«Μεγαλειώδης νίκη του λαού, ανοιχτό το στοίχημα των αγώνων»… Ο παραπάνω τίτλος άρθρου, που αναφέρεται στην επικράτηση του σοσιαλδημοκράτη Γκ. Μπόριτς στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές της Χιλής, δεν προέρχεται από την «Αυγή». Είναι ο τίτλος που επέλεξε για το ολοσέλιδο αφιέρωμά του το «Πριν», η εφημερίδα του ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Διαβάζοντας κανείς το άρθρο και τα όσα γράφει για τον Μπόριτς και την πολιτική του, είναι δύσκολο να καταλάβει πώς ακριβώς στοιχειοθετείται ο τίτλος του και για ποιον λόγο πρέπει να χαρεί… Μάλλον είναι και αυτό το «ευτράπελο» ένα από τα αποτελέσματα της λογικής που θέλει τις αστικές κυβερνήσεις να μην είναι εξ ορισμού εκφραστές και υπηρέτες των συμφερόντων της αστικής τάξης, αλλά «φτερά στον άνεμο», που με την πίεση των λαϊκών αγώνων μπορούν να ...αρθούν στο ύψος των περιστάσεων! Να φανταστεί κανείς ότι όλα αυτά γράφτηκαν στο «Πριν» τη στιγμή που είχε χαιρετίσει την εκλογή Μπόριτς στη Χιλή ακόμα και ο Γκουαϊδό, ο σεσημασμένος αχυράνθρωπος των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα!
Έχουμε χάσει το μέτρημα από τις τόσες φορές που το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν «βάλει το λιθαράκι τους» για να καλλιεργούνται τέτοιου είδους ψεύτικες ελπίδες σε τμήματα του λαού και της νεολαίας που έχουν ριζοσπαστικές αναζητήσεις. Έχουμε και λέμε:
- «Ο λαός (…) αναδεικνύοντας τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτο κόμμα εκδηλώνει την αγανάκτησή του απέναντι στη βαρβαρότητα της επίθεσης, το ξεπέρασμα του φόβου, την απόφασή του να φύγουν όσοι μας έφεραν μέχρι εδώ, να γυρίσει σελίδα» ήταν η εκτίμηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το αποτέλεσμα των εκλογών στις 25 Γενάρη του 2015 που ανέδειξε στη διακυβέρνηση της χώρας τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ. Το τι «σελίδα» γυρίσαμε φάνηκε σε όλο του το μεγαλείο κατά την τετραετία που ακολούθησε…
- Λίγο πριν το δημοψήφισμα-απάτη του Ιουλίου του 2015, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κάνοντας μάλιστα αντιπαράθεση με τη θέση του ΚΚΕ, δήλωνε: «Εάν επικρατήσει το ΟΧΙ καμία κυβέρνηση δεν θα τολμήσει να επιβάλει μέτρα που θα έχουν ακυρωθεί από το λαό και περιέχονται τόσο στη συμφωνία που πρότειναν ΕΕ - ΕΚΤ -ΝΤ, όσο και στην πρόταση της κυβέρνησης». Προγνωστικά για σίγουρο «ταμείο»…
Για να μην πάμε πιο πίσω και θυμηθούμε τι έλεγαν π.χ. για την «Αραβική Άνοιξη» και για τόσα άλλα…
Και σήμερα, όμως, αυτές οι δυνάμεις δεν περιορίζουν τις ελπίδες τους στη νέα κυβέρνηση της Χιλής. «Οι λαοί της Λατινικής Αμερικής δείχνουν να στρέφονται ξανά προς ό,τι αποπνέει σοσιαλισμό», έγραφε το «Πριν» για την εκλογική επικράτηση του Λουίς Άρτσε στη Βολιβία τον Οκτώβριο του 2020, ενώ για την κυβέρνηση του σοσιαλδημοκράτη Ομπραδόρ στο Μεξικό, μόλις τον περασμένο Ιούνιο έγραφε ότι «αμφισβήτησε το πολιτικό κατεστημένο της χώρας, μια "τέλεια δικτατορία", εφαρμόζοντας ένα μετριοπαθές φιλολαϊκό πρόγραμμα».
Ο «μετριοπαθής φιλολαϊκός» Ομπραδόρ και η κυβέρνησή του λίγους μήνες μετά κατέστειλε -χρησιμοποιώντας μέχρι και πραγματικά πυρά- τους απεργούς εργάτες του «φίλου» της μεγιστάνα Κάρλος Σλιμ, στην κατασκευή διυλιστηρίων στην περιοχή Nτος Μπόκας!!!
Οι δυνάμεις του ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τα «εντός συνόρων» κρατάνε και κάνα πρόσχημα (όλο και λιγότερο είναι η αλήθεια) μπας και διαχωριστούν από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για τα «εκτός συνόρων» δίνουν ρέστα χαρακτηρίζοντας «μεγαλειώδεις λαϊκές νίκες» τις κυβερνητικές εναλλαγές που έχουν τη σφραγίδα της σοσιαλδημοκρατίας... Τι φταίει όμως και κάθε τόσο την «πατάνε» με τις προσδοκίες και τις ψευδαισθήσεις που καλλιεργούν και οι «μεγαλειώδεις λαϊκές νίκες» αποδεικνύονται προδοσίες για τα λαϊκά συμφέροντα, τρύπια σωσίβια; Και γιατί, παρόλο που την πατάνε, συνεχίζουν να παίζουν στο παιχνίδι της σοσιαλδημοκρατικής εναλλαγής; Δικά τους και υπαρξιακά τα ερωτήματα. Σε κάθε περίπτωση πάντως επιβεβαιώνεται ότι η αναζήτηση διαρκώς «μεταβατικών» φιλολαϊκών κυβερνήσεων στο έδαφος του συστήματος, η αντίληψη ότι η ανατρεπτική πάλη περνάει μέσα από ανακατατάξεις στο αστικό πολιτικό σύστημα (πότε για να φύγει μια κυβέρνηση, ένας υπουργός κλπ.), η αντίληψη ότι ο αγώνας για την εργατική εξουσία είναι για τη «Δευτέρα Παρουσία» και ο σοσιαλισμός «απροσδιόριστο μέλλον» οδηγούν σε αδιέξοδο που όλο και μεγαλώνει...
ΥΓ: Στελέχη του ΝΑΡ φτάνουν να επιστρατεύουν ως και τα… κόκαλα των νεκρών της χούντας του Πινοτσέτ, που είναι σπαρμένα σε όλη τη Χιλή, για να στηρίξουν το ξέπλυμα του σοσιαλδημοκράτη Μπόριτς. Μπορούμε να κάνουμε μία αναλογία. Επειδή η Ελλάδα είναι σπαρμένη με νεκρούς αγωνιστές και κομμουνιστές (σε περιόδους στρατιωτικών και μη δικτατοριών και διαφορών ειδών αστικών κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένων και «κεντρώων» κυβερνήσεων) πρέπει να στηριχθεί μία κυβερνητική εναλλαγή υπέρ της σοσιαλδημοκρατίας; Και αν ισχύει ο ισχυρισμός των διάφορων «φωστήρων» για την Χιλή, γιατί δεν ισχύει για την Ελλάδα; Είναι και ανιστόρητες οι διάφορες περσόνες...
.....Η εργατική λαϊκή αντιπολίτευση θα διεκδικεί την ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και της αστικής πολιτικής που αυτή εφαρμόζει. Αρνείται τον ρηχό αντιδεξιό προσανατολισμό, που ανοίγει το δρόμο στην εναλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ για να συνεχίσει την ίδια πολιτική. Δεν μένει και στο «κάτω η κυβέρνηση» ή στο «κάτω η χούντα του Μητσοτάκη», που σήμερα μπορεί να εκφράζουν αντιδραστικές τάσεις. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως η μαχόμενη Αριστερά θα διστάζει να θέσει το αίτημα ανατροπής αυτής της επικίνδυνης κυβέρνησης και της πολιτικής που υλοποιεί, όπως κάνει για παράδειγμα το ΚΚΕ. Απαιτείται σαφήνεια πολιτική, αριστερή αντικαπιταλιστική σκοπιά και ταξική αναφορά στα εργατικά συμφέροντα και όχι βέβαια ευρωπαϊσμός και τεχνοκρατισμός αλά ΜέΡΑ25. Έμπνευση μπορεί να δώσει μια ισχυρή ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αντικαπιταλιστική Αριστερά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εργατική λαϊκή αντιπολίτευση δρα και συγκροτείται κυρίως στο κίνημα και στους δρόμους, προωθώντας τη συλλογική πάλη (και την ταξική αλληλεγγύη) των εργατικών λαϊκών στρωμάτων, το ξέσπασμα αγώνων, την κλιμάκωση και την ενοποίησή τους σε ενιαίο μέτωπο. Αρνείται το απεργιακό μορατόριουμ που έχει κηρύξει ο υποταγμένος συνδικαλισμός και προωθεί συνολικούς πανεργατικούς απεργιακούς αγώνες, που δυστυχώς αρνείται και το ΠΑΜΕ. https://prin.gr/2021/12/politiki-souma-2021/....... Να ενημερώσουμε τα Τροτσκιστικά εξαπτέρυγα της ...πασοκάρας.... πως οι Κομμουνιστές στο κοινοβούλιο συμμετέχουμε με θέσεις εργατικής λαικής αντιπολίτευσης για όσο οι καπιταλιστές έχουν τα μέσα παραγωγής στα χέρια τους και ταυτόχρονα καλούμε όλους σε συμπόρευση στη κοινωνική συμμαχία χωρίς διασπαστικούς διαχωρισμούς αριστερός ...δεξιός με μοναδικό κριτήριο το ταξικό. Διεκδικούμε προσωρινά μέτρα ανακούφισης και στην ιδεολογική πάλη και ζύμωση βάζουμε την πρόταση εξουσίας για έξοδο απο την Ε.Ε Κοινωνικοποίηση ξήλωμα του καπιταλιστικού κέρδους και δικτατορία του προλεταριάτου. Δίνουμε το χέρι σε κάθε απλό άνθρωπο που εγκλωβίστηκε στον οπορτουνισμό και ταυτόχρονα αγώνας χωρίς έλεος για το τσάκισμα των φορέων όλων των Σοσιαλφασιστικών απόψεων που είναι η 5η φάλαγγα του Καπιταλισμού. Ταξική ενότητα και αγώνας. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η επιλογή της συμμετοχής στην κυβέρνηση Τζαννετάκη όξυνε την κρίση που υπέβοσκε στο Κόμμα και η οποία, με ευθύνη δεξιών και «αριστερών» οπορτουνιστικών ομάδων που δρούσαν μέσα του, μεταφέρθηκε μελετημένα και μέσα στην ΚΝΕ με αποτέλεσμα τη διάσπαση της Οργάνωσης το φθινόπωρο του 1989.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αιτίες συγκρότησης των δύο οπορτουνιστικών κέντρων που δρούσαν μέσα στο ΚΚΕ τη δεκαετία του 1980 είναι αντικείμενο βαθύτερης συλλογικής ιστορικής μελέτης που είναι σε διαδικασία εξέλιξης για το Κόμμα μας. Σίγουρα όμως δεν μπορεί να αποσπαστεί από τα προβλήματα στρατηγικής του ΚΚΕ, τις αντιφάσεις σε πολιτικές θέσεις και αποφάσεις, την επίδραση των εξελίξεων στην ΕΣΣΔ και το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, ζητήματα που επίσης σχετίζονται με τη λειτουργία του Κόμματος, των Οργάνων του, ζητήματα κοινωνικής σύνθεσης του Κόμματος και της ΚΝΕ κ.λπ.
Και οι δύο ομαδοποιήσεις που δρούσαν ως φράξιες, παρά τις διαφορές τους, αλληλεπικαλύπτονταν και αλληλοσυνεργάζονταν, δεν ασκούσε κριτική η μια στην άλλη, ενώ εμφανίζονταν με εκ διαμέτρου διαφορετικές απόψεις. Στην πραγματικότητα, συνέβαινε το αντίθετο: Είχαν πλήρη σύμπνοια μεταξύ τους όσον αφορά στην πολεμική κατά της πλειοψηφίας της ΚΕ, με στόχο την αλλοίωση του επαναστατικού χαρακτήρα του Κόμματος, την ανοιχτή απομάκρυνσή του από τον μαρξισμό - λενινισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι και οι δύο ομάδες χαρακτήριζαν ως «συντηρητικούς» και «δογματικούς» αυτές τις δυνάμεις του Κόμματος που έδωσαν τη μάχη για την υπεράσπιση της ύπαρξης του Κόμματος και του επαναστατικού του χαρακτήρα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Επιβεβαιώνεται ότι η ομαδοποίηση, ο φραξιονισμός είναι ξένα στοιχεία προς τη λειτουργία ενός επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος, αδυνατίζουν την εσωκομματική δημοκρατία, τη συλλογική συζήτηση πάνω και σε διαφορετικές γνώμες που μπορεί να υπάρχουν για σημαντικά ή λιγότερο σημαντικά ζητήματα μέσα στο Κόμμα, διαμορφώνουν διαλυτικές και παραλυτικές συνθήκες. Εχει αποδειχθεί ότι, ανεξάρτητα από το ποια είναι η αφετηρία και οι αρχικές προθέσεις ορισμένων που παίρνουν μέρος σε τέτοιες διαδικασίες, εξελίσσονται τελικά σε «αντικομματικά κέντρα», που δεν έχουν ως στόχο απλώς την επικράτηση της δικιάς τους άποψης, η οποία συνήθως δεν διατυπώνεται ανοιχτά και καθαρά από την αρχή μέσα σε Κομματικά Οργανα αλλά «ζυμώνεται» έξω από αυτά, σε παρέες, φιλικές επαφές κ.λπ. Συνδέονται πάντα και με επιδιώξεις, που αν και πολλές φορές συγκαλύπτονται, συγκλίνουν σε στόχους υπονόμευσης της ίδιας της ύπαρξης και λειτουργίας του Κόμματος, γι' αυτό άλλωστε έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι πάντα ανοίγουν και το παράθυρο στον ταξικό αντίπαλο για να παρέμβει στο Κόμμα.
ΔιαγραφήΣτις Θέσεις της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο, στο πρώτο Κείμενο Θ.23 σημειώνουμε, συμπυκνώνοντας συμπεράσματα από τη μακρόχρονη ιστορική πείρα: «Χρειάζεται συνεχής επαγρύπνηση για την τήρηση των αρχών λειτουργίας και δράσης του Κόμματος και της ΚΝΕ. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται για να μη συγχέονται οι συντροφικές σχέσεις που αναπτύσσονται στην κομματική ζωή, μέσα στον σκληρό αγώνα που δίνουμε, με το πνεύμα φιλικότητας που οδηγεί σε υποβάθμιση της κριτικής, στον υποκειμενισμό, στη δημιουργία προσωπικού κύκλου επιρροής. Η ιδεολογικοπολιτική ενότητα στο Κόμμα είναι κατακτημένη σήμερα περισσότερο από κάθε προηγούμενη περίοδο, όμως δεν πρέπει να εφησυχάζουμε.
Να μην ξεχνάμε ότι αυτό εκτιμούσαμε και άλλες φορές και σε διάφορες φάσεις, όμως αυτό που επιβεβαιώθηκε είναι η εκτίμηση ότι δεν πρέπει να υπάρχει κανένας εφησυχασμός. Η αντιμετώπιση όποιων αρνητικών φαινομένων πρέπει να είναι σταθερή, συγκεκριμένη, με βάση το Καταστατικό μας και φροντίζοντας πάντα να τηρούνται όλες οι συλλογικές κομματικές διαδικασίες, γεγονός που είναι οπωσδήποτε πολύ σημαντικό για την ίδια την καλή και σωστή λειτουργία των Οργάνων και των ΚΟΒ».
Και οι δύο ομάδες στη σύγκρουση και τη ρήξη τους με το Κόμμα είχαν άμεση ή έμμεση στήριξη κέντρων της αστικής τάξης, βρήκαν ζεστή φιλοξενία σε τμήματα του αστικού Τύπου, που έβλεπαν σε αυτήν τη διαδικασία μια νέα «χρυσή ευκαιρία» να ξεμπερδεύουν με το ΚΚΕ, χωρίς σε αυτήν την περίπτωση να είναι υποχρεωμένοι να λάβουν κατασταλτικά απαγορευτικά μέτρα εναντίον του.
Το αλλητροφοδοτούμενο στοιχείο της αντιπαράθεσης βρισκόταν στο ζήτημα ότι και οι δυο αξιοποιούσαν είτε την «αριστερή» είτε τη «δεξιά» συνθηματολογία του άλλου, προκειμένου να αμφισβητήσουν την ίδια την ύπαρξη του Κόμματος, επιδιώκοντας την αναθεώρηση των θεωρητικών αρχών του. Δούλευαν «στρατολογώντας» σε οπορτουνιστικά ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα.
Γι' αυτό, ανεξάρτητα από τις «αριστερές» και «δεξιές» παραλλαγές τους επί της ουσίας συνέκλιναν σε ορισμένα βασικά ζητήματα:
-- Στην άρνηση των αρχών συγκρότησης και λειτουργίας του Κομμουνιστικού Κόμματος.
-- Στη μηδενιστική στάση απέναντι στη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα.
-- Στον ιδεολογικό και θεωρητικό πλουραλισμό, στην άρνηση βασικών αρχών της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας, στην εκλεκτική υιοθέτηση θέσεων διάφορων αναθεωρητικών ρευμάτων.
-- Στις αντιλήψεις περί αυτονομίας «κοινωνικών κινημάτων» και αναζήτησης «νέων επαναστατικών υποκειμένων» κ.λπ.
Κοινωνικά, εξέφραζαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο την επίδραση μικροαστικών δυνάμεων μέσα στο Κόμ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Κοινωνικά, εξέφραζαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο την επίδραση μικροαστικών δυνάμεων μέσα στο Κόμμα και την ΚΝΕ.
ΔιαγραφήΔεν είναι τυχαίο ότι σε μια πορεία χρόνων τα ρεύματα αυτά συγκροτημένα σε διαφορετικούς πολιτικούς φορείς ΝΑΡ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ συνέκλιναν στο πεδίο της πολιτικής και μαζικής δράσης. Τόσο στην αντιπαράθεσή τους με το ΚΚΕ, αναπαράγοντας πανομοιότυπη κριτική (δογματικό, σεχταριστικό κ.λπ.) όσο και στη συμπόρευσή τους στο κίνημα, στη συνεργασία τους σε ψηφοδέλτια στην Τοπική Διοίκηση, στην ανοχή που έδωσαν οι μεν (ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ) στη διακυβέρνηση των δε (ΣΥΡΙΖΑ) αλλά και σήμερα στη συμπόρευση στο «αντινεοφιλελεύθερο, αντιδεξιό μέτωπο απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη».
Είναι καθαρό ότι η κρίση την περίοδο 1989 - 1991 ήταν αποκορύφωμα μιας διαδικασίας που είχε οδηγήσει στο να χαθεί ουσιαστικά η ιδεολογική και πολιτική ενότητα μέσα στο Κόμμα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=27/2/2021&id=18166&pageNo=20 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφή