Συνέντευξη του Δ. Κουτσούμπα στο «Βήμα της Κυριακής»

Η Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ανοίγει τον "Ασκό του Αιόλου" για όλη την Ευρώπη και τον κόσμο. Πόσο σας ανησυχεί η προοπτική μίας γενικευμένης πολεμικής σύγκρουσης στην ανατολική Ευρώπη και τι θα σημαίνει μια τέτοια εξέλιξη για τον κόσμο και ειδικότερα για τη χώρα μας;

Ήδη, η Ρωσία εισέβαλε και κατέχει μεγάλο μέρος της Ουκρανίας ξεκινώντας πολεμική αναμέτρηση, όπως έκαναν οι ΗΠΑ και η ΕΕ στη Γιουγκοσλαβία πριν κάποια χρόνια.

Ανά πάσα στιγμή μπορεί να ανάψει η φωτιά ενός γενικευμένου πολέμου. Ο κίνδυνος του ιμπεριαλιστικού πολέμου σε περιφερειακό επίπεδο κατ' αρχάς, με παγκόσμια όμως διάσταση, είναι υπαρκτός. Η Ελλάδα, "πιστή σύμμαχος" των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, είναι μπλεγμένη σε αυτό το κουβάρι που μας οδηγεί στο πολεμικό σφαγείο. Μάλιστα, έχει αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή, λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης και των δεσμεύσεων που απορρέουν από την ελληνοαμερικάνικη συμφωνία για τις βάσεις, την ενεργή συμμετοχή της στα ΝΑΤΟικά σχέδια. Η όρεξη της τουρκικής άρχουσας τάξης έχει ανοίξει, διεκδικεί αναθεώρηση συμφωνιών και συνόρων με την Ελλάδα, οξύνει την κατάσταση στο Κυπριακό. Την ίδια στιγμή η Ρωσία έχει προειδοποιήσει ότι η Ελλάδα είναι στόχος αντιποίνων, λόγω της συγκέντρωσης πολλών αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων και δυνάμεων σε Σούδα, Αλεξανδρούπολη, Στεφανοβίκειο, Λάρισα και αλλού.

Τελικά η αναγνώριση των λεγόμενων "λαϊκών δημοκρατιών" του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ από τον Πούτιν ήταν η πρόφαση για να ενεργοποιήσει τον πολεμικό σχεδιασμό του, ή πιστεύετε ότι η Ρωσία ωθήθηκε στα άκρα λόγω της ανάμειξης των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στο ουκρανικό;

Είναι σαν να με ρωτάτε ποιος έγινε πρώτα: Η κότα ή το αυγό; Η απάντηση βρίσκεται στο ποιες ακριβώς δυνάμεις συγκρούονται, ποιο είναι το συγκεκριμένο ταξικό περιεχόμενο των ανταγωνισμών, ποια συμφέροντα υπηρετεί η κάθε πλευρά. Τη ρωσική αστική τάξη την ενδιαφέρει η εδραίωση των δικών της μονοπωλίων στα εδάφη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, στη διαπάλη που διεξάγεται για τον έλεγχο του ενεργειακού πλούτου, των δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων, τα μερίδια των αγορών, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού και τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Τα σχέδια αυτά, έρχονται σε αντίθεση, με τους σχεδιασμούς των δυτικών μονοπωλίων (αμερικανικών, βρετανικών, γερμανικών, γαλλικών) και των ιμπεριαλιστικών ενώσεών τους (όπως το ΝΑΤΟ, η ΕΕ), που επιδιώκουν να περιορίσουν τη Ρωσία, αφού τη βλέπουν σαν ανταγωνιστική δύναμη στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά. Και κάπως έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε…

Επιτεθήκατε ως κόμμα στον Πούτιν για όσα είπε στο διάγγελμά του καταλογίζοντας στον Λένιν και τους Μπολσεβίκους ότι ευθύνονται για το πώς συγκροτήθηκε εδαφικά η σύγχρονη Ουκρανία. Φταίει ο Λένιν τελικά;

Καλά, με βάση τον Πούτιν μόνο ο τσάρος πασών των Ρωσιών δεν φταίει και ο ίδιος, τελικά. Καμιά σύγκριση δεν μπορεί να γίνει μεταξύ σοσιαλισμού και καπιταλισμού, ας αφήσουμε τη φεουδαρχία. Η Σοβιετική Ένωση στις αρχές του προηγούμενου αιώνα δημιουργήθηκε ως πολυεθνική ένωση ισότιμων κρατών. Ο Λένιν θεωρούσε ότι πρέπει να είναι εθελοντική συνένωση κυρίαρχων δημοκρατιών. Έτσι, το Δεκέμβρη του 1922 ανακηρύχτηκε η Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ), αρχικά με τη συμμετοχή Ρωσίας, Ουκρανίας, Λευκορωσίας και Υπερκαυκασίας (Γεωργία, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν). Μετά προσχώρησαν οι υπόλοιπες 9 σταδιακά μέχρι το 1940, σύνολο 15 ενωσιακές δημοκρατίες, οι οποίες θεωρούνταν κυρίαρχα κράτη, με σύνορα, με το δικαίωμα του αποχωρισμού, τη δική τους εκλεγμένη κυβέρνηση. Είχαν τη δυνατότητα απόκτησης διπλωματικών και εμπορικών σχέσεων, δικό τους σύνταγμα, δικαίωμα παροχής υπηκοότητας, έστελναν αντιπροσώπους στο ανώτατο Σοβιέτ των Αντιπροσώπων και τη Βουλή των Εθνοτήτων της ΕΣΣΔ. Άρα, ας μη συγκρίνουμε διαφορετικά πράγματα, άλλες εποχές. Ανεξάρτητα από την εκτίμηση ή τους προβληματισμούς που μπορεί να έχει ο καθένας, αυτή είναι η ουσία.

Η ελληνική κυβέρνηση συντονίζεται με τη στάση των εταίρων έναντι της Ρωσίας. Ποια θεωρείτε ότι πρέπει να είναι η στάση της χώρας μας απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις;

Η υπεράσπιση των συμφερόντων του ελληνικού λαού και της χώρας μας, βρίσκεται αποκλειστικά και μόνο στην πολιτική χάραξης αυτοτελούς γραμμής, μακριά από τα αστικά και ιμπεριαλιστικά σχέδια που υπηρετεί η κυβέρνηση της ΝΔ. Για εμάς είναι απορριπτέα κάθε λογική επιλογής κάποιας εκ των δύο πλευρών της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης. Να μην υποκύψουμε στις πιέσεις των "συμμαχικών υποχρεώσεων", για να μη χύσει ο λαός, η νεολαία, το αίμα τους για "αλλότρια συμφέροντα". Να σταματήσει κάθε εμπλοκή της Ελλάδας. Να κλείσουν όλες οι ξένες βάσεις αμέσως. Να μη συρθεί κανένας φαντάρος ή αξιωματικός σε αποστολές των ενόπλων δυνάμεων εκτός συνόρων. Και όλα αυτά, με κατεύθυνση πάλης την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τον λαό πραγματικά στην εξουσία.

Η ουκρανική κρίση φέρνει σοβαρές επιπτώσεις στο ενεργειακό, κάτι που θα επιδεινώσει περαιτέρω την οικονομική επιβάρυνση των πολιτών, οι οποίοι πιέζονται και από το γενικότερο κλίμα ακρίβειας. Πού θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση;

Βέβαια, η "ουκρανική κρίση" χύνει πολύ λάδι στην ήδη δυνατή φωτιά, αφού πάνω απ' το 1/3 του φυσικού αερίου που καταναλώνει η ΕΕ και το 40% της ελληνικής κατανάλωσης προέρχεται απ' τη Ρωσία.

Η εκτίναξη των τιμών ξεκίνησε πολύ πριν την "ουκρανική κρίση". Είχαμε έγκαιρα προειδοποιήσει για τη νέα μεγάλη επιβάρυνση του λαού που φέρνει η υλοποίηση της "πράσινης μετάβασης" της ΕΕ. Οι αυξήσεις είναι το συνδυασμένο αποτέλεσμα της εφαρμογής των κατευθύνσεων και των δεσμεύσεων που οδήγησαν στην εγκατάλειψη των εγχώριων ορυκτών καυσίμων και στην ανάδειξη του εισαγόμενου φυσικού αερίου σε στρατηγικό καύσιμο. Δεσμεύσεις που αφορούν την αποδοχή της λειτουργίας του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, του εμπορίου δικαιωμάτων εκπομπών ρύπων, των "πράσινων" φόρων, της "απελευθέρωσης" του τομέα ενέργειας.

Για να μην επιδεινωθεί κι άλλο η κατάσταση, πρέπει ο λαός να οργανώσει την αντεπίθεσή του για να μην πληρώσει ξανά για τα κέρδη του κεφαλαίου και τους ανταγωνισμούς των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ με τη Ρωσία, απαιτώντας άμεσα μέτρα ανακούφισης, όπως η κατάργηση των φόρων στα καύσιμα βαδίζοντας το δρόμο της ανατροπής για να πάψουν η Ενέργεια, τα τρόφιμα και η ίδια η εργατική δύναμη να αποτελούν "εμπορεύματα".

Βρεθήκατε στα μπλόκα των αγροτών και μάλιστα μεσολαβήσατε στον πρωθυπουργό προκειμένου να υπάρξει συνάντηση με κυβερνητικά στελέχη, κίνηση που κάποιοι ερμήνευσαν ως …τράβηγμα του χαλιού κάτω από τα πόδια του Αλέξη Τσίπρα, που μετά από πολλά χρόνια επέστρεψε στα αγροτικά μπλόκα. Είναι έτσι;

Το τράβηγμα του χαλιού κάτω από τα πόδια του κ. Τσίπρα, το κάνουν καθημερινά οι ίδιοι οι αγωνιζόμενοι αγρότες, απ' όταν τον είδαν να παραλαμβάνει την κυβερνητική σκυτάλη από τη ΝΔ και να κάνει τα ίδια και χειρότερα. Εγώ, εκ μέρους του ΚΚΕ, υλοποίησα την υπόσχεσή μου προς την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων για παρέμβαση στον πρωθυπουργό, ώστε να γίνει η συνάντηση με κυβερνητικό κλιμάκιο συναρμόδιων υπουργών για την επίλυση των δίκαιων αιτημάτων.

Ο κ. Τσίπρας επιμένει για την προοδευτική διακυβέρνηση και θέτει προ των ευθυνών τους -όταν έρθει η ώρα- τα κόμματα που βρίσκονται απέναντι από τη Δεξιά. Θεωρείτε ότι το δίλημμα που τίθεται είναι "πρόοδος - συντήρηση";

Αυτές οι φράσεις, όταν εκφέρονται από κόμματα που έχουν κυβερνήσει χάνουν εντελώς το νόημά τους. Αν ο κ. Τσίπρας θεωρεί "πρόοδο" τις αμερικανικές βάσεις, τη συμφωνία που προετοίμασε με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, τις επιχειρήσεις και τις αποστολές εκτός συνόρων, τότε ποια είναι η "συντήρηση"; Εάν θεωρεί "πρόοδο" την καπιταλιστική ανάπτυξη της πράσινης και ψηφιακής μετάβασης των επενδυτών με ζεστό κρατικό χρήμα, οι οποίοι εκμεταλλεύονται τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι, τότε τι είναι "συντήρηση"; Αν θεωρεί πρόοδο να διαγκωνίζεται με τον κ. Μητσοτάκη για το πώς και σε ποιους ομίλους θα μοιραστούν τα 11 δισεκατομμύρια του Ταμείου Ανάπτυξης, βάζοντας ξανά υπερμνημόνιο στον ελληνικό λαό, τότε τι είναι "συντήρηση"; Η πρόοδος και η συντήρηση των κ. Τσίπρα - Μητσοτάκη, αλλά και άλλων αστικών κομμάτων, συναντιούνται πολύ συχνά. Έχουν γίνει σιαμαίοι, δεν ξεχωρίζεις την πολιτική του ενός από του άλλου, στα μεγάλα, τα καθοριστικά.

Παρεμπιπτόντως, πώς είδατε την παρέμβαση Τσακαλώτου και τα σχόλια που επιφύλαξε για τον πρόεδρο του κόμματός του; Πιστεύετε ότι όντως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι "αδικαιολόγητα ανασφαλής";

Από την τοποθέτηση Τσακαλώτου μου έχουν προκύψει ορισμένα ερωτήματα: Αλήθεια, ένοιωθε ανασφαλής ο κ. Τσίπρας όταν ψήφιζε το 4ο χειρότερο μνημόνιο με τους ΑΝΕΛ, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ; Όταν είπε στον Τραμπ ότι είναι "διαβολικά καλός", προετοιμάζοντας την επαίσχυντη συμφωνία για τις νέες αμερικανικές βάσεις; Όταν ψήφιζε δεκάδες αντιλαϊκά νομοσχέδια, τα μισά εκ των οποίων της ΝΔ τα τελευταία δύο χρόνια; Εάν το κόμμα του τον θεωρεί ανασφαλή και μάλιστα αδικαιολογήτως, τότε είναι δικό τους θέμα να επιλέξουν ένα λιγότερο έως καθόλου ανασφαλή στη θέση του. Δεν μας αφορά ούτε εμάς, ούτε τον ελληνικό λαό. Άλλωστε δεν παρεμβαίνουμε στα εσωτερικά άλλων κομμάτων. Όπως διόλου δεν μας πέφτει λόγος, εάν και ο κ. Τσακαλώτος αισθάνεται "δικαιολογημένα ανασφαλής" όταν προσπαθεί να μιλήσει την ελληνικήν από του βήματος της Βουλής, γιατί διαφωνούμε επί της ουσίας με τις απόψεις του και όχι με το συντακτικό που χρησιμοποιεί για να τις εκφράσει.

 Συνέντευξη παραχώρησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας στο «Βήμα της Κυριακής» και τον δημοσιογράφο Λ. Σταυρόπουλο.