Ένα σύστηµα υγείας στον ελληνικό εμφύλιο 1946 - 49.
Η παροχή υπηρεσιών υγείας αποτελεί κύρια υποχρέωση κάθε κεντρικής διοίκησης – εξουσίας και καταγράφεται ως προτεραιότητα της οργανωμένης κοινωνίας ακόμη και σε συνθήκες κοινωνικής εξέγερσης.
H ανάπτυξη ενός οργανωμένου συστήματος υγείας στη διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου (1946 – 1949) από τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας( ΔΣΕ) ήταν αποτέλεσμα της μη κάλυψηςτων αναγκών των μαχητών του ΔΣΕ από την κυβέρνηση της Αθήνας. Στην προσπάθεια αυτή ο κύριος όγκος των Ελλήνων γιατρών δεν κατέγραψε ιδιαίτερη παρουσία. Προσωπικότητες της ιατρικής με πανευρωπαϊκή απήχηση, όπως ο Πέτρος Κόκκαλης, και με κοινωνική αναγνώριση, όπως ο Νώντας Σακελλαρίου, συντέλεσαν στον σχεδιασμό, ίδρυση και ανάπτυξη της υγειονομικής υπηρεσίας του ΔΣΕ.
Η υγειονομική υπηρεσία κάλυψε ανάγκες πρωτοβάθμιων, δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων σχηματισμών υγείας.
Το σύστημα στηρίχτηκε στην εκπαίδευση, στις διακομιστικές δομές, στις αλληλέγγυες χώρες της σοσιαλιστικής Ευρώπης, στην φαντασία και την εξαντλητική δουλειά των υγειονομικών. Αυτό το σύστημα υγείας κάλυψε με σχετική επάρκεια και αξιόλογη αποτελεσματικότητα τις ανάγκες των μαχητών του ΔΣΕ και των κατοίκων των ορεινών χωριών της βόρειας Ελλάδας κατά τον τριετή εμφύλιο πόλεμο.
Στην τελευταία φωτογραφία, βλέπουμε το ατομικό δελτίο εμβολιασμού του ΔΣΕ. Ακόμα και σε συνθήκες εμφυλίου πολέμου, το σύστημα υγείας των ανταρτών λειτουργούσε υποδειγματικά. Οι αντάρτες του ΔΣΕ εμβολιάζονταν με: 3 δόσεις τετανικής αντιτοξίνης, 3 δόσεις εμβολίου κατά του εξανθηματικού τύφου, 2 δόσεις αντιτυφικού εμβολίου, αντιτετανικό ορό.
 |
| Δελτίο εμβολιασμού του ΔΣΕ |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου