ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ
«Πινγκ πονγκ» δηλώσεων από Ελληνες και Τούρκους αξιωματούχους | «`Η συνδαιτυμόνες στο τραπέζι ή θα είμαστε εμείς το μενού», λέει ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ για τις γενικότερες εξελίξεις που «τρέχουν» στην περιοχή
"Τρέχει» το παζάρι στα Ελληνοτουρκικά, επιταχυνόμενο και από τις εξελίξεις στο μέτωπο της Ουκρανίας, όπως επιβεβαίωσε και ο Αμερικανός πρέσβης Τζ. Πάιατ, την περασμένη Πέμπτη, παρεμβαίνοντας στο Φόρουμ των Δελφών.
Αφού πρώτα παρατήρησε ότι ο ρόλος της Ελλάδας στη ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ είναι «πιο σημαντικός από ποτέ», σε μια περιοχή την οποία χαρακτήρισε «ζωτικής σημασίας», τόσο για τη Ρωσία όσο και για τις ΗΠΑ, έδειξε προς την κατεύθυνση των «συνεννοήσεων» και διευθετήσεων, επισημαίνοντας ότι η Τουρκία είναι ήδη εταίρος στον ΤΑΡ και ότι θέλει κι αυτή να μειώσει την εξάρτηση από το ρωσικό καύσιμο.
Την ίδια ώρα, έβαζε ξανά στον «πάγο» τον πολυδιαφημισμένο αγωγό «East Med», επικαλούμενος λόγους κόστους και ταχύτητας στην κατασκευή του.
Την ίδια μέρα, οι υπουργοί Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας είχαν σύντομη συνάντηση στο περιθώριο της Συνόδου των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ, συζητώντας «σχετικά με την κατάσταση στην Ουκρανία μετά τη ρωσική εισβολή». Ο, δε, υπουργός Αμυνας, Ν. Παναγιωτόπουλος, μιλώντας στο Φόρουμ και ενώ αναμένεται νέος γύρος ΜΟΕ, τόνιζε ότι «θα εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα να επικοινωνήσουμε με τους γείτονές μας καλή τη πίστη, προκειμένου να φτάσουμε στο ίδιο σημείο συνεννόησης».
Από κοντά και ο υφυπουργός Οικονομικής Διπλωματίας, K. Φραγκογιάννης, που απαριθμούσε στο Φόρουμ τα βήματα που έχουν γίνει στη λεγόμενη «θετική ατζέντα» με την Τουρκία. Αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στις μπίζνες σε τομείς όπως τα Ενεργειακά, τα ναυτιλιακά, οι υποδομές, αλλά και η ακτοπλοϊκή σύνδεση Σμύρνης - Θεσσαλονίκης. Οπως είπε, έχουν λύσει «τα 23 από τα 25 θέματα» αυτής της ατζέντας και ότι η όλη διαδικασία «δημιουργεί ένα momentum που μπορεί να ευνοήσει και τις πολιτικές σχέσεις».
Ιδιο ήταν το στίγμα και στη συνέντευξη του υπουργού Εξωτερικών Ν. Δένδια την Παρασκευή στο «CNN Greece». Σημείωνε μεταξύ άλλων ότι «η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει δημιουργήσει ένα απολύτως διαφορετικό γεωπολιτικό περιβάλλον με αυξανόμενους κινδύνους και προκλήσεις σε διεθνές επίπεδο». Γι' αυτό, όπως είπε, η ελληνική κυβέρνηση «επιθυμεί να συμβάλει εποικοδομητικά στην αντιμετώπιση των νέων προκλήσεων και να παγιώσει τη θέση της ως παράγων σταθερότητας και συνεργασίας».
Πρόσθεσε ότι για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο αν δεν επιτευχθεί διμερής συμφωνία με την Τουρκία, «προτείνουμε να παραπεμφθεί το θέμα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης».
Σε κάθε περίπτωση, δήλωσε έτοιμος «να εντείνουμε τις προσπάθειες ώστε να τεθούν τα θεμέλια για τη διαμόρφωση ενός περιφερειακού συστήματος που θα διασφαλίζει τη μελλοντική σταθερότητα, ασφάλεια και ευημερία», ώστε «να οικοδομηθούν ευρύτερες συνεργασίες σε μια σειρά τομείς που μέλλεται να μας απασχολήσουν όλο και περισσότερο στο άμεσο μέλλον, όπως η ενεργειακή ασφάλεια, η πολιτική προστασία και ο τουρισμός».
Παρόμοιο είναι το κλίμα και στην πλευρά της Τουρκίας. Καλά πληροφορημένες πηγές αναφέρουν ότι μιλά για «συμβιβασμούς» μέσα από «διάλογο», ο οποίος διευκολύνεται από τις «τεκτονικές αλλαγές στο Ουκρανικό, καθώς Ελλάδα και Τουρκία εδράζονται στην ίδια τεκτονική πλάκα, αυτή του ΝΑΤΟ και της Δύσης γενικότερα».
Τονίζουν, άλλωστε, ότι μέσα σε όλο αυτόν τον χαμό «το καλό νέο είναι ότι είμαστε ..."Back in business" (επιστροφή στις δουλειές)», που σημαίνει ότι το κλίμα έχει αναθερμανθεί για ευρύτερες οικονομικές συνέργειες ανάμεσα στην αστική τάξη των δυο κρατών, «λιπαίνοντας» το έδαφος και για τα πιο δύσκολα, πάντα μέσα στο ίδιο ευρωατλαντικό πλαίσιο της «συνεννόησης».
Δεν περνά, εξάλλου, απαρατήρητη η τοποθέτηση ανώτατων Τούρκων αξιωματούχων σχετικά με την αγορά από τις δυο χώρες αμερικάνικων όπλων: «Η ενίσχυση της Ελλάδας είναι ενίσχυση του ΝΑΤΟ, άρα και της Τουρκίας. Ελπίζουμε να έχει και η Αθήνα την ίδια θεώρηση για τους δικούς μας εξοπλισμούς».
Απαρατήρητος δεν περνά ούτε ο «οδικός χάρτης» που προτείνουν για διευθετήσεις, σε πνεύμα παραπλήσιο με αυτό που περιέγραφε, εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, ο Ν. Δένδιας: «Υπάρχουν μια σειρά θέματα που πρέπει να συζητήσουμε, αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος, και δεν αποκλείεται προσφυγή και στη Διεθνή Δικαιοσύνη», λένε.
Επιβεβαιώνοντας το παρασκήνιο πίσω από την αλλαγή στάσης των Αμερικανών για τον «East Med», σημειώνουν για την κρίση το καλοκαίρι του 2020 με την έξοδο του τουρκικού ερευνητικού «Ορούτς Ρέις» στην Ανατολική Μεσόγειο, ότι «δεν προκλήθηκε από το δικό μας ερευνητικό σκάφος, αλλά από έναν αγωγό (τον "East Med") που προσπάθησε να βρει χάραξη μέσα από την τουρκική υφαλοκρηπίδα».
Κατά τα άλλα, επαναλαμβάνουν τις απαράδεκτες αξιώσεις της Τουρκίας, ότι «η θεωρία πως ένα νησί τόσο μικρό όσο το Καστελόριζο μπορεί να μας αποκόψει από την έξοδό μας στην Ανατ. Μεσόγειο δεν ευσταθεί» και επιμένουν στην αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Σχετικά με το Κυπριακό, η τουρκική πλευρά αναφέρει ότι «η επίλυσή του θα ξεκλείδωνε και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις», επιμένοντας σε «λύση δύο κρατών», καθώς «η Ομοσπονδία δεν οδηγεί πουθενά».
Ταυτόχρονα, η τουρκική κυβέρνηση σπεύδει να υπενθυμίσει την αναβαθμισμένη θέση της στο χάρτη της περιοχής, εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία.
Αξιωματούχοι επισημαίνουν με νόημα ότι «η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που μιλά τόσο με την Ουκρανία όσο και με τη Ρωσία» και απαξιώνουν τις κυρώσεις της ΕΕ κατά της Ρωσίας, λέγοντας ότι «δεν θα δουλέψουν, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα», ενώ προβλέπουν ότι «σύντομα η ΕΕ θα αναγκαστεί να στήσει κάποιον μηχανισμό διαχείρισης των συνεπειών που θα έχουν οι κυρώσεις στην ίδια».
Τονίζουν, δε, ότι η Τουρκία δεν έχει καμία υποχρέωση να τις εφαρμόσει, καθώς είναι της ΕΕ, της οποίας δεν είναι μέλος.
Τα δικά της γεωπολιτικά «πλεονεκτήματα» και κυρίως τη μετατροπή της χώρας σε πολεμικό ορμητήριο του ΝΑΤΟ διαφημίζει και η ελληνική πλευρά, με τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ, στρατηγό Κων. Φλώρο να αναφέρεται εκτενώς - μιλώντας στο Φόρουμ - στις διμερείς σχέσεις και τα πολυμερή σχήματα με ομπρέλα ΝΑΤΟ, όπου πρωτοστατούν οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις.
Αλλά και σε «δυο κομβικά σημεία, πολύ χρήσιμα για τη συμμαχία, τη Σούδα και τη "Σούδα του Βορρά", την Αλεξανδρούπολη», για την οποία είπε ότι «επελέγη μαζί με τους συμμάχους προκειμένου να διευκολύνουμε τη διέλευση στρατευμάτων όπου χρειάζεται». Τόνισε, δε, ότι «λόγω του Ουκρανικού, η αξία της έχει αναδειχτεί στον υπέρτατο βαθμό».
Σε μια κυνική ομολογία ότι η ενεργότερη εμπλοκή στα εγκληματικά σχέδια του ΝΑΤΟ γίνεται για μια καλύτερη θέση στο διαμοιρασμό της λείας, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ είπε ότι «αν δεν είμαστε στο τραπέζι ως συνδαιτυμόνες, θα είμαστε στο μενού», σκιαγραφώντας, βασικά, την ένταση των ανταγωνισμών και τους κινδύνους για τον λαό από τα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Τέλος, στον απόηχο της επίσκεψης του Ισραηλινού υπουργού Εξωτερικών Γ. Λαπίντ στην Αθήνα, όπου επισήμανε τόσο στον Ελληνα ομόλογό του, όσο και στον πρωθυπουργό τη βελτίωση των σχέσεων Ισραήλ - Τουρκίας, ο πρέσβης του Ισραήλ στην Ελλάδα Γ. Αμράνι, μιλώντας την Παρασκευή στο Φόρουμ, προανήγγειλε στενότερη συνεργασία με την Αγκυρα.
«Το να καλούμε και άλλους στην περιφερειακή συνεργασία μας είναι ευπρόσδεκτο. Η τριμερής μας συνεργασία (με Κύπρο), το να είναι ελκυστική, να μην περιορίζεται στις τρεις μόνο χώρες, αλλά και να θέλουν να ενταχθούν και άλλοι, αποδεχόμενοι τους βασικούς κανόνες της συνεργασίας μας, είναι κάτι ευπρόσδεκτο», είπε.
Ζήτησε, δε, «να χτίσουμε πάνω στο μομέντουμ», βάζοντας π.χ. ως πεδίο συνεργασίας την Ενέργεια. «Μιλάγαμε για τον "East Med" εδώ και 12 χρόνια, μέχρι που μας είπαν οι Αμερικανοί ότι δεν μπορεί να προχωρήσει. Ας δούμε άλλα σχέδια. Η Αίγυπτος είναι ένας εταίρος κλειδί στην περιοχή (για το Ενεργειακό και τις οδεύσεις του), όμως και άλλοι μπορούν να παίξουν τέτοιον ρόλο. Είναι ώρα να κάνουμε πρόοδο και να μορφοποιήσουμε τη ρητορική των Βρυξελλών περί ενεργειακής απεξάρτησης από τη Ρωσία σε ένα σχέδιο δράσης», τόνισε χαρακτηριστικά.
....Υπάρχει όμως και κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Η στάση του σε αυτό που ονομάζει σήμερα ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Αν είναι τέτοιος, κινδυνεύει να τιναχτεί η παγκόσμια μπαρουταποθήκη στον αέρα. Τότε τι κάνουμε; Γιατί ο λαός δεν είναι κάθε μέρα στους δρόμους; Γιατί έγιναν 3 συγκεντρώσεις με διαφορά μήνα; Γιατί δεν οργανώνει πυρετωδώς την αντιιμπεριαλιστική πάλη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως γιατί δεν κολλάει και πολύ με την ανάλυσή του περί ενός κόσμου καθ’ ολοκληρία ιμπεριαλιστικού; Μήπως δεν κολλάει με το ότι ο κύριος αντίπαλος των ΗΠΑ ήταν η Κίνα; Μήπως δεν κολλάει με τον ενδοτισμό κατά τη γνώμη του στην επιθετικότητα της Τουρκίας; Μήπως οι περί εξάρτησης θεωρίες του και αναλύσεις περί επιχειρηματικών ομίλων έχουν καταρρεύσει σαν τραπουλόχαρτα; Μπορεί να νομίζει ότι σαν χαμαιλέοντας μπορεί να αλλάζει θέσεις, αλλά υπάρχουν και κομμάτια λαού που και μνήμη έχουν και σκέψη και βλέπουν.
Είναι θλιβερό άνθρωποι αγωνιστές να εγκλωβίζονται στη γραμμή να μετατρέπονται σε βαλβίδες εκτόνωσης και σε λογικές συστημικής ανάθεσης , αντί να αναζητούν όρους συγκρότησης κινήματος που θα μπει φραγμός στη φασιστικοποίηση, στον πόλεμο, στην επίθεση στα λαϊκά και εργασιακά δικαιώματα, στη φτώχεια και την εξαθλίωση του λαού. Γιατί αυτό έχει ανάγκη τούτος ο τόπος και όχι τις "δικαιώσεις" του κόμματος.
Αυτό που έγινε χθες στη Βουλή είναι σαφέστατα σοβαρότατο, και για αυτό άμεσα πρέπει να δοθεί κινηματική απάντηση στους δρόμους.
https://antigeitonies3.blogspot.com/2022/04/blog-post_37.html.......... Αλλη μία δικαίωση των θέσεων του ΚΚΕ μέσα απο την Αντικομουνιστική λύσσα του οπορτουνιστικού συρφετού που βρίσκεται κάτω απο την σημαία του Ρώσικου Ιμπεριαλισμού. Ο Καπιταλισμός σήμερα βρίσκεται στο Ιμπεριαλιστικό στάδιο σχεδόν παγκόσμια σύμφωνα με το αθάνατο έργο του ΛΕΝΙΝ που δεν πάγωσε στο χρόνο και στην Ουκρανία τέτοιο πόλεμο έχουμε. Αυτό που κάνουμε οι Κομμουνιστές είναι να καλούμε όλους σε συμπόρευση στην κοινωνική συμμαχία και για αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Στην ιδεολογική πάλη και ζύμωση βάζουμε το ότι όσο υπάρχει καπιταλισμός θα υπάρχει ιμπεριαλιστικός πόλεμος και το μόνο που μπορεί να τον σταματήσει είναι η προλεταριακή επανάσταση με κοινωνικοποίηση των βασικών συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής ξήλωμα του καπιταλιστικού κέρδους και δικτατορία του προλεταριάτου. Ας ΣΚΟΥΖΟΥΝ όσο θέλουν τα εξαπτέρυγα της ...πασοκάρας.... είναι η πυξίδα μας. Θα ψάξουμε τι λάθος κάναμε ότα σταματήσουν. ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η πείρα του 20ού και των πρώτων δεκαετιών του 21ου αιώνα επιβεβαίωσε πανηγυρικά ότι ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας του πολέμου δεν αφορά μόνο το καπιταλιστικό κράτος που επιτίθεται πρώτο. Ιδιος είναι ο χαρακτήρας του πολέμου από την πλευρά του κράτους που υποχρεώνεται να διεξαγάγει αρχικά αμυντικό πόλεμο, που και αυτός θα γίνει επιθετικός στον βαθμό που καταφέρνει να υπερισχύσει του κράτους που εξαπέλυσε πρώτο τη στρατιωτική ιμπεριαλιστική επέμβαση.
ΔιαγραφήΠολύ εύστοχα ο ΓΓ της ΚΕ σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου, για το ποιο κράτος, η Ρωσία ή η Ουκρανία, έχει την πρώτη ευθύνη, χρησιμοποίησε το γνωστό ερώτημα για το αν προηγείται η κότα του αυγού, ή αντίστροφα.
Τον Φλεβάρη του 1915 και ενώ είχε ξεσπάσει ο Α' Παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός Πόλεμος ο Λένιν υπογράμμιζε3: «...εμείς ξέρουμε ότι επί δεκαετίες οι τρεις ληστές (η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της Αγγλίας, της Ρωσίας, της Γαλλίας) εξοπλίζονταν για να ληστέψουν τη Γερμανία. Είναι μήπως εκπληκτικό ότι οι δύο ληστές (σ.σ. εννοούσε τη Γερμανία και την Αυστροουγγαρία) επιτέθηκαν πριν οι τρεις προλάβουν τα καινούργια μαχαίρια που παράγγειλαν; Και δεν αποτελεί μήπως σόφισμα, όταν με φράσεις για τους "πρωταίτιους" συγκαλύπτεται η ίση "ενοχή" της αστικής τάξης όλων των χωρών;».
Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή καταδίκασε τη ρωσική εισβολή, δηλαδή την ενέργεια του πρώτου επιτιθέμενου, χωρίς όμως εδώ να βάζει ούτε άνω τελεία ούτε τελεία, όπως έκαναν η κυβέρνηση και όλα τα άλλα κόμματα. Ανέδειξε τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του ανταγωνισμού ανάμεσα στα δύο κράτη, και της Ρωσίας και της Ουκρανίας, θυμίζοντας τι προηγήθηκε με αφετηρία τη διάλυση της ΕΣΣΔ και τις διαφορές που ανέκυψαν ανάμεσα στα αναδυόμενα νέα κράτη.
Η Ρωσία ήταν στην πρώτη γραμμή στην κούρσα να κατακτήσει ηγετική θέση ανάμεσα στις πρώην Ενωσιακές Δημοκρατίες, με την ένταξη όσο γινόταν περισσότερων στη διαδικασία που ο Πούτιν ονόμασε «αποκομμουνιστικοποίηση», με σκοπό την ανάδειξη της Ρωσίας σε ηγετικό περιφερειακό και στη συνέχεια παγκόσμιας εμβέλειας ιμπεριαλιστικό πόλο. Στην περίπτωση της Ουκρανίας, βασικό κρίκο κλιμάκωσης προς τον σημερινό πόλεμο αποτέλεσε το 2014, με το γνωστό ΝΑΤΟικής στήριξης εσωτερικό πραξικόπημα που απέβλεπε στην ικανοποίηση των συμφερόντων της ουκρανικής αστικής τάξης να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, προσφέροντας τη χρησιμοποίηση του ουκρανικού εδάφους στην περικύκλωση της Ρωσίας.https://www.rizospastis.gr/story.do?id=11615807 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ