«ΕΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ 2022»
Με μία χρονιά να κλείνει μετρώντας νέα αντιδραστικά μέτρα, με βαριές συνέπειες από την εφαρμογή νόμων που ψηφίστηκαν εν μέσω πανδημίας, με τα αποτελέσματα της διαχείρισης της πανδημίας να έχουν αφήσει αρνητικό αποτύπωμα σε όλο το φάσμα της Εκπαίδευσης, με εικόνες από σχολεία κυριολεκτικά να καταρρέουν, η κυβέρνηση σχεδιάζει προσηλωμένα συνέχιση των αναδιαρθρώσεων στην Εκπαίδευση.
Ενταση της ταξικής κατηγοριοποίησης σε βάρος των παιδιών των λαϊκών οικογενειών, της επιχειρηματικής λειτουργίας σε όλο το φάσμα της Εκπαίδευσης, αντιμετώπιση επιτακτικών αναγκών σαν «κόστος», είναι τα βασικά σημεία που χαρακτηρίζουν την πολιτική της κυβέρνησης στην Εκπαίδευση τη χρονιά που τελείωσε. Στα ίδια βήματα κινούνται και οι πέντε άξονες της κυβερνητικής πολιτικής στην Παιδεία, όπως συνοπτικά περιγράφονται στο «Ενοποιημένο Σχέδιο Κυβερνητικής Πολιτικής 2022», τον αντιλαϊκό μπούσουλα που εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο την προηγούμενη βδομάδα.
Ο πρώτος άξονας αφορά το περιεχόμενο του σχολείου, δηλαδή το τι ανθρώπους θα διαμορφώσει, με τι εφόδια θα τους εξοπλίσει και γι' αυτό βρίσκεται στην καρδιά των αναδιαρθρώσεων. Γίνεται λόγος για έμφαση στην αναβάθμιση ψηφιακών και ήπιων δεξιοτήτων, καθολική εφαρμογή των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων, πιλοτική εφαρμογή νέων προγραμμάτων σπουδών γενικής και ολοκλήρωση των νέων προγραμμάτων επαγγελματικής εκπαίδευσης, δρομολόγηση της εφαρμογής του πολλαπλού βιβλίου. Παράλληλα εντείνονται οι δράσεις για τον ψηφιακό μετασχηματισμό της Εκπαίδευσης στο πλαίσιο των έργων του Σχεδίου Ανάκαμψης.
Οι δεξιότητες σε όλες τις πτώσεις αποτελούν την πρόταση της κυβέρνησης απέναντι στη σημερινή εικόνα του σχολείου, ακολουθώντας τις επιταγές ιμπεριαλιστικών οργανισμών που τις συμπεριλαμβάνουν εδώ και χρόνια στην ατζέντα τους για την Εκπαίδευση. Η δε εισαγωγή τους διανθίζεται με παιδαγωγικές θεωρίες και αναζητήσεις για το πώς θα γίνει λιγότερο ανιαρό το σχολείο. Εκείνο που συστηματικά συσκοτίζεται είναι πως πρόκειται για επέκταση της δοκιμασμένης τα τελευταία χρόνια υποχώρησης της στερεής γνώσης προς όφελος νέων δεξιοτήτων, που έχει ήδη οδηγήσει σε μορφωτική υποβάθμιση.
Τα Εργαστήρια Δεξιοτήτων που εισήχθησαν στα σχολεία αυτήν τη χρονιά, αποτελούν μία συστηματική προσπάθεια ένταξης μέσα στο σχολικό πρόγραμμα δεξιοτήτων που φέρνουν και ιδεολογικό φορτίο, ενώ τα - πολλαπλά - σχολικά βιβλία πέρα από το περιεχόμενό τους, στο οποίο θα αποτυπώνονται οι αρχές των αναλυτικών προγραμμάτων, αποτελούν στο πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής και μέσο διαφοροποίησης και κατηγοριοποίησης των σχολείων και των παιδιών.
Ενώ η φετινή χρονιά χαρακτηρίστηκε μεταξύ άλλων από τον μεγάλο αγώνα που έδωσαν οι εκπαιδευτικοί ενάντια στην κατηγοριοποίηση και διάλυση του δημόσιου σχολείου, «αυτονομία» και «αξιολόγηση» παραμένουν ψηλά στις προτεραιότητες της κυβέρνησης για τη νέα χρονιά, ακριβώς γιατί χτυπούν την καρδιά της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Πρόκειται για την υλοποίηση των βαθιών αντιδραστικών τομών στη λειτουργία του σχολείου που έφερε η κυβέρνηση στα τέλη του περασμένου Ιούλη, με την υπόσχεση της «αναβάθμισης» που φιγουράρει στις εισηγητικές εκθέσεις κάθε αντιεκπαιδευτικού νόμου. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση αντί να σκύψει ουσιαστικά, συγκεκριμένα και σχεδιασμένα σε μέτρα αντιμετώπισης των ζητημάτων που ανέδειξε η πανδημία και να ενισχύσει τα σχολεία ύστερα από ενάμιση σχεδόν χρόνο τηλεκπαίδευσης, έφερε έναν νέο νόμο, με τον οποίο διατηρούνται και εντείνονται όσα προβληματίζουν τη λαϊκή οικογένεια, υψώνονται και νέοι φραγμοί στα παιδιά της.
Μπροστά στη νέα χρονιά, στο κείμενο του Σχεδίου διαβάζουμε: «Σε ένα πλαίσιο μεγαλύτερης αυτονομίας, με μεταφορά αρμοδιοτήτων από το υπουργείο στο Σχολείο και ενίσχυση της ελευθερίας τόσο των εκπαιδευτικών όσο και των διευθυντών, η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας φέτος εφαρμόζεται καθολικά». Η λειτουργία των σχολείων ως «αυτόνομων μονάδων» είναι ο δρόμος που θα οδηγήσει στη μεγάλη διαφοροποίηση, το άνοιγμα μίας ψαλίδας μεταξύ προνομιούχων και μη σχολείων και μαθητών σε βάρος των παιδιών λαϊκών οικογενειών. Μοχλοί ο σχεδιασμός διαφορετικού σχολικού προγράμματος, ο προγραμματισμός ανά σχολείο της παρέμβασης επιχειρήσεων, με εκπαιδευτικούς και γονείς να αναζητούν εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης για να συμπληρώσουν τα ψίχουλα της κρατικής κ.λπ.
Η κυβέρνηση αναζητώντας συνένοχους στην προσπάθειά της έφερε πολλές φορές παράδειγμα τη διεθνή εμπειρία ύπαρξης συστημάτων αξιολόγησης, χωρίς να περνά στο τι σήμανε για τα σχολεία των παιδιών λαϊκών οικογενειών, ενώ επαναλάμβανε ότι δεν έχει τιμωρητικό χαρακτήρα, για να έρθει μετά με αλλεπάλληλες κινήσεις τρομοκράτησης και αυταρχισμού απέναντι στους εκπαιδευτικούς που αποκάλυψαν τους στόχους του μέτρου και το απέρριψαν συντριπτικά.
Στον τρίτο άξονα του Σχεδίου διαβάζουμε για προώθηση της «συμπερίληψης και αναβάθμισης της ποιότητας της εκπαίδευσης για μαθητές και σπουδαστές κάθε ηλικίας». Από την αναφορά στην καθιέρωση της δίχρονης Προσχολικής Αγωγής καταλαβαίνει κανείς το νόημα που δίνεται σε αυτή την αναβάθμιση, καθώς τα νήπια βιώνουν ήδη το απαραίτητο αυτό μέτρο σε συνθήκες που θυμίζουν περισσότερο... έκτακτες ανάγκες, παρά ένα παιδαγωγικό περιβάλλον, με στέγαση σε κοντέινερ, σε αυλές και αίθουσες σχολείων. Δείγμα... αναβάθμισης είδαν χιλιάδες μαθητές με τις συγχωνεύσεις τμημάτων εν μέσω πανδημίας, ενώ στο όνομα της ισότιμης πρόσβασης των Ατόμων με Αναπηρία προαναγγέλλονται διατάξεις για τη συμπεριληπτική/ενταξιακή εκπαίδευση, μία πάγια επιδίωξη που προωθείται στον αντίποδα του αιτήματος για ουσιαστική αναβάθμιση της Ειδικής Αγωγής.
Στις διευρυμένες ανάγκες για τη φοιτητική στέγη απαντά με ανέγερση φοιτητικών εστιών μέσω ΣΔΙΤ, που σημαίνει εμπορευματοποίησή τους, ενοίκια για τους φοιτητές, νέα πεδία κερδοφορίας για ιδιώτες με πολλαπλάσιο κόστος για το κράτος.
Με τον τέταρτο άξονα «ενισχύεται η σύνδεση του εκπαιδευτικού συστήματος με την αγορά εργασίας», καθώς όλη η αστική στρατηγική για την Εκπαίδευση έχει οδηγό τις εξελίξεις στην οικονομία. Στο πλαίσιο αυτό, προαναγγέλλεται συνέχιση της μεταρρύθμισης του Συστήματος Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης και η λειτουργία νέων οργάνων διακυβέρνησης, «στα οποία συμμετέχουν και οι κοινωνικοί εταίροι» για να καθορίζουν ακόμα πιο άμεσα ποιες ειδικότητες θα παράγονται για να ικανοποιηθούν οι άμεσες ανάγκες των επιχειρήσεων.
Στον ίδιο άξονα εντάσσονται από την κυβέρνηση η ανανέωση του εξοπλισμού των εργαστηριακών κέντρων αλλά και τα Βιομηχανικά Διδακτορικά, τα οποία δρομολογούνται ήδη στο Πανεπιστήμιο Πάτρας και προωθούνται μέσα από το μνημόνιο Οικονομικού Πανεπιστημίου και του ΣΕΒ, με τις επιχειρήσεις να ζητούν διδακτορικά που θα εκπονούνται για λογαριασμό τους και θα δίνουν λύσεις σε συγκεκριμένα προβλήματά τους.
Οι αναδιαρθρώσεις και στην Παιδεία χαρακτηρίζονται από την προσπάθεια μία αντιδραστική πολιτική να οικειοποιηθεί λέξεις που ηχούν θετικά. Η «εξωστρέφεια» που επαναλαμβάνεται συχνά σε ό,τι αφορά τα ιδρύματα Ανώτατης Εκπαίδευσης είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα, αφού ο όρος, σε αντίθεση με ό,τι υποδηλώνει, σημαίνει οικειοποίηση και μάλιστα και μετατροπή σε προϊόν και υπηρεσία προς εμπορική αξιοποίηση της νέας γνώσης. Πλευρές της «εξωστρέφειας» αποτελούν η επέκταση της αγοράς εμπορικών προϊόντων από το δημόσιο πανεπιστήμιο αλλά και η επαφή με ιδρύματα άλλων χωρών όπου υλοποιούνται ήδη μια σειρά αναδιαρθρώσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση.
Το 2021 ξεκίνησε με την ψήφιση ενός νόμου που χαρακτηριστικό του είναι η ύψωση σοβαρών φραγμών στη μόρφωση για τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας αντί για στήριξή τους ειδικά μέσα σε αυτές τις συνθήκες. Ρυθμίσεις που βάζουν φραγμό στην πρόσβαση στην Ανώτατη Εκπαίδευση, όπως η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής με τον αποκλεισμό χιλιάδων από τα ΑΕΙ, νέα εμπόδια για την ολοκλήρωση των σπουδών, μέτρα έντασης της καταστολής απέναντι στις διεκδικήσεις των φοιτητών με πανεπιστημιακή αστυνομία.
Η χρονιά που τελειώνει μπορεί να χαρακτηρίστηκε από ένα μπαράζ αντιδραστικών μέτρων, όμως ήταν και μια χρονιά αγώνων και προβληματισμού. Απ' άκρη σ' άκρη της χώρας ακόμα και σε συνθήκες περιορισμών και απαγορεύσεων, τα ίδια αιτήματα για ουσιαστική αναβάθμιση ακούστηκαν από μαθητές, από φοιτητές, από σπουδαστές ΕΠΑΣ και ΙΕΚ, εκπαιδευτικούς και γονείς, ενώ αυτοί οι αγώνες ήταν που καθυστέρησαν μέτρα όπως η εφαρμογή της Τράπεζας Θεμάτων. Οι ίδιοι ανέδειξαν τα προβλήματα του σημερινού σχολείου, του σημερινού πανεπιστημίου. Αυτή η παρακαταθήκη, η πείρα από αγώνες που αναπτύχθηκαν όλο αυτό το διάστημα και σε άλλους χώρους, οι πραγματικές ανάγκες, μπορούν να αποτελέσουν τον δικό τους οδηγό για διεκδίκηση μίας ριζικά διαφορετικής κατεύθυνσης στην Εκπαίδευση.
Μ
https://www.kordatos.org/zhtw-o-oportounismos/........Αλλα λόγια να ..αγαπιόμαστε και περσινά ξινά σταφύλια στη μάταιη προσπάθεια των χαφιέδων του Μανιαδάκη για την δημιουργία εντυπώσεων η πραγματικότητα όμως είναι πεισματάρα. Οι Κομμουνιστές αποκαταστήσαμε πλήρως τα Μπολσεβίκικα χαρακτηριστικά του κόμματος τα τελευταία 30 χρόνια ξεβρομίζοντας και απο τα κεντρίστικα οπορτουνιστικά βαρίδια του Κάουτσκι για πρώτη φορά στην ιστορία. Στο 15ο συνέδριο το 1996 καταργήσαμε το καλύτερο εργαλείο του καπιταλισμού πολιτικά μέτωπα και στάδια που κατέστρεψαν την Κ.Δ μετά το 1935 και την ΕΣΣΔ μετά το 1956. Καλούμε όλους σε συμπόρευση στην Κοινωνική συμμαχία Εργατών Αυτοαπασχολούμενων και φτωχών αγροτών με μοναδικό κριτήριο το ταξικό σε Αντικαπιταλιστική Αντιμονοπωλιακή πορεία διεκδικώντας προσωρινά μέτρα ανακούφισης βάζοντας στην ιδεολογική πάλη και ζύμωση την πρόταση εξουσία για κοινωνικοποίηση των βασικών συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής με ξήλωμα του καπιταλιστικού κέρδους και δικτατορία του προλεταριάτου μακριά απο οποιαδήποτε κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού. Δίνουμε το χέρι σε όποιον σηκώνεται. Με τις οπορτουνιστικές παπάτζες για ...στάδια... το ΕΑΜ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ εγκλώβισε το λαό στον Καπιταλισμό δεν διεκδίκησαν την εξουσία τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 και τον οδήγησαν στην σφαγή σε φυλακές εξορίες εκτελέσεις. Ας σκούζουν όσο θέλουν οι χαφιέδες του Μανιαδάκη. ΤΑΞΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΤΑΞΗ. ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή