ΜΑΘΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΟΥ

Παρασκευή 6 Μαΐου 2022

Κλέβουν τον λαό και αυτοθαυμάζονται σαν τον… Χότζα

 


«Ηλεκτροσόκ» κοροϊδίας από τον κ. Μητσοτάκη

Τις ανακοινώσεις Μητσοτάκη και τα… βαθυστόχαστα του πρωθυπουργού για τις… ρυθμίσεις στα κλιματιστικά και τα “η φθηνότερη ενέργεια είναι αυτή..

Τις ανακοινώσεις Μητσοτάκη και τα… βαθυστόχαστα του πρωθυπουργού για τις… ρυθμίσεις στα κλιματιστικά και τα “η φθηνότερη ενέργεια είναι αυτή που δεν καταναλώνεται” (!), σχολίασε στην εκπομπή του στον Real fm (5/5/2022) ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος, εξηγώντας αναλυτικά ότι τα μέτρα που ανακοινώθηκαν δεν είναι στην πραγματικότητα παρά επιδότηση στον μαυραγοριτισμό και «ηλεκτροσόκ» κοροϊδίας στον λαό.

Ο δημοσιογράφος περιέγραψε πώς, τελικά, η κλοπή από τις ανατιμήσεις στην ενέργεια, μετά και από το νέο “πρόγραμμα Μητσοτάκη”, θα φτάσει έως και 50%.

Σημείωσε, δε, ότι η όποια «ελάφρυνση» στους λογαριασμούς ρεύματος θα πληρωθεί «από το παράθυρο» αφού η επιδότηση θα γίνει μέσα από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή από τα ίδια τα χρήματα που έχει δώσει ο λαός, ώστε να μείνει στο απυρόβλητο η αισχροκέρδεια των εταιρειών και η πολιτική της “απελευθέρωσης” του μαυραγοριστισμού που έχουν επιβάλλει κυβερνήσεις και ΕΕ μετατρέποντας ένα κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα θησαυρισμού για τους καπιλα-ληστές. 

 ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

12 σχόλια:

  1. Για όλους αυτούς τους λόγους χρειάζεται ενίσχυση παντού της κοινωνικής συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή πορεία διεκδικώντας προσωρινά μέτρα ανακούφισης και στην ιδεολογική πάλη και ζύμωση να εδραιώνεται η πρόταση εξουσίας των κομμουνιστών για έξοδο απο την Ε.Ε κοινωνικοποίηση των βασικών συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής ξήλωμα του καπιταλιστικού κέρδους και δικτατορία του προλεταριάτου χωρίς μεταβατικές μπούρδες και σταδιακές παπάτζες. Είναι ο Καπιταλισμός ηλίθιε με αριστερές και ...δεξιές... κυβερνήσεις. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. https://www.902.gr/eidisi/kosmos/294537/stoys-okto-oi-nekroi-apo-tin-ekrixi-stin-avana.......... Οι τραγικές συνέπειες τις σταδιακής εφαρμογής νόμων του καπιταλισμού που έχει ξεκινήσει στην Κούβα το 2008 για την ανατροπή του Σοσιαλισμού. Νεκροί και τραυματίες στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους. Η τραγωδία για τον Κουβανικό είναι εδώ και συνέχεια βαθαίνει. Η οπορτουνιστική 5η φάλαγγα καταστρέφει τα πάντα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  2. Αυτό κι αν είναι κατάντια: 22 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους από μια καταστροφή που θα μπορούσε να είχε συμβεί και επί Στάλιν στην ΕΣΣΔ (ένα ατύχημα πάντα συμβαίνει, τα αίτια στην Αβάνα δεν έχουν ακόμα ακριβώς εξακριβωθεί) κι ο ελεεινός και τρισάθλιος ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ χαίρεται και βρίσκει ευκαιρία να χύσει το αντικομμουνιστικό φαρμάκι του. Ας προσέχει όμως, μήπως στραβοκαταπιεί και πάει από δηλητηρίαση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ευχαριστώ για τα καλά του λόγια το οπορτουνιστικό Σκυλί. Είναι τίτλος τιμής και πυξίδα για κάθε κομμουνιστή. Πρόβλημα θα υπάρχει όταν σταματήσουν να Σκούζουν. Η Πραγματικότητα είναι εδώ είναι πεισματάρα και επαναλαμβάνω. Οι τραγικές συνέπειες τις σταδιακής εφαρμογής νόμων του καπιταλισμού που έχει ξεκινήσει στην Κούβα το 2008 για την ανατροπή του Σοσιαλισμού. Νεκροί και τραυματίες στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους. Η τραγωδία για τον Κουβανικό είναι εδώ και συνέχεια βαθαίνει. Η οπορτουνιστική 5η φάλαγγα καταστρέφει τα πάντα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ΚΚΕ και ο προλεταριακός διεθνισμός με την Κουβανική Επανάσταση

      Οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 20ό Συνέδριο αναφέρουν: «[...] Η καπιταλιστικοποίηση της Κίνας και η ενίσχυση των καπιταλιστικών σχέσεων σε χώρες που επιδίωκαν τη σοσιαλιστική οικοδόμηση όπως το Βιετνάμ και η Κούβα, χειροτέρευσαν την κατάσταση στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα». Αυτό στηρίζεται σε πραγματικά στοιχεία που καταγράφονται ιδιαίτερα στις αποφάσεις των δύο τελευταίων συνεδρίων του ΚΚ Κούβας.

      Συγκεκριμένα, από την απόφαση του 7ου Συνεδρίου του ΚΚ Κούβας (2016) σε σχέση με την «Επικαιροποίηση των πολιτικών και οικονομικών κατευθύνσεων για την περίοδο 2016 - 2021»1αναγνωρίζεται η αντικειμενική ύπαρξη των σχέσεων της αγοράς2, η «ατομική ιδιοκτησία φυσικών και νομικών προσώπων, τόσο Κουβανών, όσο και αλλοδαπών»3 (αν και απαγορεύεται η συγκέντρωση περιουσίας ή πλούτου). Ακόμη, αποφασίζεται η «αύξηση της συμμετοχής ξένου κεφαλαίου ως σημαντικής πηγής ανάπτυξης της χώρας»4και εγκαθιδρύεται η «Ειδική Ζώνη Ανάπτυξης του Μαριέλ ενώ προωθείται και η δημιουργία νέων»5. Προβλέπεται η «διεύρυνση της εργασίας στον μη κρατικό τομέα ως άλλη μία εναλλακτική εργασίας»6, ότι «η μη κρατική δραστηριότητα στον τουρισμό (γαστρονομία, φιλοξενία, άλλες υπηρεσίες) θα συνεχίσει να αναπτύσσεται ως συμπληρωματική προς την κρατική»7κ.ο.κ. Οι αποφάσεις αυτές έρχονται σε συνέχεια των «Κατευθύνσεων Οικονομικής και Κοινωνικής Πολιτικής» του 6ου Συνεδρίου του ΚΚ Κούβας, που εισάγουν στην κουβανική οικονομία μεταξύ άλλων τις επιχειρήσεις μεικτού κεφαλαίου, την ιδιοσυντήρηση των κρατικών επιχειρήσεων, τα χρηματικά κίνητρα στους εργαζόμενους μέσω του μισθού, την παραπέρα ενσωμάτωσή της σε ενώσεις όπου κυριαρχούν καπιταλιστικές οικονομίες, όπως η ALBA, κ.ο.κ. Αυτές είναι μόνο μερικές κατευθύνσεις, που όμως μας επιτρέπουν να διακρίνουμε ανησυχητικές εξελίξεις ως προς το ζήτημα της σταδιακής επέκτασης καπιταλιστικών σχέσεων στην Κούβα. Κατά συνέπεια είναι λογικό να δημιουργούνται απορίες σε συντρόφους τόσο από την Ελλάδα όσο και από άλλα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα σχετικά με το πού θα καταλήξει η πορεία αυτή. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    2. Το Κόμμα μας έχει σταθεί από την ίδρυσή του αλληλέγγυο προς την Κουβανική Επανάσταση, τηρώντας στάση αρχών. Εχει παλέψει ενάντια στον εγκληματικό οικονομικό αποκλεισμό που επέβαλαν οι ΗΠΑ, ενάντια στην αντιδραστική Κοινή Θέση της ΕΕ, η οποία παρεμβαίνει στα εσωτερικά ζητήματα της Κούβας, για την απελευθέρωση των πέντε Κουβανών Αγωνιστών που βρίσκονταν έγκλειστοι στις φυλακές των ΗΠΑ για 16 χρόνια. Μέλη και στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ βρέθηκαν στο πλευρό της Κούβας και μέσα από τις αυτοτελείς δράσεις των συνδικάτων και μαζικών φορέων. Το Κόμμα μας έδειξε το πραγματικό περιεχόμενο του προλεταριακού διεθνισμού, σε αντίθεση με τους «φίλους» της Κούβας, που διαλαλούν την αλληλεγγύη τους, όμως τη συκοφαντούν ανοιχτά για δήθεν παραβίαση των δημοκρατικών ελευθεριών, όπως το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που, ενώ διακηρύσσει τη στήριξή του στην Κούβα, βραβεύει τους αντεπαναστάτες διά χειρός του σημερινού κόμματος - προέδρου του, της Linke8.

      Η αλληλεγγύη, ο πραγματικός διεθνισμός δε μπορεί να μην πατούν στην πραγματικότητα. Αν μέναμε στην αλληλεγγύη στη βάση των διακηρύξεων, δεν θα βγάζαμε συμπεράσματα από την πορεία της αντεπανάστασης και την παλινόρθωση του καπιταλισμού στην ΕΣΣΔ. Αντίστοιχα, θα έπρεπε να υπερασπιζόμαστε και τα όσα υποστηρίζει η Κίνα περί της σοσιαλιστικής ταυτότητάς της, ενώ τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι: Η καπιταλιστικοποιημένη σήμερα Κίνα καταλαμβάνει καίρια θέση σε παγκόσμιο οικονομικό, αλλά και στρατιωτικό επίπεδο και στο εσωτερικό της καταγράφονται κοινωνικές διαφορές, δεδομένου ότι μια χούφτα Κινέζοι δισεκατομμυριούχοι έχουν τόσο πλούτο στα χέρια τους όσο εκατοντάδες εκατομμύρια άλλοι που ζουν στην ανέχεια. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    3. Χρειάζεται επομένως ακριβής εκτίμηση της κατάστασης και αυτό που ισχύει σήμερα στην Κούβα είναι η ύπαρξη μισού εκατομμυρίου επιχειρηματιών9, πράγμα που επιστεγάστηκε από την πρόσφατη αδειοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, όπως και το γεγονός ότι το ένα τρίτο των εργαζομένων (1,5 εκατομμύριο) απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα, επομένως υπάρχει εκμετάλλευση εργατικής δύναμης10. Ομοίως ισχύει ότι πάνω από 400 επιχειρήσεις (με στοιχεία στα τέλη του 2015) έχουν επενδύσει ή ενδιαφέρονται να επενδύσουν στην ειδικού καθεστώτος και τελωνειακά απαλλαγμένη Ειδική Ζώνη Ανάπτυξης του Μαριέλ, ενώ ήδη βρίσκονται εγκατεστημένα εκεί μονοπώλια από το Μεξικό, την Ισπανία, το Βέλγιο, τη Βραζιλία. Ολα αυτά βρίσκονται στον παρονομαστή της απόφασης περί «αξιοποίησης μη κρατικών πόρων (...) για την αποκατάσταση της παραγωγής και των υπηρεσιών και για τον εκσυγχρονισμό του παραγωγικού ιστού, που είναι αναγκαία για την ανάπτυξη», της αναγνώρισης «μη κρατικών μορφών ιδιοκτησίας και διαχείρισης [η οποία] συμβάλλει στην απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων» , των δηλώσεων περί «επιτυχίας των διαδικασιών μεταρρύθμισης στην Κίνα», σύμφωνα με τις δηλώσεις του Ραούλ Κάστρο στην εισήγηση του 7ου Συνεδρίου του ΚΚ Κούβας, πέρσι.

      Το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα έχει σκληρή πείρα από τις αντεπαναστατικές ανατροπές. Το Κόμμα μας έχει κάνει σχετικές αναλύσεις στα Συνέδριά του 18ο και 19ο, λέγοντας μεταξύ άλλων ότι «στη σοσιαλιστική πορεία εμπεριέχεται η δυνατότητα αντιστροφής και οπισθοδρόμησης προς τον καπιταλισμό, όπως ανέδειξε η πείρα της αντεπαναστατικής ανατροπής στην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες». Σήμερα, στην Κούβα υπάρχουν τμήματα που επιθυμούν τη στροφή στον καπιταλισμό. Το ίδιο συμφέρον έχουν και ξένα μονοπώλια αναμένοντας ένα νέο και προσοδοφόρο πεδίο επενδύσεων. Κατά συνέπεια, αλληλεγγύη προς την Κουβανική Επανάσταση, υπεράσπιση των κατακτήσεων του σοσιαλισμού πάει να πει και επαγρύπνηση, καλή γνώση και ανάλυση της πραγματικής κατάστασης, ενημέρωση των μελών και φίλων του Κόμματος για τις εξελίξεις στην Κούβα και τη θέση μας γι' αυτές. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    4. 17. Mετά το B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οξύνθηκε η συζήτηση για τις νομοτέλειες της σοσιαλιστικής οικονομίας, συζήτηση που είχε υποχωρήσει λόγω του πολέμου. Για την ερμηνεία συγκεκριμένων προβλημάτων16 αναπτύχθηκε διαπάλη, ανάμεσα σε δύο βασικά ρεύματα στη θεωρία και την πολιτική, που αγκάλιασε κομματικά στελέχη και οικονομολόγους, τους "αγοραίους" και τους "αντι-αγοραίους".

      O I. B. Στάλιν, ως ΓΓ της KE του Kόμματος, ηγήθηκε της οργανωμένης εσωκομματικής συζήτησης και στήριξε την αντι-αγοραία κατεύθυνση. Συνέβαλε στη διαμόρφωση ανάλογων πολιτικών κατευθύνσεων, όπως, π.χ. της συνένωσης των κολχόζ, της διάλυσης "βοηθητικών επιχειρήσεων" (παραγωγής οικοδομικών υλικών) στα κολχόζ. Aντέκρουσε το ρεύμα που διεκδικούσε ενίσχυση των εμπορευματοχρηματικών σχέσεων17 απορρίπτοντας προτάσεις όπως να παραδοθούν μέσα μηχανοποιημένης παραγωγής στα κολχόζ κ.ά. Aναγνώριζε ότι η σοσιαλιστική παραγωγή δεν είναι εμπορευματική και, επομένως, ο νόμος της αξίας δεν εναρμονιζόταν με τους θεμελιακούς νόμους της. Aναδείκνυε το ρόλο του Kεντρικού Σχεδιασμού στη σοσιαλιστική οικονομία. Yποστήριζε ότι τα μέσα παραγωγής δεν είναι εμπορεύματα, παρότι εμφανίζονται ως εμπορεύματα "στη μορφή και όχι στο περιεχόμενο", ενώ εμπορεύματα γίνονται μόνο στο εξωτερικό εμπόριο.18 Aναγνώριζε επίσης ότι η λειτουργία του νόμου της αξίας (οι εμπορευματοχρηματικές σχέσεις) στην EΣΣΔ είχε τη ρίζα της στη συνεταιριστική και ατομική αγροτική παραγωγή, ότι ο νόμος της αξίας δε ρυθμίζει τη σοσιαλιστική παραγωγή και συνολικά την κατανομή της.

      Aσκησε πολεμική στους "αγοραίους" οικονομολόγους και πολιτικούς παράγοντες, που υποστήριζαν ότι ο νόμος της αξίας είναι γενικά και νόμος της σοσιαλιστικής οικονομίας. Eπίσης, έκανε σωστά κριτική στους οικονομολόγους που υποστήριζαν την πλήρη κατάργηση της κατανομής με χρηματική μορφή, χωρίς να υπολογίζουν τους αντικειμενικούς περιορισμούς που έθετε ακόμα η παραγωγική βάση της κοινωνίας.

      Aδυναμία της προσέγγισης ήταν ότι υποστήριζε πως τα καταναλωτικά προϊόντα παράγονται και κατανέμονται ως εμπορεύματα.19 H θέση αυτή ήταν σωστή μόνον όσον αφορούσε τα προϊόντα της σοσιαλιστικής παραγωγής που προορίζονταν για το εξωτερικό εμπόριο, καθώς και την ανταλλαγή μεταξύ προϊόντων της σοσιαλιστικής βιομηχανίας και της κολχόζνικης και ατομικής παραγωγής. Δεν ήταν σωστή όσον αφορούσε τα άλλα καταναλωτικά προϊόντα της σοσιαλιστικής παραγωγής, που, αν και δεν κατανέμονται δωρεάν, δεν είναι εμπορεύματα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    5. Σωστά εκτιμούσε ότι στην EΣΣΔ η συνεταιριστική ιδιοκτησία (κολχόζ) και η κυκλοφορία προϊόντων ατομικής κατανάλωσης με τη μορφή εμπορευμάτων είχαν αρχίσει να γίνονται τροχοπέδη στην ισχυρή ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, γιατί παρεμπόδιζαν την πλήρη ανάπτυξη του Κεντρικού Σχεδιασμού σε όλη την έκταση της παραγωγής - κατανομής. Eδινε τις διαφορές μεταξύ των δύο συνεργαζόμενων τάξεων, της εργατικής και της κολχόζνικης αγροτικής, αλλά και την αναγκαιότητα εξάλειψής τους με τη σχεδιασμένη εξάλειψη της εμπορευματικότητας στην αγροτική παραγωγή και τη μετατροπή των κολχόζ σε κοινωνική ιδιοκτησία.20 H σοβιετική ηγεσία, στις αρχές της δεκαετίας του 1950, εκτιμούσε, σωστά, ότι τα προβλήματα στο πεδίο της οικονομίας ήταν εκδήλωση της όξυνσης της αντίθεσης ανάμεσα στις παραγωγικές δυνάμεις που αναπτύσσονταν και τις σχέσεις παραγωγής που καθυστερούσαν. H ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων είχε φτάσει σ' ένα νέο επίπεδο μετά και τη μεταπολεμική ανόρθωση της οικονομίας. Mια νέα δυναμική ώθηση στην περαιτέρω ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων απαιτούσε εμβάθυνση και επέκταση των σοσιαλιστικών (ανώριμων κομμουνιστικών) σχέσεων. H καθυστέρηση των δεύτερων αφορούσε: Tον Κεντρικό Σχεδιασμό, την εμβάθυνση του κομμουνιστικού χαρακτήρα των σχέσεων κατανομής, την πιο ενεργητική και συνειδητή εργατική συμμετοχή στην οργάνωση της εργασίας και τον έλεγχο της διεύθυνσής της από τα κάτω προς τα πάνω, την εξάλειψη κάθε μορφής ατομικής εμπορευματικής παραγωγής, την υπαγωγή των πιο αναπτυγμένων συνεταιρισμών στην άμεση κοινωνική παραγωγή.

      Eίχε ωριμάσει η ανάγκη, συνειδητά, καλά σχεδιασμένα, δηλαδή θεωρητικά και πολιτικά προετοιμασμένα, να επεκταθούν και να κυριαρχήσουν οι κομμουνιστικές σχέσεις σ' εκείνα τα πεδία της κοινωνικής παραγωγής όπου στο προηγούμενο διάστημα δεν ήταν ακόμη δυνατή η επικράτησή τους (από την άποψη της υλικής τους ωριμότητας, της παραγωγικότητας της εργασίας).

      H ωριμότητα επέκτασης των κομμουνιστικών σχέσεων στην αγροτική παραγωγή αφορά σε μεγάλο βαθμό τις δυνατότητες της βιομηχανίας να διοχετεύει ανάλογες μηχανές, τη δυνατότητα του Κεντρικού Σχεδιασμού να πραγματοποιεί έργα βελτίωσης της αγροτικής παραγωγικότητας, προστασίας από καιρικές καταστροφές κ.ά. Παρά το γεγονός ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1950 στην EΣΣΔ υπήρχε ακόμα ανισομετρία, είχαν διαμορφωθεί σημαντικές προϋποθέσεις μηχανοποίησης και υποδομών που έδιναν τη δυνατότητα για να προχωρήσει αυτή η κατεύθυνση. Στην Eκθεση Δράσης της KE του KK (μπ) στο 19ο Συνέδριο αναφέρονται μια σειρά στοιχεία που αποδεικνύουν το παραπάνω συμπέρασμα. H ύπαρξη 8.939 μηχανοτρακτερικών σταθμών, η αύξηση της δύναμης των τρακτέρ κατά 59% σε σχέση με το προπολεμικό επίπεδο, η πραγματοποίηση αρδευτικών και εγγειοβελτιωτικών έργων κατά τη διάρκεια της μεταπολεμικής ανασυγκρότησης, το προχώρημα της συνένωσης των κολχόζ σε μεγαλύτερα μέσα στο δίχρονο 1950 - 1952 (97.000 κολχόζ το 1952 από 254.000 το 1950) κλπ.21

      Oμως, παρέμεναν ακόμη μικρά κολχόζ22 τα οποία έπρεπε να συνενωθούν σε μεγαλύτερα στην κατεύθυνση της κοινωνικοποίησης της αγροτικής παραγωγής, όπως υποστήριζε η ηγεσία του KK μπολσεβίκων. Tέθηκε ως στόχος ο αποκλεισμός του περισσεύματος της κολχόζνικης παραγωγής από την εμπορευματική κυκλοφορία και το πέρασμά της στο σύστημα ανταλλαγής ανάμεσα στην κρατική βιομηχανία και τα κολχόζ. Eπίσης, άνοιξε η συζήτηση για την προοπτική διαμόρφωσης ενός ενιαίου οικονομικού οργάνου, που θα συνέβαλλε στην κατεύθυνση ενός "καθολικού παραγωγικού τομέα" που θα είχε την ευθύνη διάθεσης ολόκληρης της παραγωγής καταναλωτικών προϊόντων. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    6. Kαθαρό ήταν το μέτωπο της κομματικής και κρατικής ηγεσίας στο ζήτημα της διαπάλης σχετικά με τις αναλογίες μεταξύ της Yποδιαίρεσης I της κοινωνικής παραγωγής (παραγωγή μέσων παραγωγής) και της Yποδιαίρεσης II (παραγωγή προϊόντων κατανάλωσης). Σωστά υποστήριζε το αναγκαίο προβάδισμα της Yποδιαίρεσης I στη σχεδιασμένη αναλογική κατανομή της εργασίας και της παραγωγής ανάμεσα στους διάφορους κλάδους της σοσιαλιστικής βιομηχανίας. Aπό αυτήν την κατηγορία της παραγωγής (Yποδιαίρεση I), εξαρτάται η διευρυμένη αναπαραγωγή, η σοσιαλιστική συσσώρευση (κοινωνικός πλούτος), απαραίτητη για τη μελλοντική διεύρυνση της κοινωνικής ευημερίας.

      Oι σωστές θέσεις και κατευθύνσεις του Στάλιν και των "αντι-αγοραίων" οικονομολόγων και στελεχών του KK δεν μπόρεσαν να οδηγήσουν στη διαμόρφωση μιας ολοκληρωμένης θεωρητικής επεξεργασίας και αντίστοιχης πολιτικής γραμμής, ικανής να αντιμετωπίσει τις αγοραίες θεωρητικές θέσεις και πολιτικές επιλογές που ενισχύονταν. Σε αυτό συνέβαλαν οι ισχυρές κοινωνικές πιέσεις, αλλά και οι αντινομίες, ανεπάρκειες, ταλαντεύσεις που υπήρχαν στο αντι-αγοραίο ρεύμα.

      18. Mε την εσωκομματική διαπάλη στις αρχές της δεκαετίας του 1950 εκφράστηκε, σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο, η κοινωνική αντίσταση (κολχόζνικοι αγρότες, διευθυντικά στελέχη στην αγροτική παραγωγή και στη βιομηχανία) στην ανάγκη επέκτασης και εμβάθυνσης των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής. H οξυμένη διαπάλη, που κατέληξε με τη θεωρητική αποδοχή του νόμου της αξίας ως νόμου του σοσιαλισμού, σήμαινε πολιτικές επιλογές με πιο άμεσες και ισχυρότερες επιπτώσεις στην πορεία της σοσιαλιστικής ανάπτυξης, συγκριτικά με το προπολεμικό διάστημα, όπου η υλική καθυστέρηση έκανε την επίδραση αυτών των θεωρητικών θέσεων πιο ανώδυνη.

      Oι δυνάμεις αυτές εκφράστηκαν πολιτικά μέσα από τις θέσεις που υιοθετήθηκαν στις αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου του KKΣE, που τελικά αποτέλεσε συνέδριο κυριαρχίας της δεξιάς οπορτουνιστικής παρέκκλισης. Σταδιακά υιοθετήθηκαν πολιτικές επιλογές που διεύρυναν τις εμπορευματοχρηματικές (δυνάμει καπιταλιστικές) σχέσεις, στο όνομα της διόρθωσης των αδυναμιών του Κεντρικού Σχεδιασμού και της διεύθυνσης των σοσιαλιστικών παραγωγικών μονάδων. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    7. Για τα προβλήματα που ανέκυπταν στην οικονομία, χρησιμοποιήθηκαν ως λύσεις τρόποι και μέσα που ανήκαν στο παρελθόν. Mε την προώθηση της "αγοραίας" πολιτικής, αντί να ενισχύονται η κοινωνική ιδιοκτησία και ο Κεντρικός Σχεδιασμός, η ομογενοποίηση της εργατικής τάξης (με διεύρυνση της ικανότητας και δυνατότητας για πολυειδίκευση, για εναλλαγές στον τεχνικό καταμερισμό εργασίας), η εργατική συμμετοχή στην οργάνωση της εργασίας, ο εργατικός έλεγχος από κάτω προς τα πάνω, άρχισε να δυναμώνει η αντίστροφη τάση. Σε αυτό το υπόβαθρο σταδιακά υποχώρησε το επίπεδο της κοινωνικής συνείδησης. Xάθηκε η προηγούμενη εμπειρία και αποτελεσματικότητα που είχε το εργοστασιακό σοβιέτ, το Σταχανοφικό κίνημα στον έλεγχο της ποιότητας, στην αποτελεσματικότερη οργάνωση και διεύθυνση, στις ευρεσιτεχνίες για εξοικονόμηση υλών και χρόνου εργασίας κ.λπ.

      Oι "αγοραίοι" οικονομολόγοι (Λίμπερμαν, Nεμτζίνοφ, Tραπέζνικοφ κ.ά.) ερμήνευαν λαθεμένα τα υπαρκτά προβλήματα της οικονομίας, όχι ως υποκειμενικές αδυναμίες στο σχεδιασμό,23 αλλά ως συνέπειες της αντικειμενικής αδυναμίας του Κεντρικού Σχεδιασμού να ανταποκριθεί στην ανάπτυξη του όγκου της παραγωγής, στην ποικιλία των κλάδων και στην πολυμορφία των προϊόντων για την ικανοποίηση νέων κοινωνικών αναγκών.

      Iσχυρίστηκαν ότι θεωρητική αιτία ήταν η βουλησιαρχική άρνηση του εμπορευματικού χαρακτήρα της παραγωγής στο σοσιαλισμό, η υποτίμηση της ανάπτυξης της γεωργίας, η υπερεκτίμηση της δυνατότητας υποκειμενικής επέμβασης στη διεύθυνση της οικονομίας.

      Yποστήριξαν ότι δεν ήταν δυνατό να προσδιορίζονται από τα κεντρικά όργανα η ποιότητα, η τεχνολογία, οι τιμές όλων των εμπορευμάτων, οι μισθοί, αλλά ότι χρειαζόταν και η χρησιμοποίηση των μηχανισμών της αγοράς για την εξυπηρέτηση των στόχων της σχεδιασμένης οικονομίας.

      Eτσι, σε θεωρητικό επίπεδο κυριάρχησαν οι θεωρίες της "σοσιαλιστικής εμπορευματικής παραγωγής" ή "του σοσιαλισμού με αγορά", η αποδοχή του νόμου της αξίας ως νόμου του σοσιαλιστικού (ανώριμου κομμουνιστικού) τρόπου παραγωγής που λειτουργεί και στη φάση της σοσιαλιστικής ανάπτυξης. Aυτές οι θεωρίες αποτέλεσαν τη βάση διαμόρφωσης της οικονομικής πολιτικής.24 https://www.kke.gr/article/Apofasi-toy-18oy-Synedrioy-toy-KKE-gia-to-Sosialismo/ 22 νεκροί στο βωμό του Καπιταλιστικού κέρδους που εφαρμόζεται εδώ και 14 χρόνια στην Κούβα για την καταστροφή του Σοσιαλισμού. ΑΛΗΤΕΣ ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΕΣ ΦΟΝΙΑΔΕΣ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    8. Ανώνυμος7 Μαΐου 2022 - 10:13 π.μ.......... Κάθε φορά που πετάς τη μαλακία σου τρως τις καρπαζιές απο τις θέσεις του ΚΚΕ. Αντε να παίξεις με κάτι άλλο... εκτός αν είσαι μαζόχα χαχα

      Διαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου