ΜΑΘΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΟΥ

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2021

«Μια χούντα μας χρειάζεται»…

 

Η ιστορική άγνοια αποτελεί λίπασμα για την πολιτική αφασία. Ο φασισμός γίνεται «ελκυστικός» έτσι: Πατώντας πάντα στο έδαφος της αφασίας και της άγνοιας.

Το κράτος μας με τους θύλακες της αέναης και μηδέποτε συντελούμενης «αποχουντοποίησης», συμπεριλαμβανομένης μερίδας της «τέταρτης εξουσίας» που υπηρετεί τον βούρκο, έχει κάθε λόγο να καλλιεργεί την αφασία και την άγνοια, ώστε έτσι να κρατά πάντα ζεστό τον κόρφο που επωάζει τα «φίδια» του.

Πάνω σε αυτό το έδαφος, της καλλιεργούμενης άγνοιας και της αφασίας, της ιστορικής παραχάραξης και της μαζικού τύπου πολιτικής λοβοτομής, αναπτύσσονται  οι γνωστές θεωρίες για το «πόσο καλύτερα ήταν τα πράγματα επί χούντας»…

***

Η επέτειος του Πολυτεχνείου αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να θυμηθούμε την αλήθεια. 

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει χούντα – στην Ελλάδα και οπουδήποτε στον κόσμο – που να μην είναι κυλισμένη στο αίμα της τρομοκρατίας, των δολοφονιών, στην αγριότητα των ανά τον κόσμο «ΕΑΤ – ΕΣΑ», στην ταξική βαρβαρότητα και στο βούρκο της διαφθοράς.

Όσον αφορά στο τελευταίο, στο ζήτημα της διαφθοράς, της βρωμιάς και της δυσωδίας, με τους «ημέτερους» συνταγματάρχες είχαμε εκείνη ακριβώς τη διαφθορά και εκείνη την «τιμιότητα» που άρμοζε στη γελοιότητά τους:

  • Ήταν τόσο γελοίοι όσο και οι κομπίνες τους στην υπόθεση με τα «κρέατα του Μπαλόπουλου».Ήταν τόσο αντιφαυλοκράτες όσο και οι «τακτοποιήσεις» των γαμπρών του Παττακού, των αδερφών του Παπαδόπουλου και των ίδιων των πραξικοπηματιών που «νομοθέτησαν» τον… διπλασιασμό των μισθών τους

Σημειώστε: Μια από τις πρώτες πράξεις των χουνταίων ήταν να δώσουν αυξήσεις στον… εαυτό τους. Με τον Αναγκαστικό Νόμο 5/1967, οι «Παπαδόπουλοι» φρόντισαν να υπερδιπλασιάσουν τον μισθό του πρωθυπουργού από τις 23.600 στις 45.000 δραχμές και των υπουργών και υφυπουργών από τις 22.400 στις 35.000 δραχμές. Αυτοί ήταν που κατέβασαν τα τανκς για να σώσουν την Ελλάδα από την «φαυλοκρατία»…

  • Ήταν τόσο «τίμιοι» και αντικομφορμιστές όσο και οι τρεις βίλες του Παπαδόπουλου: Μια στο Ψυχικό, μία την Πάρνηθα και μια Τρίτη το Λαγονήσι (η τελευταία ήταν προσφορά του Ωνάση).
  • Ήταν τόσο «πατριώτες» που – εκτός του μέγιστου εγκλήματος κατά της Κύπρου – το βοούν και οι ληστρικές συμβάσεις με «Litton», «Μακντόναλντ», «Τομ Πάππας» και «Ζήμενς» – πάντα η… «Ζήμενς».
  • Ήταν τόσο θεομπαίχτες που έφτασαν να βουτάνε λεφτά ακόμα και από το… παγκάρι! Γνωστή η ιστορία με την ανέγερση του «θαυματουργού» (καθότι… αόρατος) Ναού του Σωτήρως. Μόνο από εκεί, από έναν προϋπολογισμό ύψους 450 εκατομμυρίων, φαγώθηκαν τα 400…).

***

Εντούτοις, στο σημερινό σημείωμα θα εστιάσουμε ειδικότερα σε ένα μόνο από τα «καλά» της δικτατορίας, όπως το διακινούν τα φασιστοειδή: Σ’ αυτό το τόσο γελοίο όσο και «προσφιλές» τροπάρι περί του δήθεν «οικονομικού θαύματος» της χούντας των συνταγματαρχών.

1ο) Το δημόσιο χρέος από 32 δισ. δραχμές το 1966 εκτινάχτηκε στα 87,5 δισεκατομμύρια δραχμές τον Ιανουάριο του 1973 ενώ το 1974 απογειώθηκε στα 114 δισ. δραχμές. Δηλαδή ήταν τέτοιο το έγκλημα που συντελέστηκε στην ελληνική οικονομία επί χούντας ώστε το δημόσιο χρέος υπερτριπλασιάστηκε! Το επίτευγμα της χούντας ήταν τέτοιο που δεν μπορούσε να κρυφτεί ούτε επί των ημερών της. Στο «Βήµα» της 20/10/1973, καταγράφεται ότι στην εξαετία της δικτατορίας το εξωτερικό χρέος αυξήθηκε όσο δεν είχε αυξηθεί από την γέννηση του ελληνικού κράτους το 1821! Σε έξι χρόνια οι χουντικοί έκαναν το χρέος 1,5 φορά µεγαλύτερο απ’ όσο είχε αυξηθεί σε διάστηµα 145 χρόνων!

2ο) Το εμπορικό έλλειμμα το 1973 έγινε τέσσερις και πέντε φορές μεγαλύτερο από αυτό του 1968. Παρά τη λογοκρισία που ασκείτο στον Τύπο, ήταν τέτοια η κατρακύλα που δεν κρυβόταν με τίποτα: «Η δεύτερη µεγάλη θυσία της ελληνικής οικονοµίας κατά την περίοδο αυτήν (έγραφε το «Βήμα» στο ίδιο άρθρο) υπήρξε η θεαµατική διόγκωση του εµπορικού ισοζυγίου. Το έλλειµµα του εµπορικού ισοζυγίου από 745 εκατ. δολάρια προβλέπεται ότι θα φτάσει τελικά το τέλος του 1973 τα 2.600 εκατ. δολάρια, δηλαδή περίπου θα τετραπλασιασθεί»…

3ο) Στην Ελλάδα, που 1961-71 είχε το χαμηλότερο ποσοστό πληθωρισμού μεταξύ όλων των χωρών του ΟΟΣΑ (2,2%), ο δείκτης καταναλωτικών τιμών αυξήθηκε κατά 15,3% από το 1972 έως το 1973 και κατά 37,8% από τον Απρίλη του 1973 μέχρι τον Απρίλη του επόμενου έτους, και μάλιστα σε τομείς όπως τα είδη πρώτης ανάγκης και η υγεία. Το 1973 το ποσοστό του πληθωρισμού είχε επιφέρει μειώσεις των πραγματικών μισθών κατά 4%. Με δυο λόγια επί χούντας οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι. Πράγμα που επίσης δεν κρυβόταν με τίποτα. Ο Τύπος έγραφε (στο ίδιο): «Ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας της οικονοµίας περιορίστηκε. Τα συµπτώµατα κερδοσκοπίας εντάθηκαν. Έχει ήδη σηµειωθεί ένταση στην ανισοκατανοµή µε την αύξηση της µερίδας των κερδών έναντι της µερίδας των µισθών στο εθνικό εισόδηµα. Πρέπει να προστεθεί ότι η τελευταία πληθωριστική διαδικασία δεν έθιξε τα υπέρογκα κέρδη της περιόδου αυτής».

4ο) Το ποσοστό των δαπανών για την εκπαίδευση στο σύνολο των γενικών κρατικών δαπανών μειώθηκε από 11,6% σε 10%, όταν οι δαπάνες για την «άμυνα» και «δημόσια ασφάλεια» του αστυνομοκρατικού καθεστώτος μέσα σε μια πενταετία σχεδόν διπλασιάστηκαν.

5ο) Οι προσωπικές καταθέσεις μειώθηκαν ως αποτέλεσμα της οικονομικής δυσχέρειας των λαϊκών στρωμάτων από 34,2 δισεκατομμύρια δραχμές το 1972 σε 19,6 δισεκατομμύρια δραχμές το 1973.

6ο) Στον αγροτικό τομέα, όπου απασχολείτο το 44% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, αντί της πενταετούς πρόβλεψης του καθεστώτος για ανάπτυξη 5,2%, η αγροτική οικονομία αναπτύχθηκε κατά μόλις 1,8% στην περίοδο 1967 – 1974, σε αντίθεση με το 4,2% κατά την περίοδο 1963 – 1966. Οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων μειώθηκαν από το 63% του συνόλου των εξαγωγών το 1968 στο 48% το 1972. Το αποτέλεσμα ήταν το κατά κεφαλήν αγροτικό εισόδημα να πέσει από το 55% στο 43% του μέσου κατά κεφαλήν εθνικού εισοδήματος.

7ο) Οι φόροι που επιβάρυναν τα λαϊκά στρώματα ανέρχονταν στο 91% επί του συνόλου των φορολογικών εσόδων του καθεστώτος τα οποία αυξάνονταν σταθερά: Τα φορολογικά έσοδα από 27,4% του ΑΕΠ το 1966, επί συνταγματαρχών και μέχρι το 1972 αυξήθηκαν στο 29,2%. Αυτά για τα λαϊκά στρώματα. Από την άλλη:

  • Οι φόροι επί των επιχειρήσεων μειώθηκαν κατά 10,9% την περίοδο 1972 – 73.
  • Η φορολογική «μεταρρύθμιση» του 1968 μετέφερε το φορολογικό φορτίο στους ώμους της εργατικής τάξης με τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους πλουτοκράτες να απολαμβάνουν μεγαλύτερα φορολογικά προνόμια. Συνέπεια: Οι φοροαπαλλαγές 464 μεγάλων επιχειρήσεων το 1971 ήταν κατά τρεις φορές υψηλότερες από τους φόρους που οι ίδιες εταιρείες είχαν καταβάλει!
  • Τα φορολογικά έσοδα από τις ναυτιλιακές εταιρείες μειώθηκαν από 109 εκατομμύρια δραχμές το 1968 σε 29 εκατομμύρια το 1972 (μείωση 73%!), περίοδος κατά την οποία ο ελληνικός στόλος αυξήθηκε κατά 16,7 εκατομμύρια τόνους.

8ο) Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών αυξήθηκε κατά οχτώ φορές, μεταξύ του 1967 και 1972. Το ισοζύγιο πληρωμών από μέσο πλεόνασμα 14,6 εκατ. δολαρίων την περίοδο 1960 – 66, εμφάνισε μέσο έλλειμμα την περίοδο 1967-73 ύψους 117 εκατομμυρίων δολαρίων.

9ο) Οσο για την «ανάπτυξη» που σημειώθηκε επί συνταγματαρχών, το άρθρο του οικονομολόγου Αδαμάντιου Πεπελάση στις 2/8/1974, είναι αποκαλυπτικό και για το χαρακτήρα της «ανάπτυξης» και για το ξεπούληµα της Ελλάδας στο ξένο κεφάλαιο. Γράφει:

«Η ανάπτυξη της επταετίας είχε αντιλαϊκό χαρακτήρα. Η µεγάλη µάζα δηλαδή επωµίσθηκε το βάρος της ανάπτυξης, καρπώθηκε τα λιγότερα ωφελήµατα κι έφερε το κόστος των διάφορων αντιφατικών και συγκυριακών µέτρων για την προσπάθεια επαναφοράς της οικονοµίας σε σχετική σταθερότητα και ισορροπία. Ιδιαίτερα τα µέτρα των τελευταίων 12 µηνών ήταν εξοντωτικά για τα µικρά εισοδήµατα. Η άνοδος των τιµών κατά 40%-45% το 1973 (και κατά 9% για το πρώτο εξάµηνο του 1974) υπερκάλυψε την αύξηση των αστικών εισοδηµάτων ενώ το αγροτικό εισόδηµα άρχισε να συρρικνώνεται σηµαντικά. Οι ξένες παραγωγικές επενδύσεις µειώνονται εντυπωσιακά. Ενώ στην περίοδο 1965-66 εισάγονται 200 εκατ. δολάρια για παραγωγικές επενδύσεις, σ’ όλη την επταετία 1967-1973 εισάγεται πραγµατικά το µισό περίπου της προηγούµενης επταετίας. Τα άλλα ξένα κεφάλαια που εισέρρευσαν ήταν ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ – αγορά γης, οικοπέδων και παρόµοια».

***

Από τη μια, λοιπόν, χούντα σήμαινε φορολογικά και κάθε λογής προνόμια σε ντόπια και ξένα μονοπώλια, χαριστικές πράξεις στους φιλικά προσκείμενους στη χούντα Ωνάσηδες και Τομ Πάπες, φτηνό και φιμωμένο εργατικό δυναμικό, απαλλαγές από δασμούς και πακτωλός επιχορηγήσεων («νόμοι» 89/1967 και 378/1968) σε εργολάβους, βιομήχανους, μεγαλεμπόρους, μεγαλοξενοδόχους, επιβολή 300 ειδικών μέτρων παροχής πλήρους ελευθερίας στο εγχώριο και ξένο κεφάλαιο να κερδοσποπεί χωρίς κανέναν έλεγχο.

Από την άλλη «ξεχαρβάλωμα» όλων των οικονομικών δεικτών, αποσάθρωση της εγχώριας παραγωγής, βάρη στο λαό και μια πλασματική «ανάπτυξη» που πίσω της έκρυβε αθρόες εισαγωγές, επιμήκυνση πιστώσεων και τεχνητή κυκλοφορία χρήματος, που προέκυπτε από αναγκαστικό δανεισμό κι άλλες τέτοιες υψηλού επιπέδου δημοσιονομικές αλχημείες.

Αυτό ήταν το οικονομικό… «θαύμα» του καθεστώτος των συνταγματαρχών. Αυτά είναι και τα παραμύθια της Χαλιμάς από τους γεμπελίσκους επιγόνους τους και από τους «τακτοποιημένους» εκείνης της μαύρης για τον τόπο περιόδου.

*– Τα παραπάνω στοιχεία είδαν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας το 1975. Πηγή: Journal of the Hellenic Diaspora Vol 2 -1975-, Permanent URL:http://hdl.handle.net/10066/4929. Για αναλυτικότερη ενημέρωση στην επισκόπηση του Βασίλη Καρίφη, «Η ελληνική οικονομία κατά τη διάρκεια της δικτατορίας (1967 – 1974)», στο «greekjunda.blogspot.com».

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

16 σχόλια:

  1. Η Αστική στρατιωτική δικτατορία του 1967 είναι μία άλλη μορφή διακυβέρνησης στα πλαίσια του καπιταλισμού που ήρθε να λύσει διαφορές τμημάτων της αστικής τάξης που ενώθηκαν ενάντια στον λαό και τους Κομμουνιστές στον Απελευθερωτικό ταξικό πόλεμο του 1943 1949 δυστυχώς ..μονόπλευρο... μέχρι το 1947. Θέμα ..κομμουνιστικού... κινδύνου το 1967 δεν υπήρχε σε καμία περίπτωση απο το οπορτουνιστικό μπάχαλο της ...ΕΔΑ... που κατέστρεψε το ΚΚΕ. Το κόμμα ήταν παράνομο απο το 1925 μέχρι το 1974. Η Δικτατορία έγινε με βάση το σύνταγμα του 1952... Είναι ο καπιταλισμός ΗΛΙΘΙΕ σε όλες του τις εκφάνσεις... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ....Ποιοι συμμετέχουν σε αυτές; Πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια, που το προφίλ τους διαφέρει από αυτό των παραδοσιακά διαμαρτυρομένων ακτιβιστών, συνδικαλιστών κ.λπ. Αντιθέτως, συμμετέχει μαζικά η μεσαία τάξη: η αλληλεγγύη που έδειχνε στις οικονομικές ελίτ έχει διαβρωθεί, πλέον δεν τις εμπιστεύεται, γιατί πείθεται ότι το κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο δεν δουλεύει και για την ίδια, παρά μόνο για τον μεγάλο πλούτο. https://www.kordatos.org/megali-kampi/...... Τις ενδοκαπιταλιστικές διαφορές τις βαφτίζουν δήθεν μεγάλη καμπή υπέρ του λαού τα κεντρίστικα οπορτουνιστικά βαρίδια του Κάουτσκι οι Μανιαδάκηδες με ένα και μόνο στόχο που είναι ο εγκλωβισμός του λαού κάτω απο την σημαία τμημάτων της αστικής τάξης σερβίροντας κάποιο άλλο ...μοντέλο... καπιταλισμού που δήθεν είναι ...ανθρώπινο.... Τα συμπεράσματα όμως ολόκληρου του 20ου αιώνα όλα αυτά τα πετάνε στα σκουπίδια έχοντας πνίξει τους λαούς στο αίμα. Αυτός είναι πάντα ο οπορτουνισμός σε ρόλο 5ης φάλαγγας πάντα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πουθενά αλλού δε φαίνεται τόσο γλαφυρά και εμφατικά η περίφημη "συνέχεια του (αστικού) Κράτους ", όσο στη διαδοχή των κυβερνήσεων: Χούντα - "Επάρατος" (ΝΔ του "Εθνάρχη") - ΠΑΣΟΚ του Παπαντζή.
    Αν ξεχάσεις τις "αγεφύρωτες διαφορές τους", που οι ίδιοι και οι οπαδοί τους με πάθος υπερασπίζονται, σε επίπεδο οικονομίας, "Αμυνας" και εξωτερικής πολιτικής είναι σα να βλέπεις μιαν ενιαία Κυβέρνηση!
    Aυτό θα έπρεπε να είναι το μήνυμα της φιλότιμης κατά τα άλλα εργασίας του Ν. Μ.. Γιατί αυτά τα χαζοδημοκρατικά-αντιχουντικά δυστυχώς καταλήγουν να υπηρετούν την γενικότερη παραπλανητική στρατηγική της αστικής τάξης. Δεν είναι "εξισωτισμός" να λες το αυτονόητο, ότι παρά τα εξωτερικά τους τυπικά διαφορετικά γνωρίσματα, και οι τρείς τύποι αστικών Κυβερνήσεων, που γνωρίσαμε, ήταν βαθειά αντιλαϊκές και υπηρέτησαν με συνέπεια τα συμφέροντα του εγχώριου και διεθνούς Ιμπεριαλισμού σε διαφορετικές συνθήκες παγκόσμιας οικονομίας, διεθνούς ταξικής/πολιτικής αντιπαράθεσης και εγχώριας ταξικής πάλης.
    Αυτή πρέπει να είναι η "Μεγάλη Αλήθεια της Unidad Popular"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όσο λάθος κάνει ο Μπογιόπουλος μη βλέποντας την συνέχεια του αστικού κράτους άλλο τόσο λάθος κάνει κι όποιος παραγνωρίζει την ασυνέχειά του που εκφράζεται με την φασιστική εναλλαγή στην εξουσία και την αντίστοιχη διαφοροποίησή του. Συνέχεια δεν υπάρχει χωρίς ασυνέχεια και το ανάποδο, αφού τα δυο αυτά αποτελούν μιαν διαλεκτική ενότητα κι από βγαίνει ότι ο φασισμός δεν ταυτίζεται με την αστική δημοκρατία ούτε η αστική δημοκρατία με τον φασισμό, υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά μεταξύ τους, γιατί αν δεν υπήρχε, ούτε οι αστοί "δημοκράτες" θα μεταβίβαζαν, με ή χωρίς κόνξες, αυτό είναι άλλο ζήτημα, την εξουσία στους φασίστες ούτε οι φασίστες θα μεταβίβαζαν, επίσης με ή χωρίς κόνξες, την εξουσία στους αστούς "δημοκράτες", δηλ. δεν θα υπήρχε λόγος να υπάρξει και να υπάρχει φασισμός. Αλλά το αλφάβητο του μαρξισμού-λενινισμού έχει καταντήσει στις μέρες μας για μερικούς-μερικούς ψιλά γράμματα...

    DiaMat

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απο το αλφάβητο του οπορτουνισμού όλων των αποχρώσεων σε ευχαριστούμε αλλά δεν θα πάρουμε. Αυτά που σερβίρεις μαζί με τον Μπογιόπουλο εφαρμόστηκαν μέχρι το 1991 κατέστρεψαν την ΕΣΣΔ και το Δ.Κ.Κ και έφεραν το ΚΚΕ ένα βήμα απο την ολοκληρωτική καταστροφή το 1991... Εχουν την αφετηρία τους στην επικράτηση του οπορτουνισμού στην 3η Κ.Δ το 1935 και στην ΕΣΣΔ το 1956. Ο Φασισμός είναι το ΜΑΚΡΥ ΑΝΟΙΧΤΑ δολοφονικό χέρι της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής που την υπηρετεί με λύσσα μαζί με το δίδυμο αδελφάκι του τον οπορτουνισμό με μοιρασμένους ρόλους. Οι Κομμουνιστές εκμεταλλευόμαστε κάθε χαραμάδα αστικής νομιμότητας με στρατηγικό στόχο τον Σοσιαλισμό και εργαλείο του αγώνα την Κοινωνική συμμαχία σε Αντικαπιταλιστική Αντιμονοπωλιακή πορεία διεκδικώντας προσωρινά μέτρα ανακούφισης και στην ιδεολογική πάλη και ζύμωση εδραιώνεται η πρόταση εξουσίας για έξοδο απο την Ε.Ε Κοινωνικοποίηση ξήλωμα του καπιταλιστικού κέρδους και δικτατορία του προλεταριάτου. Με αυτή την γραμμή κοινωνική συμμαχία Σοσιαλφασισμός ο ΛΕΝΙΝ με τους Μπολσεβίκους νίκησαν στην Ρωσία το 1917 ανατρέποντας την ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΕΡΕΝΣΚΙ και αν υπήρχε την δεκαετία του 40 με ΕΑΜ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ θα διεκδικούσαμε την εξουσία τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944. Η Γραμμή των πολιτικών μετώπων και σταδίων δεν δικαιώθηκε ποτέ και πουθενά και έπνιξε τους λαούς στο αίμα. Μία σούπα που σάπισε και βρωμάει. Αντε να την σερβίρεις αλλού. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    2. Αλλο πράμα η Διαλεκτική κι άλλο το "κι έτσι και γκιουβέτσι".
      Ο Φασισμός είναι η ανώτερη μορφή της αστικής εξουσίας, της οποίας μια άλλη μορφή είναι η Αστική Δημοκρατία. Ηταν δυο, ιστορικά διαφορετικές μορφές του ιδίου πράγματος, της ίδιας ουσίας. Ιστορικά προηγήθηκε η Α/Δ και πολύ αργότερα εμφανίστηκε ο Φασισμός.
      Αρχικά, και στους κύκλους των μαρξιζόντων κύρια, νομίστηκε ότι ο Φασισμός ήταν μια "εξαίρεση", μια παρεκτροπή/διαστροφή της "δημοκρατικής" αντίληψης, που κατ' αυτούς είχε τάχα επιβληθεί στους αστούς/κεφαλαιοκράτες, σαν τάχα "κατάκτηση" του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
      Μπούρδες!
      Η Αστική Δημοκρατία ήταν η απάντηση του νεαρού Καπιταλισμού στην Φεουδαλική Απολυταρχία, που ανταποκρινόταν στην ανάγκη ανάπτυξης της ελεύθερης (από τα φεουδαλικά δεσμά, φόρους, διόδια, χαράτσια κλπ.) αγοράς των μικρών ανεξαρτήτων καπιταλιστών, πριν γίνουν μονοπώλια.
      Είχε ξεκάθαρα οικονομικές και όχι ιδεαλιστικές βάσεις.
      Ομως οι παμπόνηροι αστοί την φόρτωσαν με ιδεαλιστικό περιεχόμενο ("Ελευθερία-Ισότης-Αδελφότης") και αυτό τους επέτρεψε να συσπειρώσουν γύρω τους τις λαϊκές μάζες και να καταλάβουν την εξουσία.
      Οταν αναπτύχθηκε το μονοπωλιακό κεφάλαιο δεν υπήρχε πια χώρος για ελευθερίες-ισότητες-αδελφότητες, κι αυτό το εξήγησε πολύ καλά και έμπρακτα ο Θιέρσος στην Κομμούνα. Η εγκληματική Καταστολή της Κομμούνας ήταν το προανάκρουσμα του Φασισμού, που προσωρινά "τακτοποιήθηκε" με την συκοφάντηση από τους αστούς της ...Κομμούνας! "Αυτοί οι αναρχικοί εγκληματίες τιμωρήθηκαν", μας είπαν, για να δικαιολογήσουν τη μαζική σφαγή. Κάτι, που θα το ξανακούγαμε πολλές φορές αργότερα για τους κομμουνιστές, και επαναλαμβάνεται μέχρι και σήμερα με την Σταλινολογία.
      Η φρίκη του Φασισμού, όπως αποτυπώθηκε στον Β'ΠΠ, και μπόρεσε να εκφραστεί χάρη στη Νίκη του Κόκκινου Στρατού, επέβαλε στους κεφαλαιοκράτες μια προσωρινή τακτική αναδίπλωση με την φραστική "καταδίκη" του και την ανάκληση από την εφεδρεία πάλι των γνωστών ιδεαλισμών για τα "ανθρώπινα δικαιώματα", τις "τέσσαρες ελευθερίες" και λοιπές υποκρισίες. Για να στηριχτεί το οικοδόμημα της μονοπωλιακής πλέον εκμετάλλευσης, που έτριζε λόγω του Υπαρκτού Σοσιαλισμού.
      Οταν εξέλιπε κι αυτό το εμπόδιο, (χάρη και στην αμέριστη αρωγή των "δημοκρατικών αριστερών"...), τότε η αδήριτη οικονομική νομοτέλεια της κυριαρχίας της μονοπωλιακής πλέον αγοράς επέβαλε ξανά την αυταρχικοποίηση της αστικής εξουσίας, αυτής, που ζούμε και σήμερα, και βλέπουμε μέρα με την μέρα να επεκτείνεται και να βαθαίνει, μέχρι που στο τέλος θα ταυτιστεί με αυτό, που μάθαμε σαν "Φασισμό", και μας είπαν, πως τάχατες ένα κακό όνειρο ήταν και πάει...
      Γιατί η Αστική Δημοκρατία και ο Φασισμός υπηρετούν το ίδιο θεό, την Εκμετάλλευση Ανθρώπου από Ανθρωπο στην σύγχρονη εκδοχή της, τον μονοπωλιακό καπιταλισμό η Ιμπεριαλισμό.

      Διαγραφή
    3. Ηταν γραφτό, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ, (όπου κι αν είσαι σήμερα....) να δικαιωθούμε, μόλις 1-2 χρόνια μετά. Σήμερα, με τα σημεία και τέρατα, που βλέπουμε, από Ουκρανία μέχρι Παλαιστίνη, αλλά και σε όλη τη μονοπωλιακά ανεπτυγμένη Δύση, όπου οι "δημοκρατικές ελευθερίες" υπάγονται στην διακριτική ευχέρεια της Στρατοχωροφυλακής, γίνεται σαφές ότι ο Καπιταλισμός θα τελειώσει με την ανώτερη μορφή του: Το Φασιστικό Κράτος. Και δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Με ποιόν άλλον τρόπο θα δώσει τη μάχη για την καθυπόταξη των σγχρόνων δυνάμεων παραγωγής, συνυφασμένη με την ύπαρξή του;
      Και, αλίμονο, με πολύ πόνο και αίμα....

      Διαγραφή
  5. https://www.rizospastis.gr/story.do?id=10438943 Καλή χώνεψη. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σίγουρα άλλο η υλιστική διαλεκτική κι άλλο το "ράβδος εν γωνία άρα βρέχει". Και η λογικοϊστορική ανάλυση που είναι ακρογωνιαίος λίθος της διαλεκτικής αυτής σημαίνει τόσο λογική όσο και ιστορική ανάλυση αδιάσπαστα συνδεδεμένες μεταξύ τους. Παραγνώριση της ιστορίας σε βάρος της λογικής και της λογικής σε βάρος της ιστορίας είναι μεταφυσική και ιδεαλισμός. Πράγματι ο φασισμός είναι ιστορικά μεταγενέστερος της αστικής δημοκρατίας, είναι όμως ανώτερη μορφή της αστικής εξουσίας; Όχι, βέβαια! "Ανώτερη" μορφή αστικής εξουσίας είναι πάντοτε εκείνη που εξασφαλίζει την αστική εξουσία άσχετα με την ιστορική σειρά της ή την εκάστοτε μορφή της. Άσε που ο όρος "ανώτερη" είναι εντελώς λανθασμένος γιατί δημιουργεί την εντύπωση πως η αστική δημοκρατία βρίσκεται σε ανέλιξη πράγμα που δεν υφίσταται από τότε που η προλεταριακή εξουσία κατακτήθηκε και πραγματώθηκε ανεξάρτητα από το αν και πόσο καθιερώθηκε, ίσχυσε και διάρκεσε. Έτσι εξηγείται η εναλλαγή φασισμού και αστικής δημοκρατίας στον περασμένο αιώνα σ' όλον τον κόσμο και στην Ελλάδα όπου έχουμε για πρώτο ― μάλιστα πολύ διαφωτιστικό θα 'λεγα, αν μελετηθεί σχετικά σε βάθος ― παράδειγμα την δικτατορία του Παγκάλου. Εξάλλου η αστική δημοκρατία και στις απαρχές της έχει στοιχεία που θυμίζουν τον ύστερο φασισμό, αρκεί να δούμε τον Κρόμγουελ και την μορφή εξουσίας που εγκαθίδρυσε (εξαιρετική είναι η σχετική παρατήρηση του Στάλιν στον Χέρμπερτ Γουέλς κατά την γνωστή συζήτησή τους), δηλ. η αστική δημοκρατία ακόμα και στην εποχή που καταργώντας την φεουδαρχία παίζει προοδευτικό ρόλο, έχει αντιδραστικά χαρακτηριστικά σε αντίθεση με την προλεταριακή δικτατορία που αντιμετωπίζει με βίαια μέσα μόνο τον ταξικό αντίπαλο απελευθερώνοντας την συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας (άξια σύγκρισης είναι σχετικά η διαφορετική χειραφέτηση της γυναίκας σε καθεστώς αστικής δημοκρατίας του 17ου και 18ου αιώνα και σε καθεστώς σοβιετικής δημοκρατίας τον 20ό, αλλά και η σημερινή κατάσταση που επικρατεί). Τα υπόλοιπα είναι αναμασήματα γνωστών ορθών θέσεων που δεν προσθέτουν τίποτα το ιδιαίτερο στο συγκεκριμένο ζήτημα ή ταυτολογίες που συσκοτίζουν την ανάγκη σωστής διάκρισης μεταξύ φασισμού και αστικής δημοκρατίας πάντα σε αντίθεση προς την προλεταριακή δικτατορία και την σωστή σύνδεση ιστορίας και λογικής, και μάλλον αποτελούν και τα δυο (αναμασήματα και ταυτολογίες) υπόλοιπα-απότοκα αγκυλώσεων μιας εκ των υστέρων προσπάθειας αποτίμησης των λαθών και παραλείψεων του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος στον περασμένο αιώνα, προσπάθειας όχι πάντα επιτυχούς. Αλλά είπαμε, τα ράσα δεν κάνουν τον παπά ούτε οι επίπλαστες βεβαιώσεις δήθεν κομμουνιστικής συνέπειας απαλλάσσουν από μεταφυσική κι ιδεαλισμό…

    DiaMat

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ρεζουμέ ακόμη δεν κατάλαβα, από όλο αυτό το κατεβατό, για κάντο μας πιο λιανά, χωρίς επιδεικτικές "φιλοσοφικές" φιοριτούρες!
      Πριν αναλάβω να το ερμηνεύσω.

      Διαγραφή
    2. Σεχτάρ. Το ρεζουμέ είναι ότι δεν έπρεπε να βγάλουμε κανένα συμπέρασμα απο την ιστορία μετά το 1991 και να συνεχίσουμε στην ίδια γραμμή πολιτικών μετώπων και σταδίων για να είμαστε μόνιμα εγκλωβισμένοι στο καπιταλισμό ώστε όταν εμφανιστεί επαναστατική κατάσταση όπως τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 να αφήσουμε το γάμο και να πάμε για πουρνάρια... Τόσο απλά. Την καλημέρα μου. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  7. Η επανέκδοση της ΚΟΜΕΠ και η κυκλοφορία της κανονικά σε μηνιαία βάση πραγματοποιήθηκε το Μάη του 1942 (αριθμ. φύλλου 1), ενώ είχε προηγηθεί ένα και μοναδικό τεύχος τον Οκτώβρη 1941 με τον τίτλο «ΛΑΪΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ, θεωρητικό όργανο της ΚΕ (Ν) του Κομμουνιστικού Κόμματος (ΕΤΚΔ)». Σε άρθρο της Σύνταξής του, με τίτλο «Η επανέκδοσή μας, το ιδεολογικό μας μέτωπο», αναφερόταν:

    «Μέσα στο νεφέλωμα της παλλαϊκής εξέγερσης ο ηγετικός ρόλος του προλεταριάτου είναι καθορισμένος από την ιστορία την ίδια. Μα με τον κατηγορηματικό όρο να μπορέσει το προλεταριάτο να παρατάξει επικεφαλής την αποφασιστική φωτισμένη πρωτοπορία του το Κομμουνιστικό Κόμμα. Και Κομμουνιστικό Κόμμα χωρίς ξεκαθαρισμένη γραμμή, χωρίς θεωρητική σιγουριά βασισμένη στη διαλεχτική και όχι δογματική μελέτη του μαρξισμού - λενινισμού δεν γίνεται».........Εννοεί Την οπορτουνιστική γραμμή των ...πολιτικών μετώπων και σταδίων... της Κ.Δ μετά το 1935 και όχι την νικηφόρα γραμμή του ΛΕΝΙΝ και των Μπολσεβίκων Κοινωνική Συμμαχία Σοσιαλφασισμός που ίσχυε πριν το 1935. Η Τραγωδία του 1944 ΤΑ ΛΈΕΙ ΌΛΑ... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  8. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

    Τα εκτενή αποσπάσματα που παραθέσαμε απ’ αυτό το πολυσέλιδο έγγραφο, όσο και τα προηγούμενα, νομίζουμε πως δεν αφήνουν σε κανέναν αυταπάτες για το ρόλο του ιμπεριαλισμού ακόμα κι όταν φοράει το προσωπείο του «ειρηνικού». Το σε ποιο βαθμό αυτό συνειδητοποιήθηκε, καταπολεμήθηκε ή υιοθετήθηκε συνολικά από το κομμουνιστικό κίνημα της εποχής, είναι κάτι που πρέπει να προκύψει μέσα από παραπέρα μελέτες αντίστοιχων αρχείων και ιστορικών εξελίξεων στις σοσιαλιστικές χώρες.

    Το πόσο εκπληκτικά όμως οι εκτιμήσεις, ακόμα και κάποιες αυτούσιες εκφράσεις αυτών των αμερικάνικων εγγράφων συμπίπτουν μ’ αυτές των ρεβιζιονιστών της εποχής, ακόμα και μ’ αυτές των σύγχρονων οπορτουνιστών, ίσως συμβάλλει στο να κατανοήσουν περισσότεροι την ορθότητα της θέσης που το κομμουνιστικό κίνημα έχει υιοθετήσει εδώ και πάνω από έναν αιώνα, από τότε που εμφανίστηκαν οι πρώτοι απαρνητές και αποστάτες: Κάθε παρέκκλιση από τις αρχές του επιστημονικού σοσιαλισμού και άσχετα από προθέσεις αντικειμενικά μπαίνει στην υπηρεσία του ταξικού αντίπαλου της εργατικής τάξης, στην υπηρεσία του καπιταλισμού.

    Ή όπως εκτίμησε το ΚΚΕ, «είτε άμεσα, είτε έμμεσα ο οπορτουνισμός ανοίγει το δρόμο για το αδυνάτισμα των κομμουνιστικών κομμάτων. Αποτελεί την ιδεολογική βάση για να ευοδωθούν οι προσπάθειες του ιμπεριαλισμού να υποσκάψει και να αδυνατίσει το σοσιαλισμό»[17].
    https://www.komep.gr/m-article/918bb6ef-ff2b-11e9-95d7-3ed1504937da/ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η Γραμμή των πολιτικών μετώπων και σταδίων δεν δικαιώθηκε ποτέ και πουθενά και σε όλες τις περιπτώσεις έπνιξε τους λαούς στο αίμα. Στην Αν.Ευρώπη ήταν ο Κόκκινος στρατός που έδωσε την δυνατότητα στους λαούς να ξεκινήσουν την οικοδόμησου του Σοσιαλισμού αποτρέποντας την οπορτουνιστική αντεπανάσταση απο το να πνίξει τα πάντα στο αίμα όπως το 1918 20. Λούφαξε σαμπόταρε την γρήγορη εδραίωση του Σοσιαλισμού και περίμενε την επίσημη επικρατησει της στην ΕΣΣΔ όπως και έγινε με τον ...θάνατο... του Ι.Β ΣΤΑΛΙΝ την 5η Μάρτη του 1953. Ολα τα άλλα είναι οπορτουνιστικά κουραφέξαλα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ...https://www.komep.gr/m-article/918bb6ef-ff2b-11e9-95d7-3ed1504937da/Εχοντας μεγάλη επίγνωση του παγκόσμιου συσχετισμού δυνάμεων, αλλά και ένα διαλεκτικό θα λέγαμε τρόπο ανάλυσης της κατάστασης[16], η δυνατότητα πραγματοποίησης των παραπάνω στόχων συσχετίζεται στο κείμενο και με το κατά πόσο επιτυχημένη θα είναι η πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στην ΕΣΣΔ και τα αδέσμευτα κράτη. Χωρίς να υποτιμούν τον καθοριστικό ρόλο της Σοβιετικής Ενωσης για την πορεία και τους προσανατολισμούς του σοσιαλιστικού συστήματος, δεν αποκλείουν την πιθανότητα «…επηρεασμού της ανάπτυξης της σκέψης μέσα στην ΕΣΣΔ, από την αντίθετη κατεύθυνση, λανσάροντας δηλαδή νέες ιδέες, πρώτα στην περιφέρεια του κομμουνιστικού συστήματος και αξιοποιώντας τις συνδέσεις μεταξύ των ηγετών του (Ανατολικού, σ. σ.) Μπλοκ να τις οδηγήσουμε στον τελικό τους, σοβιετικό στόχο. Παρόμοια, η επιτυχία ή η αποτυχία του κομμουνιστικού κινήματος στις περιοχές των αδεσμεύτων ή στις χώρες - συμμάχους των ΗΠΑ, που και αυτό σχετίζεται με επιμέρους πλευρές της πολιτικής των ΗΠΑ, θα είχαν μια άμεση επίδραση πάνω στις αντιλήψεις της τσεχοσλοβάκικης ηγετικής ομάδας και στο κατά πόσο αυτή θα παρέμενε προσκολλημένη στο μαρξιστικό δόγμα». Με άλλα λόγια το κείμενο, παραβλέποντας τα κλισέ της «λαϊκής» προπαγάνδας περί της «τα πάντα ποιούσας» Σοβιετικής Ενωσης και περί των «άμεσα εξαρτώμενων από τους Σοβιετικούς» Κομμουνιστικών Κομμάτων, αναγνωρίζει τη σπουδαιότητα που έχει για τις ΗΠΑ, η κατάλληλη αξιοποίηση όλων των μορφών οπορτουνισμού που υποβόσκει ή προβάλλει ανοιχτά στα ΚΚ, όχι μόνο των σοσιαλιστικών χωρών, αλλά και των καπιταλιστικών....... Προσπαθούν να μας σερβίρουν για ...λάθη... τα συνειδητά εγκλήματα της 5ης Φάλαγγας του οπορτουνισμού που αποτελεί πάντα το καλύτερο εργαλείο του Καπιταλισμού και νομίζουν οι φουκαράδες πως θα μασήσουμε... Αρε κούνια που τους κούναγε... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Στην 2η ΚΟΜΕΠ του 1942 υπάρχει το 3ο Γράμμα ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ που μιλάει ΑΝΟΙΧΤΑ για Ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Υπάρχει επίσης άρθρο του ..Σιάντου... που εξηγεί πως φτιάξαμε το ...ΕΑΜ σαν πολιτικό μέτωπο.. με βάση το 1ο γράμμα γιατί δήθεν το 3ο είναι ...σεχταριστικό... Αρα ο Μανιαδάκης έθαψε 2ο και 3ο γράμμα του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ για να ..σώσει το κόμμα απο τον ...σεχταρισμό... με βάση την ...διαλεκτική του Μαρξισμού Λενινισμού.... δηλαδή ότι γράφει η σύνταξη της ΚΟΜΕΠ του 1941. Οπορτουνισμός και Φασισμός δίδυμα αδελφάκια γνήσια παιδιά της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα βασικά συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής με μοιρασμένους ρόλους. ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΕΣ. https://gkagkarin.blogspot.com/2021/11/100_0171760078.html ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου