Συμπληρώνονται, φέτος, 77 χρόνια από τον ηρωικό Δεκέμβρη του 1944, όταν η αστική τάξη με τους ιμπεριαλιστές Βρετανούς συμμάχους της χτύπησε με τα όπλα το ΕΑΜικό λαϊκό κίνημα, που με συσπειρωμένη τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού και μπροστάρηδες τους κομμουνιστές έδωσαν το αίμα τους και τα καλύτερα παιδιά τους θυσία για την απελευθέρωση της Ελλάδας από το ναζί κατακτητή.
Ο αστικός πολιτικός κόσμος, χρησιμοποιώντας τους οπλισμένους ταγματασφαλίτες, τους Χίτες, τους δοσίλογους συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών και τα ένοπλα τμήματά τους, που στην Κατοχή πολεμούσαν ενάντια στον λαό που αγωνιζόταν για την απελευθέρωση, μαζί με την επέμβαση των ιμπεριαλιστικών βρετανικών στρατευμάτων έπνιξαν στο αίμα τον λαό της Αθήνας προκειμένου να στεριώσουν την αστική εξουσία. Γιατί είχαν χρεοκοπήσει στη λαϊκή συνείδηση, αφού είτε συνεργάστηκαν με τους ναζί κατακτητές είτε έφυγαν από την Ελλάδα στη Μέση Ανατολή με τους Βρετανούς αντί να πολεμήσουν για την απελευθέρωση της πατρίδας.
Ο λαός συσπειρωμένος στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, με το ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή, έγραψε το μεγάλο ΕΠΟΣ της Αντίστασης και της Απελευθέρωσης, αγωνιζόμενος για να έρθουν καλύτερες μέρες στον τόπο μας χωρίς αφέντες και εκμετάλλευση. Οι αστοί που πλούτιζαν στην Κατοχή από τον αβάσταχτο πόνο της εκμετάλλευσης, της πείνας και της μαύρης αγοράς, του θανάτου και της χωρίς όρια ένοπλης βίας, εκτελέσεων και δολοφονιών των Γερμανών και των ντόπιων συνεργατών τους ενάντια στον λαό, δεν θα μπορούσαν να συνεχίζουν να πλουτίζουν με την εκμετάλλευση του λαού αν δεν τσάκιζαν το απελευθερωτικό κίνημα. Ο οργανωμένος ένοπλος λαός ήταν ο φόβος τους. Και για να καταφέρουν να τον υποτάξουν, κάλεσαν και τους Βρετανούς να επέμβουν ένοπλα ώστε να επιβάλουν την εξουσία τους.
Ο λαός της Αθήνας με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ, επί 33 μέρες με το όπλο στο χέρι και με σκληρές μάχες, τους αντιμετώπισε γενναία και ανυπόταχτα. Αιώνια δόξα και τιμή θα παραμένει το πύρινο σύνθημα του πανό στη διαδήλωση του ΕΑΜ στο Σύνταγμα "Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα".
Και ο λαός έκανε την επιλογή του, αλλά ο συσχετισμός ήταν άνισος. Τον Δεκέμβρη αναμετρήθηκαν από τη μεριά των αστών και των Βρετανών η 3η Ορεινή Ταξιαρχία (2.500), ο Ιερός Λόχος (500), η Χωροφυλακή (3.000) και άλλοι ένοπλοι σχηματισμοί δοσίλογων και 60 χιλιάδες βρετανικού στρατού με 80 αεροπλάνα, 200 τανκς και πολλά πυροβόλα, ενώ μονάδες του βρετανικού στόλου με τα πυροβόλα τους κανονιοβολούσαν την πρωτεύουσα και ταυτόχρονα εξασφάλιζαν τον εφοδιασμό των στρατευμάτων. Τις εχθρικές αυτές δυνάμεις τις αντιμετώπισαν τις πρώτες κρίσιμες μέρες το Α΄ Σώμα Στρατού του ΕΛΑΣ, 6.400 περίπου άνδρες με ελαφρά όπλα και 3.500 άνδρες της ΙΙης Μεραρχίας.
Ο λαός της Αθήνας έδωσε ηρωικές μάχες μαζί με τον ΕΛΑΣ, είτε με το όπλο στο χέρι είτε δίπλα στους μαχητές του ΕΛΑΣ. Δίπλα στους μαχητές του ΕΛΑΣ οι άοπλες λαϊκές μάζες ρίχτηκαν με αυτοθυσία και ηρωισμό, για τη δημιουργία οδοφραγμάτων κατά των βρετανικών τανκς, είτε για την περίθαλψη των τραυματιών, αλλά και για τη σωτηρία του λαού της Αθήνας με την εξασφάλιση των αναγκαίων τροφίμων.
Οργανώθηκαν λαϊκά συσσίτια για παιδιά και τους χτυπημένους ανθρώπους του μόχθου από τους βομβαρδισμούς. Επίσης, οργανώθηκαν δεκάδες νοσοκομειακές μονάδες χάρη στους εκατοντάδες εθελοντές γιατρούς, νοσηλευτές και νοσηλεύτριες, με ένα ευρύ δίκτυο τραυματιοφορέων. Πολλές γυναίκες διακρίθηκαν σ' αυτές τις δύσκολες συνθήκες, τόσο στις λαϊκές μαζικές οργανώσεις όσο και στα μάχιμα τμήματα του ΕΛΑΣ.
Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ αντιστάθηκαν και πολέμησαν ηρωικά, αλλά μπροστά στη συντριπτική υπεροπλία των επιτιθέμενων ένοπλων δυνάμεων των αστών και των Βρετανών, μετά από 33 μέρες και με πολλές θυσίες, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν.
Οι δυνάμεις του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ δεν είχαν προετοιμαστεί για την επερχόμενη σύγκρουση για να δώσουν από τις καλύτερες δυνατές θέσεις τη μάχη, που υπό ορισμένες συνθήκες μπορούσε να είναι νικηφόρα. Ο κύριος όγκος των δυνάμεων του ΕΛΑΣ έμεινε έξω από την Αθήνα και δεν πήρε μέρος στις μάχες, ενώ είχαν προηγηθεί οι απαράδεκτες Συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας. Το ΚΚΕ δεν αντιμετώπισε τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ως κρίκο για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας. Αυτονόμησε την πάλη ενάντια στους κατακτητές από την πάλη για την ανατροπή της αστικής εξουσίας. Και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα δεν μπόρεσε να διαμορφώσει επαναστατική στρατηγική για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας. Εκτίμησε το χαρακτήρα του πολέμου ως αντιφασιστικό - πατριωτικό μετά το 1941 και όχι ως ιμπεριαλιστικό με το ιδιαίτερο στοιχείο της επίθεσης στη Σοβιετική Ένωση.
Όμως η στάση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ να μην υποχωρήσουν στην αξίωση της ντόπιας αστικής τάξης και των διεθνών συμμάχων της για αφοπλισμό του λαϊκού κινήματος ήταν σωστή και επιβεβλημένη. Μια τέτοια υποχώρηση θα σήμαινε την απόλυτη πολιτική και ηθική απαξίωση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ, ενώ θα τσάκιζε το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Τουναντίον, η ενεργός, ένοπλη απάντηση στους αστικούς εκβιασμούς έδειξε πως το ΚΚΕ και το εργατικό - λαϊκό κίνημα διέθεταν ταξικά αντανακλαστικά και εφεδρείες, επιλέγοντας τα όπλα ακι όχι τις αλυσίδες, τόσο τον Δεκέμβρη του 1944, όσο και αργότερα κατά την τρίχρονη εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Ο Δεκέμβρης του 1944 επιβεβαιώνει με οδυνηρό τρόπο πως δεν μπορεί να υπάρξει εθνική ενότητα ανάμεσα στην αστική τάξη και τους εργαζόμενους, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, ανάμεσα δηλαδή στην εργατική τάξη και το κεφάλαιο. Ταυτόχρονα διδασκόμαστε, μια ακόμα φορά, πως όταν ο λαός συνειδητοποιήσει τη δύναμή του και το αποφασίσει, μπορεί να πάρει την τύχη του στα χέρια του, να φέρει τα πάνω κάτω, ότι μόνον ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό παλεύοντας για την ανατροπή της αστικής εξουσίας! Είναι πολύτιμα συμπεράσματα, παρακαταθήκη για τους αγώνες της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, την οργανωμένη συμμαχία τους και το κίνημά τους σε αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.
Ως Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ) υποκλινόμαστε μπροστά στον ηρωισμό των μαχητών/τριών του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και του τιμημένου ΚΚΕ, στην αυταπάρνηση του λαού της Αθήνας και του Πειραιά στην πάλη τους για τα δίκια του λαού μας. Τιμάμε τον ηρωικό Δεκέμβρη του '44!
Με τα διδάγματα εκείνου του ηρωικού αγώνα συνεχίζουμε σήμερα ενάντια στις βάρβαρες αντιλαϊκές - αντεργατικές πολιτικές της κυβέρνησης της ΝΔ και των άλλων αστικών κομμάτων, να μην εφαρμοστούν οι αντεργατικοί αντιδημοκρατικοί νόμοι, για συνδικαλιστικά δικαιώματα και ΣΣΕ, δημόσια δωρεάν Υγεία με προσλήψεις μόνιμων γιατρών και νοσηλευτών κλπ. Εντείνουμε τους αγώνες ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, καμιά συμμετοχή και εμπλοκή της χώρας μας σ' αυτές, να φύγουν οι ξένες αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις από τη χώρα μας και να γυρίσουν πίσω οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις από το εξωτερικό.
Το ΚΚΕ δεν αντιμετώπισε τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ως κρίκο για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας. Αυτονόμησε την πάλη ενάντια στους κατακτητές από την πάλη για την ανατροπή της αστικής εξουσίας. Και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα δεν μπόρεσε να διαμορφώσει επαναστατική στρατηγική για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας. Εκτίμησε το χαρακτήρα του πολέμου ως αντιφασιστικό - πατριωτικό μετά το 1941 και όχι ως ιμπεριαλιστικό με το ιδιαίτερο στοιχείο της επίθεσης στη Σοβιετική Ένωση. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή