Είμαι απ΄τα παιδιά

                                    Δημήτρης Μυστακίδης & Κοινοί Θνητοί Είμαι απ΄τα παιδιά

~Δημήτρης Μυστακίδης: Τραγούδι ~

Βασίλης: Στίχοι,Μουσική,Ραπ ~

Μητσοφού: Στίχοι,Ραπ ~

Αντώνης:Μουσική,Παραγωγή,Κοντραμπάσο,Κιθάρα,Μπαγλαμά, Προγραμματισμός,Recordings,Μίξη,Master

~Χρήστος Δανάς: Βιολί

~Στέλιος Γκίνης: Τύμπανα Artwork: Petros Voulgaris

Στίχοι

Είμαι απ’τα παιδιά που δεν κάθονται καλά.
Την έχω καταλάβει από μικρός τη ζαβολιά.
Δεν κάνω τσιμουδιά, όσο πέφτουνε κορμιά.
Ήμουν και θα είμαι από ‘κεινα τα παιδιά.

Με φέρανε χωρίς να ξέρουν το γιατί,
Όπως κι αυτούς τους έφεραν στον κόσμο οι δικοί τους.
Και πάει λέγοντας ετούτη η εκδοχή
Αφού σε κάθε εποχή, δεν είχε νόημα η ζωή τους.
Να παντρευτούν και να κάνουνε παιδιά,
Να βγάλουνε λεφτά, να πάρουν σπίτι και αμάξι.
Κι αν τους ρωτήσουν, πως είσαστε, καλά;
Αυτοί να λένε, όλα καλά, πολύ δουλειά, αλλά εντάξει.
Για αυτούς μετράει να μη φαίνεσαι σκατά,
Μη στραβομουτσουνιάζεις, γιατί η γειτονιά μιλάει.
Κι άμα τολμήσεις και την “πεις” στη γειτονιά,
είσαι από εκείνα τα παιδιά, που τα παιδιά τους, τα χαλάει.
Τέτοιο παιδί ήθελα να γίνω από παιδί.
Και τώρα που μεγάλωσα τέτοιο παιδί να μείνω.
Ένα παιδί που δεν θα πίστευε ποτέ
πως μια παρθένα γέννησε παιδί, κρατώντας ένα κρίνο.

Είμαι απ’ τα παιδιά …

Με φέρανε από αγάπη μου είπανε στη γη
το είδος τους και εγώ κάποτε να διαιωνίσω
Με είχαν στα πούπουλα και πάντα με στοργή
μα εγώ για το αντίθετο πάλευα να τους πείσω
Με θέλανε τον πρώτο τον πρώτο μαθητή
και τη σημαία του σχολείου μου να την κρατήσω
Και αφού δεν τα κατάφερα ποτέ στην τελική
αποφάσισα τρείς μήνες το σχολείο να κλείσω
Άλλοι με είχαν για τρελό και άλλοι για φυλακή
Πολλές φορές με κάνανε εμένα να μισήσω
Ανήθικοι να προσπαθούν να πούνε για ηθική
Τότε δεν τους υπολόγιζα τώρα ούτε να τους φτύσω
Να λένε στον πατέρα μου πρόσεχε το παιδί
και εγώ να προσπαθώ χίλιες φορές να του εξηγήσω
Γερό ο λόγος που είμαι έτσι είναι επειδή
με νανουρίσατε πολύ και τώρα λέω να ξυπνήσω

Είμαι απ’ τα παιδιά …

Δεν κάνω τσιμουδιά, δε βγάζω το σκασμό,
Όσο η καταστολή θα μας βαράει στο ψαχνό.
Όσο οι άνθρωποι είναι ονειρεύονται μονάχα
όταν λένε τι θα κάναν αν κέρδιζαν το λαχνό.
Δεν κάνω τουμπεκί, χοντρό ή ψιλοκομμένο,
Όσο κάθε φτωχό θα το φωνάζουμε καημένο.
Όσο θα κλαίμε γιατί φταίει το πεπρωμένο,
Η μοίρα του, η τύχη του, που του το ‘χε γραμμένο.
Δεν το βουλώνω κι ας με κάνετε θυσία,
Για καθετί σκάρτο στη γη φταίει η ιδιοκτησία.
Για κάθε πόλεμο, για κάθε πεινασμένο,
για κάθε μισαλλόδοξο και λοβοτομημένο.
Δε σωπαίνω, Δε σας κάνω τη χάρη.
Δεν είμαι το καλό παιδί και τ’ άξιο παλικάρι.
Όσο έχω την υγειά μου, μέχρι η γκλάβα να κλατάρει,
Θα τα λέω στη γενιά μου
Μπας και το πάρει χαμπάρι.

Είμαι απ’ τα παιδιά …