Τις κρύες νύχτες του χειμώνα, όταν έξω φυσούσε ο βοριάς που τ΄αρνάκια παγώνει, μας λέγανε παραμύθια με λύκους που κατεβαίνουν από τα βουνά και πλησιάζουν πεινασμένοι τα σπίτια στα χωριά μας.
Τη Δευτέρα τη νύχτα μαζευτήκαμε όλοι και ξενυχτήσαμε υπό το φως των πασχαλιάτικων κεριών με τα παραθυρόφυλλα ανοιχτά να μας φωτίζει το εκτυφλωτικό άσπρο χιόνι.
Τα κινητά κλειστά μπας κι εξοικονομήσουμε καμιά γραμμούλα να πάρουμε για χιλιοστή φορά την ΔΕΔΗΕ ή ΔΕΗ ή όπως αλλιώς τη λένε αυτή την ανελέητη ακριβοπληρωμένη -πιο πολύ δε γίνεται- εταιρία, που μας αλλάζει τα φώτα.
Το ξημέρωμα με πιάνει ένας πανικός άνευ προηγουμένου. Πώς θα μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε αν μας τύχει κάτι; Με τις τελευταίες μονάδες προσπαθώ να επικοινωνήσω με τον Δήμο. Ο δρόμος έχει κλείσει, είμαστε στο έλεος του χιονιά.
Μετά από 18 ώρες παγωνιάς, σκοτεινιάς, βουβαμάρας επί τέλους το ρεύμα επανέρχεται και μόνο που δεν χορέψαμε άγριο χορό.
Κι άρχισαν τα νέα και το παραμύθι. Εχουμε πρόσβαση στα μέσα και μαθαίνουμε.
Για την ταλαιπωρία των εργαζόμενων, για τις πιέσεις των αφεντικών, για την αναλγησία, την αδιαφορία, για την απελπισία. Και μόνη αχτίδα ελπίδας πραγματικής οι δικοί μας άνθρωποι που κινητοποιήθηκαν όπως πάντα φορτωμένοι νερά και πρόχειρο κολατσιό και κυρίως αλληλεγγύη λαϊκή.
Το σποτάκι της ΚΝΕ, οι παρεμβάσεις του Κόμματος μας, των βουλευτών μας, η προσφορά που γίνεται παρακαταθήκη για τη συμπόρευση.
«Ο λαός σώζει τον λαό»
Κατά τα άλλα είμαστε αποκλεισμένοι κι όπως μας πληροφόρησε χωρίς αιδώ ο δημαρχούκος μας, μέχρι το Σάββατο θα έχουν όλοι οι δρόμοι εκχιονιστεί.
Εν τω μεταξύ μας ζήτησε συγνώμη κι ο πρωθυπουργός, αυτό πού το πας.
Κάψε με Γιάννη, βάλε σάλιο για να γιάνει.
Το Σάββατο 29 του μήνα η απάντηση στο Σύνταγμα.
Της Ελένης Γερασιμίδου
“Ελπίδα καμιά, μόνο αγώνας”
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://youtu.be/Z0PIgk6WYtw