Ο πραγματικός «ιός»

Δύο χρόνια συμπληρώνονται αυτές τις μέρες από την ανακάλυψη του πρώτου κρούσματος κορονοϊού παγκόσμια, που σήμανε και την απαρχή της θανατηφόρας πανδημίας. Τα δύο αυτά χρόνια συντελείται στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο ένα έγκλημα διαρκείας, με θύμα τον λαό και θύτη την πολιτική που αντιμετωπίζει ως «κόστος» την προστασία της υγείας και θυσιάζει τις ανάγκες του στον βωμό του κέρδους.

Από την τραγωδία στο Μπέργκαμο της Ιταλίας μέχρι τους ομαδικούς τάφους στις ΗΠΑ, από τα νοσοκομεία - ρημαδιό που έγιναν «μιας νόσου», μέχρι τις ιδιωτικές κλινικές που θησαυρίζουν, η πανδημία ρίχνει και το τελευταίο «φύλλο συκής» όσων υπερασπίζονται την πολιτική της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας, τις «συμπράξεις» δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, την επιχειρηματική δράση στην Υγεία.

Είτε επιλέγοντας την «ανοσία της αγέλης», είτε τα αυστηρά περιοριστικά μέτρα κατά το ξέσπασμα της πανδημίας, είτε παρουσιάζοντας αργότερα τους αναγκαίους εμβολιασμούς ως «πανάκεια» και επιβάλλοντας την ατομική ευθύνη ακόμα και με ποινή, η εξέλιξη της πανδημίας αποκαλύπτει τη μεγάλη αλήθεια: Κάθε δυνατότητα ουσιαστικής προστασίας του λαού, κάθε μέτρο που μπορεί να συμβάλει στον περιορισμό της εξάπλωσης και στο να σωθούν ζωές, υπονομεύεται από την ίδια τη λειτουργία του συστήματος, που στηρίζεται στο κυνήγι της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Οποια πέτρα κι αν σηκώσεις, αυτό θα βρεις από κάτω. Ας πάρουμε το παράδειγμα των εμβολίων: Ενα όπλο που παρασκευάστηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα, χάρη στην πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας, μετατράπηκε σε πεδίο σφοδρών ανταγωνισμών ανάμεσα σε επιχειρηματικούς ομίλους και κράτη, με αποτέλεσμα να καθυστερήσει η παραγωγή του τους πρώτους κρίσιμους μήνες.

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά τα «μαχαίρια» που βγήκαν στο έδαφος των ανταγωνισμών επέτειναν την καχυποψία για την αποτελεσματικότητα και τις πιθανές παρενέργειες των εμβολίων, που σε συνδυασμό με την έλλειψη ενός σύγχρονα οργανωμένου συστήματος ΠΦΥ συνετέλεσε καθοριστικά στην καθυστέρηση των εμβολιασμών. Το κέρδος φρέναρε τις παραγωγικές δυνατότητες, δίνοντας πολύτιμο χρόνο στον ιό να συνεχίσει την εξάπλωσή του.

Αυτό ακριβώς εκφράζεται και στην πατέντα, που ευθύνεται για την ανισόμετρη κατανομή των εμβολίων, με αποτέλεσμα να πολλαπλασιάζονται οι μεταλλάξεις, άρα και οι κίνδυνοι για τους λαούς.

Η κατάρρευση των συστημάτων Υγείας σε όλο τον κόσμο αποκάλυψε το έγκλημα της Υγείας - εμπόρευμα. Η ανάγκη για παροχή ουσιαστικής προστασίας και φροντίδας στον λαό, από ένα σύγχρονο και δωρεάν δημόσιο σύστημα Υγείας, χαρακτηρίστηκε κυνικά ως «πολυτέλεια» από τα κράτη και τις κυβερνήσεις τους, που υπονομεύει τη δημοσιονομική σταθερότητα και τη στήριξη με κρατικά κονδύλια της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Κι όχι μόνο αυτό. Στο φόντο της νέας οικονομικής κρίσης, στην οποία η πανδημία επέδρασε καταλυτικά, αξιοποιήθηκε ως «χρυσή ευκαιρία» για να κλιμακωθεί η επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, όπως έγινε και στη χώρα μας, όπου η εργατική τάξη βρέθηκε αντιμέτωπη με απανωτά κύματα αντιδραστικών αλλαγών, για την ανάκαμψη και τη θωράκιση των κερδών του κεφαλαίου.

Μάλιστα, η κυβέρνηση αξιοποίησε και τη «συναίνεση» των άλλων αστικών κομμάτων, πατώντας κυρίως στο «θα λογαριαστούμε μετά» του ΣΥΡΙΖΑ και στις εκκλήσεις του για «υπουργούς και ειδικούς κοινής αποδοχής». Ενώ τώρα, στο έδαφος ξανά της πανδημίας, προβάλλεται ως φάρμακο το ίδιο φαρμάκι που μας έφερε ως εδώ, με την κυβέρνηση να σχεδιάζει νέα «λουκέτα» και συγχωνεύσεις νοσοκομείων, διαφημίζοντας το «νέο ΕΣΥ» ως δήθεν «ασπίδα» από μελλοντικές «υγειονομικές κρίσεις».

Από τους πρώτους μήνες ακόμα της εξάπλωσης της πανδημίας, αποδείχθηκε ότι ο πραγματικός «ιός» είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός. Αυτός είναι που επιβάλλει τα νοσοκομεία «μιας νόσου», που παρέχει «ασυλία» στους επιχειρηματίες της Υγείας να αποκομίζουν τεράστια κέρδη, αντί οι κλινικές τους να επιτάσσονται χωρίς όρους και προϋποθέσεις, για να σωθεί ο λαός.

Αυτός είναι ο «ιός» που εξηγεί γιατί εν μέσω πανδημίας, αντί να ενισχύεται η χρηματοδότηση των νοσοκομείων και της ΠΦΥ, αυτή μειώνεται στον κρατικό προϋπολογισμό, για να αυξάνονται η στήριξη των «πράσινων» μπίζνες και οι εξοπλισμοί για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες.

Αυτόν τον «ιό» μόνο το εργατικό - λαϊκό κίνημα, με την οργανωμένη πάλη του, μπορεί να τον βγάλει από τη μέση. Βάζοντας στο επίκεντρο της διεκδίκησης τις σύγχρονες ανάγκες για δωρεάν, αναβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας, στοχεύοντας τον πραγματικό αντίπαλο, την εξουσία του κεφαλαίου που τις υπονομεύει.