Ο ένας κόβει, ο άλλος ράβει στην πολιτική που βυθίζει τον λαό στη φτώχεια

Ακρίβεια, ενεργειακή φτώχεια, επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, δικά τους δημιουργήματα στις πλάτες του λαού

Την ώρα που ο λαός στενάζει από την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια, οι πρωτεργάτες της πολιτικής που τον οδηγεί εκεί, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, επιδίδονται μέρα με τη μέρα σε μια πλαστή αντιπαράθεση, ο «ένας κόβει κι ο άλλος ράβει», για να βγάλουν λάδι την κοινή στρατηγική που υπηρετούν, αλλά και να παρουσιάσουν πως δήθεν υπάρχει και διαφορετική εκδοχή της πολιτικής αυτής που μπορεί τάχα και τα συμφέροντα του κεφαλαίου να υπηρετεί και να δώσει λύσεις στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά. Οι Κυρ. Μητσοτάκης και Αλ. Τσίπρας και χτες, με όσα είπαν, επιβεβαίωσαν τη στρατηγική τους σύμπλευση και ότι ο λαός δεν έχει τίποτα θετικό να περιμένει από την πολιτική τους.

Ο πρωθυπουργός, τόσο με την παρέμβασή του στο υπουργικό συμβούλιο, όσο και μιλώντας χτες το απόγευμα σε οικονομικό φόρουμ, προσπάθησε και πάλι να αποδώσει την ακρίβεια και τις υπέρογκες αυξήσεις στις τιμές της Ενέργειας στην «παγκόσμια γεωπολιτική κρίση από τη ρωσική εισβολή, μετά την πανδημία», τις «ασυμμετρίες μεταξύ προσφοράς και ζήτησης» και τις «πληθωριστικές τάσεις» όπως εκδηλώνονται «παντού στον κόσμο».

Στην πραγματικότητα βέβαια για όλα αυτά κάθε άλλο παρά άμοιροι ευθυνών είναι η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα: Από την εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που «τίμημά» τους είναι η εκτίναξη της ακρίβειας και της ενεργειακής φτώχειας, ως τις «πληθωριστικές πιέσεις» από τα πακέτα επεκτατικής διαχείρισης και το κόψιμο «φρέσκου χρήματος» για το κεφάλαιο εν μέσω πανδημίας, και βέβαια το εγκληματικό μείγμα πολιτικής «απελευθέρωση αγοράς Ενέργειας - πράσινη μετάβαση - απολιγνιτοποίηση - απαξίωση των εγχώριων πηγών Ενέργειας», τα όσα ζει ο λαός φέρουν την υπογραφή τους.

Παίρνοντας την «πάσα» του Αλ. Τσίπρα με τα περί «αισχροκέρδειας» και «υπερκερδών», ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στους ελέγχους και τα πρόστιμα που τάχα επιβάλλονται, την ίδια στιγμή βέβαια που και τα φαινόμενα αυτά είναι «νύχι - κρέας» με τη λειτουργία της καπιταλιστικής αγοράς.

Την ίδια στιγμή, αρνήθηκε ξανά κάποια μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα, ενώ ακόμα και για την πρόσφατη εξαγγελία - κοροϊδία ότι θα φορολογηθούν τα «υπερκέρδη» των εταιρειών Ενέργειας, που είναι παράγωγο της πολιτικής της «πράσινης μετάβασης» και του «Χρηματιστηρίου Ενέργειας», παρέπεμψε σε ...ελέγχους που θα ολοκληρωθούν κάποια στιγμή στις επόμενες βδομάδες από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, και θα αφορούν, όπως είπε, όχι μόνο το 2022, αλλά και τους τελευταίους μήνες του 2021, παραδοχή και αυτό ότι η ακρίβεια «τρέχει» πολύ πριν από τον πόλεμο. Επιπλέον, προετοιμάζοντας για νέα αντιλαϊκά μέτρα, ανέφερε πως θα χρειαστεί και συμπληρωματικός προϋπολογισμός για τις έξτρα δαπάνες που έχουν εξαγγελθεί.

«Κόβει», με «ευκαιρίες» και ΝΑΤΟική «συνεκμετάλλευση»...

Ο πρωθυπουργός έσπευσε άλλωστε να παρουσιάσει ξανά ως «γεωπολιτική ευκαιρία» τη μείωση της εξάρτησης από το ρωσικό καύσιμο και τη μετατροπή της χώρας σε κόμβο διαμετακόμισης φυσικού αερίου, ηλεκτρικού ρεύματος και υδρογόνου. Βλέψεις και σχεδιασμοί που σπρώχνουν ακόμα πιο βαθιά στην εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς, για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Εξάλλου, ακριβώς στο πλαίσιο διερεύνησης νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο, αναφερόμενος στο Ουκρανικό επικέντρωσε ξανά στις «ευκαιρίες» που δημιουργούνται για την ελληνική αστική τάξη και ειδικότερα για τους εφοπλιστές να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στη μεταφορά και αποθήκευση υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) με βάση τις προθέσεις της ΕΕ για σταδιακή απεξάρτηση από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες.

Σε αυτό το πλαίσιο, άλλωστε, εμφανίστηκε θετικός για συνεννοήσεις απέναντι στην τουρκική ηγεσία, στον απόηχο και της πρόσφατης συνάντησής του με τον Ερντογάν. «Συμφωνήσαμε, σε μια εποχή με μεγάλη γεωπολιτική αστάθεια, ότι μπορούμε να ζήσουμε με τις διαφορές μας και να εστιάσουμε στη θετική ατζέντα», είπε, καλώντας ξανά «να πέσουν οι τόνοι, και με θετική ατζέντα να εκμεταλλευτούμε προοπτικές που υπάρχουν». «Προσερχόμαστε στη συζήτηση με την Τουρκία με καλή διάθεση», διαβεβαίωσε, βάζοντας, από ελληνικής πλευράς, ως μόνη διαφορά την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών, αν και παραδέχτηκε ότι η Αγκυρα έχει τη δική της «ατζέντα», όπως παρουσίασε τις πάγιες και «εφ' όλης της ύλης» αξιώσεις της τουρκικής αστικής τάξης σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων.

...«ράβει» ο ΣΥΡΙΖΑ με παραμύθια περί φιλολαϊκής «κρατικής παρέμβασης»

Την ίδια ώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ, που συνυπογράφει τόσο τους στόχους του «πράσινου Green Deal», όσο και τον «εθνικό» στόχο της «αναβάθμισης» της αστικής τάξης στα ενεργειακά σχέδια ΗΠΑ - ΕΕ, προσπαθεί να εμφανίσει ότι υπάρχει και μια «light» «εκδοχή» αυτής της πολιτικής, που θα υπηρετεί ταυτόχρονα και τα λαϊκά στρώματα και τις ανάγκες τους.

Στο πλαίσιο αυτό ο Αλ. Τσίπρας χτες σε συνέντευξή του επανέλαβε τα περί «αισχροκέρδειας» και «σχεδίου έκτακτης ανάγκης» ζητώντας «το κράτος να παρέμβει ρυθμιστικά στις αγορές».

Ομως, σε αντίθεση με αυτά που λέει και ξαναλέει, η «παρέμβαση» του αστικού κράτους υπάρχει και με το παραπάνω στα όσα ζουν σήμερα τα λαϊκά στρώματα: Αποτυπώνεται στις τεράστιες επιδοτήσεις στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, στα αρπακτικά της «πράσινης» Ενέργειας, με τη δημιουργία μηχανισμών που διαιωνίζουν το ακριβό ρεύμα, όπως ο μηχανισμός που έφερε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ για το χρηματιστήριο αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, όπου οι χονδρέμποροι μπορούν να αγοράζουν φτηνά, για να πουλάνε μετά ακριβά, στις κάθε είδους «ασφαλιστικές δικλίδες», όπως π.χ. οι περιβόητες «ρήτρες» που έχουν νομοθετήσει από κοινού με τη ΝΔ διασφαλίζοντας ότι οι ενεργειακοί όμιλοι «μονά» - «ζυγά» κερδίζουν, φορτώνοντας κέρδη και ζημιές στον λαό.

Αλλά κι εκείνα που επανέλαβε ξανά χτες πως επί ΣΥΡΙΖΑ η ΔΕΗ ήταν «δημόσια» και δεν είχε αυξήσει το ρεύμα «ούτε ένα ευρώ» και παράλληλα «είχε και κερδοφορία», αποτελούν πρόκληση απέναντι στον λαό: Δεν πάνε δα ούτε καλά καλά 5 χρόνια απ' όταν η κυβέρνησή του πέταγε εκατοντάδες χιλιάδες εκτός κοινωνικού τιμολογίου, απ' όταν η ΔΕΗ που η ιδιωτικοοικονομική της λειτουργία βέβαια δεν σταμάτησε λεπτό, ανεξάρτητα από το ποσοστό συμμετοχής του κράτους σε αυτή, συνέχιζε κανονικά και με τον νόμο τις διακοπές ρεύματος, το κυνήγι των νοικοκυριών που αδυνατούν να πληρώσουν το πανάκριβο ρεύμα.

Αλλωστε, ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που υλοποιώντας την πολιτική της «απελευθέρωσης» μείωσε το μερίδιο της ΔΕΗ στη λιανική και χονδρική αγορά ηλεκτρικού ρεύματος, από 95% στο 50%. Απόφαση που είχε παρθεί με χρονικό ορίζοντα το 2020 και η ΝΔ το συνέχισε. Ακόμα, υποχρέωσε τη ΔΕΗ, μέρος από το σύνολο του ρεύματος της λιγνιτικής και υδροηλεκτρικής παραγωγής της να το πουλά μέσω δημοπρασιών στους άλλους ιδιώτες επιχειρηματίες στον κλάδο, σε τιμή πολύ κάτω του κόστους, προκειμένου να ολοκληρωθεί η «απελευθέρωση», με τα σπασμένα να τα πληρώνει και πάλι ο λαός. Σε ό,τι αφορά τον ΑΔΜΗΕ, υλοποίησε σχέδιο για πλήρη ιδιωτικοποίηση, ολοκληρώθηκε ο πλήρης ιδιοκτησιακός διαχωρισμός από τη ΔΕΗ, μετοχοποιήθηκε κατά ποσοστό 49%, από το οποίο το 24% θα πάει σε «στρατηγικό επενδυτή», που θα έχει και το μάνατζμεντ.

Αλλά και για τα περί δήθεν μείωσης του ΦΠΑ στην Ενέργεια επί κυβερνήσής του, «ξέχασε» να πει ότι στόχο - όπως άλλωστε και τα σημερινά αντίστοιχα μέτρα της Κομισιόν που εφαρμόζει η κυβέρνηση - δεν είχαν την ανακούφιση του λαού, από τον οποίο άλλωστε τα έπαιρνε διπλά «από την άλλη τσέπη» με τα χαράτσια του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης και όχι μόνο, αλλά αντίθετα λειτούργησε ως μία ακόμα επιδότηση και ελάφρυνση προς τους βιομήχανους που το είχαν ζητήσει άλλωστε από την τότε κυβέρνηση.

Μάλιστα, είχε το θράσος να πει ότι αυτή η μείωση του ΦΠΑ στην Ενέργεια δεν υλοποιήθηκε επειδή εφαρμόστηκε το «Χρηματιστήριο Ενέργειας» που... ήταν ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ που νομοθέτησε! Και που και αυτός ο μηχανισμός σε συνδυασμό με το εμπόριο ρύπων είναι η αιτία των υπερκερδών των εταιρειών Ενέργειας, για την οποία κόπτεται ο Αλ. Τσίπρας.

Σε μια προσπάθεια - κυριολεκτικά για γέλια και για κλάματα - να εξηγήσει το πώς μπορούν να υλοποιηθούν μέτρα ελάφρυνσης των λαϊκών νοικοκυριών, μίλησε για τη «ρήτρα διαφυγής» που υπάρχει τώρα, αντίθετα με τη διακυβέρνησή του, όπου «έπρεπε να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια», εφαρμόζοντάς τα. Βέβαια, τη «ρήτρα διαφυγής» που ενέκρινε η Κομισιόν με αφορμή την πανδημία και προβλέπει πακέτα ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων από τα κράτη και ψίχουλα για τον λαό, τη βιώνει ο λαός σήμερα. Που καλείται να πληρώσει αυτός τα σπασμένα του λεγόμενου «επεκτατικού μείγματος πολιτικής» μέσω των προαπαιτούμενων αντιλαϊκών μέτρων του Ταμείου Ανάκαμψης και της δημοσιονομικής σταθερότητας.

Πάνω σε μια τέτοια διαστρέβλωση της πραγματικότητας πλάσαρε τον ΣΥΡΙΖΑ σαν τον σωτήρα του λαού, που θα εφαρμόσει «μια άλλη πολιτική» όχι «για να επιστρέψουν τα λεφτόδεντρα», όπως βάφτισε την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων του λαού, «αλλά για να σταματήσει η αισχροκέρδεια. Τα κλεφτόδεντρα», στα οποία απέδωσε το ότι «κάποιοι κερδίζουν και η πλειοψηφία χάνει», αφήνοντας στο απυρόβλητο το κεφάλαιο και τη στρατηγική του που από κοινού υπηρετούν με τη ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα, βυθίζοντας τον λαό παραμέσα στη φτώχεια, στην εκμετάλλευση, στους πολέμους.