Γιατί επιλέχτηκαν τα «Rafale»

Μέσα σε κλίμα «εθνικής» ομοψυχίας, με τις θετικές ψήφους της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ και της Ελληνικής Λύσης και το «παρών» του ΣΥΡΙΖΑ, ψηφίστηκαν στην Ολομέλεια της Βουλής οι συμβάσεις που κατατέθηκαν από το υπουργείο Αμυνας και αφορούν την αγορά των 3 γαλλικών φρεγατών (τύπου «Belhara») και των 6 επιπλέον «Rafale», μετά από την πρώτη παραγγελία των 18 «Rafale».

Πρόκειται για ένα ακόμα μεγάλο εξοπλιστικό πρόγραμμα, που είναι ενταγμένο στους εγκληματικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, στους οποίους συμμετέχει ενεργά η αστική τάξη για να αναβαθμίσει τον ρόλο και τις μπίζνες της στην ευρύτερη περιοχή, ενώ ο λογαριασμός θα σταλεί βέβαια, όπως πάντα, στον λαό, ο οποίος θα κληθεί να πληρώσει για τους σχεδιασμούς αυτούς με ανυπολόγιστους κινδύνους και πάρα πολλά δισεκατομμύρια ευρώ.

Στο παρόν κείμενο θα ασχοληθούμε μόνο με τα εν λόγω αεροσκάφη.

Ο χορός των πανηγυρισμών και των διθυραμβικών δηλώσεων, λόγω της παραλαβής των γαλλικών πολεμικών αεροσκαφών «Rafale» από την ελληνική Πολεμική Αεροπορία, φαίνεται πως θα κρατήσει καιρό, εάν κρίνουμε από τα όσα κυκλοφορούν σε όλες τις κατηγορίες των ΜΜΕ. Προφανώς, ένα γεγονός τέτοιου οικονομικού μεγέθους (3,3 δισ. ευρώ αρχικά) και υψηλού συμβολισμού, δεν μπορεί παρά να έχει πολλαπλή σκοπιμότητα και η οποία φυσικά υπαγόρευσε την τόσο άμεση υλοποίησή του. Ποιες όμως είναι οι πραγματικές πλευρές αυτής της σκοπιμότητας και ποιες αυτές, που ωραία ενορχηστρωμένα - μέσω κυβερνητικού και αντιπολιτευτικού προπαγανδιστικού μηχανισμού - πλην ΚΚΕ, διαχέονται στις σκέψεις - συνειδήσεις του ελληνικού λαού για να υπομείνει αγόγγυστα τον λογαριασμό που θα πρέπει να πληρώνει εφ' όρου ζωής, όπως τόσους άλλους μέχρι σήμερα;

Θέτοντας κάποια ερωτήματα και κάποιες απόψεις που ευρέως κυκλοφορούν, θα δώσουμε και ορισμένες απαντήσεις:

-- «Ηταν επιτακτική ανάγκη η απόκτηση των "Rafale" από την Πολεμική Αεροπορία», λέγεται από τους περισσότερους, γιατί «έτσι θα έχουμε επιχειρησιακό πλεονέκτημα στο Αιγαίο και κατ' επέκταση η Τουρκία δεν θα τολμήσει να μας κάνει πόλεμο».

Το στοιχείο του επιχειρησιακού πλεονεκτήματος είναι ένας σύνθετος αλγόριθμος που δεν περιορίζεται μόνο στο αεροπορικό μέσο ή τον οπλισμό του, όπως πολλοί εύκολα θεωρούν. Εμπεριέχει ένα πλήθος παραγόντων με σημαντικότερο από όλους, όμως, αυτόν που υπαγορεύεται από τα συμφέροντα των αστικών δυνάμεων και των εκάστοτε εκπροσώπων τους.

Στο κρατούν πολιτικοοικονομικό σύστημα (καπιταλισμός), εάν οι αστικές δυνάμεις εντός της κάθε χώρας, ή και σε συνεργασία με τις εκτός, αποφασίσουν ότι η εξυπηρέτηση των οικονομικών συμφερόντων τους περνάει μέσα από μια μικρής ή μεγάλης κλίμακας πολεμική εμπλοκή, με επαναχάραξη των συνόρων ή όχι, που φυσικά θα γίνει στις πλάτες και με το αίμα του λαού, πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι θα το κάνουν πράξη. Η χρυσοπληρωμένη από τον μόχθο του λαού προμήθεια των «Rafale» το μόνο που προσφέρει, είναι να συνεχίζει τον ατελείωτο χορό των εξοπλισμών, που άλλος αγοράζει και άλλος πληρώνει.

Εξάλλου, και για να μην τρέφουμε αυταπάτες, με την ίδια ευκολία που εμείς αποκτήσαμε ως χώρα τα «Rafale», με την ίδια ευκολία και ακόμη γρηγορότερα ίσως, μπορούν να αποκτήσουν οι γείτονές μας τα ίδια αεροσκάφη και πιθανόν καλύτερα («Eurofighter Typhoon» από Ευρώπη, «MIG-35» ή «Sukhoi SU-35» από Ρωσία, και γιατί όχι τα «F-35» από ΗΠΑ).

-- «Χρειάζεται η χώρα να εξοπλίζεται, ιδιαίτερα όταν η τουρκική επιθετικότητα δυναμώνει», λέει η κυβέρνηση και σε αυτό το δίλημμα στοιχίζονται και άλλα κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και φυσικά ακροδεξιές δυνάμεις εντός κι εκτός Βουλής.

Το θέμα όμως δεν είναι εξοπλισμός ή όχι. Το θέμα είναι τι είδους εξοπλισμός, με τι προσανατολισμό και για ποιες ανάγκες. Στη βάση αυτών των κριτηρίων πρέπει να λαμβάνονται οι αποφάσεις για τα εξοπλιστικά. Ο προσανατολισμός είναι η βάση πάνω στην οποία θα δημιουργηθούν οι ανάγκες και οι οποίες με τη σειρά τους θα μας κατευθύνουν για το είδος των εξοπλισμών. Οταν ως βάση έχουμε την υπεράσπιση των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού, τότε δεν μπορούμε να συζητάμε για τα «Rafale» με την πολύ μεγάλη επιχειρησιακή εμβέλεια και τον αντίστοιχο οπλισμό.

Οταν όμως ως βάση των εξοπλισμών έχουμε κυρίως την εξυπηρέτηση του ΝΑΤΟ στον νέο του σχεδιασμό, που ιδιαίτερα για την περιοχή μας έχει στόχο να επεκτείνει τη δράση του στην Ανατολική Ευρώπη και τη Μαύρη Θάλασσα απέναντι στον κύριο ανταγωνιστή του, τη Ρωσία, αλλά και σε όλα τα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο απέναντι στην επεκτατικότητα της Κίνας, δηλαδή τα συμφέροντα του ευρωατλαντικού άξονα (ΗΠΑ - ΕΕ) κατά άλλων λαών και χωρών, τότε, ναι, τα «Rafale» μπορούν να κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους.

Ομως, όταν τα νέα αεροσκάφη αγοράζονται με τέτοιες δυνατότητες ώστε να δράσουν σε μια έκταση από την Ανατολική Ευρώπη, τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο έως τη Βόρεια Αφρική, τότε εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης της Ελλάδας, που επιδιώκει τη γεωστρατηγική αναβάθμιση των συμφερόντων της σε όλη αυτήν την περιοχή. Δεν εξυπηρετούνται τα συμφέροντα του λαού που περιλαμβάνουν τη φύλαξη των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Περιγράφουμε βέβαια μια πολιτική αξιοποίησης των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας που ήδη εφαρμόζεται με τα ήδη υπάρχοντα πολεμικά μέσα, συμμετέχοντας σε ευρωΝΑΤΟικές και άλλες επιχειρήσεις και ασκήσεις. Τελείως ενδεικτικά, ήδη με εντολές του ΝΑΤΟ, ελληνικά μαχητικά έχουν πιάσει δουλειά σε χώρες των Βαλκανίων, ως εναέριοι χωροφύλακες.

-- «Η αγορά των γαλλικών μαχητικών είναι μια έκφανση της πολύ σημαντικής στρατηγικής εταιρικής σχέσης μας με τη Γαλλία», διαλαλούν κυβερνητικοί και μη πολιτικο-στρατιωτικοί κύκλοι και συνεχίζουν λέγοντας ότι είναι «ένα σημαντικό βήμα ώστε να (...) επιτρέψει στην Ευρώπη να οικοδομήσει τη δική της στρατηγική στρατιωτική αυτονομία».

Πράγματι, τέτοιου είδους εξοπλισμοί προηγούνται ή ακολουθούν μεγάλες διακρατικές συμφωνίες, που προβάλλονται ως αμυντικές αλλά στην πραγματικότητα είναι άκρως επιθετικές. Τόσο η Συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και τις ΗΠΑ, όσο και η Συμφωνία με τη Γαλλία, δεν είναι αμυντικές Συμφωνίες. Μένοντας λόγω θέματος στη Γαλλία πρέπει να πούμε ξεκάθαρα ότι η Γαλλία, ως μεγάλο καπιταλιστικό κράτος στην ΕΕ, έχει τα δικά της ιδιαίτερα συμφέροντα στην περιοχή μας, γενικότερα στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική και στη λεία που θα μοιραστούν οι διάφοροι ενεργειακοί κολοσσοί και όχι μόνο.

Πριν καν στεγνώσουν οι υπογραφές της Συμφωνίας, ζητήθηκε η συμμετοχή ελληνικών στρατευμάτων σε επεμβάσεις της Γαλλίας ανά τον κόσμο (Σαχέλ), όπως άλλωστε έγινε και με τη Συμφωνία με τις ΗΠΑ (Σαουδική Αραβία), ως ανταλλάγματα για μελλοντική βοήθειά τους σε μια ενδεχόμενη εμπλοκή. Αυτό ακούγεται ως το πιο σύντομο ανέκδοτο εάν δούμε λίγο μόνο πίσω ιστορικά, ποιος σύμμαχος βοήθησε ποιον και με τι πράγματι τραγικές συνέπειες για τους ίδιους τους λαούς. Αλλωστε, οι ίδιοι οι αστοί πολιτικοί έσπευσαν την επομένη των Συμφωνιών να διαψεύσουν τις προσδοκίες που καλλιεργούσαν περί συμμαχικής υποστήριξης και να πουν ότι «σε περίπτωση πολέμου θα πολεμήσουμε μόνοι μας, εγκαταλειμμένοι τόσο από τους Αμερικανούς όσο και από τους Γάλλους συμμάχους».

Αυτές οι ανάγκες καθορίζουν το περιεχόμενο των εξοπλισμών αλλά και τα «όριά» τους. Αυτές καθόρισαν και την προμήθεια των «Rafale» και του πανάκριβου επιθετικού οπλοστασίου που τα συνοδεύει (Meteor, Mica, Scalp και Exocet).

Πρέπει να είναι κάποιος πολύ αφελής για να μην μπορεί να εντοπίσει ότι το ΝΑΤΟ έχει αποφασιστικό λόγο και για τη χρήση και για τον προσανατολισμό των οπλικών συστημάτων κάθε χώρας - μέλους του. Η κούρσα των εξοπλισμών «τρέχει» και εγγυάται μόνο τα σχέδια ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ και τα κέρδη των πολεμικών βιομηχανιών που τα χρυσοπληρώνουν οι λαοί, ακόμα και με το αίμα τους.

Η μόνη ρεαλιστική και πραγματικά πατριωτική θέση είναι αυτή του ΚΚΕ, που καταψήφισε την προμήθεια των «Rafale», διότι η εν λόγω προμήθεια δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες του ελληνικού λαού, για τη θωράκιση των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων του και της ασφάλειάς του, της ειρήνης με όλους τους λαούς της περιοχής και του κόσμου.

Και για το τέλος και τους πολύ δυνατούς αστούς γεωστρατηγικούς αναλυτές, αλλά κυρίως για προβληματισμό από τους πολλούς, μπορούμε να ξαναθέσουμε το ερώτημα του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη συζήτηση στη Βουλή:

Πώς δικαιολογούν το γεγονός ότι μία ΝΑΤΟική σύμμαχη χώρα, η Γαλλία, εξοπλίζει μία άλλη ΝΑΤΟική σύμμαχή της χώρα, την Ελλάδα, για να αντιμετωπίσει υποτίθεται μία τρίτη ΝΑΤΟική σύμμαχη πάλι χώρα, την Τουρκία;

Γρηγόρης ΣΥΜΕΩΝΙΔΗΣ
Αντισμήναρχος (Ι) ε.α