Καθιερώνεται η Κυριακή Αργία στην Ελλάδα

 Η ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΜΗΣ ΜΕΡΑΣ - ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΜΕ ΠΑΡΑΤΑΣΗ  ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΜΗΣ ΜΕΡΑΣ

Ο καθορισμός μιας κανονικής εργάσιμης μέρας είναι το αποτέλεσμα πάλης ανάμεσα στον κεφαλαιοκράτη και τον εργάτη που βάσταξε πολλούς αιώνες.

Η εργατική τάξη διεξήγε σκληρότατη πάλη κατά τον 19^ο αιώνα για να μπει ένα όριο στην εργάσιμη μέρα και να μην μπορεί ο καπιταλιστής να την παρατείνει όσο θέλει.

Στην Ελλάδα, η πάλη για την μείωση των ωρών εργασίας ξεκίνησε στο τελευταίο τέταρτο του 19^ου αιώνα.

Οι εργάτες των ναυπηγείων και οι βυρσοδεψεργάτες της Σύρου στις μεγάλες απεργίες του 1879 απαίτησαν να καταργηθεί το 12ωρο έως 15ωρο δουλειάς και η δίωρη δουλειά της Κυριακής που την έλεγαν ¨αγγαρεία¨ γιατί δεν πληρωνόταν, και να καθοριστεί ένα σταθερό όριο στο μεροκάματο. Οι τυπογράφοι της Αθήνας κήρυξαν απεργία το 1882 και την ίδια χρονιά αποφάσισαν να μην δουλεύουν Κυριακή . Το 1906 σε απεργία τους οι εργάτες στα μεταλλεία του Λαυρίου ιδιοκτησίας Σερπιέρη, που δούλευαν 12-14 ώρες,  διατύπωσαν το αίτημα για 8ωρο. Το Εργατικό Κέντρο Βόλου το 1909 κηρύσσει απεργίες για να λιγοστεύσουν οι ώρες εργασίας. Οι ναυτοθερμαστές του Πειραιά το 1910 απεργούν για ¨ψωμί παραπανίσιο και να λιγοστεύσουν οι ώρες δουλειάς¨ .  Το 1911 οι καπνεργάτες με απεργίες απαιτούν 8ωρο.

Το 1919 κυρώθηκε η πρώτη διεθνής σύμβαση εργασίας στη διεθνή διάσκεψη Εργασίας στην Ουάσιγκτον η οποία καθόριζε το ωράριο εργασίας σε 8 ώρες την ημέρα στις βιομηχανικές και βιοτεχνικές επιχειρήσεις, τα μεταλλεία, τα ορυχεία και τις μεταφορές.

Αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι ο ιδρυμένος από το 1902 Εμπορικός Σύλλογος της Αθήνας, με αγώνες  διεκδικεί την αργία των καταστημάτων μετά την Κυριακή του Πάσχα. Μετά την ικανοποίηση του αιτήματος αυτού αγωνίζονται και για την αργία της Κυριακής. Το 1908 θα καθιερωθεί η Κυριακή ως αργία για τους 3 καλοκαιρινούς μήνες στα καταστήματα αλλά το ίδιο έτος, ο Εμπορικός Σύλλογος της Αθήνας προτείνει στην κυβέρνηση την κυριακάτικη αργία για όλο το χρόνο.

Η καθιέρωση της Κυριακής ως αργίας πραγματοποιείται από την κυβέρνηση Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, που ψήφισε ειδικό νόμο, ο οποίος δημοσιεύθηκε στα τέλη Δεκεμβρίου 1909 και άρχισε να εφαρμόζεται την πρώτη Κυριακή του νέου χρόνου, στις 2 Ιανουαρίου 1910.

Από τη στιγμή που τον 19^ο αιώνα η εργατική τάξη με την πάλη της έβαλε κάποιο φραγμό στην απεριόριστη επέκταση της εργάσιμης μέρας οι καπιταλιστές δεν σταμάτησαν ούτε λεπτό να επιβάλουν τρόπους αύξησης της εκμετάλλευσης είτε με παράταση της εργάσιμης μέρας , είτε με απασχόληση χωρίς κανονική εργάσιμη μέρα, στη βάση του ωρομίσθιου,  δηλ. αύξηση της εκμετάλλευσης μέσω της μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης.

Σήμερα οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι σε όλο τον κόσμο καλούν την εργατική τάξη να κάνει ¨θυσίες¨ για να εξασφαλιστεί η ¨ανταγωνιστικότητα της εθνικής οικονομίας¨ , πρόκειται βέβαια για την εξασφάλιση του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους μέσω της μείωσης της τιμής της εργασίας .

Όσο περισσότερο υποκύπτουμε οι εργαζόμενοι, τόσο περισσότερες ¨θυσίες¨ θα μας καλούν να κάνουμε.

Την κατάκτηση αυτή των εργαζομένων αλλά και μικροεπαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων, χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις με ένα ολόκληρο νομοθετικό οπλοστάσιο την έχουν καταργήσει στην πράξη. 

Για να μην είναι η συγκεκριμένη  ημερομηνία, μια ιστορική ανάμνηση, χρειάζονται σκληροί αγώνες για την κατάργηση της υπάρχουσας νομοθεσίας και η αποκατάσταση του δικαιώματος αυτού στην πράξη!