Αιματηρές συγκρούσεις στην Τυνησία

 Στις 22 Γενάρη του 1984 η κυβέρνηση της Τυνησίας ανακοινώνει τον επίσημο απολογισμό των μεγάλων συγκρούσεων που σάρωσαν τη χώρα από την αρχή της χρονιάς, με αφορμή την απόφαση για τον τερματισμό των κρατικών επιδοτήσεων στα αγροτικά προϊόντα και το κύμα της ακρίβειας που εξανέμισε τα λαϊκά εισοδήματα. Σύμφωνα με τον απολογισμό οι νεκροί είναι 200 και οι τραυματίες ξεπερνούν τους 800. Ταυτοχρόνως, η κυβέρνηση ανακοινώνει ότι αποσύρει τα περισσότερα από τα μέτρα που προκάλεσαν τη λαϊκή έκρηξη και κυρίως τις αυξήσεις των τιμών στα τρόφιμα και ειδικά στο ψωμί.

Οι μεγάλες κινητοποιήσεις του λαού της Τυνησίας ξεκίνησαν με την αυγή του νέου έτους, όταν ο πρωθυπουργός της χώρας Μτζαλί ανακοίνωσε στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του την αύξηση της τιμής του ψωμιού κατά 125%!

Η απάντηση των εργαζομένων ήταν άμεση. Χιλιάδες διαδηλωτές στην Τύνιδα, το Σφαξ, το Κεφ και άλλες πόλεις της χώρας κατεβαίνουν στους δρόμους, στήνουν οδοφράγματα, περικυκλώνουν κυβερνητικά κτίρια, ενώ η αστυνομία επιτίθεται με ιδιαίτερη αγριότητα. Πραγματοποιείται, έξω από το προεδρικό μέγαρο, τεράστια διαδήλωση με αντικυβερνητικά συνθήματα. Η εξέγερση, που έμεινε γνωστή ως «εξέγερση του ψωμιού» γρήγορα επεκτάθηκε από τις πόλεις του Βορρά στις φτωχότερες περιοχές του Νότου όπου δραστηριοποιείται και το παράνομο ισλαμικό κίνημα (ΜΙΤ). Σε μια από τις διαδηλώσεις στην πόλη Γκάσφα, ένοπλοι ισλαμιστές ανοίγουν πυρ κατά της Αστυνομίας.

Η κυβέρνηση και ο ισόβιος πρόεδρος της Τυνησίας Μπουργκίμπα ανησυχούν για το ενδεχόμενο ενός εμφυλίου πολέμου, στον οποίο επικεφαλής των λαϊκών μαζών θα τεθεί το ισλαμικό κίνημα. Δέχονται, επίσης, πιέσεις από τη Γαλλία που δεν ήθελε με κανέναν τρόπο την εκδήλωση του ισλαμικού φονταμενταλισμού στη Βόρεια Αφρική, μια περιοχή γαλλικών συμφερόντων. Ετσι, στις 3 Γενάρη η χώρα κηρύσσεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, απαγορεύεται η κυκλοφορία και τεθωρακισμένα του στρατού παίρνουν θέσεις στο κέντρο της πρωτεύουσας.

Παρά τα μέτρα, οι διαδηλώσεις συνεχίζονται και οι στρατιώτες ανοίγουν πυρ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους δεκάδες διαδηλωτές και να τραυματιστούν πολλοί περισσότεροι. Υπό την πίεση των εργαζομένων και το βάρος των γεγονότων η κυβερνητική διοίκηση της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών κηρύσσει γενική απεργία. Ο Πρόεδρος Μπουργκίμπα και η κυβέρνηση, μπροστά στο ενδεχόμενο μιας γενικής σύρραξης αποφασίζουν να πάρουν πίσω τα μέτρα.