Η σκανδαλολογία είχε την τιμητική της στο τριήμερο της συζήτησης της πρότασης μομφής στη Βουλή. Ηταν αναμενόμενο σε έναν βαθμό. Η καταγγελία υπαρκτών και ανύπαρκτων σκανδάλων αποτελεί πολύτιμο όπλο στην προσπάθεια να εμφανιστούν βαθιές διαφορές και να καλλιεργηθεί η πόλωση μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να αναβαθμίσει τον ρόλο του ως ικανού διαχειριστή του συστήματος.
Στην πραγματικότητα οι αλληλοκαταγγελίες των αστικών κομμάτων για διαφθορά και ανικανότητα στη διαχείριση των προβλημάτων αποτελούν ένα χρήσιμο πολυεργαλείο στην υπηρεσία του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Συγκαλύπτουν τις συγκλίσεις όλων των αστικών κομμάτων σε όλες τις βασικές κατευθύνσεις της αντιλαϊκής πολιτικής η οποία υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Συσκοτίζουν τον πραγματικό ένοχο για τα προβλήματα των εργαζομένων, βοηθούν στην ανανέωση του πολιτικού προσωπικού της άρχουσας τάξης και στο παιχνίδι της κυβερνητικής εναλλαγής.
Η συζήτηση για την υπόθεση Φουρθιώτη είναι πολύ βολική για να κρύψει τη συνενοχή ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ στην ενεργό συμμετοχή της Ελλάδας σε επικίνδυνα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ και στις κατευθύνσεις της «πράσινης μετάβασης» της ΕΕ, που αυξάνουν την ενεργειακή φτώχεια και την ακρίβεια.
Ας σκεφτούμε, όμως, πότε εμφανίζεται στο προσκήνιο η σκανδαλολογία. Μήπως είναι ένα έργο που έχουμε κάπου ξαναδεί;
Εμφανίζεται - ω τι σύμπτωση - όταν χρειάζεται να σηκωθεί ένα προπέτασμα καπνού που θα αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα από την πραγματική επίθεση στη ζωή και στα δικαιώματά τους, για να θολώσει τον πραγματικό ένοχο - και άρα τον πραγματικό αντίπαλο:
- Για την εκτόξευση της φτώχειας και της ανεργίας, το τσάκισμα εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, σε συνθήκες εκδήλωσης της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης του 2008 - που στην Ελλάδα διήρκεσε πάνω από μια οκταετία - και με την προώθηση με καταιγιστικούς ρυθμούς των απαραίτητων για την καπιταλιστική ανάκαμψη αναδιαρθρώσεων με τα τρία μνημόνια, που έχουν την υπογραφή ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ - Βαρουφάκη.
- Για τις θυσίες που απαιτούσε η καπιταλιστική ανάπτυξη, με τα Μεσοπρόθεσμα και την επιτήρησή τους, αλλά και τη μόνιμη επιτήρηση των Ευρωπαϊκών Εξαμήνων, που στήριξαν με χέρια και με πόδια όλες οι κυβερνήσεις.
- Για τη νέα κατά μέτωπο επίθεση στη ζωή και στα δικαιώματα των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων, ώστε να εκταμιεύονται οι δόσεις του Ταμείου Ανάκαμψης και να προωθείται η πολιτική του «Πράσινου New Deal», με τον τσακωμό μεταξύ των αστικών κομμάτων να γίνεται για το ποιος αποτελεί τον καλύτερο διαχειριστή.
Εμφανίζεται - ω τι σύμπτωση - και όταν πρέπει να ανακατευτεί η τράπουλα στο πολιτικό επιτελείο της αστικής τάξης, να κινηθεί πιο γρήγορα ο μύλος της κυβερνητικής εναλλαγής, της αναδιάταξης στο αστικό πολιτικό σύστημα. Γι' αυτό, το ίδιο μαύρο νήμα συνδέει τις εκλογές κάθε δυο - τρία χρόνια την πρώτη δεκαετία του 2000, την κυβέρνηση Παπαδήμου και τη συγκυβέρνηση των πρώην «θανάσιμων εχθρών» ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητικό κόμμα και τις λαμπρές του υπηρεσίες στην επιθετική προώθηση των συμφερόντων του κεφαλαίου και στη μετατροπή της λαϊκής οργής και αγανάκτησης σε στήριξη των αντιλαϊκών επιλογών του, την προώθηση της ΝΔ στον κυβερνητικό θώκο ξεπλυμένης από τις αμαρτίες του παρελθόντος.
Γι' αυτό και στην τρέχουσα συγκυρία η συζήτηση περί σκανδάλων - όπως η υπόθεση Φουρθιώτη - και διαφθοράς δεν μπορούσε παρά να είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα στη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ για την πρόταση μομφής. Από κοντά και τα πρόσφατα δημοσιεύματα περί κατευθύνσεων από την ΕΕ για «κυβέρνηση τεχνοκρατών» που θα προωθήσει ακόμα πιο γρήγορα τα προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης1. Και, φυσικά, οι δηλώσεις της κυβέρνησης της ΝΔ ότι θα εξαντλήσει την τετραετία, αφήνοντας όμως την ίδια στιγμή υποσχέσεις για μερικά ψίχουλα που θα πέφτουν από το τραπέζι (μείωση του ΕΝΦΙΑ, για να προχωρήσει και με τη βούλα στη μονιμοποίησή του, ολοκληρώνοντας το έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων που τον επέβαλαν και τον διατήρησαν).
Εμφανίζεται - κυρίως και καθόλου συμπτωματικά - σε μια προσπάθεια να κρυφτεί η νόμιμη συναλλαγή, αυτή που γίνεται πάνω από το τραπέζι, ανάμεσα στο αστικό κράτος - κομμάτι του οποίου είναι οι αστικές κυβερνήσεις και ο νόμος - και τα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Μια ματιά μόνο ενδεικτικά στο νομοθετικό έργο των δυο τελευταίων κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ - για λόγους οικονομίας του άρθρου - αποκαλύπτει:
-- Την προκλητικά ευνοϊκή ποινική μεταχείριση για όσους εμπλέκονται σε οικονομικά εγκλήματα, με νόμους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που διατήρησε και ενίσχυσε η κυβέρνηση της ΝΔ:
α) Με την ενίσχυση του θεσμού της ποινικής συνδιαλλαγής, που αφορά έναν τεράστιο αριθμό αδικημάτων, και ειδικότερα, αδικήματα οικονομικού χαρακτήρα χωρίς άσκηση βίας, όπως κλοπές, υπεξαιρέσεις κ.λπ., καθώς επίσης αδικήματα που αφορούν απάτες κατά των οικονομικών συμφερόντων της ΕΕ (ν. 2803/2000), νομιμοποίηση παράνομων εσόδων από εγκληματικές ενέργειες, όπως εγκληματική οργάνωση, σωματεμπορία, εμπορία ανθρώπων, δωροδοκία κ.ά. (ν. 3961/2008), και φορολογικές παραβάσεις (ν. 4174/2013).
Στις περιπτώσεις των παραπάνω αδικημάτων - που είναι κακουργηματικού χαρακτήρα - και σε χρόνο μεταγενέστερο της άσκησης ποινικής δίωξης (δηλαδή αφότου έχει αποκαλυφθεί ο δράστης και έχει καταστεί κατηγορούμενος), προβλέπεται η δυνατότητα επιβολής συμβολικής ποινής, η οποία δεν θα ξεπερνάει το 1 ή τα 2 έτη φυλάκισης, στον βαθμό που αποκαταστήσει την οικονομική ζημιά που επέφερε. Προβλέπεται επίσης ότι η ποινή που επιβάλλεται δεν εκτίεται, αλλά είτε αναστέλλεται, είτε εξαγοράζεται, είτε μετατρέπεται σε κοινωφελή εργασία.
β) Με τη θέσπιση του θεσμού της ποινικής διαπραγμάτευσης, όπου ουσιαστικά οι «έχοντες και κατέχοντες», με τις δυνατότητες πολυτελούς υπεράσπισης που διαθέτουν, θα μπορούν ευχερέστερα να αξιολογούν αν τους συμφέρει να «κλείσουν» μια συμφωνία εντός κλειστών θυρών με τον εισαγγελέα ή αν είναι ευνοϊκότερο για αυτούς να εξαντλήσουν όλα τα δικονομικά στάδια που υπάρχουν (πρωτοβάθμιο, δευτεροβάθμιο δικαστήριο, Αρειος Πάγος).
γ) Επιπλέον, για τα οικονομικά εγκλήματα προβλέπονται αφαίρεση της δυνατότητας αυτεπάγγελτης δίωξης, δραστικός περιορισμός κακουργηματικών περιστάσεων, κατάργηση του ν. 1608/1050 (περί καταχραστών Δημοσίου).
Στο ίδιο μήκος κύματος και η κυβέρνηση της ΝΔ, τον Νοέμβρη του 2019, πρόσθεσε διάταξη ώστε μόνο μετά από μήνυση να διώκονται τα στελέχη των τραπεζών (άρθρο 390 παρ. 1 ΠΚ περί απιστίας), ανάμεσά τους και όσοι εμπλέκονται με την υπογραφή δανείων προς επιχειρηματικούς ομίλους, κόμματα κ.λπ., κάτι που αποτελούσε χρόνιο αίτημα των τραπεζών.
Παράλληλα, για υποθέσεις του παρελθόντος που αφορούσαν την απιστία κατά τραπεζικού ιδρύματος, ανεξάρτητα αν είναι πλημμέλημα ή κακούργημα, έδωσε προθεσμία τεσσάρων μηνών από τη θέση σε ισχύ του νόμου ώστε να υποβληθεί μήνυση από τους θιγόμενους, αλλιώς τέθηκαν στο αρχείο.
δ) Με μείωση ποινών για εγκλήματα όπως η δωροδοκία πολιτικών προσώπων (159Α ΠΚ).
-- Την ενίσχυση των προκλητικών φοροαπαλλαγών, των κινήτρων και των πακτωλών δισεκατομμυρίων για μεγάλες επιχειρήσεις και τράπεζες, στο όνομα της «στήριξης της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας»: Από τη διατήρηση ως «κόρης οφθαλμού» στο Σύνταγμα των ειδικών προνομίων των εφοπλιστών από όλα τα αστικά κόμματα, μέχρι τον τελευταίο «αναπτυξιακό» νόμο που ψήφισε η ΝΔ και ο οποίος αποτελεί συνέχεια του αντίστοιχου νόμου που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2016.
-- Την εκταμίευση δισεκατομμυρίων για την προώθηση των επιθετικών σχεδίων της αστικής τάξης της Ελλάδας με τη στήριξη των πολεμικών σχεδιασμών του ΝΑΤΟ, την υπογραφή προκλητικών προνομίων κατά την Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις βάσεις (που ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ διαγκωνίζονταν για το ποιος έκανε καλύτερη δουλειά στη μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση), αλλά και στις διμερείς συνθήκες με Ισραήλ, Γαλλία, Ιταλία, Σαουδική Αραβία κ.ο.κ.
Από κοντά και η Δικαιοσύνη, που με κάθε ευκαιρία αποδεικνύει ότι παραμένει απόλυτα εξαρτημένη από τα συμφέροντα που στηρίζει το αστικό κράτος, μεταξύ άλλων:
-- Με τη δικαστική διερεύνηση οικονομικών εγκλημάτων είτε να κρατάει έτη και έτη (22 για την ακρίβεια στην υπόθεση της «Siemens»), είτε να θέτει υποθέσεις στο αρχείο και να παύει ποινικές διώξεις βασιζόμενη στην απανωτά ευνοϊκή νομοθεσία.
-- Με τη συγκρότηση ειδικών τμημάτων στα δικαστήρια για να «τρέξουν» τα πάσης φύσεως επενδυτικά σχέδια και με την επιτάχυνση διαδικασιών για να βγουν στο σφυρί τα λαϊκά νοικοκυριά.
Και, την ίδια ώρα, διώκει και καταδικάζει κομμουνιστές, πρωτοπόρους συνδικαλιστές και άλλους αγωνιστές, στήνει «μαθητοδικεία» και «αγροτοδικεία», βγάζει παράνομες 9 στις 10 απεργίες, νομιμοποιεί απολύσεις και πάει λέγοντας.
Βέβαια το αστικό κράτος, όσο επιτελικό και αποτελεσματικό για την προώθηση αυτών των συμφερόντων και αν είναι, δεν αναιρεί τον ανελέητο ανταγωνισμό ανάμεσα στα μονοπώλια, στους επιχειρηματικούς ομίλους, που για να ικανοποιήσουν ακόμα περισσότερο τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους, για να κατακτήσουν μεγαλύτερα κομμάτια στην αγορά, προχωράνε και σε συμφωνίες κάτω από το τραπέζι.
Τελικά, γίνεται φανερό ότι το αστικό κράτος και χέρι - χέρι ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ και λοιπά αστικά κόμματα δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό για το «ξέπλυμα» του μεγαλύτερου σκανδάλου: Της αρπαγής του πλούτου που παράγουν εκατομμύρια εργαζόμενοι, για να γεμίζουν οι τσέπες μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων, και της καταδίκης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στην ακρίβεια και στη φοροληστεία, να καίγονται το καλοκαίρι, να πνίγονται και να βουλιάζουν στο χιόνι τον χειμώνα.
Φυσικά, ούτε ελληνικό φαινόμενο ούτε ελληνική πρωτοτυπία είναι όλα τα παραπάνω. Μια σύντομη ματιά στις πρόσφατες εξελίξεις σε μια σειρά χώρες της ΕΕ αρκεί για να δούμε τη συζήτηση περί διαφθοράς να πρωτοστατεί, να γίνεται όχημα για κυβερνητική εναλλαγή ή/και πολιτική ανανέωση. Την ίδια στιγμή μια σειρά Οδηγίες, όπως αυτή για την «Πρόληψη και καταστολή της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας» (849/2015), που ενσωματώθηκε στην ελληνική νομοθεσία επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, πραγματικό στόχο έχουν τον ακόμα μεγαλύτερο έλεγχο και την ποινικοποίηση του εργατικού κινήματος, της ριζοσπαστικής σκέψης και δράσης. Τη δε τροποποίησή της σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση ψήφισαν από κοινού ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ τον Οκτώβρη του 20202.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και στο πλαίσιο της αστικής στατιστικής καταγράφεται πως «τα επίπεδα διαφθοράς παραμένουν σταθερά σε παγκόσμιο επίπεδο, με το 86% των χωρών να παρουσιάζουν μικρή ή και καμία πρόοδο την τελευταία δεκαετία»3. Την ίδια ώρα οι λαοί παραμένουν σταθερά στο στόχαστρο, στο έλεος της πανδημίας, της εκτόξευσης της ακρίβειας, της φτώχειας και της ανεργίας, αφού στη ζυγαριά «κόστους - οφέλους» η ανθρώπινη ζωή κατατάσσεται στα αναλώσιμα.
Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, η νεολαία, έχουν τη δύναμη να βάλουν τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις και δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από ένα σύστημα που με όλους τους τρόπους στηρίζει τα συμφέροντα του κεφαλαίου, τσακίζοντας τη ζωή και τα δικαιώματα των πραγματικών παραγωγών του πλούτου. Κάτω από το κάθε φορά μακιγιάζ κρύβεται το ίδιο αποκρουστικό πρόσωπο της δικτατορίας του κεφαλαίου.
Παραπομπές:
1. «Euractiv Greece», Κύκλοι της Κομισιόν πιέζουν για τεχνοκρατική κυβέρνηση στην Αθήνα, 3/2/2022
2. «Ριζοσπάστης», Νέα αντιδραστικά μέσα σε βάρος της λειτουργίας και δράσης των συνδικάτων, 7/10/2020
3. CPI 2021: Higlights and insights.
Μαρίνας ΛΑΒΡΑΝΟΥ*
* Η Μαρίνα Λαβράνου είναι υπεύθυνη του Τμήματος Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου