Η εργατική - λαϊκή πάλη να αχρηστεύσει τους αντεργατικούς νόμους

«Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλο χαμένο χρόνο, ούτε για νέες αυταπάτες. Κανένα αντεργατικό μέτρο, κανένας αντεργατικός νόμος από αυτούς που διαμορφώνουν τη σημερινή γαλέρα δεν θα καταργηθεί, αν δεν νιώσουν οι εκμεταλλευτές και οι κυβερνήσεις τους την καυτή ανάσα του εργατικού - λαϊκού κινήματος, αν αυτούς τους νόμους δεν τους αχρηστεύσει η ίδια η εργατική - λαϊκή πάλη», σημείωσε η Θεανώ Καπέτη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας χτες Κυριακή 6/12 σε εκδήλωση της ΤΟ Εμπορίου - Υπηρεσιών της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, στο ΕΚΘ, με θέμα «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής». 

Στη διάρκεια της εκδήλωσης, στην οποία συμμετείχαν εργαζόμενοι από διάφορους κλάδους του Εμπορίου και του Επισιτισμού - Τουρισμού που το προηγούμενο διάστημα μπήκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα, άνοιξε η συζήτηση γύρω από τη διέξοδο που προτείνει το ΚΚΕ στη σημερινή βαρβαρότητα.

Όπως σημείωσε ξεκινώντας την ομιλία της η Θεανώ Καπέτη, «συζητάμε σήμερα για το πώς, όλοι και όλες, θα συμβάλετε στην προσπάθεια που κάνει το Κόμμα μας για να μετρήσουμε βήματα στη συλλογική οργάνωση, στον αγώνα, στη συσπείρωση δυνάμεων, στο συντονισμό της πάλης, για όλα τα καυτά και επείγοντα προβλήματα που μας ταλαιπωρούν σε κάθε πτυχή της ζωής μας».

«Σήμερα, τόνισε, όσο κρίσιμο είναι να πολλαπλασιαστούν οι εστίες της αντίστασης για να μείνουν στα χαρτιά οι αντεργατικοί νόμοι που ψηφίστηκαν το προηγούμενο διάστημα, όπως είναι ο νόμος Χατζηδάκη για τα Εργασιακά, ο νόμος Κεραμέως για το σχολείο, ακόμα και παλιότεροι νόμοι που παραμένουν σε ισχύ  ...άλλο τόσο κρίσιμο είναι να μπει στο επίκεντρο αυτής της συζήτησης, του προβληματισμού όλων μας, το ζήτημα των σύγχρονων κοινωνικών λαϊκών αναγκών, των αιτιών που αυτές οι ανάγκες όχι μόνο δεν ικανοποιούνται, αλλά συνεχώς υποβαθμίζονται και υπονομεύονται …αλλά ταυτόχρονα και πώς θα ανοίξουμε τον δρόμο για την πραγματική ικανοποίησή τους. Κατά τη γνώμη μας υπάρχουν πολλές δυνατότητες σήμερα να διευρυνθεί μια πρωτοπορία στην κοινωνία. Το προηγούμενο διάστημα -και αυτές τις μέρες- αναπτύχθηκαν μια σειρά αγώνες που δεν πρέπει να υποτιμηθούν.  Σε αυτούς τους αγώνες, και σε πολλούς ακόμη, γεννήθηκε ένα ξεχωριστό σύνθημα: Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό!».

«Σκεφτείτε, πρόσθεσε,  τι θα μπορούσε να γίνει, πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, αν πολλαπλασιάζονταν αυτά τα παραδείγματα σε όλη την Ελλάδα…

• Τι θα μπορούσε να γίνει, αν ανέβαινε ο βαθμός οργάνωσης και η συμμετοχή των εργαζομένων στα Συνδικάτα ή σε άλλους μαζικούς φορείς και άλλαζε ριζικά ο αρνητικός συσχετισμός δύναμης…
• Τι θα μπορούσε να γίνει, αν δυνάμωνε η αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ, δυνάμωνε η ενεργητική στήριξη στην πολιτική του πρόταση.
• Τι θα μπορούσε τελικά να γίνει, αν ο καθένας και η καθεμιά δεν απέρριπτε, δεν ανέβαλε, δεν άφηνε για κάποιους άλλους αυτή την επιλογή, στο όνομα μιας δήθεν άμεσης κυβερνητικής λύσης, μέσα από διάφορες "συνεργασίες" και "συμμαχίες" κομμάτων που έχουν προδώσει πολλαπλά το κίνημα και τον λαό όλα τα προηγούμενα χρόνια και έχουν πλέον συσσωρεύσει μεγάλη αρνητική πείρα που δεν πρέπει να μείνει αναξιοποίητη.

- Οι εργάτες της COSCO δεν άφησαν για μετά αυτό τον αγώνα, δεν συνέχισαν να δουλεύουν "κόντρα βάρδια", ευχόμενοι μόνο αυτοί να τη γλιτώσουν.

- Οι εργάτες της "efood" δεν περίμεναν να ξεσηκωθούν όλοι οι άλλοι πρώτα και ύστερα να δουν κι αυτοί τι θα κάνουν, όπως σκέφτονται κάποιοι άλλοι ακόμα.

- Ούτε βέβαια, πολύ περισσότερο, περίμεναν να έρθει κάποια μέρα ο ΣΥΡΙΖΑ για να καταργήσει τον νόμο Χατζηδάκη, που ένα μεγάλο μέρος του, σχεδόν τα μισά άρθρα του τα ψήφισαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ...

- Ό,τι κέρδισαν, δεν τους τα έδωσε καμία αστική κυβέρνηση, ίσα - ίσα όλες οι κυβερνήσεις νομοθετούσαν σε βάρος τους, στο όνομα των δήθεν "εμβληματικών επενδύσεων", όπως τις αποκαλούσαν!

Σκεφτείτε πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση, αν δυνάμωνε η αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ.

• Αν σήμερα πολλοί περισσότεροι και περισσότερες έκαναν το βήμα και έπαιρναν τη θέση που τους έχουμε κρατήσει δίπλα μας στο κίνημα, στους αγώνες αυτούς που μπορούν να προετοιμάσουν και να οργανώσουν τη λαϊκή αντεπίθεση.
• Αν σήμερα το ΚΚΕ, με αυτές τις δυνάμεις που έχει στο εργατικό συνδικαλιστικό, γενικότερα στο λαϊκό κίνημα, με αυτό το εκλογικό ποσοστό που έχει, ενοχλεί τόσο πολύ τα διάφορα κέντρα του κατεστημένου, τα οποία είναι μονίμως σε ετοιμότητα για να ρίξουν την αντικομμουνιστική χολή τους…, φανταστείτε τι δυναμική θα μπορούσε να διαμορφωθεί υπέρ του λαού, αν υπήρχε ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ παντού.

Σίγουρα πολλοί έχουν επιφυλάξεις, επιμέρους διαφωνίες με το ΚΚΕ. Όμως αυτό που κρίνεται είναι ποιος αποδείχτηκε από τα ίδια τα πράγματα, από την ίδια τη ζωή, ότι είναι νους και οργανωτής της εργατικής - λαϊκής πάλης.

Τι να επιλέξει ένας εργαζόμενος, ένας νέος, ένας άνεργος, ένας συνταξιούχος σήμερα;

• Να μείνει σπίτι του και να αναμένει τις εξελίξεις, μήπως και ξημερώσει μία καλύτερη μέρα;
• Να επιλέξει "μία από τα ίδια", που μπορεί να έχει αρκετές διαφωνίες μαζί τους, αλλά ψάχνει "το ένα που συμφωνεί" για να τους επιλέξει και πάλι, δήθεν στη λογική ότι "κάτι καλύτερο μπορεί να κάνει, αν όχι όλα" ή δήθεν στη λογική ότι "αυτό που κρίνεται είναι ποιος θα μας κυβερνήσει, άρα κάποιον πρέπει να διαλέξω";
• Ή να επιλέξει το ΚΚΕ, που στα "μεγάλα", στα ουσιαστικά, είναι δίπλα στον λαό, δεν τον εγκαταλείπει, υπερασπίζεται τα δικαιώματά του, φωτίζει τη διέξοδο και που μπορεί να έχει επιμέρους, δευτερεύουσες διαφωνίες μαζί του;».

Όπως ξεκαθάρισε η Θεανώ Καπέτη, «αμέτρητα τα παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι το σημερινό κράτος δεν είναι κάτι ουδέτερο, δεν είναι ένα οικοδόμημα πάνω από κοινωνικές τάξεις και συμφέροντα που υπάρχει τάχα για το καλό όλων και που ο λαός θα πρέπει απλά κάθε 4 χρόνια να βρίσκει τον κατάλληλο διαχειριστή αυτού του οικοδομήματος. Το σημερινό κράτος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας μηχανισμός καταπίεσης, καταστολής, εκμετάλλευσης, διαιώνισης της αδικίας. Είναι το κράτος των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, που έχει κάνει σημαία του την ατομική ευθύνη, για να κρύψει τον εχθρικό -για τις λαϊκές ανάγκες- χαρακτήρα του. Με αυτό, λοιπόν, το κράτος, με αυτή την οικονομία, με αυτήν την κοινωνική οργάνωση πρέπει να αναμετρηθεί, να συγκρουστεί ο λαός, αν θέλει να σώσει τον ίδιον του τον εαυτό και τα παιδιά του. Κι αυτό δεν είναι μόνο το καταστάλαγμα των πρόσφατων εξελίξεων, είναι ένα δίδαγμα διαχρονικό και ιστορικό».

Το ΚΚΕ, είπε, επιμένει ότι «δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλο χαμένο χρόνο, ούτε για νέες αυταπάτες», ότι «δεν πρέπει ο λαός να χάσει χρόνια, μέρες από τη ζωή του, αναζητώντας διέξοδο σε ένα σύστημα αδιέξοδο». Το κυβερνητικό πρόγραμμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, όπως και των προηγούμενων, αλλά και το πρόγραμμα όλων των αστικών κομμάτων, είναι ήδη γραμμένο. Ο ΣΥΡΙΖΑ κοροϊδεύει το λαό όταν λέει ότι αύριο θα μπορεί να εφαρμόσει «ανεμπόδιστος το πρόγραμμά του», επειδή δήθεν «δεν θα δεσμεύεται από μνημόνια».

«Η επίθεση σε βάρος μας δεν πρόκειται να σταματήσει, αν δεν την σταματήσουμε εμείς, αν δεν οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας. Εδώ βρίσκεται και η προοδευτική διέξοδος.

Σε αυτόν τον αγώνα έχουμε πολύτιμα, αλλά ακόμη αναξιοποίητα, όπλα και αυτά είναι: Η οργάνωση, η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, η κοινωνική συμμαχία και η αλληλεγγύη. Μέσα από τους καθημερινούς αγώνες, μπορούμε να διαμορφώσουμε ένα πανελλαδικά συντονισμένο κίνημα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Να είστε σίγουροι: Κανένα αντεργατικό μέτρο, κανένας αντεργατικός νόμος από αυτούς που διαμορφώνουν τη σημερινή γαλέρα δεν θα καταργηθεί, αν δεν νιώσουν οι εκμεταλλευτές και οι κυβερνήσεις τους την καυτή ανάσα του εργατικού - λαϊκού κινήματος, αν αυτούς τους νόμους δεν τους αχρηστεύσει η ίδια η εργατική - λαϊκή πάλη.

Η πολιτική των αστικών κομμάτων, εκτός από πυγμή φανερώνει και φόβο. Υπηρετούν μια τάξη η οποία εκφράζει το παλιό, το παρωχημένο και που ξέρει πολύ καλά ότι ο τροχός της ταξικής πάλης δεν μπορεί να σταματήσει.

Ο σοσιαλισμός είναι η πραγματική πρόοδος. Η κοινωνική ιδιοκτησία είναι το πραγματικά νέο. Ο κεντρικός σχεδιασμός της παραγωγής μπορεί να θέσει και να πετύχει επιστημονικά καθορισμένους κοινωνικούς στόχους στην αγροτική και βιομηχανική παραγωγή, στις κοινωνικές υπηρεσίες. Πάνω σ’ αυτή τη βάση, μπορεί να οικοδομηθεί ένα νέο κράτος που θα είναι "υποχρεωμένο" να λειτουργεί με βάση την ικανοποίηση των λαϊκών - κοινωνικών αναγκών.  Το μοναδικό κόμμα που με το Πρόγραμμά του φωτίζει ότι αυτός ο δρόμος και μπορεί και πρέπει να ανοίξει, είναι το ΚΚΕ.  Το ΚΚΕ έχει σχέδιο για το σήμερα και το αύριο, σύγχρονο επαναστατικό πρόγραμμα που φωτίζει αυτή τη διέξοδο, τις δυνατότητες του σοσιαλισμού, τις δυνατότητες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Ελλάδα. Γι’ αυτό η συμπόρευση με το ΚΚΕ αποτελεί τη μόνη προοδευτική επιλογή, τη μόνη επιλογή για να πάνε τα πράγματα προς τα εμπρός. Αποτελεί επιλογή, ώστε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να γίνουν οι πρωταγωνιστές των εξελίξεων, να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους», κατέληξε η Θεανώ Καπέτη.