Μαρίκα Νίνου. Είναι η φωνή-αναφορά μιας μεταβατικής εποχής, όταν το ρεμπέτικο τραγούδι διεύρυνε τη θεματολογία του και μέσα από ένα νέο μουσικό κλίμα μετεξελισσόταν σε λαϊκό. Κατάφερε να κάνει τον κόσμο να επικοινωνήσει με την «εσωτερική ηχώ» των τραγουδιών, ενώ η ερμηνεία της ενσαρκώνει την εικόνα της γυναίκας, έτσι όπως την έπλασε η παράδοση του ρεμπέτικου τραγουδιού. Με τραγούδια όπως το «Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα», ή «Το βουνό» και το «Γεννήθηκα για να πονώ», η Μαρίκα Νίνου «ιστόρησε» τις γυναικείες φιγούρες των λαϊκών συνοικιών των αστικών κέντρων, με τα «μάτια-παλάτια», το βουβό παράπονο που γίνεται κόμπος στο λαιμό και μια γεμάτη αξιοπρέπεια μελαγχολία τ’ απογεύματα της Κυριακής.
Η Ευαγγελία Αταμιάν γεννήθηκε το 1919 στον Καύκασο. Σε πολύ νεαρή ηλικία, παντρεύτηκε τον συμπατριώτη της Χάικο Μεσροπιάν με τον οποίο απέκτησε ένα γιο. Αργότερα ο άντρας της εγκατέλειψε την οικογένειά του και επέστρεψε στην Αρμενία.
Η Ευαγγελία γνώρισε τον ακροβάτη Νίκο — «Νίνο » Νικολαΐδη, τον παντρεύτηκε και άρχισε να γυρίζει μαζί του σε διάφορα θέατρα και να δίνει παραστάσεις. Το όνομα του σχήματος ήταν «Ντούο Νίνο », ενώ αργότερα σε αυτό προστέθηκε και ο μικρός της γιος και σχηματίστηκε το «μυθικό» «Δυόμισι Νίνο ».
Στα μέσα του 1948, η Μαρίκα Νίνου γνωρίστηκε με τον Μανώλη Χιώτη αλλά η συνεργασία δεν απέδωσε ιδιαίτερα: Στο στούντιο ηχογραφήσεων της Κολούμπια, τη γνώρισε ο Στελλάκης Περπινιάδης, που τη «βάφτισε» Μαρίκα και άρχισε να δουλεύει μαζί της στο κέντρο «Φλορίντα», στο Πεδίον του Αρεως, μαθαίνοντας όλα τα μυστικά της δουλιάς. Θα ακολουθήσει συνεργασία με τον Γιάννη Παπαϊωάννου και η γνωριμία με τον Βασίλη Τσιτσάνη. Μαζί θα γράψουν μερικές από τις ωραιότερες σελίδες του λαϊκού τραγουδιού.
Δουλεύοντας στην «Τριάνα» του Χελά, το ’53-’54, η Μαρίκα Νίνου αισθάνθηκε τις πρώτες ενοχλήσεις στην υγεία της, έφυγε για τις ΗΠΑ και επέστρεψε το ’55. Τον Οκτώβρη του ’55 ανέβηκε για τελευταία φορά στο πάλκο του Τζίμη του Χοντρού με τον Σταύρο Τζουανάκο και τον Γιάννη Σταματίου.
Τα Χριστούγεννα του ’55 ξαναπήγε στην Αμερική με τον Κώστα Καπλάνη για εμφανίσεις και θεραπεία. Κάνει αιματηρές οικονομίες για να τελειώσει ένα σπίτι που είχε αρχίσει να χτίζει στο Αιγάλεω, ξαναμπαίνει στο νοσοκομείο και οι συνάδελφοί της αφηγούνται σκληρές στιγμές αρρώστιας και εράνων για να πληρωθεί το νοσοκομείο και τα εισιτήρια του αεροπλάνου για επιστροφή στην Ελλάδα, καθώς δεν υπήρχε ελπίδα.
Στις τελευταίες μέρες της ζωής της, η Μαρίκα Νίνου μιλούσε μόνο με στίχους από παλιά λαϊκά τραγούδια. «Εφυγε» την Παρασκευή προς Σάββατο, 23 Φλεβάρη του ’57. Ηταν μόλις 38 ετών!
Μαρίκα Νίνου. Είναι η φωνή-αναφορά μιας μεταβατικής εποχής, όταν το ρεμπέτικο τραγούδι διεύρυνε τη θεματολογία του και μέσα από ένα νέο μουσικό κλίμα μετεξελισσόταν σε λαϊκό. Κατάφερε να κάνει τον κόσμο να επικοινωνήσει με την «εσωτερική ηχώ» των τραγουδιών, ενώ η ερμηνεία της ενσαρκώνει την εικόνα της γυναίκας, έτσι όπως την έπλασε η παράδοση του ρεμπέτικου τραγουδιού. Με τραγούδια όπως το «Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα», ή «Το βουνό» και το «Γεννήθηκα για να πονώ», η Μαρίκα Νίνου «ιστόρησε» τις γυναικείες φιγούρες των λαϊκών συνοικιών των αστικών κέντρων, με τα «μάτια-παλάτια», το βουβό παράπονο που γίνεται κόμπος στο λαιμό και μια γεμάτη αξιοπρέπεια μελαγχολία τ’ απογεύματα της Κυριακής.
Η Ευαγγελία Αταμιάν γεννήθηκε το 1919 στον Καύκασο. Σε πολύ νεαρή ηλικία, παντρεύτηκε τον συμπατριώτη της Χάικο Μεσροπιάν με τον οποίο απέκτησε ένα γιο. Αργότερα ο άντρας της εγκατέλειψε την οικογένειά του και επέστρεψε στην Αρμενία.
Η Ευαγγελία γνώρισε τον ακροβάτη Νίκο — «Νίνο » Νικολαΐδη, τον παντρεύτηκε και άρχισε να γυρίζει μαζί του σε διάφορα θέατρα και να δίνει παραστάσεις. Το όνομα του σχήματος ήταν «Ντούο Νίνο », ενώ αργότερα σε αυτό προστέθηκε και ο μικρός της γιος και σχηματίστηκε το «μυθικό» «Δυόμισι Νίνο ».
Στα μέσα του 1948, η Μαρίκα Νίνου γνωρίστηκε με τον Μανώλη Χιώτη αλλά η συνεργασία δεν απέδωσε ιδιαίτερα: Στο στούντιο ηχογραφήσεων της Κολούμπια, τη γνώρισε ο Στελλάκης Περπινιάδης, που τη «βάφτισε» Μαρίκα και άρχισε να δουλεύει μαζί της στο κέντρο «Φλορίντα», στο Πεδίον του Αρεως, μαθαίνοντας όλα τα μυστικά της δουλιάς. Θα ακολουθήσει συνεργασία με τον Γιάννη Παπαϊωάννου και η γνωριμία με τον Βασίλη Τσιτσάνη. Μαζί θα γράψουν μερικές από τις ωραιότερες σελίδες του λαϊκού τραγουδιού.
Δουλεύοντας στην «Τριάνα» του Χελά, το ’53-’54, η Μαρίκα Νίνου αισθάνθηκε τις πρώτες ενοχλήσεις στην υγεία της, έφυγε για τις ΗΠΑ και επέστρεψε το ’55. Τον Οκτώβρη του ’55 ανέβηκε για τελευταία φορά στο πάλκο του Τζίμη του Χοντρού με τον Σταύρο Τζουανάκο και τον Γιάννη Σταματίου.
Τα Χριστούγεννα του ’55 ξαναπήγε στην Αμερική με τον Κώστα Καπλάνη για εμφανίσεις και θεραπεία. Κάνει αιματηρές οικονομίες για να τελειώσει ένα σπίτι που είχε αρχίσει να χτίζει στο Αιγάλεω, ξαναμπαίνει στο νοσοκομείο και οι συνάδελφοί της αφηγούνται σκληρές στιγμές αρρώστιας και εράνων για να πληρωθεί το νοσοκομείο και τα εισιτήρια του αεροπλάνου για επιστροφή στην Ελλάδα, καθώς δεν υπήρχε ελπίδα.
Στις τελευταίες μέρες της ζωής της, η Μαρίκα Νίνου μιλούσε μόνο με στίχους από παλιά λαϊκά τραγούδια. «Εφυγε» την Παρασκευή προς Σάββατο, 23 Φλεβάρη του ’57. Ηταν μόλις 38 ετών!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου