...ΑΞΙΟΙ... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Σεχτάρ, ο Ρούσης ούτε έκανε αυτοκριτική ούτε πρόκειται να κάνει. Ο Θεοδωράκης ― το τονίζω, γιατί τείνεις να προσωποποιείς κατά περίπτωση την «αντιοπορτουνιστική» σου κριτική ― είχε τουλάχιστον το θάρρος, έστω και στο κατώφλι του θανάτου έστω και έμμεσα, να κάνει την αυτοκριτική του και να δηλώσει καθαρά πολιτική τοποθέτηση. Αν και πότε θα το κάνει αυτό ο κύριος Ρούσης ― να δείξει δηλ. έργω και λόγω (κι όχι επειδή η «ΣΕ» πρόκειται να εκδώσει προσεχώς βιβλίο του) σαφή πολιτική τοποθέτηση χωρίς αστερίσκους* ― μένει να το δούμε (πολύ αμφιβάλλω, γιατί τυχαίνει να τον ξέρω πολύ καλά). Μην μπερδεύεις, λοιπόν, κατά το δοκούν, πράγματα, καταστάσεις και πρόσωπα. Τώρα αν «Απ’ τ’ ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα» ή, όπως εγώ έγραψα προηγουμένως, «Στην αναβροχιά καλό είναι και το χαλάζι», εντάξει λόγος δεν μου πέφτει, μερικοί ― ειρήσθω εν παρόδω: πάντα στα δύσκολα ― το προτιμούν «μινιμαλιστές», γούστα είν’ αυτά, τι να κάνουμε, βλέπε και το εύκολο κι ανώδυνο πολιτικά υβρεολόγιο κατά του Θεοδωράκη σε στιλ που κινείται επιλεκτικά μεταξύ Στέφανου Χίου (του «Μακελειού») και Τάσου Κωστόπουλου (της «ΕφΣυν»). Όσο δε για τον αιώνιο χειροκροτητή (τον κοινώς λεγόμενο και «παλαμάκια») που τελευταία το ’χει ρίξει στον ανυπόγραφο σχολιασμό για να πολλαπλασιάσει το κοινό του, τι να πω; Τσάμπα κι αυτουνού ο «αντιοπορτουνισμός», γλείφει εκεί που ’φτυνε, κάτι δικό του που με το πραγματικό του όνομα έχεζε πατόκορφα τον Ρούση λόγω της επίθεσής του στον Στάλιν, είχε πάρει παλιά (παραμονές του 18ου Συνέδριου του Κόμματος αν δεν με απατά η μνήμη μου) το μάτι μου στις στήλες του «Ρ», άμα το βρω θα αναρτήσω τον σύνδεσμο. Επαναλαμβάνω: Αν όλο αυτό είναι αντιμετώπιση του οπορτουνισμού, τότε πράγματι καλά δεν πάμε (κι όλ’ αυτά δυστυχώς ανήμερα του Πολυτεχνείου)...
Παρασκευάς Ξ―κις / Ρέθυμνο
* Ενδεικτικά ας διαβαστούν όσα έχει γράψει περί Μπακούνιν ο κύριος καθηγητής.
Μπα, δε νομίζω, πως και ο Θοδωράκης έκανε καμιά αυτοκριτική, έστω και έμμεση. Η περίτεχνη διατύπωση της περιβόητης επιστολής του, ξαναλέω, μπορεί κάλλιστα να διαβαστεί και σαν ...άφεση αμαρτιών του ΚΚΕ! Και δεν φιλοδοξώ να αναλάβω ο ίδιος καμιά "αντιοπορτουνιστική" κριτική κατά προσωπική περίπτωση. Περισσότερο με ενδιαφέρει να ξέρει το Κόμμα τι θέλει, για να ξέρουμε κι εμείς οι απόξω τι μπορούμε και πως να βοηθήσουμε. Για το Ρούση, το ξαναλέω, σαν θεωρητικό μυαλό δεν αξίζει πολλά, ακριβώς όπως και ο Μ.Θ. (που δεν άξιζε τίποτε). Και σαν πολιτικό μυαλό (=η θεωρία στην πράξη) ακόμη χειρότερα, δε θα τον ακολουθούσα ούτε για αφισσοκόλληση. Από εκεί και πέρα, αν κάποιος πρέπει να τσουρουφλίζεται για την (τρίτη;!-Εχω χάσει το λογαριασμό) επαναπροσέγγιση του Γ.Ρ. στο ΚΚΕ, αυτός ασφαλώς δεν μπορεί να είναι το ΚΚΕ, παρά οι μέχρι σήμερα λιβανιστές του. Ελπίζω όλα αυτά να μας βγούν σε καλό. Με την έννοια, πως δεν θα προσεγγίσει, αντίστοιχα, και το ΚΚΕ τον ...Ρούση!
Επαναλαμβάνω λοιπόν πως ποτέ δεν είμαστε καλύτερα. Στην Κοινωνική συμμαχία χωράμε όλοι με μοναδικό κριτήριο το ταξικό και κανένα άλλο. Και ο Φαράκος να ζούσε ευπρόσδεκτος θα ήταν αν ήθελε χωρίς κανένα πρόβλημα. Το ίδιο ισχύει και με εσένα που δεν ήσουνα ποτέ Κομμουνιστής. Η Ιδεολογική πάλη και ζύμωση τα ξεκαθαρίζει όλα. Σε περιμένουμε χωρίς να έχουμε αναγούλα. Καλορίζικος. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Ασφαλώς και θα μας βγουν σε καλό Σεχτάρ την στιγμή που η γραμμή είναι κοινωνική συμμαχία που δεν παίρνει χαρακτηριστικά πολιτικού μετώπου τότε ΝΑΙ θα υπήρχε πρόβλημα τώρα ΚΑΝΕΝΑ. Οποιος θέλει λοιπόν ευπρόσδεκτος και απο την ...ΛΕΥΚΑΔΑ ακόμα.. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Ανώνυμος17 Νοεμβρίου 2021 - 1:42 μ.μ.....Αν δεν νιώθεις καλά και έχεις ζαλάδες καλό θα είναι να ξεκουραστείς μη πάθεις κανένα εγκεφαλικό κρίμα είναι....
Κοίταξε να δεις, Σεχτάρ, γιατί κατά πάγια σου συνήθεια όταν μπαίνεις σε συζήτηση με κάποιον διαδικτυακά, προσωποποιείς υπέρ το δέον την κουβέντα, πράγμα που εγώ προηγουμένως σε μεγάλο βαθμό το απέφυγα και πιστεύω πως χρειάζεται να πω τα πράγματα με τ’ όνομά τους.
Εκτός από αναγούλα υπάρχουν πράγματα, καταστάσεις κι άνθρωποι που μου προκαλούν ανατριχίλα και, καθώς ξέρεις κι αντιλαμβάνεσαι, η ανατριχίλα είναι χειρότερη από την αναγούλα, καθώς από την δεύτερη γλιτώνεις μ’ έναν εμετό ενώ από την πρώτη δεν σε σώζει τίποτα.
Άνθρωποι, λοιπόν, που μου προκαλούν ανατριχίλα είναι ενδεικτικά:
― αυτοί που θεωρούν ότι όλα ανεξαιρέτως τα πολιτικά και μη προβλήματα της ταξικής πάλης έχουν άπαξ δια παντός λυθεί με κάποιαν απόφαση·
— αυτοί που είναι πάντα έτοιμοι να δώσουν την απάντηση «Πετάει!» στην ερώτηση «Πετάει ο γάιδαρος;» (στην συγκεκριμένη συνομοταξία καταλέγονται άνθρωποι που το ίδιο καλά χειροκροτούσαν τον Στάλιν και τον Χρουστσιόφ, τον Μπρέζνιεφ και τον Γκορμπατσόφ, τον Φλωράκη και τον Φαράκο ή που, ενώ βρίζουν κάθε δευτερόλεπτο τον «άθλιο Φαράκο», θα ήταν έτοιμοι να τον υποδεχτούν, αν ζούσε, μετά βαΐων και κλάδων στην «κοινωνική συμμαχία»)·
— αυτοί, τέλος, που κατά περίπτωση, «πονηρά» θα έλεγα κι όποτε τους συμφέρει, το παίζουν με την προσιδιάζουσα θεωρητική οσφυοκαμψία «μινιμαλιστές», προτιμούν, βαφτίζοντας το κρέας ψάρι, την «Παναγιώταινα» και το «χαλάζι», ενώ ταυτόχρονα κόπτονται επιτακτικά για θετικές απαντήσεις, την ίδια μάλιστα ώρα που οι ίδιοι συνεχώς βυθίζονται όλο και πιο βαθειά στον άβυσσο των θεωρητικών και πολιτικών αδιεξόδων, στα οποία τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια η διαρκής άρνηση που μεταμφιέζουν, άτεχνα ή έντεχνα, σε «επαναστατική» συνέπεια.
Θα κατάλαβες, βέβαια, ότι συγκαταλέγω σ’ όσους μου προκαλούν ανατριχίλα και σένα και τον αιώνιο κλακαδόρο που πετιέται σαν πορδή σε κάθε συζήτηση που ανοίγεις για να σε σιγοντάρει ή για ό,τι άλλο νομίζει ή καμώνεται πως κάνει. Δεν είναι προσωπικό το ζήτημα, αλλά βασικά αρχών και σε μεγάλο βαθμό κι αξιοπρέπειας.
Κι αφού, διαβάζοντας όσα εδώ και πολύ καιρό γράφετε διαδικτυακά εσύ κι ο κλακαδόρος, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αποκλείεται να έχετε την παραμικρή οργανωτική σχέση με το ΚΚΕ, δεν είναι αυτή μου η ανατριχίλα τίποτα το αξιοπερίεργο. Απ’ αυτήν την άποψη είπα το «ευχαριστώ, δεν θα πάρω» κι ότι δεν δέχομαι να συστεγαστώ ή να συμπορευτώ μαζί σας (όπως και με τον καιροσκόπο Ρούση). Εσάς τους δυο αφορά η μη αποδοχή της «πρόσκλησης» κι όχι βέβαια το Κόμμα. Ελπίζω να έγινα καταληπτός (εξηγούμαι για να μην παρεξηγηθώ, όπως έλεγε κι ένας καθηγητής μου στο γυμνάσιο).
Κλείνοντας μια συμβουλή, Σεχτάρ. Μιας και σε ζητήματα τέχνης και πολιτισμού είσαι από πλευράς μ-λ σκράπας με πατέντα (το αποδεικνύεις περίτρανα όπου κι όποτε αποπειράσαι να γράψεις τίποτα σχετικό), δεν αφήνεις τον μακαρίτη πια Μίκη στην ησυχία του; Εντάξει, το καταλαβαίνω, θέλεις για τους δικούς σου λόγους να ξεθυμάνεις, σεβαστό, αλλά βρες κάτι άλλο προς αυτή την κατεύθυνση, γιατί βρίζοντας στο διηνεκές τον Μίκη πέφτεις σε επίπεδο Στέφανου Χίου (στην χειρότερη των περιπτώσεων) ή Τάσου Κωστόπουλου (στην καλύτερη).
Σε ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια που είναι τίτλος τιμής και πυξίδα για κάθε Κομμουνιστή. Επαναλαμβάνω λοιπόν πως η πρόσκληση ισχύει και για σένα για την κοινωνική συμμαχία όπως θα ίσχυε για τον Φαράκο αν ζούσε και ήθελε δεν αποκλείουμε κανένα και δεν πειράζει που δεν ήσουν ποτέ Κομμουνιστής μοναδικό κριτήριο το ταξικό. Η Ιδεολογική πάλη και ζύμωση τα ξεκαθαρίζει όλα. Οι Κομμουνιστές όχι μόνο δεν την φοβόμαστε αλλά την οξύνουμε. 30 χρόνια μετά το 1991 με πλήρη αποκατάσταση των Μπολσεβίκικων χαρακτηριστικών εδώ είμαστε. Οποιος θέλει λοιπόν και απο την ...Λευκάδα ακόμα. Σε περιμένουμε. Καλορίζικος ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
...Η «Πρωτοβουλία για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα» καλεί σε συστράτευση στην υπόθεση της κομμουνιστικής απελευθέρωσης όλους και όλες που ασφυκτιούν στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και δεν αναζητούν την επισκευή της αλλά την ανατροπή της. Μόνο έτσι μπορούμε να ζούμε από τώρα κι όχι απλά να επιβιώνουμε.
Όπως κάθε χρόνο τιμάμε το Νοέμβρη την εξέγερση του Πολυτεχνείου του 1973. Όμως δεν μας αρκεί αυτό. Ο χρόνος έχει κι άλλους μήνες! Ξεκινώντας από το Νοέμβρη θέλουμε να φτάσουμε στο Δεκέμβρη του 1944, στο Μάρτη του 1871 της Παρισινής Κομμούνας και του 1946 του Λιτόχωρου της ελληνικής επανάστασης και τελικά στον Οκτώβρη του 1917. Αυτή τη φορά για να νικήσουμε χωρίς επιστροφή.
Πρωτοβουλία για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμαhttps://prin.gr/2021/11/%cf%80%cf%81%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%b2%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%af%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%8d%ce%b3%cf%87%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%bf-%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%bc%ce%bf%cf%85%ce%bd%ce%b9%cf%83%cf%84/...... Κουραφέξαλα απο όλο τον οπορτουνιστικό συρφετό. Το σύγχρονο ...κομμουνιστικό... πρόγραμμα που σερβίρουν δεν είναι καθόλου σύγχρονο είναι τόσο παλιό που δοκιμάστηκε και παντού έπνιξε τους λαούς στο αίμα. Το παράδειγμα της χώρας μας την δεκαετία του 40 τα λέει όλα. Η Κ.Δ το 1935 πέρασε στον οπορτουνισμό και κατάργησε την νικηφόρα γραμμή του ΛΕΝΙΝ και των Μπολσεβίκων Κοινωνική Συμμαχία Σοσιαλφασισμός και έφερε τα πολιτικά μέτωπα και στάδια ότι μας σερβίρουν σήμερα οι οπορτουνιστές. Το αποτέλεσμα ήταν τραγωδία. Ο Λαός εγκλωβισμένος κάτω απο την σημαία του Ελληνικού και Αγγλικού Ιμπεριαλισμού δεν μπόρεσε να διεκδικήσει την εξουσία τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 και οδηγήθηκε στη σφαγή σε φυλακές εξορίες εκτελέσεις απο την ...λαοκρατία ευρωκομουνισμός... Ολα θα είχαν τελειώσει το 1945 χωρίς το ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ που του χρωστάμε την ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΠΟΠΟΙΙΑ ΤΟΥ ΔΣΕ ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ. Απο την 1η μέρα πίεζε να πέσει όλο το βάρος στον ΔΣΕ τέλη 45. Η Λαοκρατία ευρωκομουνισμός έδωσε τον απαραίτητο χρόνο στους καπιταλιστές να ανασυγκροτήσουν το κράτος τους και να περάσουν στην τελική σύγκρουση τέλη 47. Προσπάθούν να σερβίρουν στο σήμερα την ίδια καταστροφή ώστε οι Κομμουνιστές να βρεθούμε ξανά εγκλωβισμένοι στον καπιταλισμό όταν εμφανιστεί επαναστατική κατάσταση. Ευχαριστούμε τους ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΕΣ αλλά δεν θα πάρουμε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
... Εσάς τους δυο αφορά η μη αποδοχή της «πρόσκλησης» κι όχι βέβαια το Κόμμα. Ελπίζω να έγινα καταληπτός (εξηγούμαι για να μην παρεξηγηθώ, όπως έλεγε κι ένας καθηγητής μου στο γυμνάσιο)......Μπερδεύτηκες. Η Πρόσκληση δεν είναι για το ΚΚΕ είναι για την κοινωνική συμμαχία με μοναδικό κριτήριο το ταξικό. Τα παραμυθάκια με τους αριστερούς και τους ...δεξιούς μας τελείωσαν το 1991. Και πάλι καλορίζικος στην κοινωνική συμμαχία ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η ανακοίνωση των τελικών αποτελεσμάτων (μετά από αναμονή τριών εβδομάδων) γίνεται στις με πρωτοσέλιδο στις 27/7/1945. Ο τίτλος χαρακτηριστικός της αντίληψης που επικρατούσε: «ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΏΝ. ΠΑΡΑΤΗΘΗ Ο κ. ΤΣΩΡΤΣΙΛ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ Ο K. ΑΤΛΥ».
Στο κύριο μάλιστα άρθρο αναφέρονται τα εξής, με τίτλο «Ετυμηγορία παγκόσμιας σημασίας»: «…Η θριαμβευτική επικράτηση του Εργατικού Κόμματος και των συμμάχων του σε βαθμό που ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη, είνε η επισφράγιση της θέλησης ενός μεγάλου και σύμμαχου λαού να θέσει τέρμα σε μια εποχή, που καταδικάσθηκε αμετάκλητα με τις αιματηρές θυσίες όλων των Ενωμένων Εθνών…Η εργατική τάξη της Μ. Βρετανίας με την ψήφο της εκφράζει τη θέληση και την απόφαση της να βάλει φραγμό στα επικίνδυνα σχέδια των ανθρώπων της κεφαλαιοκρατικής αυθαιρεσίας. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί (σ.σ συντηρητικοί) δεν έκαναν κακό μόνο στην αγγλική εργατική τάξη. Αυτοί ενσάρκωναν το πνεύμα της αντίδρασης σε όλο τον κόσμο. Ήταν οι πρωτεργάτες κάθε αντιδημοκρατικής ροπής και πολιτικής…Ο ελληνικός λαός που με συγκρατημένη την ανάσα του , με ψυχραιμία και αυτοπεποίθηση συμμετείχε με τον τρόπο του στις αγγλικές εκλογές, αισθάνεται δικαιολογημένη χαρά και ικανοποίηση. Όχι πως τρέφει αυταπάτες. Δεν παραγνωρίζει πως και το εργατικό κόμμα κατά πρώτο λόγο εφάρμοζε και θα εφαρμόσει βρετανική πολιτική. Αλά ο ελληνικός λαός που από τους πρώτους πολέμησε στο πλευρό του αγγλικού λαού, στις δύσκολες μέρες της κρίσης του ’40 βρέθηκε δυστυχώς υποχρεωμένος να υψώσει το ανάστημά του και σε μια ένοπλη επέμβαση του Τσώρτσιλ που απόβλεπε στο στραγγαλισμό της δημοκρατικής κοινής νίκης του, κατά μια αχαρακτήριστη παράβαση των συμμαχικών αρχών του πολέμου…Ο λαός μας περιμένει να βρει από εδώ και μπρος μεγαλύτερη κατανόηση πέρα από τη Μάγχη…» ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Στο ίδιο φύλλο υπάρχει και το συγχαρητήριο του ΕΑΜ προς τον Κλήμεντ Ατλυ
«Η Κεντρική Επιτροπή του ΕΑΜ συγχαίρουσα εγκάρδια για την εκλογική νίκη εύχεται ευημερίαν στο φίλο και σύμμαχο βρετανικό λαό κάτω από τη φωτισμένη καθοδήγηση του Εργατικού Κόμματος.
Ο Ελληνικός Λαός που αγωνίσθηκε ανένδοτα στο πλευρό των μεγάλων συμμάχων για την ελευθερία και την κοινωνική πρόοδο μέσα σε ένα νέο μεταπολομικό κόσμο, τρέφει σήμερα περισσότερο παρά ποτέ τη βαθειά πεποίθηση, ότι αυτά τα ιδεώδη θα πραγματοποιηθούν με ομαλή δημοκρατική εξέλιξη και στη χώρα του, κοιτίδα της ελευθερίας και της δημοκρατίας
Κεντρική Επιτροπή ΕΑΜ
Δ. ΠΑΡΤΣΑΛΙΔΗΣ»
Ο δε ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ στις εφημερίδες του Εργατικού Κόμματος και του Κομμουνιστικού Κόμματος στέλνει τα ακόλουθα χαιρετιστήρια:
«ΝΤΑΗΛΥ ΧΑΡΑΛΝΤ»
Θερμά συγχαρητήρια για μεγάλη εκλογική νίκη. Έχουμε πεποίθηση ότι η νίκη αυτή ανοίξει νέα περίοδο για σύσφιξη σχέσεων μεταξύ ελληνικού και αγγλικού λαού για ολοκλήρωση νίκης κατά φασισμού και ανοικοδόμοιση παγκοσμίου ειρήνης»
«ΝΤΑΙΗΛΗ ΓΟΥΩΚΕΡ»
Διαβιβάζουμε θερμά συγχαρητήρια Ελληνικού Λαού για μεγάλη νίκη προοδευτικών δυνάμεων Αγγλίας.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ανταποκρίσεις σχετικά με τη στάση και τα εκλογικά αποτελέσματα του Κ.Κ Αγγλίας. Να σημειώσουμε ότι η εκλογική τακτικά του Κ.Κ με βάση την εκλογική του διακήρυξη είχε ως στόχο: «..Είνε ανάγκη να νικηθούν οι Συντηρητικοί και να κερδίσει την πλειοψηφία στη Βουλή του Εργατικό Κόμμα ή το Κομμουνιστικό Κόμμα. Εμείς θα βοηθήσουμε με όλη μας την ψυχή να νικήσει το Εργατικό Κόμμα. Γι’αυτό περιορίζουμε τον αριθμό των υποψηφίων μας»
Με βάση αυτό το Κ.Κ κατέβασε μόνο 21 υποψήφιους (στις άλλες περιφέρειες στήριξε Εργατικούς), ενώ τετραπλασίασε τους ψήφους του σε σχέση με το 135, εκλέγοντας από 1, 2 βουλευτές. Εκλέγονται οι Φιλ Πιρατεν και Ουίλιαμ Γκαλαχερ.https://atexnos.gr/%CE%B7-%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-1945-%CF%83%CF%84%CE%B7/ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Στις 18 Οκτώβρη αποβιβάστηκαν στο Κερατσίνι ο Γ. Παπανδρέου και μια σειρά υπουργοί. Περίπου ένα μήνα πριν, είχαν αποβιβαστεί στην Ελλάδα οι πρώτες αγγλικές στρατιωτικές δυνάμεις.
Στις 16 Οκτώβρη είχε φτάσει στην Αθήνα από τα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας ο Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Γ. Σιάντος, με μια σειρά μέλη της ΚΕ του Κόμματος, του ΕΑΜ και της ΠΕΕΑ. Την επόμενη μέρα συνήλθε το ΠΓ της ΚΕ, το οποίο εξέδωσε Απόφαση «πάνω στην απελευθέρωση της Αθήνας». Η Απόφαση εκτιμούσε ότι με την Απελευθέρωση της πρωτεύουσας και της υπόλοιπης Ελλάδας «ανοίγει νέο στάδιο αγώνων για την κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας και για την αναγέννηση της νέας δημοκρατικής Ελλάδας». Τονιζόταν επίσης η σημασία της «περιφρούρησης της τάξης και της ασφάλειας κατά την ώρα της απελευθέρωσης» που «ανέτρεψαν τις προσπάθειες των εχθρών της εθνικής ενότητας να συκοφαντήσουν το Κόμμα και το ΕΑΜ στα μάτια των συμμάχων μας».
Ανέφερε: «Ο λαός μας, κάτω από τις σημαίες του ΕΑΜ και του ΚΚΕ μ' ενθουσιασμό χαιρέτησε και φιλοξενεί τμήματα ενόπλων δυνάμεων των συμμάχων, που ήρθαν εδώ για να συνεχίσουν τον αγώνα εναντίον του εχθρού που υποχωρεί. Τα γενναία τέκνα της φιλελεύθερης και συμμάχου Μεγάλης Βρετανίας θα βρουν την πιο θερμή υποδοχή και υποστήριξη από το σύμμαχο, φιλελεύθερο και φιλοπρόοδο ελληνικό λαό» («Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα», τόμ. 5ος, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1981, σελ. 231-232).
Ακόμα: «Υποστηρίζουμε την κυβέρνηση εθνικής ενότητας γιατί οι προγραμματικοί της σκοποί συμπίπτουν με τους άμεσους σκοπούς του αγώνα μας. Την υποστηρίζουμε υπό την προϋπόθεση ότι θα πάρει όλα τα μέτρα πραχτικής εφαρμογής των προγραμματικών διακηρύξεών της».
Τέλος, το ΠΓ καλούσε «ολόκληρο το Κόμμα και τον ελληνικό λαό να περιφρουρήσουν την εθνική ενότητα, να κατοχυρώσουν τη λαϊκή κυριαρχία και ν' αγωνιστούν θαρρετά για μιαν Ελλάδα καθαρισμένη από το φασισμό, αναγεννημένη, λαοκρατούμενη, ευτυχισμένη».
Στην παραπάνω θέση αποτυπώνεται, με το χαρακτηρισμό «λαοκρατούμενη» Ελλάδα, η μεταρρυθμιστική, κοινοβουλευτική αντίληψη για το πέρασμα από την καπιταλιστική στη σοσιαλιστική εξουσία, η οποία δεν κατονομάζεται, αλλά υπονοείται.
Εξάλλου, ο Σιάντος είχε δηλώσει ότι στις εκλογές που θα γίνουν, το ΚΚΕ «όχι μόνο θα κατέβει σε ενιαίο συνασπισμό με όλα τα Κόμματα του ΕΑΜ, αλλά και επιδιώκει να συμπράξει σε έναν ευρύτατο συνασπισμό όλων των δημοκρατικών δυνάμεων της Χώρας. Το ΚΚΕ θεωρεί ότι προς το συμφέρον του Ελληνικού Λαού επιβάλλεται η συσπείρωση όλων των προοδευτικών δυνάμεων - και αυτών που βρίσκονται έξω από το ΕΑΜ - σε ένα πανδημοκρατικό Μέτωπο» («Ριζοσπάστης», 16-11-1944). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Μέσα από αυτήν τη στρατηγική αντίληψη της «ομαλής δημοκρατικής εξέλιξης» το Κόμμα έβλεπε ως αντίπαλο μόνο το τμήμα της αστικής τάξης που είχε ανοιχτά συνεργαστεί με τις δυνάμεις κατοχής, τους βασιλόφρονες, τους μεταξικούς κ.ά.
Τα προβλήματα στην πολιτική του Κόμματος εκφράζονταν και στο κεντρικό ζήτημα της ταξικής πάλης αμέσως μετά την Απελευθέρωση, το ζήτημα της αποστράτευσης των ένοπλων λαϊκών σωμάτων (ΕΛΑΣ - Εθνική Πολιτοφυλακή) και της συγκρότησης «εθνικού στρατού». Η θέση του ΚΚΕ σε αυτό ήταν ότι διάλυση του ΕΛΑΣ και της Εθνικής Πολιτοφυλακής θα μπορούσε να γίνει μόνο με την προϋπόθεση της εκκαθάρισης του κρατικού μηχανισμού από δοσιλογικά και τεταρτοαυγουστιανά στοιχεία καθώς επίσης και της ταυτόχρονης διάλυσης των Χιτών, της Χωροφυλακής, του Ιερού Λόχου και της Ορεινής Ταξιαρχίας.
Κεντρικό αίτημα των ΚΚΕ και ΕΑΜ υπήρξε επίσης η σύλληψη, δίκη και τιμωρία όλων όσοι συνεργάστηκαν με τις δυνάμεις Κατοχής εγκληματώντας κατά του λαού.
Στις 25 Νοέμβρη το πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» εκτιμούσε:
«Σαραντατρείς μέρες έκλεισαν από την απελευθέρωση... Και η πέμπτη φάλαγγα κρατάει όλες τις θέσεις της... Να ξεριζωθεί αποφασιστικά κάθε κίνδυνος για αντιλαϊκή τυραννία. Και να ξέρουν, μια και καλή, όλοι οι ανοιχτοί ή κρυφοί εραστές της διχτατορίας ότι ισχύει στις μέρες μας πιο πολύ από κάθε άλλη φορά ο μεγάλος λόγος που μας κληροδότησε η Γαλλική Επανάσταση: "ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ ΔΕΝ ΤΟΥ ΜΕΝΕΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ ΠΑΡΑ `Η ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ `Η ΤΑ ΟΠΛΑ!"».
Βεβαίως, στο τι έπρεπε να «ξεριζωθεί» το Κόμμα υποτιμούσε το γεγονός ότι η κρατική ανασυγκρότηση δημιουργούσε, έτσι κι αλλιώς, νέους αστικούς θεσμούς, που από τη φύση τους είναι θεσμοί καταστολής.
Το κρίσιμο ζήτημα
Η συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» (2 Σεπτέμβρη - 1 Δεκέμβρη 1944), παρότι σύντομη, εμπεριέχει σημαντικά διδάγματα γύρω από το κρίσιμο ζήτημα της συμμετοχής ή μη των Κομμουνιστικών Κομμάτων σε αστικές κυβερνήσεις.
Το φαινόμενο δεν ήταν μοναδικό. Στο αμέσως επόμενο διάστημα (1945-1947) ΚΚ πήραν μέρος σε αστικές κυβερνήσεις 9 ακόμα χωρών της Δυτικής Ευρώπης (Ιταλία, Γαλλία, Βέλγιο, Δανία, Νορβηγία, Ισλανδία, Αυστρία, Φινλανδία, Λουξεμβούργο), σε δυο κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής (Χιλή, Κούβα) και σε δυο της Ασίας (Ινδονησία, Ιράν).
Καταρχάς, με τη συμμετοχή, το ΚΚΕ συνέβαλε στην επαναφορά και νομιμοποίηση μιας αστικής κυβέρνησης και ενός αστικού πολιτικού συστήματος χρεοκοπημένου στη συνείδηση της λαϊκής πλειοψηφίας. Οπως υπογράμμισε αργότερα ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου:
«Μόνον η συμμετοχή του ΚΚΕ εις την Κυβέρνησιν μας ήνοιγε τας πύλας της Ελλάδος. Και διά τούτο την επεδίωξα - και ευτυχώς κατορθώθη» («Καθημερινή», 2-3-1948). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Ο ρόλος των ΕΑΜιτών υπουργών και υφυπουργών στην κυβέρνηση ήταν ρόλος αστικής διαχείρισης. Αυτό διαφάνηκε πιο κατηγορηματικά στο κρίσιμο υπουργείο των Οικονομικών (υπουργός Α. Σβώλος, υφυπουργός Αγγ. Αγγελόπουλος). Τα πρώτα μέτρα της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης σχεδιάστηκαν από κοινού με τα στελέχη του Βρετανικού Θησαυροφυλακίου Μπάιλι και κατόπιν από τους Γουάιλι και Λόιντ, όπως και με τον συνδιοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Ξενοφώντα Ζολώτα. Βασικά ζητήματα υπήρξαν το νομισματικό, το επισιτιστικό, καθώς και η σύνταξη του προϋπολογισμού, που σύμφωνα με τον «Ριζοσπάστη», επρόκειτο να «είναι απόλυτα ισοσκελισμένος» και βασισμένος «πάνω σε υγιές νόμισμα» («Ριζοσπάστης», 2-11-1944).
Στις 9 Νοέμβρη 1944 αποφασίστηκε η κυκλοφορία της νέας δραχμής, η οποία ισοδυναμούσε με 50 δισ. παλιές, ενώ η ισοτιμία της με τη χάρτινη λίρα ορίστηκε στις 600 νέες δραχμές.
«Ενας από τους κυριότερους σκοπούς της κυβέρνησης», δήλωσε ο Α. Σβώλος, ήταν «να κινήσουμε ξανά τον παραγωγικό μηχανισμό της χώρας. Η σταθεροποίηση ήταν η απαραίτητη αφετηρία. Θ' απαιτηθεί όμως σκληρή εργασία για να ζωογονηθεί η οικονομία και να αυξηθεί η παραγωγή».
Ποια τάξη είχε τα κλειδιά της οικονομίας - την εξουσία
Παρότι το ΚΚΕ και το ΕΑΜ κατείχαν όλα τα οικονομικά υπουργεία, αναγκάστηκαν συχνά να συναινέσουν σε μέτρα που μόνο φιλολαϊκό χαρακτήρα δεν είχαν.
Στο επίπεδο των μισθών, π.χ., ορίστηκε μέσος μισθός για τους εργάτες και τους υπαλλήλους, ο οποίος, όπως τόνισε ο Α. Σβώλος στη σχετική εισήγησή του, θα κρατούνταν χαμηλά προκειμένου να δοθεί ώθηση στην οικονομία - τη μεταπολεμική καπιταλιστική ανασυγκρότηση. «Η εργατική τάξη», υπογράμμισε, «έδωσε τόσες θυσίες για την απελευθέρωση της χώρας και κάνει τώρα επίσης μεγάλη θυσία για την ανοικοδόμηση του τόπου, αφού δέχεται χαμηλό επίπεδο ημερομισθίων για τους δύο μήνες, Νοέμβρη και Δεκέμβρη και τούτο για να συμβάλλει με όλες της τις δυνάμεις στην κίνηση της παραγωγικής μηχανής» («Ριζοσπάστης», 14-11-1944).
«...Οι βιομήχανοι και οι διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες - γράφει ο Β. Μπαρτζιώτας - χρησιμοποίησαν τη νομισματική μεταρρύθμιση, για να κατεβάσουν τα μεροκάματα και τους μισθούς (...). Οι εργάτες της Αθήνας - Πειραιά έκαναν αυστηρή κριτική στο ΚΚΕ και το ΕΑΜ (...). Διαδήλωναν καθημερινά έξω από το Πολιτικό Γραφείο του πρωθυπουργού και τα άλλα υπουργεία και απαιτούσαν να αυξηθούν τα μεροκάματα και οι μισθοί, να πληρώσουν τα σπασμένα της σταθεροποίησης - μεταρρύθμισης όχι οι εργαζόμενοι, αλλά η πλουτοκρατική ολιγαρχία, η οποία θησαύρισε στον πόλεμο» (Βασίλης Μπαρτζιώτας, «Η Εθνική Αντίσταση στην Αδούλωτη Αθήνα», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1984, σελ. 345). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Ο αστικός Τύπος έγραφε: «Τι θα γίνη λοιπόν; Το ΚΚΕ θα είναι ταυτοχρόνως Κυβέρνησις και πεζοδρόμιον; Συμπολίτευσις και αντιπολίτευσις; Δεν γίνεται αυτό» («Ελευθερία», 2-11-1944).
«Θα πρέπει όμως κι οι βιομήχανοι απ' τη μεριά τους», έγραφε ο Π. Δελμής (του Οικονομολογικού Τμήματος Μελετών του ΕΑΜ), «Πρώτο: να πάψουν να αποκρύβουν πρώτες ύλες όπως αποκαλύφθηκε σε ορισμένες τυπικές περιπτώσεις (εργοστάσιο Λαναρά). Δεύτερο, να βοηθήσουν το Υπουργείο και τις αρμόδιες αρχές για την κίνηση των επιχειρήσεών τους σπεύδοντας πρόθυμα να δώσουν ειλικρινή στοιχεία για τις δυνατότητες κίνησης της βιομηχανίας τους. Τρίτο, να μην κρατάνε στάση αντεργατική (ο τύπος έγραψε για ένα γνωστό βιομήχανο που κυνηγούσε μια εργάτρια μεσ' το εργοστάσιό του). Τέταρτο, να δείξουν ότι κατανοούν την ανάγκη να συνεισφέρουν στον κοινό αγώνα του λαού ένα μέρος τουλάχιστο απ' το επιχειρηματικό τους κέρδος, παράγοντας γρήγορα, φτηνά και σε μεγάλη ποσότητα τα είδη που χρειάζεται ο λαός» («Νέα Ελλάδα», 20-11-1944 ).
Μέτρα, όπως η επιβολή «έκτακτης φορολογίας» στους 1.000 πλουσιότερους Ελληνες (που υπολογιζόταν να αποφέρει συνολικά περίπου 1.500.000 λίρες και θα καταβαλλόταν σε χρυσό σε 4 τριμηνιαίες δόσεις - άγνωστο τελικά αν υλοποιήθηκε), δεν έθιγαν στο ελάχιστο την ουσία του προβλήματος: Ποια τάξη κατείχε τα κλειδιά της οικονομίας και - βεβαίως - την εξουσία. Οι βιομήχανοι κράτησαν κλειστά τα εργοστάσια, παρά τις σχετικές οικονομικές ενισχύσεις που έλαβαν («Ριζοσπάστης», 1-11-1944), ενώ υπήρξαν και περιπτώσεις όπου οι ίδιοι οι εργάτες έπαιρναν στα χέρια τους την παραγωγή, όπως π.χ. στα λιγνιτωρυχεία Καλογρέζας - Νέου Ηρακλείου και στα Ναυπηγεία Σαλαμίνας.
Οσον αφορούσε το υπουργείο Εργασίας (υπουργός Μ. Πορφυρογένης), αποφασίστηκαν η ίδρυση Ταμείου Ανεργίας και επίδομα ανεργίας στο 40% του μισθού, η επέκταση του 8ωρου στους κλάδους όπου δεν ίσχυε έως τότε κ.ά. («Ριζοσπάστης», 21-11-1944, 24-11-1944).
Ωστόσο, θεσπίστηκαν και μια σειρά άλλα μέτρα, όπως π.χ. η δυνατότητα των επιχειρήσεων «να θέτουν το πλεονάζον τμήμα» των εργαζομένων τους «εις κατάστασιν διαθεσιμότητος, συνεπαγομένην με αναστολήν της μισθοδοσίας, άνευ λύσεως της εργασιακής σχέσεως»(«Εφημερίς της Κυβερνήσεως», 25-11-1944, (ΦΕΚ 26)). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην αστική κυβέρνηση του 1944 αποτελεί απτό παράδειγμα για το πόσο ουτοπικός είναι ο ισχυρισμός ότι χάρη στη μαχητικότητα και τη συνέπεια του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι δυνατό μία τέτοια κυβέρνηση να ακολουθήσει φιλολαϊκό δρόμο ή - σε κάθε περίπτωση - να πάρει τουλάχιστον κάποια μέτρα υπέρ του λαού και ν' ανοίξει σιγά - σιγά τον δρόμο για έναν ευνοϊκότερο συσχετισμό στην πάλη για το σοσιαλισμό. Αντίθετα με αυτήν την ανεδαφική προσμονή, η πείρα και εκείνης της περιόδου διδάσκει ότι η συμμετοχή στις αστικές κυβερνήσεις - σε πείσμα των πιο καλών προθέσεων - γίνεται φραγμός στη λαϊκή πάλη και οδηγεί σε πισωγύρισμα με αρνητικές επιπτώσεις και για πολλά χρόνια.
Στο πλαίσιο της συμμετοχής σε αστική κυβέρνηση, δεν είναι δυνατό να υπάρξουν επωφελείς για το λαό συμβιβασμοί, από τη στιγμή που το ΚΚ έχει κάνει ήδη την πρώτη και θεμελιώδη υποχώρηση, προκειμένου να συμμετάσχει σε αυτήν την κυβέρνηση: Εχει παραιτηθεί από την πάλη για την εργατική εξουσία και συνεπώς από τον στόχο της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής.
Το ΚΚΕ και το ΕΑΜ χρεώθηκαν σε μεγάλο βαθμό τα μη φιλολαϊκά μέτρα που πάρθηκαν αυτήν την περίοδο, χάριν των αναγκών της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης, όπως επίσης και την αποτυχία άλλων μέτρων, για παράδειγμα στο μέτωπο της καταπολέμησης της ανεργίας, του πληθωρισμού. Ταυτόχρονα, εφόσον οι ΕΑΜικοί υπουργοί αντιμετώπιζαν τα ζητήματα «από τα πάνω», ο λαϊκός παράγοντας υποτιμήθηκε ή ακόμα και τέθηκε στο περιθώριο.
Στις 15 Οκτώβρη 1944, η ΚΕ του Εργατικού ΕΑΜ ανέλαβε καθήκοντα προσωρινής διοίκησης της ΓΣΕΕ, με σκοπό την αποκατάσταση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, τη διενέργεια αρχαιρεσιών στα συνδικάτα και τη σύγκληση ενός πραγματικού συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Σημειώνεται ότι στις 18 Αυγούστου 1944 η ΚΕ του ΕΕΑΜ αποφάσισε το ΕΕΑΜ να χρησιμοποιεί «από δω και στο εξής τον τίτλο Γενική Συνομοσπονδία των Εργατών της Ελλάδας» με 16μελή Διοίκηση («Κείμενα της Εθνικής Αντίστασης», τόμ. Α', εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1981, σελ. 200).
Αυτήν την περίοδο η ΓΣΕΕ διακήρυττε πως «η εργατοϋπαλληλική τάξη θα υποστηρίξει την Κυβέρνηση στην πραγματοποίηση των σκοπών της» («Ριζοσπάστης», 5-11-1944 ).
Από τη μεριά του, ο Παπανδρέου διαβεβαίωνε τους εκπροσώπους των εργαζομένων «ότι η κυβέρνηση πιστεύει σταθερά στη λαοκρατία και αποβλέπει στη δημιουργία του λαϊκού σοσιαλιστικού κράτους» («Ριζοσπάστης», 7-11-1944).
Οπως ήταν επόμενο, το γενικότερο πρόβλημα της στρατηγικής του ΚΚΕ είχε άμεσο αντίκτυπο στην κατεύθυνση της πάλης του συνδικαλιστικού κινήματος. Σε σύσκεψη μεταξύ των εκπροσώπων της ΓΣΕΕ, των βιομηχάνων και των αρμόδιων υπουργών, υπό την προεδρία του Γ. Παπανδρέου (7 Νοέμβρη 1944), με αντικείμενο τη λειτουργία των εργοστασίων, ο Κ. Θέος, μιλώντας εξ ονόματος της ΓΣΕΕ, τόνισε μεταξύ άλλων:
«Ο αγώνας των εργατών που έφερε εθνική ένωση δεν είχε σαν επιδίωξη να κάμει προνομιούχο τάξη την εργατική. Ο εργατικός κόσμος είναι έτοιμος με αυταπάρνηση να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στην προσπάθεια της ανασυγκρότησης».
Διαβεβαίωσε ακόμη «ότι και οι εργάτες αναγνωρίζουν ότι και μεγάλο μέρος των βιομηχάνων έδειξε κατά το διάστημα της σκλαβιάς πατριωτική στάση». Ο υπουργός Εργασίας Μ. Πορφυρογένης, με τη σειρά του, τόνισε ότι «πρέπει να μην έχουμε προκαταλήψεις (...) και πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλοι αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για να μπούμε από την ανωμαλία στην ομαλότητα» («Ριζοσπάστης», 8-11-1944).
Το συμπέρασμα είναι ότι ο λαός, ακόμα και ένοπλος, θα παραμένει εγκλωβισμένος στο αστικό πλαίσιο, από τη στιγμή που το Κομμουνιστικό Κόμμα συμμετέχει σε αστική κυβέρνηση και δεν οργανώνει την αυτοτελή δράση της εργατικής τάξης για την ανατροπή της αστικής εξουσίας. Με πληροφορίες απο "Ρ" Θ. Λ...... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Καραμανλής η Τάνκς τα μέλη της ΚΝΕ ...γενίτσαροι... ξέπλυνε όλα τα κόμματα του καπιταλισμού και στο τέλος στο σύνταγμα τους φασίστες με τους διπλανούς τους να χαιρετάνε φασιστικά και να δηλώνει πως και οι φασίστες είναι ...πατριώτες... λίγο παράξενοι και πως η Μακεδονία είναι μία και ελληνική. Τίποτα παράξενο. Η Θεωρία των ...πολιτικών μετώπων και σταδίων... απο το 1935 μέχρι το 1995 γέννησε αυτά τα εκτρώματα τους έκαψε τα εγκεφαλικά κύτταρα χωρίς καμία ελπίδα σωτηρίας. Η Εθνικιστική κληρονομιά του ...ΕΑΜ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ που πρέπει να καταργήσουμε όπως έλεγε ο ήρωας του ΝΤΑΧΑΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ που αντιμετώπισε την οπορτουνιστική θηριωδία σε Μποροβίτσι Σοργκούτ 1956 1973 και έμεινε όρθιος. ΑΘΑΝΑΤΟΣ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Φάνηκε πεντακάθαρα Σεχτάρ αλλά αυτό δεν είναι εμπόδιο στο να συμμετέχει στην Κοινωνική συμμαχία το κάλεσμα πρέπει να είναι συνεχείς ώστε να φαίνεται ο φόβος και η αδυναμία τους στην ιδεολογική αντιπαράθεση. Αντιπαράθεση τάξη απέναντι σε τάξη και ας έρθει όποιος θέλει δεν φοβόμαστε τίποτα. Ιδου η Ρόδος για όλους τους. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Ανώνυμος17 Νοεμβρίου 2021 - 9:03 μ.μ.....Τι τα ήθελες τα πολλά λόγια πάλι ξεφτίλα έγινες γύρνα λοιπόν εκεί που κόβουνε τα σχόλια των κομμουνιστών και είσαι εξασφαλισμένος χωρίς προβλήματα. Απλά συμβουλή
Εχει σημασία ν’ αναφερθεί ότι η 4η Ολομέλεια έκανε λόγο για «ελληνικό ιμπεριαλισμό που συμμετέχει στις πολεμικές προετοιμασίες για το μοίρασμα της λείας» και για «επαναστατική διέξοδο απ’ την κρίση»18. Με βάση την παραπάνω γενική γραμμή κινήθηκε το ΚΚΕ και το επόμενο διάστημα.
Το Δεκέμβρη του 1932 συνήλθε στη Χαλκίδα η 5η Ολομέλεια της ΚΕ, μερικούς μήνες μετά από τη 12η Ολομέλεια της ΕΕΚΔ (Αύγουστος-Σεπτέμβρης 1932). Η τελευταία είχε καθορίσει ως εξής τα καθήκοντα της πάλης των ΚΚ: «…1) ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου 2) ενάντια στο φασισμό και την αντίδραση 3) ενάντια στον επερχόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ενάντια στην επέμβαση κατά της Σοβιετικής Ενωσης»19.
Η 12η Ολομέλεια της ΕΕΚΔ σωστά εκτίμησε ότι η άνοδος του φασισμού αποτελούσε συγκέντρωση δυνάμεων της αστικής τάξης στον αγώνα της κατά των επαναστατικών δυνάμεων και υπέδειξε στο ΚΚ Γερμανίας να προβάλει το σύνθημα της πάλης για τη σοβιετική σοσιαλιστική Γερμανία σε αντιπαράθεση με την επιδίωξη του κεφαλαίου να εγκαθιδρύσει φασιστική δικτατορία.
Σε σχέση με τα παραπάνω καθήκοντα, η 5η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ κατέληξε στα εξής: «…η εξουσία της κυρίαρχης τάξης δεν θα πέσει αυτόματα. Μόνο η επαναστατική πάλη του προλεταριάτου και των άλλων εργαζόμενων μαζών με επικεφαλής το ΚΚΕ θα ανακόψει την επίθεση του κεφαλαίου, θα θέσει φραγμό στην πείνα και στη φασιστική άνοδο, θα ματαιώσει τους πολεμικούς σκοπούς και τις αντισοβιετικές προπαρασκευές και θα γκρεμίσει τη διχτατορία των εκμεταλλευτών και διά μέσου του ελληνικού Κόκκινου Οχτώβρη θα στήσει ψηλά τη σημαία της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Ελλάδας»20.
Στα ίδια χρόνια (1931-1933) διαμορφώθηκε ανάλογα και η θέση του ΚΚΕ για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Η πάλη εναντίον του συνδεόταν με την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Στις 18 Ιούλη 1933 το ΠΓ υπογράμμιζε την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και καλούσε το προλεταριάτο και τους εργαζόμενους χωρικούς να παλέψουν: «…κατά των εξοπλισμών [...] για τη μη πληρωμή πεντάρας στους ντόπιους και ξένους ληστές, για την υπεράσπιση της Σοβιετικής Ενωσης, για τη μετατροπή του ιμπεριαλιστικού πολέμου σ’ εμφύλιο, κατά της ελληνικής πλουτοκρατίας»21. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Εχει καταγραφεί, για παράδειγμα, η μαρτυρία του Φρανς Ζούπκα, μέλους της ΚΕ του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας, συγκρατούμενου του Ζαχαριάδη στο Νταχάου, ο οποίος έγραψε αργότερα σε έκθεσή του προς το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: «Θυμάμαι, με πολλή περηφάνια μιλούσε πάντα για τους αγώνες των Ελλήνων ανταρτών και τους έθετε πάνω από όλους. Ηταν πεπεισμένος ότι στην Ελλάδα η εργατική τάξη είναι ικανή μόνη της να νικήσει και ότι στην Ελλάδα μετά την ήττα του φασισμού μπορεί να γίνει μόνο δικτατορία του προλεταριάτου. Δεν θεωρούσε αναγκαίο και ούτε πίστευε στη δυνατότητα δημιουργίας πλατειού αντιφασιστικού μετώπου όλων των προοδευτικών δυνάμεων»26.Το ΚΚΕ λαθεμένα χαρακτήρισε «καινούργιες εφευρέσεις»37 τα παραπάνω. Κι επέμενε ότι σκοπός του Ενιαίου Μετώπου δεν ήταν η κατάκτηση της εξουσίας, ότι κάθε κόμμα θα διατηρούσε την προγραμματική του οντότητα και ότι το Μέτωπο θα γινόταν στη βάση αυτών που ένωναν και όχι στη βάση αυτών που χώριζαν τα κόμματα. Και ότι με τα προηγούμενα το ΣΚ επιδίωκε να συγκαλύψει την άρνησή του.
Η συγκεκριμένη στάση του ΚΚΕ απέναντι στα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα αποτελούσε παραγνώριση της πείρας του επαναστατικού κινήματος (στο πλαίσιο του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος), αφού ο ρόλος των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων είχε αναδειχτεί με τον πιο δραματικό τρόπο στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς και στις επαναστάσεις στη Γερμανία, στην Ουγγαρία και αλλού.
Βεβαίως, ανεξάρτητα από τη ρεφορμιστική στρατηγική του ως σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που ήταν, το ΣΚ σωστά υποστήριζε ότι η πολιτική συνεργασία δύο ή περισσότερων κομμάτων δεν μπορεί να μη θέτει το ζήτημα της εξουσίας, αφού πολιτική συνεργασία και κυβερνητικό πρόγραμμα είναι πράγματα ενιαία κι αδιάσπαστα μεταξύ τους. Και φυσικά θέση του ήταν η πάλη για κυβέρνηση στο πλαίσιο του συστήματος. https://www.komep.gr/m-article/I-STRATIGIKI-TOY-KKE-ME-GG-TIS-KE-TON-NIKO-ZAXARIADI-1931-1956/ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
—.... αυτοί, τέλος, που κατά περίπτωση, «πονηρά» θα έλεγα κι όποτε τους συμφέρει, το παίζουν με την προσιδιάζουσα θεωρητική οσφυοκαμψία «μινιμαλιστές», προτιμούν, βαφτίζοντας το κρέας ψάρι, την «Παναγιώταινα» και το «χαλάζι», ενώ ταυτόχρονα κόπτονται επιτακτικά για θετικές απαντήσεις, την ίδια μάλιστα ώρα που οι ίδιοι συνεχώς βυθίζονται όλο και πιο βαθειά στον άβυσσο των θεωρητικών και πολιτικών αδιεξόδων, στα οποία τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια η διαρκής άρνηση που μεταμφιέζουν, άτεχνα ή έντεχνα, σε «επαναστατική» συνέπεια..... Πολιτικό αδιέξοδο και άβυσσος είναι ο εγκλωβισμός των κομμουνιστών σε κυβερνήσεις στο έδαφος του καπιταλισμού. Δεν υπάρχει αντίθετο παράδειγμα που να σε δικαιώνει. Σωστά σε καλούν στην κοινωνική συμμαχία σε ταξική βάση όπως και τον Φαράκο αν ζούσε και ήθελε. Δικό του και δικό σου είναι το πρόβλημα όχι των κομμουνιστών που παλεύουν για την ενότητα. Ενας ΠΑΜΙΤΗΣ
....Ποιοι συμμετέχουν σε αυτές; Πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια, που το προφίλ τους διαφέρει από αυτό των παραδοσιακά διαμαρτυρομένων ακτιβιστών, συνδικαλιστών κ.λπ. Αντιθέτως, συμμετέχει μαζικά η μεσαία τάξη: η αλληλεγγύη που έδειχνε στις οικονομικές ελίτ έχει διαβρωθεί, πλέον δεν τις εμπιστεύεται, γιατί πείθεται ότι το κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο δεν δουλεύει και για την ίδια, παρά μόνο για τον μεγάλο πλούτο. https://www.kordatos.org/megali-kampi/...... Τις ενδοκαπιταλιστικές διαφορές τις βαφτίζουν δήθεν μεγάλη καμπή υπέρ του λαού τα κεντρίστικα οπορτουνιστικά βαρίδια του Κάουτσκι οι Μανιαδάκηδες με ένα και μόνο στόχο που είναι ο εγκλωβισμός του λαού κάτω απο την σημαία τμημάτων της αστικής τάξης σερβίροντας κάποιο άλλο ...μοντέλο... καπιταλισμού που δήθεν είναι ...ανθρώπινο.... Τα συμπεράσματα όμως ολόκληρου του 20ου αιώνα όλα αυτά τα πετάνε στα σκουπίδια έχοντας πνίξει τους λαούς στο αίμα. Αυτός είναι πάντα ο οπορτουνισμός σε ρόλο 5ης φάλαγγας πάντα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Εχοντας μεγάλη επίγνωση του παγκόσμιου συσχετισμού δυνάμεων, αλλά και ένα διαλεκτικό θα λέγαμε τρόπο ανάλυσης της κατάστασης[16], η δυνατότητα πραγματοποίησης των παραπάνω στόχων συσχετίζεται στο κείμενο και με το κατά πόσο επιτυχημένη θα είναι η πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στην ΕΣΣΔ και τα αδέσμευτα κράτη. Χωρίς να υποτιμούν τον καθοριστικό ρόλο της Σοβιετικής Ενωσης για την πορεία και τους προσανατολισμούς του σοσιαλιστικού συστήματος, δεν αποκλείουν την πιθανότητα «…επηρεασμού της ανάπτυξης της σκέψης μέσα στην ΕΣΣΔ, από την αντίθετη κατεύθυνση, λανσάροντας δηλαδή νέες ιδέες, πρώτα στην περιφέρεια του κομμουνιστικού συστήματος και αξιοποιώντας τις συνδέσεις μεταξύ των ηγετών του (Ανατολικού, σ. σ.) Μπλοκ να τις οδηγήσουμε στον τελικό τους, σοβιετικό στόχο. Παρόμοια, η επιτυχία ή η αποτυχία του κομμουνιστικού κινήματος στις περιοχές των αδεσμεύτων ή στις χώρες - συμμάχους των ΗΠΑ, που και αυτό σχετίζεται με επιμέρους πλευρές της πολιτικής των ΗΠΑ, θα είχαν μια άμεση επίδραση πάνω στις αντιλήψεις της τσεχοσλοβάκικης ηγετικής ομάδας και στο κατά πόσο αυτή θα παρέμενε προσκολλημένη στο μαρξιστικό δόγμα». Με άλλα λόγια το κείμενο, παραβλέποντας τα κλισέ της «λαϊκής» προπαγάνδας περί της «τα πάντα ποιούσας» Σοβιετικής Ενωσης και περί των «άμεσα εξαρτώμενων από τους Σοβιετικούς» Κομμουνιστικών Κομμάτων, αναγνωρίζει τη σπουδαιότητα που έχει για τις ΗΠΑ, η κατάλληλη αξιοποίηση όλων των μορφών οπορτουνισμού που υποβόσκει ή προβάλλει ανοιχτά στα ΚΚ, όχι μόνο των σοσιαλιστικών χωρών, αλλά και των καπιταλιστικών. https://www.komep.gr/m-article/918bb6ef-ff2b-11e9-95d7-3ed1504937da/ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Τα εκτενή αποσπάσματα που παραθέσαμε απ’ αυτό το πολυσέλιδο έγγραφο, όσο και τα προηγούμενα, νομίζουμε πως δεν αφήνουν σε κανέναν αυταπάτες για το ρόλο του ιμπεριαλισμού ακόμα κι όταν φοράει το προσωπείο του «ειρηνικού». Το σε ποιο βαθμό αυτό συνειδητοποιήθηκε, καταπολεμήθηκε ή υιοθετήθηκε συνολικά από το κομμουνιστικό κίνημα της εποχής, είναι κάτι που πρέπει να προκύψει μέσα από παραπέρα μελέτες αντίστοιχων αρχείων και ιστορικών εξελίξεων στις σοσιαλιστικές χώρες.
Το πόσο εκπληκτικά όμως οι εκτιμήσεις, ακόμα και κάποιες αυτούσιες εκφράσεις αυτών των αμερικάνικων εγγράφων συμπίπτουν μ’ αυτές των ρεβιζιονιστών της εποχής, ακόμα και μ’ αυτές των σύγχρονων οπορτουνιστών, ίσως συμβάλλει στο να κατανοήσουν περισσότεροι την ορθότητα της θέσης που το κομμουνιστικό κίνημα έχει υιοθετήσει εδώ και πάνω από έναν αιώνα, από τότε που εμφανίστηκαν οι πρώτοι απαρνητές και αποστάτες: Κάθε παρέκκλιση από τις αρχές του επιστημονικού σοσιαλισμού και άσχετα από προθέσεις αντικειμενικά μπαίνει στην υπηρεσία του ταξικού αντίπαλου της εργατικής τάξης, στην υπηρεσία του καπιταλισμού.
Ή όπως εκτίμησε το ΚΚΕ, «είτε άμεσα, είτε έμμεσα ο οπορτουνισμός ανοίγει το δρόμο για το αδυνάτισμα των κομμουνιστικών κομμάτων. Αποτελεί την ιδεολογική βάση για να ευοδωθούν οι προσπάθειες του ιμπεριαλισμού να υποσκάψει και να αδυνατίσει το σοσιαλισμό»[17]. https://www.komep.gr/m-article/918bb6ef-ff2b-11e9-95d7-3ed1504937da/ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
...Απ’ αυτήν την άποψη είπα το «ευχαριστώ, δεν θα πάρω» κι ότι δεν δέχομαι να συστεγαστώ ή να συμπορευτώ μαζί σας (όπως και με τον καιροσκόπο Ρούση). Εσάς τους δυο αφορά η μη αποδοχή της «πρόσκλησης» κι όχι βέβαια το Κόμμα. Ελπίζω να έγινα καταληπτός (εξηγούμαι για να μην παρεξηγηθώ, όπως έλεγε κι ένας καθηγητής μου στο γυμνάσιο)..... Με το ΚΚΕ διαφωνείς αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία γιατί δεν σε κάλεσε κανείς στο ΚΚΕ απο ότι είδα. Η πρόσκληση είναι για την κοινωνική συμμαχία. Σε περιμένουμε καλορίζικος Ενας Παμίτης
https://www.902.gr/eidisi/kosmos/278075/kataggellei-ton-apokleismo-allon-exi-ypopsifion-toy Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΑΔΟΥΡΟ απαγορεύει την δράση του Κ.Κ. ΑΛΗΤΕΣ ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΕΣ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Το διάβασαν καλά τα ματάκια μου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΉ άρχισα να μη βλέπω καλά τώρα που γέρασα ο έρμος;
Ο Γιώργος ο Ρούσης είναι υπέρ της συμπόρευσης με το Κόμμα, επειδή κοντά στ’ άλλα η «Σύγχρονη Εποχή» αποφάσισε να εκδώσει το επόμενο βιβλίο του;
Έλα @@@@ί στον τόπο σου!
Δεν πάμε καθόλου καλά μου φαίνεται...
Παρασκευάς Ξ―κις / Ρέθυμνο
Ποτέ δεν είμαστε καλύτερα. Ο Ρούσης και όποιος άλλος θέλει είναι ευπρόσδεκτος στην κοινωνική συμμαχία με μοναδικό κριτήριο συμμετοχής το ταξικό και κανένα άλλο. Περιμένουμε και εσένα όποτε θέλεις. Καλορίζικος. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφήhttps://www.902.gr/eidisi/politiki/277644/ti-symporeysi-poy-proteinei-kke-ehei-epitaktiki-anagki-o-laos Να ενημερώσουμε τον Κύριο Ρούση πως η πρόταση του ΚΚΕ για συμπόρευση απευθύνεται στον λαό με μοναδικό κριτήριο το ταξικό στα πλαίσια της Κοινωνικής συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή πορεία που περιλαμβάνει ιδεολογική πάλη και ζύμωση και ταυτόχρονα την αυτοτελή δράση του ΚΚΕ. Ολα τα υπόλοιπα που αναφέρει λύθηκαν στο 15ο συνέδριο το 1996 και για την ανατροπή του Σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ στο 18ο συνέδριο το 2009. Η Κοινωνική συμμαχία δεν πρόκειται ποτέ να γίνει πολιτικό μέτωπο είναι εργαλείο αγώνα. Καλωσορίζουμε λοιπόν το Κύριο Ρούση στην Κοινωνική Συμμαχία. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΑυτοκριτική έκανε;
ΔιαγραφήΔεν είναι ένας απλός εργαζόμενος. Ανήκει στη μικροαστική διανόηση, και έχει πολλές αμαρτίες. Σε κάθε δυσκολία την κοπάναγε για τα αναχώματα.
Δε θα προσφέρει πολλά στην Κοινωνική Συμμαχία η προσέλευσή του - έχει χάσει την αξιοπιστία του.
Η μοναδική συνεισφορά του είναι πως απεικονίζει την αποδιοργάνωση του "αριστερού" οπορτουνιστικού χώρου και επίσης το ότι δεν θα τον περιφέρει σαν τρόπαιο η αντίδραση. Πάνω-κάτω όπως και με τον Μ. Θεοδωράκη, αν και αυτός τουλάχιστον δεν προσέγγισε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Απ' τ' ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα.
Για τον Γιώργο τον Ρούση δεν έχουν γραφτεί αυτά:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.rizospastis.gr/story.do?id=4832266
κι αυτά:
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=4842694
κι αυτά:
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=6163583
κι αυτά:
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=6864067
κι αυτά:
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=7470682 ;;;;;
Στο χωριό μου λένε: «Στην αναβροχιά καλό είναι και το χαλάζι» με ό,τι μπορεί να σημαίνει η σοφή αυτή λαϊκή ρήση.
Όσο για την πρόσκληση, ευχαριστώ δεν θα πάρω: Μόνο κι η σκέψη πώς θα συστεγαστώ με τον Γιώργο Ρούση, μου προκαλεί αναγούλα.
Πράγματι δεν πάμε καθόλου καλά...
Παρασκευάς Ξ―κις / Ρέθυμνο
Οι Κομμουνιστές ποτέ δεν είμαστε καλύτερα. Η Πρόσκληση για την Κοινωνική συμμαχία ισχύει και για εσένα άσχετα με το ότι δεν είσαι Κομμουνιστής δεν έχει καμία σημασία. Παλεύουμε για προσωρινά μέτρα ανακούφισης και στην ιδεολογική πάλη και ζύμωση ξεκαθαρίζουν όλα. Οι Κομμουνιστές δεν την φοβόμαστε την επιδιώκουμε και την οξύνουμε Ετσι λοιπόν όπως καλωσορίσαμε τον Ρούση περιμένουμε και εσένα δεν μας προκαλείς αναγούλα. Πάνω απο όλα η ταξική ενότητα. Σε περιμένουμε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφή@Παρασκευάς Ξ―κις / Ρέθυμνο
ΔιαγραφήΚαταρχήν, η πρόταση συμπόρευσης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά και "συστέγαση". Αυτό αφορά και τον Ρούσση αλλά και σένα.
Στον χθεσινό Ρίζο δεν είδα καμιά αναφορά στη παρουσία του.
Επίσης, περισσότερο από το τι "δεν θα πάρει" κανείς, ενδιαφέρει το "τι θα πάρει", για να φανεί με θετικό τρόπο η θέση του.
Κατά τα άλλα, δεν διαφωνώ με τις αυτονόητες για μένα επισημάνσεις σου, αλλά γενικά στα δύσκολα χρόνια σημασία έχει το "Τι να κάνουμε" και όχι το "Τι δε θα κάνουμε".
https://prin.gr/2021/11/kampagiannis/ Διαφωνεί δήθεν με τον σύριζα και προτείνει μία απο τα ίδια στα πλαίσια του Καπιταλισμού. Είπαμε εξαπτέρυγα της ...πασοκάρας.... με ότι όνομα και να εμφανίζονται τα καλύτερα πλυντήρια του καπιταλισμού. ...ΑΞΙΟΙ... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή...Πράγματι δεν πάμε καθόλου καλά... Τι μας νοιάζει εμάς οτι δεν πάτε καλά οι οπορτουνιστές. Τα μπέρδεψες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣεχτάρ, ο Ρούσης ούτε έκανε αυτοκριτική ούτε πρόκειται να κάνει. Ο Θεοδωράκης ― το τονίζω, γιατί τείνεις να προσωποποιείς κατά περίπτωση την «αντιοπορτουνιστική» σου κριτική ― είχε τουλάχιστον το θάρρος, έστω και στο κατώφλι του θανάτου έστω και έμμεσα, να κάνει την αυτοκριτική του και να δηλώσει καθαρά πολιτική τοποθέτηση. Αν και πότε θα το κάνει αυτό ο κύριος Ρούσης ― να δείξει δηλ. έργω και λόγω (κι όχι επειδή η «ΣΕ» πρόκειται να εκδώσει προσεχώς βιβλίο του) σαφή πολιτική τοποθέτηση χωρίς αστερίσκους* ― μένει να το δούμε (πολύ αμφιβάλλω, γιατί τυχαίνει να τον ξέρω πολύ καλά). Μην μπερδεύεις, λοιπόν, κατά το δοκούν, πράγματα, καταστάσεις και πρόσωπα. Τώρα αν «Απ’ τ’ ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα» ή, όπως εγώ έγραψα προηγουμένως, «Στην αναβροχιά καλό είναι και το χαλάζι», εντάξει λόγος δεν μου πέφτει, μερικοί ― ειρήσθω εν παρόδω: πάντα στα δύσκολα ― το προτιμούν «μινιμαλιστές», γούστα είν’ αυτά, τι να κάνουμε, βλέπε και το εύκολο κι ανώδυνο πολιτικά υβρεολόγιο κατά του Θεοδωράκη σε στιλ που κινείται επιλεκτικά μεταξύ Στέφανου Χίου (του «Μακελειού») και Τάσου Κωστόπουλου (της «ΕφΣυν»). Όσο δε για τον αιώνιο χειροκροτητή (τον κοινώς λεγόμενο και «παλαμάκια») που τελευταία το ’χει ρίξει στον ανυπόγραφο σχολιασμό για να πολλαπλασιάσει το κοινό του, τι να πω; Τσάμπα κι αυτουνού ο «αντιοπορτουνισμός», γλείφει εκεί που ’φτυνε, κάτι δικό του που με το πραγματικό του όνομα έχεζε πατόκορφα τον Ρούση λόγω της επίθεσής του στον Στάλιν, είχε πάρει παλιά (παραμονές του 18ου Συνέδριου του Κόμματος αν δεν με απατά η μνήμη μου) το μάτι μου στις στήλες του «Ρ», άμα το βρω θα αναρτήσω τον σύνδεσμο. Επαναλαμβάνω: Αν όλο αυτό είναι αντιμετώπιση του οπορτουνισμού, τότε πράγματι καλά δεν πάμε (κι όλ’ αυτά δυστυχώς ανήμερα του Πολυτεχνείου)...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρασκευάς Ξ―κις / Ρέθυμνο
* Ενδεικτικά ας διαβαστούν όσα έχει γράψει περί Μπακούνιν ο κύριος καθηγητής.
Μπα, δε νομίζω, πως και ο Θοδωράκης έκανε καμιά αυτοκριτική, έστω και έμμεση. Η περίτεχνη διατύπωση της περιβόητης επιστολής του, ξαναλέω, μπορεί κάλλιστα να διαβαστεί και σαν ...άφεση αμαρτιών του ΚΚΕ! Και δεν φιλοδοξώ να αναλάβω ο ίδιος καμιά "αντιοπορτουνιστική" κριτική κατά προσωπική περίπτωση. Περισσότερο με ενδιαφέρει να ξέρει το Κόμμα τι θέλει, για να ξέρουμε κι εμείς οι απόξω τι μπορούμε και πως να βοηθήσουμε.
ΔιαγραφήΓια το Ρούση, το ξαναλέω, σαν θεωρητικό μυαλό δεν αξίζει πολλά, ακριβώς όπως και ο Μ.Θ. (που δεν άξιζε τίποτε). Και σαν πολιτικό μυαλό (=η θεωρία στην πράξη) ακόμη χειρότερα, δε θα τον ακολουθούσα ούτε για αφισσοκόλληση. Από εκεί και πέρα, αν κάποιος πρέπει να τσουρουφλίζεται για την (τρίτη;!-Εχω χάσει το λογαριασμό) επαναπροσέγγιση του Γ.Ρ. στο ΚΚΕ, αυτός ασφαλώς δεν μπορεί να είναι το ΚΚΕ, παρά οι μέχρι σήμερα λιβανιστές του.
Ελπίζω όλα αυτά να μας βγούν σε καλό.
Με την έννοια, πως δεν θα προσεγγίσει, αντίστοιχα, και το ΚΚΕ τον ...Ρούση!
Επαναλαμβάνω λοιπόν πως ποτέ δεν είμαστε καλύτερα. Στην Κοινωνική συμμαχία χωράμε όλοι με μοναδικό κριτήριο το ταξικό και κανένα άλλο. Και ο Φαράκος να ζούσε ευπρόσδεκτος θα ήταν αν ήθελε χωρίς κανένα πρόβλημα. Το ίδιο ισχύει και με εσένα που δεν ήσουνα ποτέ Κομμουνιστής. Η Ιδεολογική πάλη και ζύμωση τα ξεκαθαρίζει όλα. Σε περιμένουμε χωρίς να έχουμε αναγούλα. Καλορίζικος. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΑσφαλώς και θα μας βγουν σε καλό Σεχτάρ την στιγμή που η γραμμή είναι κοινωνική συμμαχία που δεν παίρνει χαρακτηριστικά πολιτικού μετώπου τότε ΝΑΙ θα υπήρχε πρόβλημα τώρα ΚΑΝΕΝΑ. Οποιος θέλει λοιπόν ευπρόσδεκτος και απο την ...ΛΕΥΚΑΔΑ ακόμα.. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΑνώνυμος17 Νοεμβρίου 2021 - 1:42 μ.μ.....Αν δεν νιώθεις καλά και έχεις ζαλάδες καλό θα είναι να ξεκουραστείς μη πάθεις κανένα εγκεφαλικό κρίμα είναι....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίταξε να δεις, Σεχτάρ, γιατί κατά πάγια σου συνήθεια όταν μπαίνεις σε συζήτηση με κάποιον διαδικτυακά, προσωποποιείς υπέρ το δέον την κουβέντα, πράγμα που εγώ προηγουμένως σε μεγάλο βαθμό το απέφυγα και πιστεύω πως χρειάζεται να πω τα πράγματα με τ’ όνομά τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτός από αναγούλα υπάρχουν πράγματα, καταστάσεις κι άνθρωποι που μου προκαλούν ανατριχίλα και, καθώς ξέρεις κι αντιλαμβάνεσαι, η ανατριχίλα είναι χειρότερη από την αναγούλα, καθώς από την δεύτερη γλιτώνεις μ’ έναν εμετό ενώ από την πρώτη δεν σε σώζει τίποτα.
Άνθρωποι, λοιπόν, που μου προκαλούν ανατριχίλα είναι ενδεικτικά:
― αυτοί που θεωρούν ότι όλα ανεξαιρέτως τα πολιτικά και μη προβλήματα της ταξικής πάλης έχουν άπαξ δια παντός λυθεί με κάποιαν απόφαση·
— αυτοί που είναι πάντα έτοιμοι να δώσουν την απάντηση «Πετάει!» στην ερώτηση «Πετάει ο γάιδαρος;» (στην συγκεκριμένη συνομοταξία καταλέγονται άνθρωποι που το ίδιο καλά χειροκροτούσαν τον Στάλιν και τον Χρουστσιόφ, τον Μπρέζνιεφ και τον Γκορμπατσόφ, τον Φλωράκη και τον Φαράκο ή που, ενώ βρίζουν κάθε δευτερόλεπτο τον «άθλιο Φαράκο», θα ήταν έτοιμοι να τον υποδεχτούν, αν ζούσε, μετά βαΐων και κλάδων στην «κοινωνική συμμαχία»)·
— αυτοί, τέλος, που κατά περίπτωση, «πονηρά» θα έλεγα κι όποτε τους συμφέρει, το παίζουν με την προσιδιάζουσα θεωρητική οσφυοκαμψία «μινιμαλιστές», προτιμούν, βαφτίζοντας το κρέας ψάρι, την «Παναγιώταινα» και το «χαλάζι», ενώ ταυτόχρονα κόπτονται επιτακτικά για θετικές απαντήσεις, την ίδια μάλιστα ώρα που οι ίδιοι συνεχώς βυθίζονται όλο και πιο βαθειά στον άβυσσο των θεωρητικών και πολιτικών αδιεξόδων, στα οποία τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια η διαρκής άρνηση που μεταμφιέζουν, άτεχνα ή έντεχνα, σε «επαναστατική» συνέπεια.
Θα κατάλαβες, βέβαια, ότι συγκαταλέγω σ’ όσους μου προκαλούν ανατριχίλα και σένα και τον αιώνιο κλακαδόρο που πετιέται σαν πορδή σε κάθε συζήτηση που ανοίγεις για να σε σιγοντάρει ή για ό,τι άλλο νομίζει ή καμώνεται πως κάνει. Δεν είναι προσωπικό το ζήτημα, αλλά βασικά αρχών και σε μεγάλο βαθμό κι αξιοπρέπειας.
Κι αφού, διαβάζοντας όσα εδώ και πολύ καιρό γράφετε διαδικτυακά εσύ κι ο κλακαδόρος, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αποκλείεται να έχετε την παραμικρή οργανωτική σχέση με το ΚΚΕ, δεν είναι αυτή μου η ανατριχίλα τίποτα το αξιοπερίεργο. Απ’ αυτήν την άποψη είπα το «ευχαριστώ, δεν θα πάρω» κι ότι δεν δέχομαι να συστεγαστώ ή να συμπορευτώ μαζί σας (όπως και με τον καιροσκόπο Ρούση). Εσάς τους δυο αφορά η μη αποδοχή της «πρόσκλησης» κι όχι βέβαια το Κόμμα. Ελπίζω να έγινα καταληπτός (εξηγούμαι για να μην παρεξηγηθώ, όπως έλεγε κι ένας καθηγητής μου στο γυμνάσιο).
Κλείνοντας μια συμβουλή, Σεχτάρ. Μιας και σε ζητήματα τέχνης και πολιτισμού είσαι από πλευράς μ-λ σκράπας με πατέντα (το αποδεικνύεις περίτρανα όπου κι όποτε αποπειράσαι να γράψεις τίποτα σχετικό), δεν αφήνεις τον μακαρίτη πια Μίκη στην ησυχία του; Εντάξει, το καταλαβαίνω, θέλεις για τους δικούς σου λόγους να ξεθυμάνεις, σεβαστό, αλλά βρες κάτι άλλο προς αυτή την κατεύθυνση, γιατί βρίζοντας στο διηνεκές τον Μίκη πέφτεις σε επίπεδο Στέφανου Χίου (στην χειρότερη των περιπτώσεων) ή Τάσου Κωστόπουλου (στην καλύτερη).
Παρασκευάς Ξ—κις / Ρέθυμνο
Σε ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια που είναι τίτλος τιμής και πυξίδα για κάθε Κομμουνιστή. Επαναλαμβάνω λοιπόν πως η πρόσκληση ισχύει και για σένα για την κοινωνική συμμαχία όπως θα ίσχυε για τον Φαράκο αν ζούσε και ήθελε δεν αποκλείουμε κανένα και δεν πειράζει που δεν ήσουν ποτέ Κομμουνιστής μοναδικό κριτήριο το ταξικό. Η Ιδεολογική πάλη και ζύμωση τα ξεκαθαρίζει όλα. Οι Κομμουνιστές όχι μόνο δεν την φοβόμαστε αλλά την οξύνουμε. 30 χρόνια μετά το 1991 με πλήρη αποκατάσταση των Μπολσεβίκικων χαρακτηριστικών εδώ είμαστε. Οποιος θέλει λοιπόν και απο την ...Λευκάδα ακόμα. Σε περιμένουμε. Καλορίζικος ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΤώρα, Ξ—κις, με το τέταρτο(;) σχόλιό σου, έγινες επιτέλους σαφής και κατανοητός!
Διαγραφή...Η «Πρωτοβουλία για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα» καλεί σε συστράτευση στην υπόθεση της κομμουνιστικής απελευθέρωσης όλους και όλες που ασφυκτιούν στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και δεν αναζητούν την επισκευή της αλλά την ανατροπή της. Μόνο έτσι μπορούμε να ζούμε από τώρα κι όχι απλά να επιβιώνουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως κάθε χρόνο τιμάμε το Νοέμβρη την εξέγερση του Πολυτεχνείου του 1973. Όμως δεν μας αρκεί αυτό. Ο χρόνος έχει κι άλλους μήνες! Ξεκινώντας από το Νοέμβρη θέλουμε να φτάσουμε στο Δεκέμβρη του 1944, στο Μάρτη του 1871 της Παρισινής Κομμούνας και του 1946 του Λιτόχωρου της ελληνικής επανάστασης και τελικά στον Οκτώβρη του 1917. Αυτή τη φορά για να νικήσουμε χωρίς επιστροφή.
Πρωτοβουλία για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμαhttps://prin.gr/2021/11/%cf%80%cf%81%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%b2%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%af%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%8d%ce%b3%cf%87%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%bf-%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%bc%ce%bf%cf%85%ce%bd%ce%b9%cf%83%cf%84/...... Κουραφέξαλα απο όλο τον οπορτουνιστικό συρφετό. Το σύγχρονο ...κομμουνιστικό... πρόγραμμα που σερβίρουν δεν είναι καθόλου σύγχρονο είναι τόσο παλιό που δοκιμάστηκε και παντού έπνιξε τους λαούς στο αίμα. Το παράδειγμα της χώρας μας την δεκαετία του 40 τα λέει όλα. Η Κ.Δ το 1935 πέρασε στον οπορτουνισμό και κατάργησε την νικηφόρα γραμμή του ΛΕΝΙΝ και των Μπολσεβίκων Κοινωνική Συμμαχία Σοσιαλφασισμός και έφερε τα πολιτικά μέτωπα και στάδια ότι μας σερβίρουν σήμερα οι οπορτουνιστές. Το αποτέλεσμα ήταν τραγωδία. Ο Λαός εγκλωβισμένος κάτω απο την σημαία του Ελληνικού και Αγγλικού Ιμπεριαλισμού δεν μπόρεσε να διεκδικήσει την εξουσία τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 και οδηγήθηκε στη σφαγή σε φυλακές εξορίες εκτελέσεις απο την ...λαοκρατία ευρωκομουνισμός... Ολα θα είχαν τελειώσει το 1945 χωρίς το ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ που του χρωστάμε την ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΠΟΠΟΙΙΑ ΤΟΥ ΔΣΕ ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ. Απο την 1η μέρα πίεζε να πέσει όλο το βάρος στον ΔΣΕ τέλη 45. Η Λαοκρατία ευρωκομουνισμός έδωσε τον απαραίτητο χρόνο στους καπιταλιστές να ανασυγκροτήσουν το κράτος τους και να περάσουν στην τελική σύγκρουση τέλη 47. Προσπάθούν να σερβίρουν στο σήμερα την ίδια καταστροφή ώστε οι Κομμουνιστές να βρεθούμε ξανά εγκλωβισμένοι στον καπιταλισμό όταν εμφανιστεί επαναστατική κατάσταση. Ευχαριστούμε τους ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΕΣ αλλά δεν θα πάρουμε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
... Εσάς τους δυο αφορά η μη αποδοχή της «πρόσκλησης» κι όχι βέβαια το Κόμμα. Ελπίζω να έγινα καταληπτός (εξηγούμαι για να μην παρεξηγηθώ, όπως έλεγε κι ένας καθηγητής μου στο γυμνάσιο)......Μπερδεύτηκες. Η Πρόσκληση δεν είναι για το ΚΚΕ είναι για την κοινωνική συμμαχία με μοναδικό κριτήριο το ταξικό. Τα παραμυθάκια με τους αριστερούς και τους ...δεξιούς μας τελείωσαν το 1991. Και πάλι καλορίζικος στην κοινωνική συμμαχία ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει περιοχή Ρέθυμνο στη ...Λευκάδα ξέρει κανείς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανακοίνωση των τελικών αποτελεσμάτων (μετά από αναμονή τριών εβδομάδων) γίνεται στις με πρωτοσέλιδο στις 27/7/1945. Ο τίτλος χαρακτηριστικός της αντίληψης που επικρατούσε: «ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΏΝ. ΠΑΡΑΤΗΘΗ Ο κ. ΤΣΩΡΤΣΙΛ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ Ο K. ΑΤΛΥ».
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο κύριο μάλιστα άρθρο αναφέρονται τα εξής, με τίτλο «Ετυμηγορία παγκόσμιας σημασίας»: «…Η θριαμβευτική επικράτηση του Εργατικού Κόμματος και των συμμάχων του σε βαθμό που ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη, είνε η επισφράγιση της θέλησης ενός μεγάλου και σύμμαχου λαού να θέσει τέρμα σε μια εποχή, που καταδικάσθηκε αμετάκλητα με τις αιματηρές θυσίες όλων των Ενωμένων Εθνών…Η εργατική τάξη της Μ. Βρετανίας με την ψήφο της εκφράζει τη θέληση και την απόφαση της να βάλει φραγμό στα επικίνδυνα σχέδια των ανθρώπων της κεφαλαιοκρατικής αυθαιρεσίας. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί (σ.σ συντηρητικοί) δεν έκαναν κακό μόνο στην αγγλική εργατική τάξη. Αυτοί ενσάρκωναν το πνεύμα της αντίδρασης σε όλο τον κόσμο. Ήταν οι πρωτεργάτες κάθε αντιδημοκρατικής ροπής και πολιτικής…Ο ελληνικός λαός που με συγκρατημένη την ανάσα του , με ψυχραιμία και αυτοπεποίθηση συμμετείχε με τον τρόπο του στις αγγλικές εκλογές, αισθάνεται δικαιολογημένη χαρά και ικανοποίηση. Όχι πως τρέφει αυταπάτες. Δεν παραγνωρίζει πως και το εργατικό κόμμα κατά πρώτο λόγο εφάρμοζε και θα εφαρμόσει βρετανική πολιτική. Αλά ο ελληνικός λαός που από τους πρώτους πολέμησε στο πλευρό του αγγλικού λαού, στις δύσκολες μέρες της κρίσης του ’40 βρέθηκε δυστυχώς υποχρεωμένος να υψώσει το ανάστημά του και σε μια ένοπλη επέμβαση του Τσώρτσιλ που απόβλεπε στο στραγγαλισμό της δημοκρατικής κοινής νίκης του, κατά μια αχαρακτήριστη παράβαση των συμμαχικών αρχών του πολέμου…Ο λαός μας περιμένει να βρει από εδώ και μπρος μεγαλύτερη κατανόηση πέρα από τη Μάγχη…» ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Στο ίδιο φύλλο υπάρχει και το συγχαρητήριο του ΕΑΜ προς τον Κλήμεντ Ατλυ
ΑπάντησηΔιαγραφή«Η Κεντρική Επιτροπή του ΕΑΜ συγχαίρουσα εγκάρδια για την εκλογική νίκη εύχεται ευημερίαν στο φίλο και σύμμαχο βρετανικό λαό κάτω από τη φωτισμένη καθοδήγηση του Εργατικού Κόμματος.
Ο Ελληνικός Λαός που αγωνίσθηκε ανένδοτα στο πλευρό των μεγάλων συμμάχων για την ελευθερία και την κοινωνική πρόοδο μέσα σε ένα νέο μεταπολομικό κόσμο, τρέφει σήμερα περισσότερο παρά ποτέ τη βαθειά πεποίθηση, ότι αυτά τα ιδεώδη θα πραγματοποιηθούν με ομαλή δημοκρατική εξέλιξη και στη χώρα του, κοιτίδα της ελευθερίας και της δημοκρατίας
Κεντρική Επιτροπή ΕΑΜ
Δ. ΠΑΡΤΣΑΛΙΔΗΣ»
Ο δε ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ στις εφημερίδες του Εργατικού Κόμματος και του Κομμουνιστικού Κόμματος στέλνει τα ακόλουθα χαιρετιστήρια:
«ΝΤΑΗΛΥ ΧΑΡΑΛΝΤ»
Θερμά συγχαρητήρια για μεγάλη εκλογική νίκη. Έχουμε πεποίθηση ότι η νίκη αυτή ανοίξει νέα περίοδο για σύσφιξη σχέσεων μεταξύ ελληνικού και αγγλικού λαού για ολοκλήρωση νίκης κατά φασισμού και ανοικοδόμοιση παγκοσμίου ειρήνης»
«ΝΤΑΙΗΛΗ ΓΟΥΩΚΕΡ»
Διαβιβάζουμε θερμά συγχαρητήρια Ελληνικού Λαού για μεγάλη νίκη προοδευτικών δυνάμεων Αγγλίας.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ανταποκρίσεις σχετικά με τη στάση και τα εκλογικά αποτελέσματα του Κ.Κ Αγγλίας. Να σημειώσουμε ότι η εκλογική τακτικά του Κ.Κ με βάση την εκλογική του διακήρυξη είχε ως στόχο: «..Είνε ανάγκη να νικηθούν οι Συντηρητικοί και να κερδίσει την πλειοψηφία στη Βουλή του Εργατικό Κόμμα ή το Κομμουνιστικό Κόμμα. Εμείς θα βοηθήσουμε με όλη μας την ψυχή να νικήσει το Εργατικό Κόμμα. Γι’αυτό περιορίζουμε τον αριθμό των υποψηφίων μας»
Με βάση αυτό το Κ.Κ κατέβασε μόνο 21 υποψήφιους (στις άλλες περιφέρειες στήριξε Εργατικούς), ενώ τετραπλασίασε τους ψήφους του σε σχέση με το 135, εκλέγοντας από 1, 2 βουλευτές. Εκλέγονται οι Φιλ Πιρατεν και Ουίλιαμ Γκαλαχερ.https://atexnos.gr/%CE%B7-%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-1945-%CF%83%CF%84%CE%B7/ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η «ομαλή δημοκρατική εξέλιξη»
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις 18 Οκτώβρη αποβιβάστηκαν στο Κερατσίνι ο Γ. Παπανδρέου και μια σειρά υπουργοί. Περίπου ένα μήνα πριν, είχαν αποβιβαστεί στην Ελλάδα οι πρώτες αγγλικές στρατιωτικές δυνάμεις.
Στις 16 Οκτώβρη είχε φτάσει στην Αθήνα από τα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας ο Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Γ. Σιάντος, με μια σειρά μέλη της ΚΕ του Κόμματος, του ΕΑΜ και της ΠΕΕΑ. Την επόμενη μέρα συνήλθε το ΠΓ της ΚΕ, το οποίο εξέδωσε Απόφαση «πάνω στην απελευθέρωση της Αθήνας». Η Απόφαση εκτιμούσε ότι με την Απελευθέρωση της πρωτεύουσας και της υπόλοιπης Ελλάδας «ανοίγει νέο στάδιο αγώνων για την κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας και για την αναγέννηση της νέας δημοκρατικής Ελλάδας». Τονιζόταν επίσης η σημασία της «περιφρούρησης της τάξης και της ασφάλειας κατά την ώρα της απελευθέρωσης» που «ανέτρεψαν τις προσπάθειες των εχθρών της εθνικής ενότητας να συκοφαντήσουν το Κόμμα και το ΕΑΜ στα μάτια των συμμάχων μας».
Ανέφερε: «Ο λαός μας, κάτω από τις σημαίες του ΕΑΜ και του ΚΚΕ μ' ενθουσιασμό χαιρέτησε και φιλοξενεί τμήματα ενόπλων δυνάμεων των συμμάχων, που ήρθαν εδώ για να συνεχίσουν τον αγώνα εναντίον του εχθρού που υποχωρεί. Τα γενναία τέκνα της φιλελεύθερης και συμμάχου Μεγάλης Βρετανίας θα βρουν την πιο θερμή υποδοχή και υποστήριξη από το σύμμαχο, φιλελεύθερο και φιλοπρόοδο ελληνικό λαό» («Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα», τόμ. 5ος, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1981, σελ. 231-232).
Ακόμα: «Υποστηρίζουμε την κυβέρνηση εθνικής ενότητας γιατί οι προγραμματικοί της σκοποί συμπίπτουν με τους άμεσους σκοπούς του αγώνα μας. Την υποστηρίζουμε υπό την προϋπόθεση ότι θα πάρει όλα τα μέτρα πραχτικής εφαρμογής των προγραμματικών διακηρύξεών της».
Τέλος, το ΠΓ καλούσε «ολόκληρο το Κόμμα και τον ελληνικό λαό να περιφρουρήσουν την εθνική ενότητα, να κατοχυρώσουν τη λαϊκή κυριαρχία και ν' αγωνιστούν θαρρετά για μιαν Ελλάδα καθαρισμένη από το φασισμό, αναγεννημένη, λαοκρατούμενη, ευτυχισμένη».
Στην παραπάνω θέση αποτυπώνεται, με το χαρακτηρισμό «λαοκρατούμενη» Ελλάδα, η μεταρρυθμιστική, κοινοβουλευτική αντίληψη για το πέρασμα από την καπιταλιστική στη σοσιαλιστική εξουσία, η οποία δεν κατονομάζεται, αλλά υπονοείται.
Εξάλλου, ο Σιάντος είχε δηλώσει ότι στις εκλογές που θα γίνουν, το ΚΚΕ «όχι μόνο θα κατέβει σε ενιαίο συνασπισμό με όλα τα Κόμματα του ΕΑΜ, αλλά και επιδιώκει να συμπράξει σε έναν ευρύτατο συνασπισμό όλων των δημοκρατικών δυνάμεων της Χώρας. Το ΚΚΕ θεωρεί ότι προς το συμφέρον του Ελληνικού Λαού επιβάλλεται η συσπείρωση όλων των προοδευτικών δυνάμεων - και αυτών που βρίσκονται έξω από το ΕΑΜ - σε ένα πανδημοκρατικό Μέτωπο» («Ριζοσπάστης», 16-11-1944). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Μέσα από αυτήν τη στρατηγική αντίληψη της «ομαλής δημοκρατικής εξέλιξης» το Κόμμα έβλεπε ως αντίπαλο μόνο το τμήμα της αστικής τάξης που είχε ανοιχτά συνεργαστεί με τις δυνάμεις κατοχής, τους βασιλόφρονες, τους μεταξικούς κ.ά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα προβλήματα στην πολιτική του Κόμματος εκφράζονταν και στο κεντρικό ζήτημα της ταξικής πάλης αμέσως μετά την Απελευθέρωση, το ζήτημα της αποστράτευσης των ένοπλων λαϊκών σωμάτων (ΕΛΑΣ - Εθνική Πολιτοφυλακή) και της συγκρότησης «εθνικού στρατού». Η θέση του ΚΚΕ σε αυτό ήταν ότι διάλυση του ΕΛΑΣ και της Εθνικής Πολιτοφυλακής θα μπορούσε να γίνει μόνο με την προϋπόθεση της εκκαθάρισης του κρατικού μηχανισμού από δοσιλογικά και τεταρτοαυγουστιανά στοιχεία καθώς επίσης και της ταυτόχρονης διάλυσης των Χιτών, της Χωροφυλακής, του Ιερού Λόχου και της Ορεινής Ταξιαρχίας.
Κεντρικό αίτημα των ΚΚΕ και ΕΑΜ υπήρξε επίσης η σύλληψη, δίκη και τιμωρία όλων όσοι συνεργάστηκαν με τις δυνάμεις Κατοχής εγκληματώντας κατά του λαού.
Στις 25 Νοέμβρη το πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» εκτιμούσε:
«Σαραντατρείς μέρες έκλεισαν από την απελευθέρωση... Και η πέμπτη φάλαγγα κρατάει όλες τις θέσεις της... Να ξεριζωθεί αποφασιστικά κάθε κίνδυνος για αντιλαϊκή τυραννία. Και να ξέρουν, μια και καλή, όλοι οι ανοιχτοί ή κρυφοί εραστές της διχτατορίας ότι ισχύει στις μέρες μας πιο πολύ από κάθε άλλη φορά ο μεγάλος λόγος που μας κληροδότησε η Γαλλική Επανάσταση: "ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ ΔΕΝ ΤΟΥ ΜΕΝΕΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ ΠΑΡΑ `Η ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ `Η ΤΑ ΟΠΛΑ!"».
Βεβαίως, στο τι έπρεπε να «ξεριζωθεί» το Κόμμα υποτιμούσε το γεγονός ότι η κρατική ανασυγκρότηση δημιουργούσε, έτσι κι αλλιώς, νέους αστικούς θεσμούς, που από τη φύση τους είναι θεσμοί καταστολής.
Το κρίσιμο ζήτημα
Η συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» (2 Σεπτέμβρη - 1 Δεκέμβρη 1944), παρότι σύντομη, εμπεριέχει σημαντικά διδάγματα γύρω από το κρίσιμο ζήτημα της συμμετοχής ή μη των Κομμουνιστικών Κομμάτων σε αστικές κυβερνήσεις.
Το φαινόμενο δεν ήταν μοναδικό. Στο αμέσως επόμενο διάστημα (1945-1947) ΚΚ πήραν μέρος σε αστικές κυβερνήσεις 9 ακόμα χωρών της Δυτικής Ευρώπης (Ιταλία, Γαλλία, Βέλγιο, Δανία, Νορβηγία, Ισλανδία, Αυστρία, Φινλανδία, Λουξεμβούργο), σε δυο κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής (Χιλή, Κούβα) και σε δυο της Ασίας (Ινδονησία, Ιράν).
Καταρχάς, με τη συμμετοχή, το ΚΚΕ συνέβαλε στην επαναφορά και νομιμοποίηση μιας αστικής κυβέρνησης και ενός αστικού πολιτικού συστήματος χρεοκοπημένου στη συνείδηση της λαϊκής πλειοψηφίας. Οπως υπογράμμισε αργότερα ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου:
«Μόνον η συμμετοχή του ΚΚΕ εις την Κυβέρνησιν μας ήνοιγε τας πύλας της Ελλάδος. Και διά τούτο την επεδίωξα - και ευτυχώς κατορθώθη» («Καθημερινή», 2-3-1948). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Ο ρόλος των ΕΑΜιτών υπουργών και υφυπουργών στην κυβέρνηση ήταν ρόλος αστικής διαχείρισης. Αυτό διαφάνηκε πιο κατηγορηματικά στο κρίσιμο υπουργείο των Οικονομικών (υπουργός Α. Σβώλος, υφυπουργός Αγγ. Αγγελόπουλος). Τα πρώτα μέτρα της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης σχεδιάστηκαν από κοινού με τα στελέχη του Βρετανικού Θησαυροφυλακίου Μπάιλι και κατόπιν από τους Γουάιλι και Λόιντ, όπως και με τον συνδιοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Ξενοφώντα Ζολώτα. Βασικά ζητήματα υπήρξαν το νομισματικό, το επισιτιστικό, καθώς και η σύνταξη του προϋπολογισμού, που σύμφωνα με τον «Ριζοσπάστη», επρόκειτο να «είναι απόλυτα ισοσκελισμένος» και βασισμένος «πάνω σε υγιές νόμισμα» («Ριζοσπάστης», 2-11-1944).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις 9 Νοέμβρη 1944 αποφασίστηκε η κυκλοφορία της νέας δραχμής, η οποία ισοδυναμούσε με 50 δισ. παλιές, ενώ η ισοτιμία της με τη χάρτινη λίρα ορίστηκε στις 600 νέες δραχμές.
«Ενας από τους κυριότερους σκοπούς της κυβέρνησης», δήλωσε ο Α. Σβώλος, ήταν «να κινήσουμε ξανά τον παραγωγικό μηχανισμό της χώρας. Η σταθεροποίηση ήταν η απαραίτητη αφετηρία. Θ' απαιτηθεί όμως σκληρή εργασία για να ζωογονηθεί η οικονομία και να αυξηθεί η παραγωγή».
Ποια τάξη είχε τα κλειδιά της οικονομίας - την εξουσία
Παρότι το ΚΚΕ και το ΕΑΜ κατείχαν όλα τα οικονομικά υπουργεία, αναγκάστηκαν συχνά να συναινέσουν σε μέτρα που μόνο φιλολαϊκό χαρακτήρα δεν είχαν.
Στο επίπεδο των μισθών, π.χ., ορίστηκε μέσος μισθός για τους εργάτες και τους υπαλλήλους, ο οποίος, όπως τόνισε ο Α. Σβώλος στη σχετική εισήγησή του, θα κρατούνταν χαμηλά προκειμένου να δοθεί ώθηση στην οικονομία - τη μεταπολεμική καπιταλιστική ανασυγκρότηση. «Η εργατική τάξη», υπογράμμισε, «έδωσε τόσες θυσίες για την απελευθέρωση της χώρας και κάνει τώρα επίσης μεγάλη θυσία για την ανοικοδόμηση του τόπου, αφού δέχεται χαμηλό επίπεδο ημερομισθίων για τους δύο μήνες, Νοέμβρη και Δεκέμβρη και τούτο για να συμβάλλει με όλες της τις δυνάμεις στην κίνηση της παραγωγικής μηχανής» («Ριζοσπάστης», 14-11-1944).
«...Οι βιομήχανοι και οι διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες - γράφει ο Β. Μπαρτζιώτας - χρησιμοποίησαν τη νομισματική μεταρρύθμιση, για να κατεβάσουν τα μεροκάματα και τους μισθούς (...). Οι εργάτες της Αθήνας - Πειραιά έκαναν αυστηρή κριτική στο ΚΚΕ και το ΕΑΜ (...). Διαδήλωναν καθημερινά έξω από το Πολιτικό Γραφείο του πρωθυπουργού και τα άλλα υπουργεία και απαιτούσαν να αυξηθούν τα μεροκάματα και οι μισθοί, να πληρώσουν τα σπασμένα της σταθεροποίησης - μεταρρύθμισης όχι οι εργαζόμενοι, αλλά η πλουτοκρατική ολιγαρχία, η οποία θησαύρισε στον πόλεμο» (Βασίλης Μπαρτζιώτας, «Η Εθνική Αντίσταση στην Αδούλωτη Αθήνα», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1984, σελ. 345). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
α, 1984, σελ. 345).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ αστικός Τύπος έγραφε: «Τι θα γίνη λοιπόν; Το ΚΚΕ θα είναι ταυτοχρόνως Κυβέρνησις και πεζοδρόμιον; Συμπολίτευσις και αντιπολίτευσις; Δεν γίνεται αυτό» («Ελευθερία», 2-11-1944).
«Θα πρέπει όμως κι οι βιομήχανοι απ' τη μεριά τους», έγραφε ο Π. Δελμής (του Οικονομολογικού Τμήματος Μελετών του ΕΑΜ), «Πρώτο: να πάψουν να αποκρύβουν πρώτες ύλες όπως αποκαλύφθηκε σε ορισμένες τυπικές περιπτώσεις (εργοστάσιο Λαναρά). Δεύτερο, να βοηθήσουν το Υπουργείο και τις αρμόδιες αρχές για την κίνηση των επιχειρήσεών τους σπεύδοντας πρόθυμα να δώσουν ειλικρινή στοιχεία για τις δυνατότητες κίνησης της βιομηχανίας τους. Τρίτο, να μην κρατάνε στάση αντεργατική (ο τύπος έγραψε για ένα γνωστό βιομήχανο που κυνηγούσε μια εργάτρια μεσ' το εργοστάσιό του). Τέταρτο, να δείξουν ότι κατανοούν την ανάγκη να συνεισφέρουν στον κοινό αγώνα του λαού ένα μέρος τουλάχιστο απ' το επιχειρηματικό τους κέρδος, παράγοντας γρήγορα, φτηνά και σε μεγάλη ποσότητα τα είδη που χρειάζεται ο λαός» («Νέα Ελλάδα», 20-11-1944 ).
Μέτρα, όπως η επιβολή «έκτακτης φορολογίας» στους 1.000 πλουσιότερους Ελληνες (που υπολογιζόταν να αποφέρει συνολικά περίπου 1.500.000 λίρες και θα καταβαλλόταν σε χρυσό σε 4 τριμηνιαίες δόσεις - άγνωστο τελικά αν υλοποιήθηκε), δεν έθιγαν στο ελάχιστο την ουσία του προβλήματος: Ποια τάξη κατείχε τα κλειδιά της οικονομίας και - βεβαίως - την εξουσία. Οι βιομήχανοι κράτησαν κλειστά τα εργοστάσια, παρά τις σχετικές οικονομικές ενισχύσεις που έλαβαν («Ριζοσπάστης», 1-11-1944), ενώ υπήρξαν και περιπτώσεις όπου οι ίδιοι οι εργάτες έπαιρναν στα χέρια τους την παραγωγή, όπως π.χ. στα λιγνιτωρυχεία Καλογρέζας - Νέου Ηρακλείου και στα Ναυπηγεία Σαλαμίνας.
Οσον αφορούσε το υπουργείο Εργασίας (υπουργός Μ. Πορφυρογένης), αποφασίστηκαν η ίδρυση Ταμείου Ανεργίας και επίδομα ανεργίας στο 40% του μισθού, η επέκταση του 8ωρου στους κλάδους όπου δεν ίσχυε έως τότε κ.ά. («Ριζοσπάστης», 21-11-1944, 24-11-1944).
Ωστόσο, θεσπίστηκαν και μια σειρά άλλα μέτρα, όπως π.χ. η δυνατότητα των επιχειρήσεων «να θέτουν το πλεονάζον τμήμα» των εργαζομένων τους «εις κατάστασιν διαθεσιμότητος, συνεπαγομένην με αναστολήν της μισθοδοσίας, άνευ λύσεως της εργασιακής σχέσεως»(«Εφημερίς της Κυβερνήσεως», 25-11-1944, (ΦΕΚ 26)). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η πείρα διδάσκει
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην αστική κυβέρνηση του 1944 αποτελεί απτό παράδειγμα για το πόσο ουτοπικός είναι ο ισχυρισμός ότι χάρη στη μαχητικότητα και τη συνέπεια του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι δυνατό μία τέτοια κυβέρνηση να ακολουθήσει φιλολαϊκό δρόμο ή - σε κάθε περίπτωση - να πάρει τουλάχιστον κάποια μέτρα υπέρ του λαού και ν' ανοίξει σιγά - σιγά τον δρόμο για έναν ευνοϊκότερο συσχετισμό στην πάλη για το σοσιαλισμό. Αντίθετα με αυτήν την ανεδαφική προσμονή, η πείρα και εκείνης της περιόδου διδάσκει ότι η συμμετοχή στις αστικές κυβερνήσεις - σε πείσμα των πιο καλών προθέσεων - γίνεται φραγμός στη λαϊκή πάλη και οδηγεί σε πισωγύρισμα με αρνητικές επιπτώσεις και για πολλά χρόνια.
Στο πλαίσιο της συμμετοχής σε αστική κυβέρνηση, δεν είναι δυνατό να υπάρξουν επωφελείς για το λαό συμβιβασμοί, από τη στιγμή που το ΚΚ έχει κάνει ήδη την πρώτη και θεμελιώδη υποχώρηση, προκειμένου να συμμετάσχει σε αυτήν την κυβέρνηση: Εχει παραιτηθεί από την πάλη για την εργατική εξουσία και συνεπώς από τον στόχο της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής.
Το ΚΚΕ και το ΕΑΜ χρεώθηκαν σε μεγάλο βαθμό τα μη φιλολαϊκά μέτρα που πάρθηκαν αυτήν την περίοδο, χάριν των αναγκών της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης, όπως επίσης και την αποτυχία άλλων μέτρων, για παράδειγμα στο μέτωπο της καταπολέμησης της ανεργίας, του πληθωρισμού. Ταυτόχρονα, εφόσον οι ΕΑΜικοί υπουργοί αντιμετώπιζαν τα ζητήματα «από τα πάνω», ο λαϊκός παράγοντας υποτιμήθηκε ή ακόμα και τέθηκε στο περιθώριο.
Στις 15 Οκτώβρη 1944, η ΚΕ του Εργατικού ΕΑΜ ανέλαβε καθήκοντα προσωρινής διοίκησης της ΓΣΕΕ, με σκοπό την αποκατάσταση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, τη διενέργεια αρχαιρεσιών στα συνδικάτα και τη σύγκληση ενός πραγματικού συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Σημειώνεται ότι στις 18 Αυγούστου 1944 η ΚΕ του ΕΕΑΜ αποφάσισε το ΕΕΑΜ να χρησιμοποιεί «από δω και στο εξής τον τίτλο Γενική Συνομοσπονδία των Εργατών της Ελλάδας» με 16μελή Διοίκηση («Κείμενα της Εθνικής Αντίστασης», τόμ. Α', εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1981, σελ. 200).
Αυτήν την περίοδο η ΓΣΕΕ διακήρυττε πως «η εργατοϋπαλληλική τάξη θα υποστηρίξει την Κυβέρνηση στην πραγματοποίηση των σκοπών της» («Ριζοσπάστης», 5-11-1944 ).
Από τη μεριά του, ο Παπανδρέου διαβεβαίωνε τους εκπροσώπους των εργαζομένων «ότι η κυβέρνηση πιστεύει σταθερά στη λαοκρατία και αποβλέπει στη δημιουργία του λαϊκού σοσιαλιστικού κράτους» («Ριζοσπάστης», 7-11-1944).
Οπως ήταν επόμενο, το γενικότερο πρόβλημα της στρατηγικής του ΚΚΕ είχε άμεσο αντίκτυπο στην κατεύθυνση της πάλης του συνδικαλιστικού κινήματος. Σε σύσκεψη μεταξύ των εκπροσώπων της ΓΣΕΕ, των βιομηχάνων και των αρμόδιων υπουργών, υπό την προεδρία του Γ. Παπανδρέου (7 Νοέμβρη 1944), με αντικείμενο τη λειτουργία των εργοστασίων, ο Κ. Θέος, μιλώντας εξ ονόματος της ΓΣΕΕ, τόνισε μεταξύ άλλων:
«Ο αγώνας των εργατών που έφερε εθνική ένωση δεν είχε σαν επιδίωξη να κάμει προνομιούχο τάξη την εργατική. Ο εργατικός κόσμος είναι έτοιμος με αυταπάρνηση να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στην προσπάθεια της ανασυγκρότησης».
Διαβεβαίωσε ακόμη «ότι και οι εργάτες αναγνωρίζουν ότι και μεγάλο μέρος των βιομηχάνων έδειξε κατά το διάστημα της σκλαβιάς πατριωτική στάση». Ο υπουργός Εργασίας Μ. Πορφυρογένης, με τη σειρά του, τόνισε ότι «πρέπει να μην έχουμε προκαταλήψεις (...) και πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλοι αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για να μπούμε από την ανωμαλία στην ομαλότητα» («Ριζοσπάστης», 8-11-1944).
Το συμπέρασμα είναι ότι ο λαός, ακόμα και ένοπλος, θα παραμένει εγκλωβισμένος στο αστικό πλαίσιο, από τη στιγμή που το Κομμουνιστικό Κόμμα συμμετέχει σε αστική κυβέρνηση και δεν οργανώνει την αυτοτελή δράση της εργατικής τάξης για την ανατροπή της αστικής εξουσίας.
Με πληροφορίες απο "Ρ" Θ. Λ...... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Καραμανλής η Τάνκς τα μέλη της ΚΝΕ ...γενίτσαροι... ξέπλυνε όλα τα κόμματα του καπιταλισμού και στο τέλος στο σύνταγμα τους φασίστες με τους διπλανούς τους να χαιρετάνε φασιστικά και να δηλώνει πως και οι φασίστες είναι ...πατριώτες... λίγο παράξενοι και πως η Μακεδονία είναι μία και ελληνική. Τίποτα παράξενο. Η Θεωρία των ...πολιτικών μετώπων και σταδίων... απο το 1935 μέχρι το 1995 γέννησε αυτά τα εκτρώματα τους έκαψε τα εγκεφαλικά κύτταρα χωρίς καμία ελπίδα σωτηρίας. Η Εθνικιστική κληρονομιά του ...ΕΑΜ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ που πρέπει να καταργήσουμε όπως έλεγε ο ήρωας του ΝΤΑΧΑΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ που αντιμετώπισε την οπορτουνιστική θηριωδία σε Μποροβίτσι Σοργκούτ 1956 1973 και έμεινε όρθιος. ΑΘΑΝΑΤΟΣ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάνο δε χρειάζονται αυτά τα κατεβατά. Λίγο "ξύσιμο" θέλει ο κάθε "αριστερούλης" για να φανεί....
ΔιαγραφήΦάνηκε πεντακάθαρα Σεχτάρ αλλά αυτό δεν είναι εμπόδιο στο να συμμετέχει στην Κοινωνική συμμαχία το κάλεσμα πρέπει να είναι συνεχείς ώστε να φαίνεται ο φόβος και η αδυναμία τους στην ιδεολογική αντιπαράθεση. Αντιπαράθεση τάξη απέναντι σε τάξη και ας έρθει όποιος θέλει δεν φοβόμαστε τίποτα. Ιδου η Ρόδος για όλους τους. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΑνώνυμος17 Νοεμβρίου 2021 - 9:03 μ.μ.....Τι τα ήθελες τα πολλά λόγια πάλι ξεφτίλα έγινες γύρνα λοιπόν εκεί που κόβουνε τα σχόλια των κομμουνιστών και είσαι εξασφαλισμένος χωρίς προβλήματα. Απλά συμβουλή
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχει σημασία ν’ αναφερθεί ότι η 4η Ολομέλεια έκανε λόγο για «ελληνικό ιμπεριαλισμό που συμμετέχει στις πολεμικές προετοιμασίες για το μοίρασμα της λείας» και για «επαναστατική διέξοδο απ’ την κρίση»18. Με βάση την παραπάνω γενική γραμμή κινήθηκε το ΚΚΕ και το επόμενο διάστημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Δεκέμβρη του 1932 συνήλθε στη Χαλκίδα η 5η Ολομέλεια της ΚΕ, μερικούς μήνες μετά από τη 12η Ολομέλεια της ΕΕΚΔ (Αύγουστος-Σεπτέμβρης 1932). Η τελευταία είχε καθορίσει ως εξής τα καθήκοντα της πάλης των ΚΚ: «…1) ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου 2) ενάντια στο φασισμό και την αντίδραση 3) ενάντια στον επερχόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ενάντια στην επέμβαση κατά της Σοβιετικής Ενωσης»19.
Η 12η Ολομέλεια της ΕΕΚΔ σωστά εκτίμησε ότι η άνοδος του φασισμού αποτελούσε συγκέντρωση δυνάμεων της αστικής τάξης στον αγώνα της κατά των επαναστατικών δυνάμεων και υπέδειξε στο ΚΚ Γερμανίας να προβάλει το σύνθημα της πάλης για τη σοβιετική σοσιαλιστική Γερμανία σε αντιπαράθεση με την επιδίωξη του κεφαλαίου να εγκαθιδρύσει φασιστική δικτατορία.
Σε σχέση με τα παραπάνω καθήκοντα, η 5η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ κατέληξε στα εξής: «…η εξουσία της κυρίαρχης τάξης δεν θα πέσει αυτόματα. Μόνο η επαναστατική πάλη του προλεταριάτου και των άλλων εργαζόμενων μαζών με επικεφαλής το ΚΚΕ θα ανακόψει την επίθεση του κεφαλαίου, θα θέσει φραγμό στην πείνα και στη φασιστική άνοδο, θα ματαιώσει τους πολεμικούς σκοπούς και τις αντισοβιετικές προπαρασκευές και θα γκρεμίσει τη διχτατορία των εκμεταλλευτών και διά μέσου του ελληνικού Κόκκινου Οχτώβρη θα στήσει ψηλά τη σημαία της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Ελλάδας»20.
Στα ίδια χρόνια (1931-1933) διαμορφώθηκε ανάλογα και η θέση του ΚΚΕ για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Η πάλη εναντίον του συνδεόταν με την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Στις 18 Ιούλη 1933 το ΠΓ υπογράμμιζε την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και καλούσε το προλεταριάτο και τους εργαζόμενους χωρικούς να παλέψουν: «…κατά των εξοπλισμών [...] για τη μη πληρωμή πεντάρας στους ντόπιους και ξένους ληστές, για την υπεράσπιση της Σοβιετικής Ενωσης, για τη μετατροπή του ιμπεριαλιστικού πολέμου σ’ εμφύλιο, κατά της ελληνικής πλουτοκρατίας»21. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Εχει καταγραφεί, για παράδειγμα, η μαρτυρία του Φρανς Ζούπκα, μέλους της ΚΕ του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας, συγκρατούμενου του Ζαχαριάδη στο Νταχάου, ο οποίος έγραψε αργότερα σε έκθεσή του προς το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: «Θυμάμαι, με πολλή περηφάνια μιλούσε πάντα για τους αγώνες των Ελλήνων ανταρτών και τους έθετε πάνω από όλους. Ηταν πεπεισμένος ότι στην Ελλάδα η εργατική τάξη είναι ικανή μόνη της να νικήσει και ότι στην Ελλάδα μετά την ήττα του φασισμού μπορεί να γίνει μόνο δικτατορία του προλεταριάτου. Δεν θεωρούσε αναγκαίο και ούτε πίστευε στη δυνατότητα δημιουργίας πλατειού αντιφασιστικού μετώπου όλων των προοδευτικών δυνάμεων»26.Το ΚΚΕ λαθεμένα χαρακτήρισε «καινούργιες εφευρέσεις»37 τα παραπάνω. Κι επέμενε ότι σκοπός του Ενιαίου Μετώπου δεν ήταν η κατάκτηση της εξουσίας, ότι κάθε κόμμα θα διατηρούσε την προγραμματική του οντότητα και ότι το Μέτωπο θα γινόταν στη βάση αυτών που ένωναν και όχι στη βάση αυτών που χώριζαν τα κόμματα. Και ότι με τα προηγούμενα το ΣΚ επιδίωκε να συγκαλύψει την άρνησή του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συγκεκριμένη στάση του ΚΚΕ απέναντι στα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα αποτελούσε παραγνώριση της πείρας του επαναστατικού κινήματος (στο πλαίσιο του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος), αφού ο ρόλος των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων είχε αναδειχτεί με τον πιο δραματικό τρόπο στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς και στις επαναστάσεις στη Γερμανία, στην Ουγγαρία και αλλού.
Βεβαίως, ανεξάρτητα από τη ρεφορμιστική στρατηγική του ως σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που ήταν, το ΣΚ σωστά υποστήριζε ότι η πολιτική συνεργασία δύο ή περισσότερων κομμάτων δεν μπορεί να μη θέτει το ζήτημα της εξουσίας, αφού πολιτική συνεργασία και κυβερνητικό πρόγραμμα είναι πράγματα ενιαία κι αδιάσπαστα μεταξύ τους. Και φυσικά θέση του ήταν η πάλη για κυβέρνηση στο πλαίσιο του συστήματος. https://www.komep.gr/m-article/I-STRATIGIKI-TOY-KKE-ME-GG-TIS-KE-TON-NIKO-ZAXARIADI-1931-1956/ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
—.... αυτοί, τέλος, που κατά περίπτωση, «πονηρά» θα έλεγα κι όποτε τους συμφέρει, το παίζουν με την προσιδιάζουσα θεωρητική οσφυοκαμψία «μινιμαλιστές», προτιμούν, βαφτίζοντας το κρέας ψάρι, την «Παναγιώταινα» και το «χαλάζι», ενώ ταυτόχρονα κόπτονται επιτακτικά για θετικές απαντήσεις, την ίδια μάλιστα ώρα που οι ίδιοι συνεχώς βυθίζονται όλο και πιο βαθειά στον άβυσσο των θεωρητικών και πολιτικών αδιεξόδων, στα οποία τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια η διαρκής άρνηση που μεταμφιέζουν, άτεχνα ή έντεχνα, σε «επαναστατική» συνέπεια..... Πολιτικό αδιέξοδο και άβυσσος είναι ο εγκλωβισμός των κομμουνιστών σε κυβερνήσεις στο έδαφος του καπιταλισμού. Δεν υπάρχει αντίθετο παράδειγμα που να σε δικαιώνει. Σωστά σε καλούν στην κοινωνική συμμαχία σε ταξική βάση όπως και τον Φαράκο αν ζούσε και ήθελε. Δικό του και δικό σου είναι το πρόβλημα όχι των κομμουνιστών που παλεύουν για την ενότητα. Ενας ΠΑΜΙΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή....Ποιοι συμμετέχουν σε αυτές; Πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια, που το προφίλ τους διαφέρει από αυτό των παραδοσιακά διαμαρτυρομένων ακτιβιστών, συνδικαλιστών κ.λπ. Αντιθέτως, συμμετέχει μαζικά η μεσαία τάξη: η αλληλεγγύη που έδειχνε στις οικονομικές ελίτ έχει διαβρωθεί, πλέον δεν τις εμπιστεύεται, γιατί πείθεται ότι το κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο δεν δουλεύει και για την ίδια, παρά μόνο για τον μεγάλο πλούτο. https://www.kordatos.org/megali-kampi/...... Τις ενδοκαπιταλιστικές διαφορές τις βαφτίζουν δήθεν μεγάλη καμπή υπέρ του λαού τα κεντρίστικα οπορτουνιστικά βαρίδια του Κάουτσκι οι Μανιαδάκηδες με ένα και μόνο στόχο που είναι ο εγκλωβισμός του λαού κάτω απο την σημαία τμημάτων της αστικής τάξης σερβίροντας κάποιο άλλο ...μοντέλο... καπιταλισμού που δήθεν είναι ...ανθρώπινο.... Τα συμπεράσματα όμως ολόκληρου του 20ου αιώνα όλα αυτά τα πετάνε στα σκουπίδια έχοντας πνίξει τους λαούς στο αίμα. Αυτός είναι πάντα ο οπορτουνισμός σε ρόλο 5ης φάλαγγας πάντα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχοντας μεγάλη επίγνωση του παγκόσμιου συσχετισμού δυνάμεων, αλλά και ένα διαλεκτικό θα λέγαμε τρόπο ανάλυσης της κατάστασης[16], η δυνατότητα πραγματοποίησης των παραπάνω στόχων συσχετίζεται στο κείμενο και με το κατά πόσο επιτυχημένη θα είναι η πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στην ΕΣΣΔ και τα αδέσμευτα κράτη. Χωρίς να υποτιμούν τον καθοριστικό ρόλο της Σοβιετικής Ενωσης για την πορεία και τους προσανατολισμούς του σοσιαλιστικού συστήματος, δεν αποκλείουν την πιθανότητα «…επηρεασμού της ανάπτυξης της σκέψης μέσα στην ΕΣΣΔ, από την αντίθετη κατεύθυνση, λανσάροντας δηλαδή νέες ιδέες, πρώτα στην περιφέρεια του κομμουνιστικού συστήματος και αξιοποιώντας τις συνδέσεις μεταξύ των ηγετών του (Ανατολικού, σ. σ.) Μπλοκ να τις οδηγήσουμε στον τελικό τους, σοβιετικό στόχο. Παρόμοια, η επιτυχία ή η αποτυχία του κομμουνιστικού κινήματος στις περιοχές των αδεσμεύτων ή στις χώρες - συμμάχους των ΗΠΑ, που και αυτό σχετίζεται με επιμέρους πλευρές της πολιτικής των ΗΠΑ, θα είχαν μια άμεση επίδραση πάνω στις αντιλήψεις της τσεχοσλοβάκικης ηγετικής ομάδας και στο κατά πόσο αυτή θα παρέμενε προσκολλημένη στο μαρξιστικό δόγμα». Με άλλα λόγια το κείμενο, παραβλέποντας τα κλισέ της «λαϊκής» προπαγάνδας περί της «τα πάντα ποιούσας» Σοβιετικής Ενωσης και περί των «άμεσα εξαρτώμενων από τους Σοβιετικούς» Κομμουνιστικών Κομμάτων, αναγνωρίζει τη σπουδαιότητα που έχει για τις ΗΠΑ, η κατάλληλη αξιοποίηση όλων των μορφών οπορτουνισμού που υποβόσκει ή προβάλλει ανοιχτά στα ΚΚ, όχι μόνο των σοσιαλιστικών χωρών, αλλά και των καπιταλιστικών. https://www.komep.gr/m-article/918bb6ef-ff2b-11e9-95d7-3ed1504937da/ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Τα εκτενή αποσπάσματα που παραθέσαμε απ’ αυτό το πολυσέλιδο έγγραφο, όσο και τα προηγούμενα, νομίζουμε πως δεν αφήνουν σε κανέναν αυταπάτες για το ρόλο του ιμπεριαλισμού ακόμα κι όταν φοράει το προσωπείο του «ειρηνικού». Το σε ποιο βαθμό αυτό συνειδητοποιήθηκε, καταπολεμήθηκε ή υιοθετήθηκε συνολικά από το κομμουνιστικό κίνημα της εποχής, είναι κάτι που πρέπει να προκύψει μέσα από παραπέρα μελέτες αντίστοιχων αρχείων και ιστορικών εξελίξεων στις σοσιαλιστικές χώρες.
Το πόσο εκπληκτικά όμως οι εκτιμήσεις, ακόμα και κάποιες αυτούσιες εκφράσεις αυτών των αμερικάνικων εγγράφων συμπίπτουν μ’ αυτές των ρεβιζιονιστών της εποχής, ακόμα και μ’ αυτές των σύγχρονων οπορτουνιστών, ίσως συμβάλλει στο να κατανοήσουν περισσότεροι την ορθότητα της θέσης που το κομμουνιστικό κίνημα έχει υιοθετήσει εδώ και πάνω από έναν αιώνα, από τότε που εμφανίστηκαν οι πρώτοι απαρνητές και αποστάτες: Κάθε παρέκκλιση από τις αρχές του επιστημονικού σοσιαλισμού και άσχετα από προθέσεις αντικειμενικά μπαίνει στην υπηρεσία του ταξικού αντίπαλου της εργατικής τάξης, στην υπηρεσία του καπιταλισμού.
Ή όπως εκτίμησε το ΚΚΕ, «είτε άμεσα, είτε έμμεσα ο οπορτουνισμός ανοίγει το δρόμο για το αδυνάτισμα των κομμουνιστικών κομμάτων. Αποτελεί την ιδεολογική βάση για να ευοδωθούν οι προσπάθειες του ιμπεριαλισμού να υποσκάψει και να αδυνατίσει το σοσιαλισμό»[17].
https://www.komep.gr/m-article/918bb6ef-ff2b-11e9-95d7-3ed1504937da/ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
...Απ’ αυτήν την άποψη είπα το «ευχαριστώ, δεν θα πάρω» κι ότι δεν δέχομαι να συστεγαστώ ή να συμπορευτώ μαζί σας (όπως και με τον καιροσκόπο Ρούση). Εσάς τους δυο αφορά η μη αποδοχή της «πρόσκλησης» κι όχι βέβαια το Κόμμα. Ελπίζω να έγινα καταληπτός (εξηγούμαι για να μην παρεξηγηθώ, όπως έλεγε κι ένας καθηγητής μου στο γυμνάσιο)..... Με το ΚΚΕ διαφωνείς αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία γιατί δεν σε κάλεσε κανείς στο ΚΚΕ απο ότι είδα. Η πρόσκληση είναι για την κοινωνική συμμαχία. Σε περιμένουμε καλορίζικος Ενας Παμίτης
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.902.gr/eidisi/kosmos/278075/kataggellei-ton-apokleismo-allon-exi-ypopsifion-toy Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΑΔΟΥΡΟ απαγορεύει την δράση του Κ.Κ. ΑΛΗΤΕΣ ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΕΣ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή