Από τη γενέτειρα πόλη του Λένιν

Η Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, όπως και η σχετική αρθρογραφία του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων του Κόμματος, που μεταφράζεται στις διεθνείς ιστοσελίδες του, συγκεντρώνουν αυτήν την περίοδο την προσοχή πολλών κομμουνιστών από άλλες χώρες. Αρκετοί από αυτούς απευθύνονται με επιστολές στο Κόμμα.

Πριν λίγες μέρες σχετική επιστολή ήρθε από την πόλη Ουλιάνοφσκ, τη γενέτειρα του Λένιν, και την υπέγραφε ένας δάσκαλος Ιστορίας, που τα στοιχεία του θα τα κρατήσουμε περιφρουρημένα, μιας και είναι γνωστό ότι στη Ρωσία, όπως και στην Ουκρανία, έχουν νομοθετηθεί ποινές φυλάκισης για όσους τοποθετούνται δημόσια ενάντια στον πόλεμο.

Γράφει ο δάσκαλος από το Ουλιάνοφσκ:

«Γεια σας αγαπητοί σύντροφοι! Με μεγάλο σεβασμό και ευγνωμοσύνη για το θάρρος σας, παρακολουθώ τη θέση αρχών σας για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία. Δυστυχώς, η ταξική στάση σε αυτά τα γεγονότα στη Ρωσία σήμερα είναι υπό απαγόρευση. Απορρίπτεται ακόμη και από τις μεγαλύτερες αριστερές οργανώσεις, όπως είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, και ακόμη (με κάποια μισόλογα) από το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας. Ως εκ τούτου, αποφάσισα να στείλω σε εσάς τη δική μου προσπάθεια ανάλυσης των εξελίξεων».

Στην ανάλυση που έχει επισυνάψει σημειώνει μεταξύ άλλων ότι οι υποστηρικτές της μίας ή της άλλης πλευράς προσπαθούν να παρουσιάσουν τα γεγονότα όπως τους βολεύουν: «Είτε ότι ο "πολιτισμένος κόσμος" σώζει την Ουκρανία από τη "ρωσική επιθετικότητα", είτε ότι η Ρωσία απελευθερώνει την Ουκρανία από τη δυτική επιθετικότητα. Εγώ ως κομμουνιστής, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, δεν μπορώ να συμβιβαστώ με αυτό. Οι κλασικοί του μαρξισμού - λενινισμού μάς έμαθαν να βλέπουμε την κατάσταση στο σύνολό της, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις κινητήριες δυνάμεις, χωρίς να λείπει ούτε μία αντίφαση. Εάν ένα γεγονός αποκοπεί τεχνητά από το σύνολο και το αντιμετωπίσουμε μεμονωμένα, τότε δεν θα φτάσουμε στη βαθύτερη κατανόηση των εξελίξεων».

Ο Ρώσος δάσκαλος, αφού απαριθμεί μια σειρά από ασυνέπειες λόγων και έργων των ρωσικών αρχών, που ισχυρίζονται πως κάνουν την «αποναζιστικοποίηση» της Ουκρανίας, ενώ έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης για την εμφάνιση του αντιδραστικού καθεστώτος στη χώρα αυτή, σημειώνει: «Αν και όχι σε τέτοια κλίμακα όπως στην Ουκρανία, και στη Ρωσία κατεδαφίζονται μνημεία του Λένιν, μετονομάζονται σοβιετικά ονόματα δρόμων και πλατειών, έχουν ξαναγραφτεί σχολικά προγράμματα Ιστορίας και Λογοτεχνίας, από όπου πετιούνται εκτός οι Οστρόφσκι, Φαντέεφ, Μαγιακόφσκι».

Και καταλήγει:

«Οπως ο καπιταλισμός σε κάθε χώρα, έτσι και ο ρωσικός καπιταλισμός, όσο οπισθοδρομικός, εξαρτημένος και περιφερειακός κι αν είναι, αγωνίζεται για τα κέρδη και για την επέκταση της επιρροής του, τουλάχιστον στο πλαίσιο του μετασοβιετικού χώρου. Η Ουκρανία, ως μια μεγάλη αγορά σε αυτήν την περιοχή, είχε πάντα έντονο ενδιαφέρον για τη ρωσική αστική τάξη. Ομως πρέπει να τονιστεί πως η ρωσική αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της δεν ήθελαν ποτέ τη ρήξη με τη Δύση. Το όριο των διεκδικήσεών τους είναι μια ορισμένη αυτονομία στο πλαίσιο του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, να έχουν κι αυτοί το δικό τους "βοσκοτόπι". Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα: Τα "παλιά κέντρα" του κεφαλαίου, όπως είναι οι ΗΠΑ και η Ευρώπη, η Δύση, δεν θα δεχτούν ποτέ να της κάνουν τέτοιο δώρο και δεν θα υποχωρήσουν από τις θέσεις που κατέλαβαν την περίοδο από το 1991 έως το 2014».